"En ik ging op grond van een openbaring, en ik legde hun het Evangelie voor dat ik verkondig onder de heidenen; en afzonderlijk aan hen die in aanzien waren, opdat ik niet misschien tevergeefs zou lopen of gelopen hebben."
"Daarna ging ik, na verloop van veertien jaar, weer naar Jeruzalem, samen met Barnabas, en ik nam ook Titus mee." (Galaten 2:1, HSV) Jeruzalem Het is nu dus duidelijk dat Paulus naar Jeruzalem ging. Wat ging hij daar dan precies doen? Hij was toch een apostel aan de heidenen (vers 7)? Bijbelcommentator dr. Thomas L. Contable schrijft hier het volgende over op: "Paulus' angst dat hij "tevergeefs zou rennen" (lit.) zou kunnen refereren naar zorgen dat de apostelen uit Jerusalem zouden horen wat hij had gepredikt, en dat afwijzen. Dit kan echter niet zijn angst geweest zijn. Hij had immers eerder gezegd dat hij absoluut zeker was dat zijn evangelie, dat door een speciale openbaring tot hem gekomen was, het ware evangelie was (Gal. 1:11-12). Hij had ook al opgemerkt dat hij geen speciale toestemming van de andere apostelen nodig had (Gal 1:16-17). Het lijkt er eerder op dat Paulus bang was dat indien hij de apostelen uit Jeruzalem (Petrus, Jakobus en Johannes) niet zou contacteren, zijn critici zijn evangelisatiewerk zouden kunnen ondermijnen. Ze zouden dan kunnen verwijzen naar het feit dat Paulus geen fellowship had met de apostelen uit Jeruzalem. Ze zouden verder kunnen suggereren dat er geen fellowship was omdat er een verschil van mening was tussen Paulus en de andere apostelen over het ware evangelie. Om deze mogelijkheid te ontwijken, ontmoette Paulus Petrus, Jakobus en Johannes privé. Ze hebben dit wellicht privé gedaan omdat Paulus destijds een gezochte man in Jeruzalem was, en een publieke ontmoeting had dan wellicht meer kwaad gedaan dan goed." (Constable, T.L., Commentary on Galatians, p. 35-36). Maar er waren nog twee andere redenen voor deze ontmoeting: " ... positief uitgedrukt, was zijn zorg te verzekeren dat ze zijn bekeerlingen als oprechte christenen en leden van de gemeente zouden (h)erkennen. Met andere woorden; hij was bezig met het officieel vastleggen van de vrijheid van de heidenen met betrekking tot de vereisten van de wet en met hun gelijke status ten aanzien van Joodse christenen. (...) Impliciet in deze bezorgdheid over heidense vrijheid was de bezorgdheid over de eenheid van de gemeente: Paulus' angst was niet dat een afwijzing van erkenning vanuit de autoriteiten van Jeruzalem zijn eigen werk ongeldig en zijn eigen heidense christenen niet-christelijk zou verklaren, maar meer dat een afwijzing een breuk zou brengen in die éne universele gemeente en voor twee aftakkingen zou zorgen: een Joods en een heidens christendom." (Fung, p. 90) "Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus, onze Heere." (Romeinen 8:38-39, HSV) Redding Wanneer we deze context in overweging nemen, zien we dus heel duidelijk dat het helemaal niet ging over Paulus' eigen redding. Hij was daar namelijk heel zeker van, zoals hij bijvoorbeeld schrijft in het vers uit Romeinen dat u hierboven kunt lezen. Paulus had het vooral over de fysieke reis die hij naar Jeruzalem af moest leggen, en wilde niet dat die tevergeefs zou zijn. Ook de andere apostelen waren overigens heel zeker van hun redding, en dat kunnen wij ook zijn. Ik begrijp het wel, het voelt tegennatuurlijk, omdat wij mensen erop ingesteld zijn altijd iets te moeten verdienen, helemaal in het calvinistisch-georiënteerde Nederland. Toch maakt Paulus het in Efeze 2:8-9 heel duidelijk dat werken niet nodig is voor onze redding, maar dat het een gift aan ons is, en dat we daar alleen maar voor hoeven te geloven. Jezus had het niet simpeler kunnen maken, en gelukkig maar.. anders zouden we zelfs dát nog verpesten. Ik wel in elk geval. Sterker nog, over het toevoegen van werken aan dit evangelie schreef Paulus een hoofdstuk eerder in Galaten (1:6-9) nog dat degene die dat deed, anathema was (het Griekse woord voor de ergste vloek die u zich maar kon bedenken). En ook als we dus werken zouden moeten doen om te bewijzen dat we gered zijn of blijven, is dat in feite werken toevoegen aan de achterkant van het evangelie. Dat is heel listig, maar helaas wel wat het overgrote deel van wat "christendom" heet te zijn, leert en gelooft. En dan heb ik het niet alleen over de katholieken, maar ook over het leeuwendeel van het protestantisme. Grijp niet meteen witheet en schuimbekkend naar uw toetsenbord, maar bid voor leiding van de Heilige Geest en onderzoek het zelf. In de artikelen hieronder (klik op het blauwe cijfer) kunt u meer informatie vinden als u worstelt met "moeilijke teksten". Sla in elk geval de eerste 2 artikelen niet over. Mocht u na het lezen daarvan nog steeds met vragen zitten, mail me dan even. Ik geloof absoluut dat de Heilige Geest u zal leiden in heel de waarheid (Joh. 16:13), als u oprecht op zoek bent. God bless! (: "En Ik geef hun eeuwig leven; en zij zullen beslist niet verloren gaan in eeuwigheid en niemand zal ze uit Mijn hand rukken. Mijn Vader, Die hen aan Mij gegeven heeft, is meer dan allen, en niemand kan hen uit de hand van Mijn Vader rukken." (Johannes 10:28-29, HSV)
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Categorieën
Alles
Archieven
Augustus 2024
|