Dwaalleer domineert het hedendaagse christendom

"Want er zal een tijd komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar dat zij zullen zoeken wat het gehoor streelt, en voor zichzelf leraars zullen verzamelen overeenkomstig hun eigen begeerten. Ze zullen hun gehoor van de waarheid afkeren en zich keren tot verzinsels." (2 Timotheüs 4:3-4, HSV)

De megakerk
Het is de wens van de meeste zichzelf respecterende voorgangers. Een eigen megagemeente. We zien de vele succesverhalen in Amerika en vinden het jammer dat Nederland dat niet heeft. Maar het begint te komen. En hoewel een megakerk op zich alleen maar te prijzen is, schuilt er juist een enorm gevaar in. Er bestaat een risico dat kerken zich op een steeds bredere doelgroep willen richten en daartoe bereid zijn concessies te doen. 'Wat is er mis met moderne muziek?' vraagt men zich retorisch af, en al snel bevindt de kerk zich op een hellend vlak van pop, rock, rap naar een persiflage van Jebroer. En zo komen er steeds meer kunstvormen de kerk binnen. Van vlaggen zwaaien naar dansen naar mime-acts. Op zich niet meteen verkeerd, maar op het moment dat de aandacht verschuift naar deze uiterlijkheden en de Bijbelstudies, gebedsavonden en de rest waar het allemaal om draait, versloffen, missen we de boot.

Democratie
Doordat we denken een 'breed publiek' te moeten aanspreken, leggen we voor onszelf een val neer. Een val waarin vele mensen vooral aangetrokken worden door de uiterlijkheden van de kerk (modern, hip, verbinding, liefde, etc. Zeg maar een soort Woodstock, zonder de drugs) de kerk in komen en op den duur de populatie gaat domineren. Tot op het punt waarin 90% van de kerk bestaat uit christenen die vooral gefocust zijn op uiterlijkheden. We krijgen daarenboven soms ook het idee dat de kerk democratisch moet zijn. Men gaat ervan uit dat democratie iets goeds is. Maatschappelijk gezien betwijfel ik dat al, maar in de kerk is dat sowieso funest. Het gaat niet om 'de meeste stemmen gelden', maar om wat het woord van God zegt. Als die 90% dan de megakerk gaat domineren en er bepaalde beslissingen genomen moeten worden, wordt de focus verlegd en ontstaat dat hellend vlak.

Ontwikkelingen
'Dat is leuk bedacht', zegt u wellicht, 'maar heb je ook bewijs voor deze hypothese?' We zien in toenemende mate dat christelijke organisaties groeien en op een bepaald moment zo groot worden dat ze hun identiteit beginnen te veranderen. Bij de EO was een programma waarin transgenders in hun zoektocht naar een partner worden gevolgd, 50 jaar geleden ondenkbaar. Ik zie op blogs van mensen die een megakerk bezoeken onderwerpen voorbijkomen als 'alverzoening', waarin deze doctrine niet ontkend wordt, maar juist omarmd! Tot en met redding voor satan aan toe. Het initiatief Lazarus, wat onlangs islam op gelijke hoogte stelde met het christendom, waarvoor in het evangelisch vrouwenblad Eva reclame wordt gemaakt. De nieuwe film over het boek De Uitnodiging, waarin God een vrouw is, er geen hel is, Jezus niet de enige Weg is en regels onnodig zijn, wordt door schrikbarend veel christenen met open armen ontvangen.

"Maar wees op uw hoede voor de valse profeten, die in schapenvacht naar u toe komen maar van binnen roofzuchtige wolven zijn." (Mattheüs 7:15, HSV)

