Ikzelf ben geen enorme dierenliefhebber; we hebben welgeteld één kat. Toch heb ik deze vraag heel vaak voorbij zien komen op het internet, en ook is mij weleens gevraagd hoe ik hierover denk. Natuurlijk is Jezus gestorven en opgestaan zodat de mensen verlost zouden worden van de (straf op de) zonde, en dat zou dan ook de focus moeten zijn van ons geloof en onze missie. Voor iemand die niet zoveel op heeft met dieren is het daarom misschien geen belangrijke vraag, maar dat neemt niet weg dat dit voor een ander wél zo kan zijn. Wat zegt de Bijbel eigenlijk over dit onderwerp? Is het mogelijk een antwoord te formuleren op deze bij veel christenen prangende vraag? Ik denk dat we een heel eind kunnen komen, en ik houd de optie open, maar zeker weten doe ik het niet. Laten we eens kijken wat de Bijbel hier allemaal over zegt.

"Met reikhalzend verlangen immers verwacht de schepping het openbaar worden van de kinderen van God. Want de schepping is aan de zinloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar door hem die haar daaraan onderworpen heeft. in de hoop dat ook de schepping zelf zal bevrijd worden van de slavernij van het verderf om te komen tot de vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God. Want wij weten dat heel de schepping gezamenlijk zucht en gezamenlijk in barensnood verkeert tot nu toe." (Rom. 8:19-22, HSV)

"Een wolf en een lammetje zullen gezamenlijk weiden, een leeuw zal stro eten als een rund, een slang – zijn voedsel zal stof zijn. Zij zullen geen kwaad doen en geen verderf aanrichten op heel Mijn heilige berg, zegt de HEERE."
​(Jesaja 65:25, HSV)

"Wat de mensenkinderen betreft, zei ik in mijn hart dat God hen zal toetsen, en dat zij zullen inzien dat zij voor zichzelf als de dieren zijn. Want wat de mensenkinderen overkomt, overkomt ook de dieren. Hun overkomt een en hetzelfde. Zoals de een sterft, zo sterft de ander, en zij hebben alle een en dezelfde adem. De mensen hebben niets voor op de dieren, want alles is vluchtig. Zij gaan allen naar één plaats: zij zijn allen uit het stof en zij keren allen terug tot het stof. Wie merkt op dat de adem van de mensenkinderen naar boven stijgt en de adem van de dieren naar beneden daalt naar de aarde?" (Prediker 3:18-21, HSV)

Misschien kent u het nog wel van de middelbare school. Er was een grote pestkop die telkens kleine afgeknipte elastiekjes vanaf de punt van een balpen richting iemands hoofd zat te schieten. Na een tijdje was het raak, en die persoon gaf een harde gil. De leraar keek boos in de richting van de gil en de gillende leerling werd streng toegesproken. Met overslaande stem vertelde de gepeste leerling dat de pestkop hem al heel lang zat te pesten, maar de pestkop ontkent in alle toonaarden. Achter in de klas zit een meisje te gniffelen. Er ontstaat een lacherige sfeer, en de rest van de klas vindt het schouwspel geweldig. "Hoezo elastiekjes?" vraagt de pestkop smalend, terwijl hij zijn voet langzaam over het bewuste elastiekje heenschuift. "Ik zie niks!" De elastiekjes zijn heel klein, dus lastig te vinden op de grote grijze vloer. De gepeste leerling zoekt naarstig naar bewijs, maar de klas moet alleen maar harder lachen. Hoe ouder mensen worden, hoe meer verfijnd deze technieken worden bij échte psychopaten. Tot op het punt dat mensen aan zichzelf beginnen te twijfelen. En dat is ook helemaal de bedoeling. Bekijk in de video hieronder bijvoorbeeld eens wat er afgelopen week gebeurde in de Tweede Kamer.

Gaslighting verwijst naar een manier van psychologische manipulatie uit het bijna 100 jaar oude toneelstuk "Gaslight", waarbij de dader eropuit was om zijn slachtoffer te laten twijfelen aan haar eigen mentale beoordelingsvermogen. Hij draaide eens in de zoveel tijd het gaslicht stiekem een beetje terug, waarna de vrouw opmerkt dat het wel lijkt alsof het donkerder is. De man ontkent dit, en plant de suggestie in haar gedachten dat ze de laatste tijd wel wat kippig overkomt, wat ze uiteindelijk gelooft.

