"En Ik zal Mijn twee getuigen macht geven, en zij zullen, in rouwkleding gekleed, twaalfhonderdzestig dagen lang profeteren. Zij zijn de twee olijfbomen en de twee kandelaars, die voor de God van de aarde staan. En als iemand hun schade wil toebrengen, komt er vuur uit hun mond en dat verslindt hun vijanden. En als iemand hun schade wil toebrengen, moet hij op dezelfde manier gedood worden. Zij hebben macht de hemel te sluiten, zodat er geen regen zal vallen in de dagen dat zij profeteren. En zij hebben macht over de wateren om die in bloed te veranderen, en de aarde te treffen met allerlei plagen, zo vaak zij dat willen. En wanneer zij hun getuigenis volbracht hebben, zal het beest dat uit de afgrond opkomt, oorlog met hen voeren en het zal hen overwinnen en hen doden. En hun dode lichamen zullen liggen op de straat van de grote stad, die in geestelijke zin genoemd wordt Sodom en Egypte, waar ook onze Heere werd gekruisigd. En de mensen uit de volken, stammen, talen en naties zullen hun dode lichamen drieënhalve dag zien, en zullen niet toelaten dat hun dode lichamen in het graf gelegd worden. En zij die op de aarde wonen, zullen zich over hen verblijden, en zullen feest gaan vieren en elkaar geschenken sturen, omdat deze twee profeten hen die op de aarde wonen, zo gekweld hadden. En na die drieënhalve dag kwam er een levensgeest uit God in hen en zij gingen op hun voeten staan. En grote vrees overviel hen die hen zagen. En zij hoorden een luide stem uit de hemel tegen hen zeggen: Kom hier omhoog. En zij gingen omhoog naar de hemel, in de wolk, en hun vijanden keken hen na." (Openbaring 11:2-12, HSV)
Elia en Henoch Als eerste merkt de narrator op dat hij vroeger altijd dacht dat het hier om de twee personen gaat waarvan we wéten dat ze opgenomen zijn en dus niet gestorven. We weten dit van Elia, die opgenomen werd naar de hemel in een wagen met vurige paarden (2 Koningen 2:1-18) en van Henoch (Genesis 5:24). Omdat er in Hebreeën 9:27 de opmerking gemaakt wordt dat ieder mens aangewezen is om éénmaal te sterven en daarna het oordeel komt, gaan veel christenen ervan uit dat het dus wel om deze 2 personen moet gaan. Deze tekst is echter niet helemaal legitiem op deze manier te gebruiken. Het is met name een weerlegging van het idee van continue reïncarnatie. Want Lazarus stierf bijvoorbeeld tweemaal (Johannes 11:43-44, Joh. 12:10) en ook de jongen uit Naïn (Lukas 7:11-17). Daarnaast is er ook een groep mensen die nóóit zal sterven. De christenen die overgebleven zijn tot het moment van de opname (1 Thess. 4:13-18). Deze theorie zou dus natuurlijk best waar kunnen zijn, maar niet op grond van Hebreeën 9:27. Elia en Mozes Een andere theorie, die heel populair is, is dat de twee getuigen Mozes en Elia zijn. Dat is dan ook de volgende theorie die de narrator aandoet. Hij stelt dat hij dit tot voor kort de beste theorie vond, maar kwam recentelijk toch tot andere inzichten. Persoonlijk ben ik ook van mening dat deze 2 personen inderdaad de 2 getuigen zijn waar het over gaat in Openbaring 11, en wel om de volgende redenen: 1. Elia is net als de ene getuige verantwoordelijk voor het starten en stoppen van de regen, natuurlijk dankzij de kracht die God verleent (Jakobus 5:17-18) 2. Mozes is net als de andere getuige verantwoordelijk voor het starten en stoppen van de plagen, dankzij de kracht die God verleent (Exodus 8-12) 3. Elia is als een type van de levenden (hij is door God opgenomen), Mozes als een type van de doden (hij is door God begraven, Deut. 34:6). De "levenden en de doden" getuigen zo beiden van Jezus. 