Wolven
Het gevaar voor de kerk komt momenteel voornamelijk van binnenuit. Johannes waarschuwt hier al voor in 1 Johannes 2:19, hij brengt het zelfs in verband met de antichrist. Anti betekent in het Grieks letterlijk 'in plaats van'. Een ogenschijnlijke kleine nuance, maar het geeft wel een perspectief dat er in het einde van de tijd blijkbaar dingen kunnen zijn die de plek van Jezus in kunnen nemen. Of zich zelfs een nep-Jezus kan manifesteren. En die lijkt soms zoveel op de Jezus uit de Bijbel dat we de nuances vereenzelvigen en de verzinsels van onze eigen versie toeschrijven aan de oorspronkelijke Jezus. Dat Jezus alle zonde zomaar zou vergeven bijvoorbeeld. Dat is een halve waarheid, want we zullen mét ons geloof in Jezus ook afstand moeten doen van ons oude leven. 'Bekeer u', zegt Petrus in Handelingen 2:38 om vervolgens aan te dringen op het uiterlijke symbool van de doop. Het is niet het symbool van de doop dat ons redt (1 Petrus 3:21) maar de innerlijke bekering en het geloof in Jezus' offer en opstanding. Of beter gezegd, het is Jezus Die ons redt. Maar dat vergt wel een wilsbesluit van onze kant. Het is niet automatisch.

Dwaalleer
Maar het zijn niet per sé wolven die ons doelbewust misleiden. Soms is het gewoon een gebrekkige bestudering van de Bijbel waardoor we ons van alles in ons hoofd gaan halen. We snappen het niet meer en geven onze stille tijd, het gebed en Bijbellezen dan maar op. Of zetten het op een laag pitje. Eens per week, op zondagmorgen, dat dan weer wel. Want het leven is ook zo druk. We hebben geen tijd meer voor God. En daar ligt satan op de loer. We gaan dwalen en laten ons meeslepen door allerlei ideeën omdat we compleet losgeweekt zijn van de Bijbel. Als dan de predikanten of voorgangers ook nog alleen maar de nadruk leggen op Gods genade (en dus de rest compleet links laten liggen), dan vallen we bijvoorbeeld snel in de val van wat Amerikanen 'hypergrace' noemen. Een genade die wel zo groot is dat het niet meer uitmaakt dat ons leven ná onze doop er net zo uitzag als vóór onze doop. Romeinen 6 is daar echter heel duidelijk over.

Traditioneel
Ik ben zelf vrij streng gelovig opgevoed. In mijn 20er jaren werd ik losgeweekt van alle regels en tradities die 'de kerk' me naar mijn idee oplegde en vond God in een modernere gemeente. Toch merk ik dat ik de traditionele kerk geestelijk nooit helemaal verlaten heb. Ik mis bij de modernere kerken namelijk soms de rem. Men laat zich soms zomaar meeslepen door allerlei nieuwe ideeën. Ook mis ik een gebrek aan respect zo nu en dan. God wordt af en toe afgeschilderd als 'buddy' in plaats van de grote God van het universum. Hij is een Vader. Hij staat naast je, maar ook boven je. In de moderne kerk wordt de nadruk veel gelegd op het eerste, in de traditionele kerk meer op het laatste. Ik ben van mening dat beide aspecten belangrijk zijn. God staat naast ons, maar we dienen ook respect voor Hem te hebben. Ik mis dat in hedendaagse representaties van The Passion bijvoorbeeld. Ik vraag me sowieso af waarom we de wereld proberen te paaien met een zéér afgevlakte versie van het ontelbare keren betere origineel. Ik ken overigens niemand die door The Passion tot geloof is gekomen. Maar dat terzijde.

Mooie praatjes
Het valt me op dat er in de kerk bijna niet meer gepreekt wordt over hel en verdoemenis. Dat is enerzijds te begrijpen, omdat men daarmee in de vorige eeuw erg voorbijging aan de genade van God. Maar nu doet zich de tegenovergestelde situatie voor. Je kunt tijdens diensten je hand opsteken, een gebed nazeggen en je bent behouden, als je sommige voorgangers moet geloven. De meeste voorgangers hebben het tegenwoordig alleen nog maar over genade en zijn vooral bezig om de mensen een goed gevoel te geven. 2 Timotheüs 4:3-4 vertelt ons dat dat precies is wat zal gebeuren in het laatst van de dagen, de eindtijd. Het is een smalle weg én een smalle poort (Mattheüs 7:13-14). Niet alleen zullen weinigen door die Deur (Jezus) heen gaan, maar ook het pad is smal. Moeilijk. En daarom hebben we de Heilige Geest nodig. Om geheiligd te worden. We kunnen het niet alleen. Zelfs Paulus niet (Romeinen 7:14-26). En dat stuk van het verhaal mis ik in de kerk vaak. Ook is er wel degelijk een hel. Maar daarover wordt vaak niet meer gepreekt, of het wordt helemaal vergeestelijkt. Terwijl daar helemaal geen reden voor is. Integendeel. Jezus had het meer over de hel dan wat dan ook, volgens sommige theologen. Omdat Hij ons er zo graag van wil redden!

