De Bijbel was eerder
In 610 na Christus kreeg een Arabier, genaamd Mohammed, naar eigen zeggen een boodschap van de engel Gabriël dat de Bijbel niet helemaal goed geïnterpreteerd werd. Zijn eerste reactie was overigens dat hij misschien wel een ontmoeting met een demon had gehad (bron). Toch kwam hij later tot de conclusie dat dit wel waar moest zijn. Omdat hij ongeletterd was, dicteerde hij aan het einde van zijn leven alles wat hij had doorgekregen van deze zogenaamde engel aan Omar. Die schreef de verhalen op en in grote lijnen komt dit overeen met de verhalen die we nog kennen uit de Bijbel. Er zijn echter enkele belangrijke doctrines weggelaten, sommige zijn vervangen en ook zijn er nieuwe toegevoegd. Maar stel dat God almachtig en alwetend is, dan is het toch raar dat Hij op Zijn woord terug zou komen? Is Hij dan niet bij machte om Zijn woord goed over te brengen naar de mens? De Tenach was nóg eerder Vóór de Bijbel (66 boeken) was er alleen de Tenach (39 boeken), het boek dat voor Joden nog steeds de hoogste status heeft. De Bijbel heeft die 39 boeken helemaal intact gelaten en geïntegreerd. Er zijn echter 27 boeken aan toegevoegd. Maar, zegt u misschien, dan is dat toch hetzelfde als wat Mohammed deed? Er wordt iets aan toegevoegd. Dat is zo, maar ondanks de toevoeging is er niets veranderd. Jezus Zelf zegt dat er geen tittel of jota (twee ogenschijnlijk nietsbetekenende tekens in het Hebreeuwse schrift) van de Thora (de eerste 5 boeken van de Tenach) vervallen zijn. Dat Hij niet is gekomen om de wet aan de kant te schuiven, maar juist om er de volle betekenis aan te geven (Matth. 5:17-18). In de Tenach wezen allerlei profetieën al naar Jezus. Helaas hebben veel Joden dit niet herkend. In een periode van 400 jaar waren er geen profeten meer, maar dit betekende niet dat de Bijbel (toen nog Tenach) al af was. Er waren nog allerlei profetieën die vervuld moesten worden, zoals de beloofde Messias uit Daniël 9. Pas in het laatste boek van de Bijbel, Openbaring, wordt aan het einde gemeld dat er niets meer aan de Bijbel toegevoegd mag worden. Het was klaar. Maar de geschiedenis nog niet. Er zouden nog 2000 jaar aan geschiedenis en verwachting volgen. De verwachting dat de Messias opnieuw zou komen, ditmaal om ook ons mee te nemen. Er is dus niets wezenlijks veranderd in de Bijbel, ten opzichte van de Tenach. In de eerste 11 hoofdstukken van Genesis is eigenlijk de essentie van de hele Bijbel al te vinden. De rode draad Maar we pakken de draad weer op. Is het terecht om de Koran met de Bijbel te vergelijken? Zijn er echt in beide boeken haatdragende verzen te vinden? En als die teksten uit de Bijbel in een context te plaatsen zijn, dan geldt dat toch ook voor de Koran? Zo simpel is het echter niet. Het is inderdaad zo dat de Bijbel enkele verzen bevat waarin het volk Israël opgedragen wordt om bijvoorbeeld Kanaänieten uit te roeien. Daarna moesten ze in hun land gaan wonen. Maar dat is toch genocide? Misschien wel, maar niet zonder reden. In Genesis 6 lezen we dat de 'zonen van de goden gemeenschap hadden met de dochters van mensen'. In feite staat er zoiets als dat enkele 'gevallen' engelen seks hadden met mensenvrouwen. Uit hen kwamen de zogenaamde nephilim voort; een geslacht dat half mens, half engel was. Ze moeten gigantisch geweest zijn, zo blijkt ook uit de rest van Genesis 6. Dat klinkt nogal hocuspocus, maar er zijn veel aanwijzingen dat er inderdaad reuzen (van misschien wel 4 meter) zijn geweest op aarde. Goliath was er daar één van. Maar ook de niet-christelijke geschiedschrijver Josephus schrijft dat de beenderen van deze reuzen destijds (rond het jaar 0) al tentoongesteld werden. Ook nu nog worden met enige regelmaat zulke beenderen en zelfs schedels gevonden. Omdat de 'gevallen' engelen geprobeerd hadden hun eigen geslacht te maken, viel dit geslacht niet onder de genade van God. God was daar erg boos over en dat was dan ook de reden dat Hij de zondvloed liet komen. Noach en zijn gezin waren nog de enigen die over waren die niet vermengd waren met deze zogenaamde nephilim. De rest moest allemaal vernietigd worden, omdat ze slecht waren tot op het bot. Hun vaders waren letterlijk gevallen engelen, net zoals satan een gevallen engel was. Wij zijn echter geschapen naar God beeld en gelijkenis, dus voor ons is er een reddingsplan. God zij dank! Maar resumerend; de Kanaänieten die gedood moesten worden door de Israëlieten waren reuzen (nephilim), het was dus volledig gerechtvaardigd. Ze moesten zich als volk dan ook niet weer opnieuw vermengen met deze wezens, want God had het plan om door Israël de hele wereld te redden. Maar er zijn in de Bijbel ook verzen te vinden die we niet goed kunnen rijmen met de hedendaagse cultuur. Waarom mocht men bijvoorbeeld geen varkensvlees eten? En waarom waren er zoveel reinigingsregels? Dit had te maken met ziektes en hygiëne. Dr. Ben Hobrink heeft daar bijvoorbeeld een geweldig boek over geschreven, Moderne wetenschap in de