4. Mozes is een type van de Wet, Elia van de Profeten (Matth. 22:40). De Wet en de Profeten is een technische term die aangeeft dat het over het Oude Testament gaat, de Tenach. 5. Zowel Mozes en Elia hébben ook daadwerkelijk iets om van te getuigen. In Mattheüs 17:3 zien ze Jezus persoonlijk in Zijn heerlijkheid, midden in Zijn bediening. Ze praten zelfs even met elkaar. Wellicht is dit als een soort instructiemoment, waar zij bijgepraat worden. Op andere belangrijke momenten zien we ook weer twee mannen in blinkende kleren, hoewel we hun namen niet te horen krijgen. Bij zowel de opstanding (Lukas 24:4) als de hemelvaart van Jezus (Handelingen 1:10) zijn er twee mannen aanwezig in blinkende kleren. Zijn dit Mozes en Elia? 6. De profeet Maleachi kondigde 400 jaar voor Christus al aan dat Elia weer terug zou komen om het hart van de vaders weer tot de kinderen terug te brengen (Maleachi 4:6). Elia kwam in geestelijke zin in de persoon van Johannes de Doper (Lukas 1:17), maar het leiderschap accepteerde hem niet, zodat het hart van de vaders niet geheel tot de kinderen kwam. Een groot deel van de Joden bleef verblind (Rom. 11:25) zodat Elia later wél letterlijk zal moeten komen en héél Israël gered zal worden (Rom. 11:26), zij het door grote verdrukking. Hoewel Jezus Zélf lijkt te erkennen dat Johannes Elia is (Matth. 11:14), bedoelt Hij hier dus dat Johannes in de kracht en de geest van Elia kwam, aangezien Johannes zelf ontkent dat hij Elia is (Joh. 1:21). Er staat dus nog een letterlijke, ultieme vervulling van Maleachi 4:5 te wachten! Bijzonder ook dat in het vers ervoor Mozes nog bij name genoemd wordt. 7. Ten slotte is er dat vreemde vers in Judas 1:9, waar Judas meldt dat satan graag het lichaam van Mozes wilde hebben. Heeft God dan een bijzondere bestemming voor dit lichaam? Misschien is dit wel een hint dat het lichaam van Mozes opnieuw gebruikt zal worden in een latere tijd. Toch komt de narrator na al deze argumenten tot een andere conclusie, puur en alleen omdat hij de gelaagdheid van de profetie niet kan erkennen. Hij geeft aan moeite te hebben met Openbaring 11:4 (dat de twee getuigen 2 olijfbomen en 2 kandelaars zijn) en gooit daarom meteen de hele theorie overhoop om vervolgens met een hele hoop kunstgrepen de halve Bijbel te verbouwen en tot een totaal andere conclusie te komen die de waarheid flink geweld aandoet. Laat me u kort meenemen in de denkstappen die hij maakt. A. Als eerste gaat hij naar Zacharia 4, waar inderdaad de betreffende profetie over de kandelaars en de olijfbomen te vinden is. De olijfbomen worden hier de "zonen van de olie" genoemd, in het Hebreeuws (Ben Yitzhar, Zacharia 4:14). Dit brengt ons nog niet heel veel verder. B. Vervolgens gaat hij naar Romeinen 11:24, waar ook gesproken wordt over twee olijfbomen. Hier maakt hij echter een fatale denkfout. Het gaat hier namelijk over de edele olijf en de wilde olijf. De edele olijf is Israël (vers 25) en de enten van de wilde olijf (de heidenen) zijn degenen die in die edele olijfboom geënt worden. Hiervoor zijn echter wel de natuurlijke takken van deze edele olijfboom uitgerukt door God Zelf (vers 20-21). Die kunnen volgens vers 24 echter weer teruggeplant worden in hun eigen olijfboom. Volgens de narrator houdt dit dus in dat er nog een 3e olijfboom moet zijn. Dat is echter een compleet verzinsel, aangezien het hier natuurlijk gewoon over de eigen olijfboom gaat waar die uitgerukte takken uit vandaan kwamen. Er zijn