Het Surrogaat-Koninkrijk: Een Kerk vol Onkruid

Vorig weekend hebben we stilgestaan bij waarom het beloofde Koninkrijk er nu nog niet is. Ik denk echter dat er nog veel meer over te zeggen is. Veel moderne "christenen" menen namelijk dat Jezus met Zijn boodschap over het Koninkrijk iets nieuws kwam brengen, en geven vervolgens hun eigen definitie aan wat dit Koninkrijk dan precies voor hen is. Volgens sommigen gaat het er hier om dat er "rechtvaardigheid" over de hele wereld gebracht moet worden door de christenen, en dat kan dan variëren tot initiatieven als "De Groene Kerk" (waarin een extreme focus ligt op rentmeesterschap en het zorgen voor de natuur) of juist de meer woke-georiënteerde inclusieve kerken, waar letterlijk iedereen welkom is zoals hij of zij is (maar ook mag blijven). Weer andere kerken denken dat het in dat Koninkrijk gaat om het doen van allerlei wonderen en tekenen (de NAR bijvoorbeeld), en ga zo maar door. De waarheid is echter dat Jezus helemaal niet iets nieuws kwam vertellen, maar de parameters van een alreeds in het Oude Testament redelijk helder gedefinieerd Koninkrijk, nauwkeuriger wilde invullen. Laten we eens kijken wat we vanuit het Oude Testament al weten over dit Komende Koninkrijk. Daarna kijken we naar Mattheüs 13, waar naar mijn idee o.a. gesproken wordt over een surrogaat-koninkrijk vol met onkruid (maar gelukkig ook een beetje graan).

"In de dagen van die koningen zal de God van de hemel echter een Koninkrijk doen opkomen dat voor eeuwig niet te gronde zal gaan en waarvan de heerschappij niet op een ander volk zal overgaan. Het zal al die andere koninkrijken verbrijzelen en tenietdoen, maar zelf zal het voor eeuwig standhouden." (Daniël 2:44, HSV)

Daniël
In de tekst hierboven wordt duidelijk een belofte gedaan aan de profeet Daniël. God laat in een droom aan Nebukadnezar zien dat de wereldse koninkrijken uiteindelijk allemaal plaats zullen moeten maken voor dat kómende Koninkrijk van Jezus. De kaders voor wannéér dit koninkrijk komt, liggen heel vast. In de dagen van "die koningen", vertelt Daniël. "Welke koningen dan precies?" vraagt u zich wellicht af. We hoeven slechts een paar versjes terug te lezen om te ontdekken welke koningen dat precies zijn. Het zijn de 10 koningen (uitgebeeld in de 10 tenen) die de antichrist kortstondig aan de macht zullen helpen, zo leren we als we vers 41 in referentie tot Daniël 7:24 en Openbaring 17:12-13 lezen. In het artikel van twee weken geleden liet ik zien dat deze 10 "koningen" er mogelijk nu al zijn. De meeste koningen die momenteel leven hebben geen absolute macht (maar meer ceremoniële macht), dus het is logischer om in een breder verband te denken aan "leiders". Het Koninkrijk van Jezus kan dus elk moment komen, maar is er nog niet. Dit is echter niet het enige wat het Oude Testament over dit koninkrijk zegt. Want waar gáát het precies over? Wát is het centrale thema in dit Koninkrijk? 

" 2. Het zal in het laatste der dagen geschieden dat de berg van het huis van de HEERE vast zal staan als de hoogste van de bergen, en dat hij verheven zal worden boven de heuvels, en dat alle heidenvolken ernaartoe zullen stromen. 3. Vele volken zullen gaan en zeggen: Kom, laten wij opgaan naar de berg van de HEERE, naar het huis van de God van Jakob; dan zal Hij ons onderwijzen aangaande Zijn wegen, en zullen wij Zijn paden bewandelen. Want uit Sion zal de wet uitgaan, en het woord van de HEERE uit Jeruzalem. 4. Hij zal oordelen tussen de heidenvolken en veel volken vonnissen. En zij zullen hun zwaarden omsmeden tot  ploegscharen en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen. Oorlog voeren zullen zij niet meer leren."
(Jesaja 2:2-4, HSV)

