Hegeliaanse dialectiek Meer dan een week geleden hebben we stilgestaan bij de profetie over driekoppige adelaar uit het deuterocanonieke boek 4 Ezra. In het kort kwam het erop neer dat de twee overgebleven koppen van die adelaar Rusland en de EU zijn. De timing kon bijna niet beter, want gisteren bereikte mij het bericht dat Mark Rutte vermoedelijk zijn goedkeuring gaat geven aan de Nederlandse participatie van een Europees leger. Dit zegt mij heel veel. Ik vermoed dat de continue provocaties van de Europese Unie aan het adres van Rusland, samen met andere landen van de NAVO, altijd al bedoeld waren om een vals narratief te creëren, als een excuus om een Europees leger samen te stellen. Waarom zouden mensen immers instemmen met een oplossing als er niet eerst een probleem is veroorzaakt? Het is de klassieke modus operandi van de elite; het utiliseren van de Hegeliaanse dialectiek die bestaat uit:
Angst Het is de heren (en dames) in de hoogste invloedssferen van de EU helemaal niet te doen om oorlog met Rusland. Ze weten ook wel dat ze die niet kunnen winnen, zelfs niet met hulp van de Verenigde Staten. Uiteindelijk zal het wel op oorlog uit kunnen lopen, maar daar kom ik later op terug. De primaire bedoeling van deze geveinsde oorlogsdreiging is om burgers in een staat van continue angst te laten leven (net zoals we met de coronaplandemie en de klimaatmaffia gezien hebben), zodat ze uiteindelijk niet alleen bereid zullen zijn om de van tevoren bedachte oplossing aan te nemen, maar er zelfs om zullen smeken. Die oplossing is in tegenstelling tot wat velen menen te denken (dankzij de succesvolle propaganda van onze overheden), niet gericht op het daadwerkelijk preventief aanvallen of verdedigen tegen de "beer" (Rusland), maar vooral tegen de eigen burgers. Denk u eens in hoeveel macht en voordelen een EU-leger binnen de eigen grenzen kan hebben. Elk land dat lijdt onder protesten van burgers (door bijvoorbeeld een verstikkend coronabeleid) kan gewoon even met zijn vingers knippen, en er is opeens een gigantisch leger tot je beschikking. Komt dát even goed uit nu! De politie van Nederland is namelijk zo zwaar onderbezet (en ons poppenleger te klein om bij te springen) om goed te kunnen handhaven. Daarom gaf de nieuwe minister van justitie Dilan Yesilgöz al aan dat ze eigenlijk niet zo'n zin had om te gaan handhaven, en kozen de ministers er uit angst voor de groeiende onvrede van het volk eergisteren dan ook voor om maar in te stemmen met het openen van de winkels (wat in eerste instantie niet het plan was: het zou eerst enkel om winkelen op afspraak gaan). Door de groeiende weerstand onder de bevolking moet men daarom naar andere oplossingen gaan zoeken.