Complotdenken De CIA startte in de jaren '60 een geheime operatie, genaa​md "Operation Mockingbird", hoewel dat door henzelf nooit bevestigd is. Hierbij werd de publieke opinie sterk door de politiek, de geheim​e diensten en de media gemasseerd, zoals hierboven bijvoorbeeld goed zichtbaar is. Professor Lance DeHaven-Smith schreef bijna een decennium terug in zijn boek "Conspiracy Theory in America" dat de CIA in die periode vervolgens de denigrerende term complotdenken bedacht werd om zo elke kritiek gemakkelijk van de hand te kunnen doen.

De bewuste brief waarin Rutte inhoudelijk ingaat op ele​menten uit het boek van Schwab. Hoe kun je een inhoudelijke reactie geven op een boek dat je niet eens kent, laat staan gelezen hebt?

1. Kracht is niet alleen iets wat je hebt, maar wat de vijand dénkt dat je hebt.
2. Begeef je nooit buiten de expertise van je eigen mensen.
3. Als het mogelijk is, ga dan buiten de expertise van de vijand.
4. Laat de vijand zijn eigen boek van regels naleven.
5. Ridiculisering is het meest potente wapen van de mens. Daar is geen verdediging tegen. Het is bijna onmogelijk om een tegenaanval te doen. Het lokt de oppositie ook uit, wat weer in jouw voordeel werkt.
6. Een goede tactiek is er een waarvan jouw mensen genieten.
7. Een tactiek die te lang duurt, wordt ineffectief.
8. Houd de druk erop.
9. De dreiging is meestal beangstigender dan het ding zélf.
10. De belangrijkste premisse voor tactieken is de ontwikkeling van operaties die een constante druk op de oppositie houden.
11. Als je iets negatiefs te hard en diep doordrukt, gaat dit uiteindelijk tegen je werken. Dit is gebaseerd op het principe dat elk positief iets ook zijn negatieve kant heeft.
12. De prijs van een succesvolle aanval is een constructief alternatief.
13. Kies je doel; bevries het, maak het persoonlijk, en polariseer het.

"Want wij hebben de strijd niet tegen vlees en bloed, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten." (Efeze 6:12, HSV)

In het boek Openbaring wordt regelmatig over Babylon gesproken; een plaats die in het Oude Testament een prominente plek inneemt en in de eindtijd evenzo weer een enorme invloed zal hebben op de rest van de wereld. Aangezien van Babylon weinig meer over is dan wat ruïnes, denken de meeste theologen vandaag de dag dan ook dat aan een ándere stad gedacht moet worden, en dat Babylon meer een soort mysterieuze, symbolische naam is voor bijvoorbeeld Rome, Washington, New York, Mekka of Jeruzalem. Ook zijn er theorieën over twee Babylons, waarbij onderscheid gemaakt wordt tussen hoofdstuk 17 en 18 van het boek Openbaring. Het één zou dan "Spiritueel Babylon" zijn en het andere "Economisch Babylon". In mijn studie naar dit onderwerp ben ik echter tot nieuwe inzichten gekomen, en die wil ik graag met u delen. Ik wil in dit pleidooi 10 redenen noemen waarom we in onze studie van Openbaring toch écht aan een letterlijk herbouwd Babylon moeten denken.

"En op haar voorhoofd stond een naam geschreven: Geheimenis, het grote Babylon, de moeder van de hoeren en van de gruwelen van de aarde." ​(Openbaring 17:5, HSV)

"Want een volk rukt ertegen op vanuit het noorden, en dat zal van zijn land een woestenij maken, zodat er geen inwoner in zal zijn. Van mens tot dier – zij zijn weggevlucht, weggegaan (...) Vanwege de grote toorn van de HEERE zal het niet bewoond worden, het zal geheel en al een woestenij worden. Ieder die Babel voorbijtrekt, zal zich ontzetten en sissen van afschuw over al zijn wonden (...) Daarom zullen er wilde woestijndieren met hyena's wonen, struisvogels zullen er wonen. Er zal voor altijd niet meer in worden gewoond, van generatie op generatie zal het niet worden bewoond." (Jeremia 50:3. 13 en 39, HSV)

