Achter Gesloten Deuren: De Onbekende Sekte (Deel 2)

Gisteren kon u hier het eerste deel van het interview lezen over de misstanden bij de wereldwijd verspreide kerk De Deur. We lazen daar iets over de oorsprong van de kerk en hebben daarin ook al gezien hoe De Deur wel héél dichtbij de eigen voordeur van de kerkleden komt qua controle, bemoeienis en manipulatie. Vandaag zullen we in deel twee van het interview een diepere kijk nemen in de protocollen van deze gemeente. En ja, het is nog erger dan u denkt. Veel erger. Lees snel verder.

Wat was voor jullie de druppel om eruit te stappen?

Dennis: Voor mij was het een langzame transitie. Ik ontdekte dat een pastor tegen me aan het liegen was. Dat was een periode van drie jaar. Ik ging toen naar de raad van bestuur. Dat op zichzelf duurde al een jaar, om mij daar te ontvangen en mijn verhaal te doen. Ze bleven het maar uitstellen. Ze veranderen daar het narratief van “liegen” naar “hij heeft autoriteit over jou”. Ze draaiden het helemaal om, alsof ik niet naar hem luisterde. Ik had tot dan toe geen idee dat ze zo waren. Ik ben lang ziek geweest en heb vier jaar in een rolstoel gezeten. Dat had te maken met de medicijnen die ik gebruikte. De hele transitie startte in 2007. Het duurde 10 jaar voordat ik uiteindelijk wegging. Dat was in Zwolle. In het ziekenhuis heb ik veel nagedacht. Ik wilde op een gegeven moment zelfs niet meer dat ze voor mij baden. Ik had het idee dat het me geen goed deed, omdat ze onrechtvaardig waren. Ik dacht eerst echter dat dit alleen beperkt was tot Nederland. Ik dacht: “Als Mitchell erachter komt, zal hij de kerk wel ontdoen van al die mensen.” Tot ik erachter kwam dat het juist Mitchell was die dit begonnen was.

Hoe kwam je daar achter?

Dennis: Ik kwam daar pas achter nadat ik wegging, omdat ik toen pas online ging zoeken naar informatie. Ik had al eerder online gekeken, en ook wel kwalijke dingen over De Deur gevonden, maar gewoon genegeerd. Zo kwam ik online een verhaal tegen van een pastor die een flink aantal kerken gesticht had. Hij had zelf een grote gemeenschap, maar ook veel kleinere kerken onder zijn beheer. Bijna 25. Als het je lukt om er 25 onder je te krijgen, dan krijg je een upgrade en mag je een conferentiecentrum worden. Dat geeft je ook meteen een relatieve autonomie. Een zekere mate van autonomie die nog getolereerd wordt althans. Ze moesten echter van hem af. Ze schopten hem de kerk uit en namen hem alles af. Hij heeft daar online over geschreven. Ik besef me nu dat hij gelijk had. Het begon me ook op te vallen dat steeds meer goede mensen de kerk verlieten. 

Inge: Ja, en als er dus plotseling iemand uit de kerk verdween, mocht je geen vragen stellen. Dat doe je niet. Dat is not-done. De pastor is de hoogste autoriteit. Dennis vult aan: "Ik vroeg het vaak wel, maar dan kwam er meestal een antwoord over dat er verschillen waren in inzicht, en dat accepteerde ik dan gewoon."

Oké, maar wat als je té kritisch bent? Word je er dan meteen uitgewimpeld?

Inge: Nou, dan word je wel onder de loep gehouden.

Dennis: Ik geloofde er echt in in het begin. Ik was na hun eerste presentatie meteen verkocht. Na een jaar was ik zelfs nog sterker gegroeid in mijn overtuiging. Ik dacht echt: Dit is de organisatie die niet zal falen, zoals alle anderen. Die werden ook echt bij naam genoemd overigens. Wat er met die organisaties gebeurd was en zo. Maar het bleek anders in elkaar te zitten.

Zijn jullie toen ook geëxcommuniceerd?

Dennis: In mijn geval niet, nee. Ik ontplofte gewoon in de kerk. Ik schreeuwde tijdens de dienst naar de pastor dat hij een leugenaar, een dief, een bezetter en een huurling was. De kerk was helemaal afgeladen toen. Ik was echt even helemaal verloren. Ik zag daar die kerel die tegen me had gelogen op het podium staan en feitelijk de kerk ontheiligen. Ik ben daarna nooit meer teruggegaan. ​

Jij bent nog wel teruggegaan, Inge?