immers maar 2 olijfbomen in dit stuk genoemd. Geen 3. Bovendien is de ene olijfboom een wilde olijfboom en alleen de enten die eruit komen vormen samen met de natuurlijke takken van de edele olijf één olijfboom die we de kerk noemen. Dit voorbeeld van Paulus gaat dus over iets heel anders dan wat Zacharia en Johannes in gedachten hadden. C. De rest van de video spendeert hij vervolgens aan het verbuigen van de Bijbel om zijn nogal dunne en foutieve vooronderstelling te onderbouwen dat de olijfbomen Israël en de kerk zijn. Het wordt een karbonkel van een theorie en ik zal u daar verder niet mee vermoeien omdat het alleen maar meer verwarring zaait, dit artikel onnodig lang wordt en uiteindelijk geen enkel doel dient. In plaats daarvan wil ik u meenemen in de ware identiteit van de twee olijfbomen. Zayith Als we willen begrijpen wat een idioom in de Bijbel inhoudt, moeten we de Bijbel zichzelf laten vertalen. Het is duidelijk dat het in Openbaring 11:4 niet over letterlijke olijfbomen gaat. Er zit een heel geestelijk aspect achter verborgen. Elk idioom dat in de Bijbel gebruikt wordt, wordt ergens anders geïnterpreteerd. Soms is dat in hetzelfde hoofdstuk, soms op een totaal andere plek. De eerste belangrijke stap is om te bepalen waar het woord voor het eerst voorkomt. Theologen en rabbi's die de Bijbel heel serieus nemen, gebruiken dit als eerste vuistregel. In het Engels noemt men dit ook wel the rule of first mention. Het is een heel significante plek, dat mogelijk een soort plot-plant is voor hoe het woord in de rest van de Bijbel geïnterpreteerd moet worden. Een theoloog die daar zijn levenswerk van heeft gemaakt, is E. W. Bullinger. Daar kom ik later op terug. Het woord dat in het Hebreeuws gebruikt wordt voor olijfboom, is zayith. De stam van het woord is ook belangrijk, omdat hier soms een etymologische les in verborgen zit. De stam van dit woord is zeëv, wat prominent of helderheid betekent. Datzelfde woord is ook de bloemenmaand, wat bij ons mei is. De eerste plek dat zayith voorkomt, is in Genesis 8:11, waar een duif 's avonds met een olijftak in haar snavel terugkomt naar de ark, zodat Noach wist dat het oordeel van God bijna voorbij was (het water was bijna helemaal verdwenen). Het is daarom wellicht een symbool van hoop. Na 7 dagen liet hij de duif weer los, maar nu kwam deze niet weer terug. Hoewel deze kleine inzichten misschien iets zeggen over de betekenis, denk ik echter dat we nog veel meer kunnen ontdekken als we de rest van de Bijbel doorspitten. Jotham Een heel belangrijke les vinden we in de gelijkenis van de 4 bomen, uit Richteren 9. Jotham vertelt hier een gelijkenis die natuurlijk een lokale betrekking heeft op de eerste 4 rechters die Israël regeerden. "Eens gingen de bomen op weg om een koning over zich te zalven. Ze zeiden tegen de olijfboom: Wees koning over ons! Maar de olijfboom zei tegen hen: Zou ik mijn olie opgeven, die God en de mensen in mij prijzen, en zou ik weggaan om boven de andere bomen te zweven? Toen zeiden de bomen tegen de vijgenboom: Komt u, wees koning over ons! Maar de vijgenboom zei tegen hen: Zou ik mijn zoetigheid en mijn goede vrucht opgeven, en zou ik weggaan om boven de andere bomen te zweven? Toen zeiden de bomen tegen de wijnstok: Komt u, wees koning over ons! Maar de wijnstok zei tegen hen: Zou ik mijn nieuwe wijn opgeven, die God en mensen vrolijk maakt, en zou ik weggaan om boven de andere bomen te zweven? Ten slotte zeiden al de bomen tegen de doornstruik: Kom, weest u koning over ons! En de