Jesaja
​In dit vers zien we als het ware een snapshot van het Koninkrijk dat God aan Zijn volk Israël belooft (dat was immers het primaire publiek van Jesaja, en het Oude Testament in zijn geheel). Het is duidelijk dat de Steen (Jezus) die in Daniël 2 het beeld van Nebukadnezar omverwerpt, inmiddels is uitgegroeid tot een berg die ver verheven is boven de rest (Dan. 2:35) en een Koninkrijk vormt dat de hele aarde bedekt. Het heeft zelfs autoriteit over andere volken, zo lezen we hierboven. Belangrijk is dat er ook rechtvaardig geoordeeld wordt (er is dus geen gedoogbeleid - vergelijk ook Jesaja 11:9-10) en er totale vrede is. Er is geen wapentuig meer, maar enkel werktuigen, zien we in de tekst hierboven. Is dat nú het geval? Absoluut niet. Al 2000 jaar lang is het een aaneenschakeling van oorlogen en ellende. Als we willen beweren dat dit Koninkrijk er nú al is, wordt Jezus een tandeloze leeuw. En hoewel hier heidenen genoemd worden in relatie tot het Koninkrijk, is duidelijk te zien dat zij een subordinate rol hebben. In het evangelie naar Mattheüs laat Jezus zien dat dit Koninkrijk dan ook primair bedoeld is voor Israël, en niet de heidenvolken.

" 5. Deze twaalf zond Jezus uit en Hij gebood hun: U zult u niet op weg begeven naar de heidenen en u zult geen enkele stad van de Samaritanen binnengaan, 6. maar ga liever naar de verloren schapen van het huis van Israël. 7. En als u op weg gaat, predik dan: Het Koninkrijk der hemelen is nabijgekomen." (​Mattheüs 10:5-7, HSV)

Israël
​Begrijp me goed, ik geloof zeker dat wij als wedergeboren heidenen door adoptie als zonen (Rom. 8:15) een plekje in dat Koninkrijk mogen hebben, maar de primaire focus ligt hier toch echt op Israël. We kunnen de term "Koninkrijk" dus niet zomaar even losscheuren van zijn oorspronkelijke betekenis en er een nieuwe definitie opplakken. Ja, het gaat om gerechtigheid, maar niet een gerechtigheid die wij mensjes wel even voor Hem gaan bewerkstelligen op aarde. Nee, het is een gerechtigheid die komt doordat de Koning (Jezus Christus) éérst terug zal komen, omdat mensen het blijkbaar niet voor elkaar kregen. Jezus begon in Israël, waarvoor het Koninkrijk bedoeld was, maar omdat het leiderschap van Zijn volk Zijn boodschap niet aannam, werd de komst van het Koninkrijk uitgesteld (Matth. 21:43). Hadden zij Hem wél aangenomen als hun Koning, dan had het Koninkrijk tóen al kunnen komen. Tegen die achtergrond moeten we Jezus prediking over het Koninkrijk dan ook lezen, als we bijvoorbeeld de gelijkenissen uit Mattheüs 13 lezen. In dit hoofdstuk zien we 7 parabels, die door de meeste voorgangers helaas nooit goed begrepen zijn. Laten we met al deze achtergrondinformatie nu eens wat nauwkeuriger kijken naar wat Jezus hier precies bedoelt met het Koninkrijk.

" 3. En Hij sprak tot hen veel dingen door gelijkenissen. Hij zei: Zie, een zaaier ging eropuit om te zaaien. 4. En toen hij zaaide, viel een deel van het zaad langs de weg; en de vogels kwamen en aten dat op. 5. Een ander deel viel op steenachtige plaatsen, waar het niet veel aarde had; en het kwam meteen op, doordat het geen diepte van aarde had. 6. En toen de zon opgegaan was, verschroeide het; en doordat het geen wortel had, verdorde het. 7. Een ander deel viel tussen de dorens; en de dorens kwamen op en verstikten het. 8. En weer een ander deel viel in de goede aarde en gaf vrucht, het ene honderd-, het andere zestig-, en een ander dertigvoudig." (Mattheüs 13:3-8, HSV)