Spugen
De 7 brieven van Jezus in Openbaring 2 en 3 kunnen in meerdere lagen geïnterpreteerd worden. Zonder nu gelijk helemaal in te gaan op al die lagen, is er één laag die erg provocatief is, maar gek genoeg wel klopt. Als de brieven in een andere volgorde zouden staan, zou het argument al niet meer kloppen. Deze kerken kun je zien als 7 typen gemeenten die elkaar in de afgelopen 2000 jaar hebben opgevolgd. Van de eerste gemeente Efeze, naar de verdrukte kerk Smyrna, naar de kerk en staat die met elkaar trouwden in Pergamus. Van de Katholieke kerk Thyatira, naar de reformatie in Sardis, van de missionaire kerk van Philadelphia naar de lauwe kerk Laodicea. Die kerk is dan de laatste van alle kerken. Maar die is er zo beroerd aan toe dat de waarschuwing niet eens geldt voor de kerk als collectief, maar voor het individu erin. Die wordt opgeroepen om naar buiten te komen. Blijkbaar is er binnen geen plek meer voor de echte Jezus. Jezus moet ervan spugen. Men vindt zichzelf rijk en denkt dat ze nergens gebrek aan heeft, maar het tegenovergestelde is het geval. In die tijd leven wij nu. We zien het voor onze ogen gebeuren. Kerken zijn alleen nog maar bezig met hun gebouw of wat voor bijzaken dan ook en vergeten waar het om draait. Soms is het goed om handelingen 3 er nog eens bij te pakken en te kijken hoever wij daar vanaf gedraaid zijn. Is door alle glitter en glamour nog iets van Jezus te herkennen? Zijn we echt zo rijk? 'Gezegend' met een mooi gebouw? Of gaat het meer om het gebouw van levende stenen?

Conclusie
Ik zeg dus niet dat megakerken slecht zijn. Of dat nieuwe kunstvormen niet mogen. Het gaat erom dat we de Bijbel zo zuiver mogelijk lezen. Zo letterlijk mogelijk. Anders is het einde zoek. Sommige christenen zijn eerder geheim agenten. Ze zijn onherkenbaar in de wereld als christen. Misschien herkenbaar aan een visje op hun auto of een kruisje om hun nek, maar verder leven ze soms nog goddelozer dan de gemiddelde mens in de wereld. En ja, we maken fouten en vallen soms. Daar is 1 Johannes 1:9 gelukkig voor. Maar vers 10 wijst ons erop dat we niet net moeten doen alsof we zonder zonde zijn terwijl dat ook onder christenen niet anders is. We kunnen ons zo'n zondige levensstijl niet veroorloven. Als we in Jezus zijn, zouden we dan niet het verlangen hebben om lief te hebben? En de zonde te haten? Dat is toch logisch? Het wordt tijd dat we onze knieën buigen en écht stoppen met onze zonden. Met onze verslavingen. Onze twijfels. Onze 'afgoden'. Het wordt tijd dat we er serieus werk van maken. Niet vanuit onszelf, maar door leiding van de Heilige Geest. Want de tijd is nabij.. Jezus komt snel! Zou Hij nog geloof vinden? Ziet Zijn bruid er een beetje mooi uit? Verlangen we naar Hem?

"Laten wij blij zijn en ons verheugen en Hem de heerlijkheid geven,  want de bruiloft van het Lam is gekomen en Zijn vrouw heeft zich gereedgemaakt" (Openbaring 19:7, HSV)