Bijbel. Vaderliefde Maar hoe zit het dan met de Koran? Het is waar, ook die verzen kunnen in hun context bezien worden. Misschien heb je daar een vrije geest voor nodig, misschien niet. Wel valt het op dat in veel landen waar moslims een aanzienlijke minderheid zijn of worden, islamieten bij bosjes radicaliseren. Hoe komt dat? De reden daarvoor is simpel. Ondanks de vele pogingen van gematigde moslims om context aan te brengen, mist er een essentieel onderdeel in de Koran. Een onderdeel dat we wel in de Bijbel vinden. De liefde van een Vader voor Zijn kinderen. Moslims erkennen niet dat God een Zoon heeft. Volgens hen is dat zelfs blasfemie, godslastering. Maar juist deze Zoon heeft datgene gedaan wat de grootste blijk van liefde geeft: Zijn leven geven tot redding van velen. Moslims geloven dat je door eigen werken (misschien) behouden kunt worden, maar dat hangt er nog maar van af. Je zonden en goede daden worden aan het einde van je leven gewogen en dan kan de weegschaal misschien nét iets overhellen naar de verkeerde kant. Dan heb je dus pech. Je probeert een goed leven te leiden door verplicht je gaven aan de armen te geven, 5x per dag een soort mantra te bidden, 1x in je leven naar Mekka te gaan en te vasten tijdens de Ramadan. Allah zal echter niet zo genadig zijn als een vader voor zijn kind en stuurt je dan zonder pardon naar de hel. Er zit niet veel liefde in de islam, hoe nobel de pogingen van sommige imams ook zijn. God daarentegen is een liefhebbende vader, die juist níet wil dat Zijn kinderen naar de hel gaan. Daarom is er een reddingsplan. Daar hoef je verder weinig voor te doen, behalve vertrouwen op Hem. Geloven dat Jezus voor jouw zonden en pijn is gestorven. Je geeft dit vorm door je te laten onderdompelen en je bent gered. Zo simpel is het. Zo makkelijk vergeeft een vader ook zijn kind als het een fout heeft gemaakt. Maar je moet wel naar hem toegaan. Klaag later niet dat het buiten de hemel koud is, terwijl je er zelf voor hebt gekozen om buiten Gods warmte en liefde te leven. Dat is je eigen keus. Zo'n gentleman is God. Hij geeft ons zelf de keus. Anders zou Hij een dictator of wij een robot zijn. Kruistochten en terreur Maar hoe zit het dan met de kruistochten? Dat waren toch ook diezelfde christenen? Om die vraag te beantwoorden, wil ik eerst een citaat aanhalen dat ik onlangs hoorde; 'Terrorisme is geen religie.' Dat is helemaal waar en dat geldt natuurlijk ook voor zowel de islam als het christendom. Misschien is het nu goed om te vermelden dat de kruistochten aanvankelijk helemaal niet bedoeld waren om moslims af te slachten. Doordat de Turken het moeilijk of soms zelfs onmogelijk maakte voor pelgrims om het heilige land (Israël) te bezoeken, schoten de Westerse landen te hulp. Ook dreigde de expansie van het Turkse rijk door te slaan naar Europa, waardoor onze cultuur in gevaar zou zijn gekomen. Achteraf bezien is deze preventieve aanval waarschijnlijk wel de redding van onze cultuur geweest destijds. Maar dat neemt niet weg dat er wel degelijk religieuze motieven ingemengd werden vanuit de christelijke hoek. De aflaathandel tierde welig (je kon een soort ticket naar de hemel krijgen als je meedeed met de kruistochten), maar uiteindelijk kwam wel het besef bij bijvoorbeeld Luther en Calvijn dat dit nergens in de Bijbel te vinden was. Martelaren voor Allah worden volgens de Koran echter wel beloond, lees Soera 2:154, 3:157-158 en heel Soera 52 er maar eens op na. Overigens hebben moslims ook een heel materialistische weergave van het hiernamaals. Het gaat om mooie vrouwen en eten en drinken (nogmaals: lees het zelf in Soera 52). Hoe anders is dat in het christendom? De martelaren in het nieuwe testament zijn allemaal reactief. Ze vergelden geen kwaad met kwaad, maar verdragen liever onrecht. Stefanus wordt de eerste martelaar. Hij wordt doodgestenigd. In zijn laatste zinnen vergeeft hij nog zijn aanvallers. Martelaren in de islam zijn vrijwel altijd proactief. Ze vinden christenen, Joden en heidenen maar tuig en die moeten daarom maar dood. Als ze tijdens die 'zaak' sterven is het voor Allah, vinden zij. Conclusie Het is nogal een omslachtig betoog, maar we hebben nu precies gezien welke nuances het verschil maakten. De islam heeft het belangrijkste ingrediënt uit de Koran geweerd, de Vaderliefde. Daarom is het ook niet verwonderlijk dat deze liefde nogal afwezig is in de 'verspreiding' van hun religie. Die gaat met name door het zwaard, waar de verspreiding van het christendom met de rede en het geloof ging. We zien de bovenste helft van Afrika nog steeds rood van het bloed, van christenen die zich weigerden te bekeren. Bent u er nog steeds van overtuigd dat de islam met het christendom te vergelijken is? Dat ze misschien ooit een reformatie zullen meemaken zoals christenen deden? Als dat al gebeurt, zullen ze moeten beginnen met erkennen dat Jezus Gods zoon is.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Categorieën
Alles
Archieven
Januari 2024
|