Zaaier
De eerste en tweede gelijkenis worden gelukkig uitgelegd door Jezus, wat niet gezegd kan worden van de laatste vijf. Uit Zijn uitleg kunnen we daarom veel waardevolle informatie halen. In vers 37 vertelt Jezus dat Híj de Zaaier is. We hebben zojuist echter Mattheüs 10 gelezen, waar duidelijk is dat Jezus in eerste instantie enkel predikte voor het volk Israël. Het beste is altijd om naar de meest oorspronkelijke context te gaan en niet meteen al door te schieten naar een applicatie op ons huidige tijdperk. Aan wie vertelde Jezus dit immers? Aan het eerste-eeuwse Israël; de gemeente bestond toen nog niet eens! Het was een mysterie (Ef. 3:8-10) dat pas later geopenbaard zou worden. Jezus beschrijft hier eigenlijk zijn eigen bediening, waarover we in Mattheüs 4:17 bijvoorbeeld al lezen. Hij begon daar de mensen te wijzen op de komst van het Koninkrijk, maar daarvoor was wel bekering nodig. Die bekering kwam echter niet. Er leek aanvankelijk veel aandacht te zijn voor Zijn bediening (Matth. 4:25) en zijn prediking (Matth. 7:28-29), maar dit bleek net als het zaad in de akker hierboven van korte duur te zijn. Het kwam op en verdorde, doordat het geen wortels had, of werd verstikt door de groepsdruk van het onkruid (in dit geval dorens). Gelukkig viel er ook zaad in goede aarde. In Mattheüs 9:37-38 merkt Jezus dan ook op dat de oogst groot is, maar er (nog) weinig arbeiders zijn om die binnen te halen. Daarom begon Hij Zijn discipelen in hoofdstuk 10 toe te rusten en erop uit te sturen. Er waren echter ook zaadjes die meteen opgegeten werden door de vogels. Voorbeelden daarvan zien we in Mattheüs 11:20-24, waar Jezus enkele noordelijke steden verwijt dat zij zich niet bekeerd hadden. Een crescendo komt echter in hoofdstuk 12:24-32, waar het Joodse leiderschap Hem ervan beschuldigt bezeten te zijn door Beëlzebul, een andere naam voor satan. Dan is de maat vol voor Jezus, en besluit Hij enkel nog maar in gelijkenissen te prediken. De bedoeling van een gelijkenis is immers niet om de uitleg van het mysterie van het Koninkrijk gemakkelijker te maken, maar juist om het te obfusceren (Matth. 13:13-15). Ten slotte is er natuurlijk ook een bredere applicatie voor ons tijdperk, maar het is belangrijk om de oorspronkelijke bedoeling even in gedachten te houden.

" 24. Een andere gelijkenis hield Hij hun voor. Hij zei: Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan iemand die goed zaad zaaide in zijn akker. 25. Maar toen de mensen sliepen, kwam zijn vijand en zaaide onkruid tussen de tarwe, en ging weg. 26. Toen het gewas opkwam en vrucht voortbracht, kwam ook het onkruid tevoorschijn. 27. De dienaren van de heer des huizes gingen naar hem toe en zeiden: Heer, hebt u niet goed zaad in uw akker gezaaid? Waar komt dan dit onkruid vandaan? 28. Hij zei tegen hen: Een vijandig mens heeft dat gedaan. De dienaren zeiden tegen hem: Wilt u dan dat wij erheen gaan en het verzamelen? 29. Maar hij zei: Nee, opdat u bij het verzamelen van het onkruid niet misschien tegelijk ook de tarwe zelf uittrekt. 30. Laat ze allebei samen tot de oogst opgroeien, en in de oogsttijd zal ik tegen de maaiers zeggen: Verzamel eerst het onkruid en bind het in bossen om het te verbranden, maar breng de tarwe bijeen in mijn schuur." (​Mattheüs 13:24-30, HSV)

