De 7 Feesten van YHWH uit Leviticus 23: Vieren of Niet?

Het is de laatste jaren een hot topic onder veel christenen: De zeven feesten uit Leviticus 23. In dit hoofdstuk worden zeven feesten genoemd die door God Zélf zijn ingesteld. Ze werden in eerste instantie gegeven aan de Joden, maar ook veel christenen menen dat het belangrijk is dat we ze vieren. Maar.. De wet is toch voor de Joden en Jezus heeft die wet toch al vervuld? Hoe zit dat dan precies? In dit artikel zullen we dieper ingaan op de zin en onzin van de zogeheten Hebrew Roots-beweging, die steeds agressievere vormen begint aan te nemen. Laten we beginnen bij een belangrijk punt dat Paulus maakt in het Nieuwe Testament.

"Laat dus niemand u veroordelen inzake eten of drinken, of op het punt van een feestdag, een nieuwe maan of de sabbatten. Deze zaken zijn een schaduw van de toekomstige dingen, maar het lichaam is van Christus." (Kol. 2:16-17, HSV)

Schaduw
Voorop staat dat deze feesten iets prachtigs zijn. Ze zijn ingesteld door God, en niet zonder reden. Er was in de tijd van Mozes een duidelijke bedoeling met deze feesten, maar ook in de tijd van nu hebben de feesten nog steeds een duidelijke betekenis doordat ze vooruitwijzen naar toekomstige zaken. Het is dan toch prachtig om die feesten te vieren? Ja, en nee. Ik geloof dat we deze feesten op twee manieren kunnen vieren. Op een goede manier, en op een verkeerde manier. Wanneer we, zoals veel Hebrew Roots-groeperingen, teveel focus leggen op de Thora, gaan we de verkeerde kant op. We gaan dan achteruit, in plaats van vooruit. Want bedenk nogmaals: de feesten wijzen vóóruit. Ze verwijzen naar een toekomstige realiteit. De eerste vervulling was een gebrekkige en premature vervulling. De Thora (de wet) was een spiegel die ons onze zondige natuur liet zien. Zonder de wet zouden we dat niet weten. De wet is in die zin dus goed, maar niet per definitie zaligmakend. Het was een diagnose-instrument. Geen helingsinstrument. We worden niet gered door de wet, maar door Jezus. 

Voorjaarsfeesten
In het schema hierboven kunt u zien hoe de feesten verwijzen naar een gebeurtenis in het verleden (de Exodus) én hoe het tegelijk ook vooruitwijst naar een veel diepere vervulling door Jezus, in later tijd. Hoewel het Pesach uit Exodus 12 natuurlijk een prachtige gebeurtenis was dat verhaalt over de redding van de Joden, verwijst het ook vooruit naar iets veel groters: de redding van álle mensen (die in Jezus' offer geloven natuurlijk). Het feest van de ongezuurde broden was in eerste instantie om te herdenken dat de Joden haastig koeken moest bakken, die niet de tijd mochten krijgen om te gaan gisten. Men moest namelijk snel weg kunnen gaan, als het moment daar was. Kijken we naar een toekomstige vervulling, dan zien we dat Jezus Zichzelf voorstelt als het Brood des Levens. Iemand die Hem "eet", zal nooit meer honger hebben (Joh. 6:35). De gaatjes in de matses verwijzen bijvoorbeeld ook weer naar de gaten in zijn handen, voeten en Zijn zij. Waar de eerstelingen vervolgens aan God werden geofferd (en waarvan de priesters ook mochten eten), was dit iets beperkts dat elk jaar weer opnieuw gedaan moest worden. Dit tegenover Jezus Die als Eersteling slechts een éénmalig offer was.

"Maar nu, Christus ís opgewekt uit de doden en is de Eersteling geworden van hen die ontslapen zijn."
​(1 Korinthe 15:20, HSV)

Pinksteren
​De naam "Pinksteren" (letterlijk: 50 dagen) is een naam die pas later in zwang kwam. Het feest stond bij de Joden bekend onder de naam Sjavoeot, wat wekenfeest betekent. Dit vanwege het feit dat er 7 volle weken (+1 dag) geteld moesten worden vanaf Bikkurim. Dit was niet geheel toevallig ook precies het moment waarop Mozes de wet gaf op de Sinaï, en in dat verband werd het feest tot aan het Nieuwe Testament toe dan ook gevierd door de Joden. Hoewel er ook een connectie met de landbouw lag en er dankbaarheid aan God getoond moest worden, is de verbinding met de wet niet te ontkennen. Zo vielen er die dag 3000 slachtoffers bij de Sinaï, door de zonde van het gouden kalf (Ex. 32:28). Bij het ontvangen van de Geest zien we juist een veel positievere ontwikkeling: er kwamen die dag 3000 mensen tot geloof in Jezus (Hand. 2:41). Waar de wet leidt tot de dood, leidt de Geest ons juist tot bevrijding en zaligheid.