Slot
Laat u echter niet bang maken. Dat is niet de bedoeling van dit artikel. Ons wacht een veel beter lot, als u tenminste in Jezus gelooft. Alleen geloven dat Hij bestaat is niet voldoende (Jakobus 2:19); u zult Hem moeten vertrouwen. Ook is het niet voldoende om Hem als een Redder aan te nemen. Nee, Hij wil de Redder zijn! Jezus is de enige Weg naar de Vader (Joh. 14:6); de enige Weg naar zaligheid, naar de hemel. Hij duldt géén andere goden of godsdiensten naast Zich (Ex. 20:3). Als u gelooft dat Hij voor al uw persoonlijke zonden is gestorven aan het kruis, 2000 jaar geleden, bent u gered (Joh. 3:16, 1 Kor. 15:1-6, Ef. 2:8-9). Zo simpel is het! Voor sommigen klinkt dit té makkelijk. Ik snap dat wel; we leven in een samenleving waar voor niets de zon op gaat. "Waar zit het addertje?" denkt u wellicht. Weet dat God, in tegenstelling tot ons, niet te lijden heeft van een zondige natuur. Hij heeft geen verborgen agenda. Er is geen "catch". Hij houdt simpelweg van ons, en wacht als het ware als een Gentleman tot wij "ja" zeggen tegen Zijn offer. Hij forceert niets, maar wacht geduldig. Pure liefde, totaal onbaatzuchtig. Hij wil u dit geven. En gek genoeg blijven zoveel mensen dit maar afwijzen. Waarom? Vanwege trots, vermoed ik. Als we de hemel zouden kunnen verdienen door op onze knieën naar Jeruzalem te kruipen, zouden velen dit waarschijnlijk nog doen ook. Dan zouden we onszelf op de borst kunnen kloppen: "Kijk mij eens! Ik heb dit verdiend!" Zo werkt het echter niet bij God. Onze zaligheid is uit het geloof, en niet uit de werken, vertelt Paulus in Efeze 2:8-9. Dus; waar wacht u nog op? Hij heeft al voor u gekozen. Hij wacht alleen nog op uw keuze. Als u geen keuze maakt, gaat u immers verloren. Dan zult u zélf voor al uw zonden moeten betalen. En geloof me, dat gaat u in de eeuwigheid niet lukken. Als u in Hem gaat geloven, wordt u niet alleen gered voor de eeuwigheid, maar hoeft u die enorm moeilijke periode die voor ons ligt, ook niet mee te maken, maar zult u worden opgenomen naar de hemel. God bless! :)
2 Reacties
"Het rijk van de dood beneden raakte om u in beroering, om u tegemoet te gaan, wanneer u zou komen. Het schudt ter wille van u de gestorvenen wakker, al de leiders van de aarde. Het laat van hun tronen opstaan al de koningen van de volken. Zij zullen allemaal het woord nemen en zeggen tegen u: 'Ook u bent nu zo zwak geworden als wij, u bent aan ons gelijk geworden! Uw trots ligt neergeworpen in het graf, met de klank van uw luiten. Onder u is een bed van maden gespreid, en wormen zijn uw deken. Hoe bent u uit de hemel gevallen, morgenster, zoon van de dageraad! U ligt geveld op de aarde, overwinnaar over de heidenvolken!' En ú zei in uw hart: 'Ik zal opstijgen naar de hemel; tot boven Gods sterren zal ik mijn troon verheffen, ik zal zetelen op de berg van de ontmoeting aan de noordzijde. Ik zal opstijgen boven de wolkenhoogten, ik zal mij gelijkstellen met de Allerhoogste.' Echter, u bent in het rijk van de dood neergestort, in het diepst van de kuil! Wie u zien, kijken u aan en letten op u: Is dit nu die man die de aarde deed sidderen, die koninkrijken deed beven, die van de wereld een woestijn maakte, haar steden met de grond gelijkmaakte, zijn gevangenen niet losliet om naar huis te gaan? Alle koningen van de heidenvolken, allen rusten zij in ere, ieder in zijn huis. Maar ú bent weggeworpen, ver van uw graf, als een verafschuwde loot bedolven onder gedoden, die met het zwaard zijn doorstoken en neergedaald in een steengroeve; u bent als een lijk dat is vertrapt. U zult in het graf niet met hen verenigd worden, want u hebt uw land te gronde gericht en uw volk gedood. Voor eeuwig zal niet meer genoemd worden het nageslacht van de kwaaddoeners. Maak de slachtbank voor zijn kinderen gereed vanwege de ongerechtigheid van hun vaders, zodat zij niet meer opstaan, de aarde in bezit nemen en het wereldoppervlak vullen met steden." (Jesaja 14:9-21, HSV) Nachash Er wordt verondersteld dat Jesaja 14:12 als een soort gelaagde profetie over Satans val gaat, en het is zeker zo dat het hier gaat over een malafide entiteit van een hoge rang. Toch wordt nergens in de Bijbel gezegd dat dit over Satan gaat; dat is een aanname die ooit in de vroege eeuwen heeft postgevat en sindsdien nooit meer uit het debat weg te slaan