Onkruid
Ook hier moeten we het oorspronkelijke tijdstip waarin Jezus deze gelijkenis vertelde, weer goed in ons achterhoofd houden. Ook is het belangrijk om heel nauwkeurig te zijn. Merk bijvoorbeeld op dat het Koninkrijk hier niet vergeleken wordt met de akker, maar met de Zaaier! Denk hierbij als een rabbi: Waar een Koninkrijk is, is ook een Koning, en vice versa. Mét de eerste komst van Jezus bracht Hij in feite ook het Koninkrijk mee. Het was dus nabij (Matth. 4:17), maar het wás er nog niet (waarom zou Jezus anders immers oproepen te bidden voor de komst ervan in Matth. 6:10?) en werd later zelfs uitgesteld (Matth. 21:43). In de uitleg vertelt Jezus later dat het goede zaad hier deze keer de kinderen van het Koninkrijk representeren (vers 38). Wie goed opgelet heeft, weet dat Jezus hier dus primair de gelovige Israëlieten bedoelt. Zij zijn immers degenen voor wie het Koninkrijk in eerste instantie bedoeld is. Wanneer velen van hen de uitnodiging echter afwijzen, worden ook anderen in dat Koninkrijk toegelaten (zie Matth. 22:1-14). Tussen die kinderen is echter ook onkruid gezaaid, dat er zoveel op leek dat Jezus de arbeiders opdroeg nog te wachten tot de oogst. Dit zijn de kinderen van de boze, vertelt Hij in vers 38. Hij bedoelt hier in eerste instantie de Farizeeën mee, die aan de buitenkant heel vroom leken, maar van binnen natuurlijk leeg en verrot. Dit bleek in de decennia erna inderdaad een groot probleem te zijn voor de eerste (hoofdzakelijk Joodse) gemeenten, want de wens om de wet te blijven volgen was een dagelijkse realiteit voor bijvoorbeeld de gemeente van de Hebreeën of de Galaten (lees de zendbrieven maar eens goed door).

Dolik
Maar ik geloof dat ook hier is weer een diepere applicatie is, voor de tijd van nu. Broeder Kenneth Johannes legt in zijn prediking over Mattheüs 13 uit dat het onkruid dat hier bedoeld wordt, de zogeheten "dolik" is, wat zoveel op graan lijkt dat het onderscheid nauwelijks gemaakt kan worden. Ook vermengen de wortels zich met het graan, waardoor het heel lastig is om dit nauwgezet verwijderen. Er bestond een risico dat het goede graan daarmee ook voortijdig vernietigd zou worden. Verder had dit dolik ook een bedwelmende werking op de directe omgeving, vertelt Kenneth. Het verschil tussen de dolik en de tarwe werd pas in de oogsttijd duidelijk, vertelt dit artikel. Doordat de zware aren van de tarwe bogen en de dolik rechtop bleef staan, was duidelijk welke planten verwijderd moesten worden en welke geoogst. Is dit geen geweldig vergelijk met de trotse farizeeërs of de huidige religieuze elite, die als het ware rechtop blijven staan?

Koninkrijk
Het feit dat het Koninkrijk hier wordt genoemd, is dus duidelijk geen teken dat het er al ís! We weten immers vanuit het Oude Testament dat daar 100% rechtvaardigheid wordt betracht en er geen plek is voor zonde. Jezus spreekt daarom vooral over de aanloop náár dit Koninkrijk, en niet over het Koninkrijk alsof het al volledig gerealiseerd is. In de uitleg vertelt Hij dan ook: "Zoals dan het onkruid verzameld en met vuur verbrand wordt, zo zal het ook zijn bij de voleinding van deze wereld: de Zoon des mensen zal Zijn engelen uitzenden, en zij zullen uit Zijn Koninkrijk verzamelen alle struikelblokken, en hen die de wetteloosheid doen, en zij zullen hen in de vurige oven werpen; daar zal gejammer zijn en tandengeknars. Dan zullen de rechtvaardigen stralen als de zon, in het Koninkrijk van hun Vader." Dit laat duidelijk zien dat de volledige realisatie van het Koninkrijk pas kan komen nádat alle struikelblokken daartoe zijn verwijderd (het onkruid dus). De voleinding ervan wordt immers geplaatst in een context van die verbranding (de oogst en het oordeel). De plaats van dit Koninkrijk wordt Israël, maar het Nieuwe Jeruzalem kan daar pas neerdalen als de wettelozen daaruit worden verwijderd. In bredere zin denk ik dat ook de gemeente last heeft van dergelijk onkruid in de gelederen. Ik hoor vooral surrogaat-preekjes, maar bijna nergens meer een focus op het onvervalste evangelie. Toch zit er ook goed zaad tussen deze kerken, en we kunnen hen dus niet allen over één kam scheren. De wortels zijn echter verweven en men is soms bedwelmd door de geur van valse evangeliën, maar uiteindelijk zal Jezus precies weten wie écht in Hem gelooft en wie meer gefocust was op bijzaken zoals tekenen, wonderen, inclusie of de bedwelming van het "groene evangelie".

