2 Comments
" 1. Maar er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, zoals er ook onder u valse leraars zullen zijn, die heimelijk verderfelijke afwijkingen in de leer zullen invoeren. Daarmee verloochenen zij zelfs de Heere, Die hen gekocht heeft, en brengen zij een snel verderf over zichzelf. 2. En velen zullen hen, door wie de weg van de waarheid gelasterd zal worden, op hun verderfelijke wegen navolgen. 3. En zij zullen u door hebzucht met verzonnen woorden uitbuiten. Het vonnis over hen is reeds lang in werking en hun verderf sluimert niet." Ken je die films? Dat een bankovervaller een koffer met geld meekrijgt van de bankbediende, maar de koffer bij het openmaken een zak met verf laat exploderen, zodat de overvaller erna door de politie geïdentificeerd kan worden als zodanig. Apologeet David Wood laat in een video zien dat karavaan-overvaller Mohammed (beter bekend als de "profeet" Mohammed) ook op die manier beetgenomen is door God. De Koran is immers een leugen, maar om de leugen succesvol te kunnen verkopen en potentiële volgers te verleiden erin te geloven, moet je er een beetje waarheid in stoppen. Nu is het "toevallig" zo dat er in de Koran heel veel dingen staan die naar de waarheid van de Bijbel leiden. Die heeft Mohammed dan ook gestolen van het christendom. Ik noem dat toevallig tussen aanhalingstekens, omdat ik niet in toeval geloof. Wood laat heel vernuftig zien dat elke moslim die zijn Koran serieus neemt, onze Bijbel als een autoriteit zal moeten zien, en dat Jezus veel meer is dan "gewoon" een profeet. Voor de duidelijkheid; nee, de Koran is absoluut niet zaligmakend, integendeel! Maar er is een spoortje van broodkruimels achtergelaten waarmee moslims uit dit paradigma geleid kunnen worden, als u het hen laat zien. In dit artikel wil ik die Koranverzen daarom met u delen, zodat ook u kunt getuigen naar moslims, en hen hopelijk naar Jezus kunt leiden. Dat hoeft geen heftige discussie te worden, maar slechts het aanreiken van enkele gedachten kan al een zaadje planten dat tot iets moois kan uitgroeien. Ik geloof dat God dat zegent, als we daarvoor bidden. 
Het klinkt een beetje als de vraag van de wetgeleerde in Lukas 10:29: "Wie is mijn naaste?" Dat is echter niet helemaal de strekking van deze vraag. Met de vraag uit Lukas wilde de wetgeleerde onder zijn verantwoordelijkheid uitkomen om voor zijn naaste te zorgen. Als christen weten we echter dat iederéén onze naaste is, dus dat is niet de kwestie hier. Nee, met deze vraag wil ik vooral focussen op het gevaar van met iedereen te "fellowshippen". Op het moment dat we iemand meteen als broeder of zuster accepteren, bestaat het risico dat we onze defensie laten zakken en niet meer goed opletten wat diegene zegt. Dat klinkt misschien harteloos of hardvochtig, maar we leven nu eenmaal in een wereld die vol zit met dwalingen en dwaalleraren. Paulus roept ons dan ook niet voor niets op om deze mensen enerzijds "in het oog te houden" en ons tegelijkertijd "van hen af te keren". De vraag lijkt misschien echter makkelijker gesteld dan gedaan. Want hoe doen we dat dan precies?
|