is. Ook ik heb lang geloofd dat het hier om één en dezelfde persoon ging. Zelfs Bijbelexpert dr. Michael S. Heiser denkt bij deze lichtdrager aan de slang uit Genesis 3 (Heiser, The Unseen Realm, p. 80-91), maar nieuwe inzichten hebben me echter een meer genuanceerde positie doen innemen. Heiser ziet veel overeenkomsten vanuit linguïstische gronden, en daar heeft hij natuurlijk een goed punt. De slang uit Genesis 3 is een entiteit die in het Hebreeuws 3 connotaties met zich meedraagt in de naam Nachash. Als zelfstandig naamwoord is het inderdaad een slang, maar als werkwoord kan het ook gebruikt worden om waarzeggen aan te duiden. Als bijvoeglijk naamwoord kan het zelfs betekenen dat iets licht geeft of reflecteert, zoals brons, zo stelt Heiser. Er is dus wel degelijk een connectie tussen deze "lichtdrager" en de nachash, die in Openbaring 12:9 wel degelijk met de duivel en satan wordt geïdentificeerd. Toch wordt hij in dit belangrijke vers uit Openbaring niet genoemd als morgenster, lichtdrager of wat dies meer zij. We komen hier zo weer verder op terug. Laten we eerst eens naar een andere belangrijke passage kijken, die van Ezechiël 28. "Mensenkind, hef een klaaglied aan over de koning van Tyrus, en zeg tegen hem: 'Zo zegt de Heere HEERE: U, toonbeeld van volkomenheid, vol wijsheid en volmaakt van schoonheid, u was in Eden, de hof van God. Allerlei edelgesteente was uw sieraad: robijn, topaas en diamant, turkoois, onyx en jaspis, saffier, smaragd, beril en goud. Het werk van uw tamboerijnen en uw fluiten was bij u. Op de dag dat u geschapen werd, waren ze gereed. U was een cherub die zijn vleugels beschermend uitspreidt. Daarvoor heb Ik u aangesteld. U was op Gods heilige berg, u wandelde te midden van vurige stenen. Volmaakt was u in uw wegen, vanaf de dag dat u geschapen werd, totdat er ongerechtigheid in u gevonden werd. Door de overvloed van uw handel vulde men uw midden met geweld, en ging u zondigen. Daarom verbande Ik u van de berg van God, en deed Ik u verdwijnen, beschermende cherub, uit het midden van de vurige stenen. Vanwege uw schoonheid werd uw hart hoogmoedig, u richtte uw wijsheid te gronde vanwege uw luister. Ik wierp u ter aarde, Ik stelde u voor koningen, opdat zij op u neer zouden zien. Vanwege de overvloed van uw ongerechtigheden door uw oneerlijke handel ontheiligde u uw heiligdommen. Daarom deed Ik een vuur uit uw midden oplaaien, en dat verteerde u. Ik maakte u tot een hoop as op de grond voor de ogen van allen die naar u keken. Allen onder de volken die u kennen, zijn ontzet over u. U bent een voorwerp van verschrikking geworden en u zult niet meer bestaan tot in eeuwigheid.'" (Ezechiël 28:12-19, HSV) Cherub Ook hier zien we elementen die overlappen. Het gaat hier over een dubbellaagse profetie, die de macht áchter de koning van Tyrus laat zien. Deze entiteit, waarvan ik denk dat het in tegenstelling tot Jesaja 14, wél om Satan gaat, wordt echter niet voorgesteld als Lucifer of morgenster. Hij wordt geïntroduceerd als een cherub (die zijn vleugels beschermend uitspreidt, wellicht beter vertaald als "gezagdragende cherub"), wat een bovennatuurlijk wezen is die in rang veel hoger is dan engelen. Het is dus ook een hoge macht, misschien nog wel hoger in rang dan de macht die we uit de hemel zien vallen in Jesaja 14. Deze persoon is immers de gezagdragende cherub, de top dog van de cherubs dus. Ook zien we dat lagere machten zich verbazen over zijn val. Maar waarom denk ik dan dat het hier misschien wel over een andere persoon gaat dan in Jesaja 14? Dat zal ik hieronder uitgebreid motiveren. Progressie Als eerste is het opvallend dat in Jesaja 14 de macht achter de koning van Babylon wordt aangesproken (het huidige Irak), en in Ezechiël 28 de macht achter de koning van Tyrus (het huidige Libanon). Dat lijkt alweer een andere aanwijzing te zijn dat het hier om twee verschillende entiteiten gaat. 'Is het noodzakelijk dat we dat onderscheid maken?' vraagt u zich wellicht af. Noodzakelijk is een groot woord, maar als we kijken naar hoe hoogwaardige bovennatuurlijke wezens in de Bijbel vallen, zien we daarin een progressie die bestaat uit in elk geval drie (mogelijk zelfs vier) belangrijke momenten. Daarvoor is het noodzakelijk dat we even teruggaan in de geschiedenis en verder inzoomen op die gebeurtenissen.