doornstruik zei tegen de bomen: Als u mij naar waarheid tot koning over u zalft, kom dan en neem de toevlucht in mijn schaduw. Maar zo niet, laat er dan vuur uitgaan van de doornstruik, dat de ceders van de Libanon zal verteren." (Richteren 9:8-15, HSV) Naast een lokale applicatie hebben idiomen ook vaak meer lagen. Er is een profetisch component aan dit verhaal. Als u elk type boom of gewas dat hier genoemd wordt, zou opzoeken in de Bijbel, zal u opvallen dat zij in allegorisch opzicht vaak Israël vertegenwoordigen, maar op een heel specifieke manier. Bullinger maakt het volgende onderscheid: 1. De olijfboom is religieus Israël 2. De vijgenboom is nationaal Israël 3. De wijnstok is spiritueel Israël 4. De doornstruik is afvallig Israël We weten nu al heel veel over de olijfboom, maar hoe komen we nu aan het getal 2? Lees dan Jeremia 11:13-16 en Hosea 14:6-7 eens. Hier staat heel duidelijk dat God zowel het zuidelijke koninkrijk Juda een olijfboom noemt, als het noordelijke rijk Israël. Hosea predikte aan het noordelijke koninkrijk, het huis van Israël, terwijl Jeremia predikte aan het zuidelijke koninkrijk, het huis van Juda. "Immers, het aantal van uw goden is even groot als uw steden geworden, Juda, en u hebt evenveel altaren gemaakt voor die schande als het aantal straten van Jeruzalem, altaren om reukoffers te brengen aan de Baäl. En u, bid niet voor dit volk, en hef voor hen geen geroep of gebed aan, want Ik zal niet luisteren op het moment dat zij over hun onheil tot Mij roepen. Wat heeft Mijn beminde in Mijn huis te doen, terwijl zij de schanddaad met velen doet, en het offervlees van het heiligdom van u zal wijken? Ja, wanneer u kwaad doet, dan springt u op van vreugde. Een bladerrijke olijfboom, met welgevormde vruchten, had de HEERE u als naam gegeven. Maar nu heeft Hij onder het geluid van een groot gedruis een vuur onder hem aangestoken, zodat zijn takken gebroken zijn." (Jeremia 11:13-16, HSV) "Ik zal voor Israël zijn als de dauw. Hij zal in bloei staan als de lelie, wortel schieten als de Libanon. Zijn jonge loten zullen uitlopen, zodat zijn pracht zal zijn als die van de olijfboom, en hij zal een geur hebben als de Libanon." (Hosea 14:6-7, HSV) Kandelaar We weten nu dus heel precies wie er met die twee olijfbomen worden bedoeld. Israël en Juda. Het is interessant dat het Griekse woord lychnia, ofwel de kandelaar uit Openbaring 11:4, nergens in de zendbrieven van Paulus gebruikt wordt. Paulus, de apostel voor de heidenen (Galaten 2:7-8) vergelijkt de kerk nergens met een kandelaar. Jezus vertelt zijn publiek, de Israëlieten, echter telkens dat zij het licht der wereld zijn en niet verborgen moeten leven (Matth. 5:15, Markus 4:21, Lukas 8:16, etc.) We moeten het woord recht snijden (2 Tim. 2:15), op de juiste plaatsen een verdeling maken. Niet alles gaat over de kerk. Het grootste gedeelte gaat over de Israëlieten. AoC noemt echter Openbaring 1:12+20 als bewijs voor zijn claim, waar 7 kandelaars genoemd worden als 7 gemeentes. Dit is echter iets totaal anders dan 2 kandelaars. Het getal twee is een ander getal dan het getal zeven. Het voorbeeld van de kandelaar wordt daarom primair gebruikt om een idee over te brengen, niet om een groep te promoten. Het idee dat overgebracht wordt, is dat deze 7 kandelaars licht geven en op die manier getuigen van Het Licht van de wereld, Jezus. Zoals de Joden dat hadden moeten doen, zo hebben de "heidenen" dit in de vorm van de gemeente bijna 2000 jaar lang gedaan en uiteindelijk zullen de Joden (2 heel andere