"De last over Babel, die Jesaja, de zoon van Amoz, gezien heeft. Hef op een kale berg een banier omhoog, verhef uw stem tegen hen, wenk met de hand, zodat zij binnentrekken door de poorten van de edelen. Ík heb opdracht gegeven aan Mijn geheiligden; ook heb Ik Mijn helden opgeroepen om Mijn toorn uit te voeren – zij die uitgelaten zijn over Mijn majesteit. Hoor,  rumoer op de bergen, als van veel volk. Hoor, gedruis van koninkrijken, van verzamelde heidenvolken; de HEERE van de legermachten monstert de krijgsmacht. Zij komen eraan, uit een ver land, van het einde van de hemel: de HEERE en de instrumenten van Zijn gramschap, om heel het land te gronde te richten. Weeklaag, want de dag van de HEERE is nabij; als een verwoesting van de Almachtige komt hij. Daarom zullen alle handen slap worden en elk hart van stervelingen zal wegsmelten. Smarten en weeën zullen hen aangrijpen, zij zullen ineenkrimpen als een barende vrouw. Verbijsterd zullen zij elkaar aanstaren, hun gezichten zullen vlammen. Zie, de dag van de HEERE komt, meedogenloos, met verbolgenheid en brandende toorn, om van het land een woestenij te maken en zijn zondaars eruit weg te vagen. Ja, de sterren aan de hemel en hun sterrenbeelden zullen hun licht niet laten schijnen, de zon zal verduisterd worden wanneer zij opkomt, en de maan zal haar licht niet laten schijnen (...) Niemand zal er verblijven, nooit meer, en niemand, van generatie op generatie, zal er wonen. Geen Arabier zal daar zijn tent opzetten, en geen herder zal daar neerstrijken. Maar wilde woestijndieren zullen daar neerliggen. Hun huizen zullen vol zitten met huilende uilen; struisvogels zullen er wonen en bokachtigen zullen er rondspringen. Hyena's zullen janken in zijn verlaten burchten, en jakhalzen in zijn paleizen van verlustiging. Zijn tijd om te komen is nabij, en zijn dagen zullen niet worden uitgesteld." (Jeremia 13:1-10, 20-22, HSV)

3. Geografisch Merk ook de context op van dit vers. Het gaat hier over de zogenaamde "Dag van de Heer", een synoniem voor de grote verdrukking, of althans: in elk geval het laatste deel ervan. Wanneer we verder ook de geografische parameters die de voorgaande eschatologische, onvervulde Bijbelteksten ons geven, meenemen, kunnen we niet anders dan erkennen dat we in elk geval aan een stad moeten denken die ten oosten ligt van de Eufraat. Er wordt in Jeremia 50:21 gesproken over de plaats Pekod (liggend aan de oostkant van de lage Tigris) en in 51:4 wordt het land van de Chaldeeën (het huidige Irak) specifiek genoemd.

Bel en Marduk (Merodach), die in Jeremia 50:2 worden genoemd, zijn typisch Babylonische goden.

"En de Engel Die met mij sprak, trad naar voren en zei tegen mij: Sla toch uw ogen op en zie wat daar tevoorschijn komt. Ik zei: Wat is dat? Hij zei: Dat is een efa die tevoorschijn komt. Hij zei: Dat is het oog dat over hen waakt in heel het land. En zie, een loden deksel werd opgelicht, en er was een vrouw, die midden in de efa zat. En Hij zei: Dit is vrouwe Goddeloosheid. Hij wierp haar terug midden in de efa en Hij wierp het loden gewicht op de opening ervan. Ik sloeg mijn ogen op en zag, en zie, twee vrouwen kwamen tevoorschijn met de wind onder hun vleugels. Zij hadden vleugels als de vleugels van een ooievaar en zij tilden de efa op tussen de aarde en de hemel. Toen zei ik tegen de Engel Die met mij sprak: Waar brengen zij deze efa heen? Hij zei tegen mij: Naar het land Sinear om voor haar een huis te bouwen. Is het gereed, dan wordt zij daar op haar voetstuk geplaatst."
​(Zacharia 5:5-11, HSV)

"En het maakt dat men aan allen, kleinen en groten, rijken en armen, vrijen en slaven een merkteken geeft op hun rechterhand of op hun voorhoofd, en het maakt dat niemand kan kopen of verkopen, behalve hij die dat merkteken heeft, of de naam van het beest of het getal van zijn naam. Hier is de wijsheid: wie verstand heeft, laat hij het getal van het beest berekenen, want het is een getal van een mens, en zijn getal is zeshonderdzesenzestig." (Openbaring 13:16-18, HSV)