Genesis 6 Na de zondeval wordt het van kwaad tot erger. Een groep bovennatuurlijke wezens die worden aangeduid als de "zonen van God" (of "zonen van de goden", aangezien Elohim in het Hebreeuws zowel God als goden kan betekenen) nemen zichzelf mensenvrouwen, zo meldt Genesis 6, en dat resulteert in een hybride geslacht dat wordt vertaald als "reuzen", maar in het Hebreeuws de nephilim (gevallenen) worden genoemd. Laat u door de term godenzonen niet van de wijs brengen. Ik typ dit bewust met een kleine letter. Het woord elohim betekent Heer en wordt niet exclusief voor God gebruikt in de Bijbel. Vanuit de context blijkt meestal of het om God gaat of om goden. In macht zijn zij in elk geval absoluut niet Zijn gelijke. Hij is de Heer der heren, zo zegt God heel vaak in Zijn woord. Vaak wordt verondersteld dat deze gebeurtenis uit Genesis 6 in Openbaring 12 beschreven wordt, als éénderde van de engelen uit de hemel valt, maar het is maar zeer de vraag of dat inderdaad is waarover gesproken wordt in dit vers. Het is namelijk een eschatologische passage; een vers die overduidelijk toekomstig is en geen betrekking heeft op de verleden tijd. Er zijn tienduizenden keer tienduizenden engelen, en het door Petrus en Judas geciteerde boek Henoch heeft het in hoofdstuk 6:6 over "slechts" 200 godenzonen die hierbij betrokken waren. Zij zitten nu allen opgesloten met eeuwige ketens van duisternis, meldt Judas 1:6. Dit gebeurde onder leiding van Semjaza. De christen-auteur en talkshowhost Derek Gilbert meent in deze aflevering van SkywatchTV dat híj wellicht degene is waarover Jesaja 14 spreekt. Ik neig daar tot op zekere hoogte in mee te gaan. Volgens Gilbert verbazen de rephaïm (in Jesaja 14 vertaald als "doden", maar op andere plekken in de Bijbel is dit overduidelijk een hybride nageslacht van de godenzonen) zich over hoe Semjaza net als hen (de nephilim) zal sterven als een mens. De rephaïm (een subgroep van de nephilim) hadden weliswaar bovennatuurlijke kwaliteiten geërfd van hun vaders, maar konden niet voorkomen dat zij stierven. Ze waren sterfelijk als mensen. Ook Semjaza lijkt in Jesaja 14 eenzelfde lot beschoren, zo stelt Gilbert. Genesis 11 De derde golf van gevallen engelen (of wellicht beter vertaald: gevallen godenzonen) vinden we meer impliciet ná Genesis 11, bij de toren van Babel. Nimrod (Gen. 10:9-10) bouwde een toren waarvan de top tot in de hemel zou reiken, maar bij deze interpretatie wordt vaak niet in acht genomen dat Babel eigenlijk een Hebreeuwse zinspeling is op het Akkadische Bab-El, wat "poort naar god" betekent. Waarom zouden ze de toren immers op de vlakte bouwen? Waarom niet bovenop een berg, als ze létterlijk zo hoog mogelijk wilden komen? Vermoedelijk had Nimrod het voor elkaar gekregen om een soort portaal naar een andere dimensie te betreden, en God wilde koste wat het kost voorkomen dat hij hierin zou