kandelaars) weer opnieuw een kans krijgen (als zij opnieuw ingegraveerd zijn, zie Rom. 11) om te getuigen van dat Licht, Jezus. Maar dat zal wel in de grote verdrukking zijn. Maar hoe kan het dan dat Openbaring het dus zowel over twee groepen mensen als twee werkelijke individuen lijkt te hebben? Dat komt omdat Mozes en Elia tegelijk een type zijn, zoals we al zagen bij de eerste 7 punten. Ze zijn een type van de Wet (Mozes) en de Profeten (Elia). Een type van de doden (Mozes, gestorven) en de levenden (Elia, opgenomen). En dus ook een type van Israël en Juda. Het gaat er vooral om dat de eenheid van het getuigenis overgebracht wordt op het publiek. We hebben dus niet alleen de wet nodig, maar ook de profeten. Niet alleen de levenden, maar ook de doden, als ik zo vrij mag zijn me zo uit te drukken. En dus ook niet alleen Israël, maar ook Juda. Het getuigenis van twee getuigen moet eensluidend zijn volgens de Thora, de wet van Mozes. Individu De narrator slaat bewust vers 10 over bij zijn studie van Openbaring 11 en vertelt dat er hier eigenlijk niks gezegd wordt over twee letterlijke individuen. Dan ben je dus bewust de boel aan het flessen, want in vers 10 staat duidelijk dat het hier om 2 profeten gaat. Hoe duidelijk wilt u het hebben? Waarschijnlijk komt deze informatie niet zo lekker uit voor AoC, en wordt het daarom maar even aan de kant geschoven. Want Israël en de kerk zijn natuurlijk geen profeten. Koningen en priesters, met die termen zou AoC nog wel iets kunnen, zo vermoed ik. Maar profeten.. Problemen Waarom hamer ik zo op wie de twee getuigen zijn? Op zich maakt het me niet uit als iemand verkondigt dat het Henoch en Elia zijn, of wie dan ook. Maar deze specifieke uitleg zorgt voor 3 specifieke problemen: 1. Het doet de doctrine van de opname geweld aan. 2. Het ontneemt de achterblijvers een kans om de waarheid te leren kennen. 3. Het geeft de illusie dat de achterblijvers tekenen moeten doen als bewijs dat zij gered zijn. Het is onze gezegende hoop dat wij christenen niet door de grote verdrukking heen moeten, maar dat we daar juist aan zullen kunnen ontsnappen. Als de kerk echter 1 van de getuigen is, impliceert dat dat zij dwars door de verdrukking heen moet. In het e-book van Unravelations heb ik 49 Bijbelse redenen opgeschreven waarom dat niet waar is. De boodschap van AoC is dus allesbehalve bemoedigend! Daarenboven zullen er na de opname mensen achterblijven die daarna nog tot bekering zullen komen. Als zij dan geloven dat de kerk en Israël de twee getuigen zijn, kunnen zij flink in de war raken van wie die kerk en Israël dan zullen zijn. Want de Rooms-Katholieke Kerk zal na de opname dominant zijn (lees Openbaring 17 maar) en ook 2/3e van de Israëlieten lopen achter de verkeerde herder aan (Zacharia 13:8-9, Zacharia 11:17). Bovendien zullen zij Mozes en Elia voor nepperds kunnen aanzien en hun getuigenis naast zich neerleggen. Ook zullen de achterblijvers volgens AoC allerlei tekenen kunnen doen, wat juist helemaal niet erg waarschijnlijk is aangezien de boze hen zal kunnen overwinnen (Openbaring 13:7) wat bij de kerk overigens helemaal niet kan volgens Mattheüs 16:18 (de kerk is een heel specifieke groep mensen die helemaal niet door de verdrukking heen kán). Bovendien is het juist het beest dat grote wonderen en tekenen doet. Ik wil niet dat zij vertwijfeld zijn. Ik hoop daarom dat u deze boodschap ter harte neemt en dat na de opname duidelijk is wat de waarheid is. Gods zegen!
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