Inge: Ik ben nog een half jaar doorgegaan. Dat was awkward. Ik zat daar wel, maar begon ook dingen te zien. Ik vond het heel naar om daar alleen naar toe te gaan, zonder Dennis. Je weet immers dat je man gezien wordt als rebel, en jij als zielig. 

De tekst van dit interview is later ingekort. De redenen hiervoor zijn bij Unravelations bekend.

Joel: Toen de nieuwe voorganger kwam, heb ik tegen hem gezegd dat ik het niet eens was met hoe de dingen gingen. Op een bepaald moment dacht ik bijvoorbeeld “Dit klopt niet.” Ik haalde de Bijbel er daarom bij. Eigenlijk kwam dit allemaal omdat mijn vriend Ricardo ook problemen kreeg in de kerk. Hij doet echt geen vlieg kwaad, dus als mensen vervelend tegen hem beginnen te doen, wil ik ook wel precies weten wat er aan de hand is. Hij werd beschuldigd van dingen die een andere jongen, echt een psychopaat eigenlijk, had gedaan. Toen werd ik boos op de voorganger. Ik heb toen tegen mijn ouders en mijn zus gezegd: “Als deze kerk inderdaad geen goeie kerk is, kom dan maar met bewijs. En dan bedoel ik alleen maar op basis van Bijbelteksten. Toen kwamen ze met ongeveer 33 pagina’s aan informatie. Dat heb ik onderverdeeld in zes rubrieken, waar ik overigens ook geen antwoord op had. Twee daarvan stond ik op zich wel achter, ook al heb ik er geen antwoord op. De andere vier dingen waren vragen aan de pastors. Ik ging met die vragen naar de kerk, maar kreeg er geen antwoord op. Ze gaven me juist vragen terug als “Geloof je nog wel in leiderschap en het betalen van tienden?” Nu was ik best een sporadische tienden-donateur, ik deed dat meestal over een periode. Ik had al een tijdje geen tienden geschonken, maar besloot bewust om daar nog even mee te wachten. Ik had op dat moment al toestemming om mijn vriendin ten huwelijk te vragen, en dat had ik ook al gedaan, dus ik wilde alleen nog maar een datum van hen weten om te kunnen trouwen. Toen zeiden ze echter opeens: “Je mag niet trouwen.”

Dennis: Je moet dus toestemming krijgen om te mogen trouwen.

Joel: Ja, en die toestemming is toen weer ingetrokken omdat ik “niet stabiel genoeg was”. Ik moest eerst achter de regels gaan staan, en daar gaven ze me zes maanden voor. Dat leek veel op wat ze daar “discipline” noemen. Ik had echter niks fout gedaan. Ze zeiden tegen mijn vriendin, waar ik bij was overigens: “Als je met hém trouwt, dan raak je in de put en dan ben je de pineut, want hij trekt jou de kerk uit.” Ik werd gewoon helemaal zwart gemaakt. Ik heb dat hele gesprek niks gezegd. Ik heb alles geïncasseerd, want ik wist dat als ik wél iets zou zeggen, als een rebel gezien zou worden. Na het gesprek liepen we weg, en begon mijn vriendin te huilen. Ze zei: “Wat moeten we nu doen?” Toen zei ik dat ik mijn keuze al gemaakt had: “We gaan de kerk uit.” Dát was voor mij de druppel. Ze ging meteen met me mee. Vier maanden later zijn we getrouwd. Jaren later hoorden we opeens van mijn ándere zus, die er nu nog steeds bij zit, dat wij de kerk uit zijn gezet omdat we gemeenschap voor het huwelijk hadden gehad. Dat is echter niet de reden geweest. 

Dan denk ik echt bij mezelf: “Hoe kun jij jezelf in de spiegel aankijken en denken dat je christen bent?”

​Dennis: Ja, precies dat! Dat is het probleem met de fellowship.

Einde van deel 2.
​Morgen zullen we in het laatste deel kijken naar hoe dit verder is afgelopen en wat u kunt doen als u familie of vrienden in De Deur hebt zitten.

Op 6 augustus a.s. is er een boeklezing van Joels boek, het boek van Israël van Dorsten (uit de sekte van Ruinerwold) en van Jan van der Winden (uit een antroposofische sekte). Helaas zijn er geen tickets meer, maar u kunt Joel wel volgen via zijn website