" 31. Een andere gelijkenis hield Hij hun voor. Hij zei: Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan een mosterdzaad, dat iemand nam en in zijn akker zaaide. 32. Dat is wel het kleinste van al de zaden, maar als het opgegroeid is, is het het grootste van de tuingewassen en het wordt een boom, zodat de vogels in de lucht een nest komen maken in zijn takken."
​(Mattheüs 13:31-32, HSV)

Mosterdzaad
​Wat er dan allemaal precies misgaat in de aanloop naar dit Koninkrijk, wordt duidelijk als we de andere gelijkenissen nauwkeuriger bestuderen. Deze gelijkenissen worden meestal heel anders uitgelegd, omdat men niet consequent is met het toepassen van de symboliek die Jezus toch heel duidelijk uitlegt. In de gelijkenis van het mosterdzaad wordt bijvoorbeeld verteld dat het uitgroeit tot een boom, maar in de praktijk wordt een mosterdzaadje meestal maar een struikje. Het wordt dus een monstrositeit, waar zelfs de vogels (die eerder nog de zaadjes wegpikten van de akker als handlangers van satan - zie vers 19) in de takken gaan zitten. Dit is absoluut geen goed beeld van het Koninkrijk. Het lijkt meer op een surrogaat-koninkrijk: het is groot, maar daardoor is er blijkbaar ook plek voor handlangers van de boze. En is dat niet precies wat we momenteel zien? Megakerken die aan de buitenkant heel geestelijk lijken en waar heel wat lijkt te gebeuren als het over wonderen en tekenen gaat, maar aan de binnenkant zeer verrot zijn.

"Een andere gelijkenis sprak Hij tot hen: Het Koninkrijk der hemelen is gelijk aan zuurdeeg, dat een vrouw nam en in drie maten meel verborg, totdat het helemaal doorzuurd was." (Mattheüs 13:33, HSV)

Zuurdeeg
​Wie een beetje bekend is met het Oude Testament en de Joodse wetten, weet dat zuurdeeg meestal een symbool was van zonde en trots. Ook Paulus bevestigt dit in bijvoorbeeld 1 Korinthe 5:6-7. Net zoals zuurdeeg (gist) iets doet rijzen en als het ware op laat poffen, doet het legalistische zuurdeeg dat ook in het hart van mensen. Waarom moest het immers verborgen worden door de vrouw hierboven? Is er iets niet in de haak? Het lijkt erop dat Jezus met deze gelijkenis juist wilde waarschuwen voor hoe men zich in de aanloop naar het Koninkrijk zou gaan gedragen. Naar het vlees, en niet naar de geest. Ook dat zien we momenteel helaas heel vaak. Men probeert door het vlees te bewerkstelligen wat eigenlijk door het wandelen met de Geest zou moeten gaan. Kerken organiseren allerlei "evenementen", maar waarom focussen we ons niet op de essentie van gemeente zijn en evangelisatie? In Handelingen kwamen mensen bij elkaar thuis, en niet in megagemeentes. En men organiseerde geen grote evenementen met lichtshows en allerlei toeters en bellen, maar ging relaties aan en vertelde het evangelie. Ik geloof dat dát de meest effectieve manier is om het goede nieuws te verspreiden. We moeten ons laten leiden door de Geest. Zo ging het in de eerste eeuwen ook, en zo werd het evangelie overal gebracht. Pas toen de kerk en staat één werden, ging het mis. De kerk werd groot en trots. Duizend donkere jaren volgden.