"Want de wet van de Geest van het leven in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet van de zonde en van de dood." (Romeinen 8:2, HSV)

Najaarsfeesten
Hoewel de precieze betekenis van het bazuinenfeest niet echt duidelijk werd vanuit Leviticus 23, hebben de Joden dit door de eeuwen heen geïnterpreteerd als een periode (inclusief de voorafgaande periode) waarin reflectie en bezinning centraal staan, met het oog op de naderende grote verzoendag, waar oordeel juist een centrale positie inneemt. Hoewel het als christen natuurlijk belangrijk is dat ook wij regelmatig de balans opmaken voor onszelf, is het vooral ook belangrijk dat we vóóruit leren kijken. We moeten ons niet blindstaren op het probleem, maar zien op de Oplossing: Jezus Christus. Er lijkt een heel sterk verband te zijn met de opname, die ook vergezeld zal worden van bazuingeschal (1 Thess. 4:13-18, 1 Kor. 15:51-52). Het Nieuwe Testament roept er dan ook toe op om daar naar uit te zien (2 Tim. 4:8, Titus 2:13). Voorts zien we de Grote Verzoendag, waar men destijds een jaar lang de zonden kon bedekken door het bloed van dieren. Het verwijst echter vooruit naar het moment van toekomstig oordeel, maar waarbij wij christenen gelukkig mogen weten dat onze zonden zelfs helemaal kwijtgescholden zijn. Voor eens en altijd! Jezus hoeft niet elk jaar opnieuw te sterven voor onze zonden (Hebr. 7:27, 9:12, 10:10). Ten slotte verwijst het loofhuttenfeest terug naar de periode waarin de Joden in primitieve omstandigheden moesten leven, maar ook vooruit naar het moment dat YHWH voor eeuwig bij de Zijnen zal wonen. Gaan we de goede kant op? Kijken we terug, of vooruit?

"En nu u God kent, ja wat meer is, door God gekend bent, hoe kunt u weer terugkeren naar de zwakke en arme grondbeginselen, die u weer van voren af aan wilt dienen?" (Galaten 4:9, HSV)

Waarschuwing
Paulus waarschuwt precies hiervoor in de Galatenbrief. De Joodse christenen die in dat gebied woonden, waren gewend om de Joodse wetten te houden, maar probeerden die wetten ook op de bekeerlingen uit de heidenen te forceren. Dit terwijl al in de vergadering in Handelingen 15 besloten was dat dat voor hen niet nodig was. Het voegt niets extra's toe, maar maakt het enkel moeilijker. Wie immers achteruit gaat, loopt het risico zichzelf weer onder de wet te stellen en verplicht zichzelf die wet te houden, met alle nadelen die daarbij horen. In Galaten 5:2 vertelt Paulus dat "Christus van geen nut zal zijn" voor de mensen die zich na hun wedergeboorte nog laten besnijden, dat die mensen "van Christus los zijn geraakt" (vers 4a) en het risico lopen uit de genade te vallen (vers 4b). In dit artikel ga ik dieper in op wat hiermee bedoeld wordt, we kunnen onze redding immers niet verliezen. Enfin, hij wijst in het vers erna juist op de Geest, het geloof en de hoop van de gerechtigheid. Het hele doel van deze brief was dan ook om deze groep weer tot de orde te roepen, en dat maakt de waarschuwing in het eerste hoofdstuk dan ook extra heftig. 

"Zoals wij al eerder gezegd hebben, zo zeg ik ook nu weer: Als iemand u een evangelie verkondigt anders dan wat u ontvangen hebt, die zij vervloekt." (Galaten 1:9, HSV)

Slot
De Hebrew Roots-beweging is een beweging die voor veel christenen erg verleidelijk is. De naam zegt het al: het gaat terug naar de Hebreeuwse wortels, ofwel: de wet. Hoewel zeker niet alles slecht is, is het risico op terugkeer naar de wet wel zeer reëel. Men wordt er vaak in "gelokt" met deze 7 feesten, en eerlijk gezegd is er in zichzelf dan ook niks mis mee om die feesten te vieren. We moeten alleen goed opletten hóe we die feesten vieren. Gaan we helemaal mee in alle oorspronkelijke kleine details, en komt de focus daarbij op het verleden te liggen? Dan gaan we de verkeerde kant op. Vieren we deze feesten meer als een soort mentaal checkpoint, waarin we ons vooral richten op de toekomstige vervulling van deze "schaduwen", en Jezus volledig in het vizier komt, dan gaan we de goede kant op. De drogredenering: Jezus vervulde de Thora, en ís daarom de Thora, dus daarom is het vervullen van de Thora ook wat Jezus wil (Jezus = Thora, dus Thora = Jezus), hebben we in de onderstaande artikelen al eens weerlegd. Ik wil dit artikel graag kort houden, dus als u nog meer vragen heeft over deze gevaarlijke beweging die ons eigenlijk altijd weer terug naar de wet leidt, wil ik u uitnodigen die artikelen te lezen.

Meer lezen?

​Moeten we de Thora houden voor meer Heiliging?
De Gevaren van Hebrew Roots en Noachitische Wetten
De Sabbat: Een Merkteken?
Debunked: Spirit of Antichrist? (Engels)