"Het Koninkrijk der hemelen is ook gelijk aan een schat, in de akker verborgen, die iemand vond en verborg; en van blijdschap daarover gaat hij heen en verkoopt alles wat hij heeft, en koopt die akker." (​Matth. 13:44, HSV)

Schat
Vanaf vers 36 begint Jezus echter in een privésetting aan de discipelen te prediken, waar Hij dat eerst in het openbaar deed (vers 1-2). In eerste instantie is dat een uitleg van de tweede parabel, maar dan volgen er opeens nog drie gelijkenissen, waarbij opgemerkt moet worden dat er ook een transitie is in de teneur ervan. In de eerste vier gelijkenissen is het duidelijk dat satan probeert de komst van het Koninkrijk te blokkeren. In de laatste drie gelijkenissen openbaart Jezus een aantal nieuwe dingen. Ook deze worden door voorgangers helaas vaak verkeerd uitgelegd, maar laten we ook hier weer schrift met schrift vergelijken. We weten inmiddels dat de akker de wereld is (vers 38) en ook voor de identiteit van de Man hoeven we niet ver te zoeken. Al in de eerste twee parabels zien we Jezus als de man die zaait, dus het ligt voor de hand dat Hij ook hier weer bedoeld wordt. Maar wie is de "schat" hier? De kerk? Nee. Die wordt nergens in de Bijbel een "schat" genoemd. Israël daarentegen werd door God in Deuteronomium 32:9-10 op een soortgelijke manier beschreven. Het feit dat de Man alles verkoopt, verwijst naar het enorme offer dat Jezus bracht om hen vrij te kopen. Behalve de akker (de wereld), heeft Hij dan ook Israël vrijgekocht. Bijbelleraar dr. Andy Woods merkt op dat het verbergen van de schat verwijst naar de sanctie die zij kreeg voor het afwijzen van Zijn Koningschap (The Coming Kingdom, p. 128), ofwel de lange periode dat Israël niet zichtbaar was op de aardbodem, maar overal heen verspreid was.

"Ook is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een koopman die mooie parels zoekt. Toen hij één parel van grote waarde gevonden had, ging hij heen en verkocht alles wat hij had, en hij kocht hem." (Mattheüs 13:45-46, HSV)

Parel
Dan volgt de gelijkenis van de koopman die een zeer waardevolle parel vond. Ook hier is het weer belangrijk dat we schrift met schrift vergelijken. Wie een beetje bekend is met de wetten uit de Thora, weet dat oesters helemaal niet gegeten mochten worden door de Joden (Deut. 14:10). Denk daarbij weer als een rabbi: parels waren als product van oesters dus ook onrein. Deze gelijkenis zal de discipelen dus zeker de wenkbrauwen hebben doen laten fronsen. Vaak wordt de gelijkenis uitgelegd alsof Jezus de parel is en wij de koopmannen (en -vrouwen) die alles opgeven om Hem te volgen. In realiteit is het dus precies andersom! De heidenen zijn net als de parel een beeld van onreinheid, waar Joden niet mee om hoorden te gaan. De parel kan dus nooit over Jezus gaan, als we consequent zijn en onze Hebreeuwse denkpet opzetten. Nee, de Koopman hier is Jezus, die ons als heidenen zó waardevol vindt, dat Hij alles verkocht (alles gaf wat Hij had - Zijn leven), zodat Hij ons kon vrijkopen. Het is een type van de kerk! Is dat niet prachtig?

" 47. Het Koninkrijk der hemelen is ook gelijk aan een net, uitgeworpen in de zee, dat allerlei soorten vissen bijeenbrengt. 48. Als het vol geworden is, trekken de vissers het op de oever. Ze gaan zitten en verzamelen de goede vissen in vaten, maar de slechte gooien zij weg. 49. Zo zal het bij de voleinding van de wereld zijn: de engelen zullen uitgaan en de slechten uit het midden van de rechtvaardigen afzonderen, 50. en zij zullen hen in de vurige oven werpen; daar zal gejammer zijn en tandengeknars." (​Mattheüs 13:47-50, HSV)

Vissen
Bijbelleraar Jack Kelley schrijft in Bible Stories for Adults (p. 168-171) dat de zee in de Bijbel meestal symbool staat voor de heidenen. Hij haalt hierbij Daniël 7:1 aan, waar de zee de plek is waar de vier heidense koninkrijken uit voortkomen, maar ook kan natuurlijk gedacht worden aan bijvoorbeeld Openbaring 17:15. Bij de vissen gaan de gedachten dus ook vaak snel naar christenen, die de Ichthus (het Griekse woord voor vis) later zelfs als symbool aannamen, maar dat zou enorme soteriologische consequenties hebben, stelt Kelley. Er zijn immers goede en slechte vissen in deze parabel. Kelley denkt daarom aan Mattheüs 25 als parallel, waar we het volgende lezen:

" 31. Wanneer de Zoon des mensen komen zal in Zijn heerlijkheid en al de heilige engelen met Hem, dan zal Hij zitten op de troon van Zijn heerlijkheid. 32. En vóór Hem zullen al de volken bijeengebracht worden, en Hij zal ze van elkaar scheiden zoals de herder de schapen van de bokken scheidt. 33. En Hij zal de schapen aan Zijn rechterhand zetten, maar de bokken aan Zijn linkerhand. 34. Dan zal de Koning zeggen tegen hen die aan Zijn rechterhand zijn: Kom, gezegenden van Mijn Vader, beërf het Koninkrijk dat voor u bestemd is vanaf de grondlegging van de wereld.  (...) 41. Dan zal Hij ook zeggen tegen hen die aan de linkerhand zijn: Ga weg van Mij, vervloekten, in het eeuwige vuur, dat voor de duivel en zijn engelen bestemd is." (Mattheüs 25:31-34, 41, HSV)

Schapen
Ook hier zien we goeden en slechten, in directe relatie tot het Koninkrijk. In dit geval is het verschil wat duidelijker, er zijn schapen en er zijn bokken. Merk op dat alle volken (ook hier is het vergelijk met de "zee" uit Matth. 13 dus weer snel gemaakt) voor Hem bijeengebracht zullen worden. Er zijn dus volken die slecht waren voor Jezus' broeders (de Joden) en volken die goed waren voor de Joden. Aan het einde van de verdrukking zijn er blijkbaar nog steeds wat mensen over, die hier een eerste beoordeling krijgen (nog niet het laatste oordeel, dat volgt pas bij de Grote Witte Troon in Openbaring 20). Landen als Egypte worden dan ook niet voor niets in Zacharia 14:16-19 genoemd. Ook hier worden de slechten in het vuur gegooid, net zoals in Mattheüs 13. De rest mag het Koninkrijk betreden, maar niet per sé in verheerlijkte lichamen. Hoewel er namelijk totale rechtvaardigheid is dankzij het Koningschap van Jezus, zijn de harten van deze mensen nog niet veranderd. Aan het einde van het 1000-jarige Koninkrijk zullen veel van die mensen zelfs verleid kunnen worden om nota bene samen met satan op te trekken tégen de Heilige Stad (Op. 20:7-10). 

"Zij dan die samengekomen waren, vroegen Hem: Heere, zult U in deze tijd voor Israël het Koninkrijk weer herstellen? En Hij zei tegen hen: Het komt u niet toe de tijden of gelegenheden te weten die de Vader in Zijn eigen macht gesteld heeft." (​Handelingen 1:6-7, HSV)

Conclusie
Ik hoop dat u na dit toch wel lange artikel inziet dat het Koninkrijk heel duidelijk toekomstig en 100% letterlijk (en niet "vergeestelijkt") geïnterpreteerd moet worden. De gelijkenissen uit Mattheüs 13 hinten zelfs op het ontstaan van een surrogaat-koninkrijk, waarin satans handlangers zelfs de ruimte krijgen om hun duistere werken te doen. Dit is de reden waarom we de Kingdom Now-dwaling compleet moeten afwijzen, en niet meegaan in een halfbakken artificiële tweedeling van het Koninkrijk, alsof er nu al een geestelijke vorm op aarde is en er later een letterlijke vorm kan komen. Hiermee wordt de scheidslijn onnodig vaag met clubs als de NAR en kan ervoor zorgen dat oprecht wedergeboren christenen meegesleept worden in allerlei charismatische uitspattingen. In een toekomstig artikel zal ik samen met u nog eens enkele Bijbelteksten bekijken waarin het lijkt alsof het Koninkrijk er nu toch al is in geestelijke vorm, en de context eens beter bestuderen. Laten we niet zelf proberen het Koninkrijk hier op aarde te vestigen. Jezus zal dat 100% Zélf doen en heeft ons daar niet bij nodig. Als dat wél zo was, zouden we zelfs dat vermoedelijk nog verpesten. Focus u op Hem en op Zijn spoedige komst. Dan komt het Koninkrijk vanzelf.