slagen. Om die reden stelde God vermoedelijk een groep van 70 hoge bovennatuurlijke wezens (elohim) aan om de aarde te richten, zo bepleit dr. Heiser in zijn boek Unseen Realm. Hij vindt hier grond voor in 2 belangrijke passages; Psalm 82 en Deuteronomium 32:8. In Psalm 82 wordt gesproken over God die in de "vergadering van de goden" staat. Hij oordeelt daar temidden van de "goden". Wie zijn die "goden", die "elohim" met een kleine letter? Het zijn geen engelen, redeneert Heiser. Het zijn hoge bovennatuurlijke wezens. We maken als postmoderne christenen nogal eens de fout elk bovennatuurlijk wezen een engel te noemen. "Engel" is een functieomschrijving, geen beschrijving van soortelijkheid. Er zijn dan ook verschillende gradaties in hemelse lichamen, meldt Paulus in 1 Korinthe 15:40-41. Cherubs zijn daar een voorbeeld van. Ook spreekt de Bijbel over aartsengelen. Michaël is er daar één van. De "goden" uit Psalm 82 gedragen zich echter niet goed, en daarom ontvangen zij straf. Zij zullen sterven als mensen, eindigt de Psalmist. Hoe komt Heiser er echter bij dat het om 70 van die wezens gaat? Dit meent hij op te kunnen maken uit Deuteronomium 32:8. Lees maar eens mee. "Toen de Allerhoogste aan de volken het erfelijk bezit uitdeelde, toen Hij Adams kinderen van elkaar scheidde, heeft Hij het grondgebied van de volken vastgesteld overeenkomstig het aantal Israëlieten." Septuagint Ongetwijfeld vraagt u zich nu af: "Waar moet ik dit lezen dan?" Heiser merkt op dat de Masoretische tekst, die de vertalers vaak als het meest gezaghebbend beschouwen bij het vertalen naar modernere vertaling, inderdaad spreekt over Israëlieten. Toch heeft de Griekse vertaling van het Oude Testament, de Septuagint, hier "angelos" (engelen - vermoedelijk een wat ruimere interpretatie van het Hebreeuwse "elohim") staan. Ook in de fragmenten van de Dode Zeerollen vinden we hier "elohim". Dat is ook veel logischer, want in de tijd dat God de grondgebieden vaststelde (in de tijd van de spraakverwarring) bestond Israël nog niet eens. Hoe kon God dan de grondgebieden uitdelen, overeenkomstig het aantal Israëlieten? Wanneer we alle volken tellen in Genesis 10, komen we op een totaal van 70. Dit is de reden waarom Heiser gelooft dat een groep van 70 "elohim" was aangesteld als een soort raadsvergadering, en waarvan elke eloah (het enkelvoud van elohim) een specifiek grondgebied kreeg toegewezen. Ook Jesaja 14, Ezechiël 28 en zelfs Daniël 10 lijken de indruk te geven dat er heel duidelijke geografische grenzen zitten aan de gebieden waar deze "vorsten" heersen. Lees maar eens wat Daniël schrijft in hoofdstuk 10. "De vorst van het koninkrijk Perzië stond eenentwintig dagen tegenover mij, maar zie, Michaël, een van de voornaamste vorsten, kwam om mij te helpen toen ik daar achterbleef bij de koningen van Perzië. Toen zei hij: Weet u waarom ik naar u toe ben gekomen? Nu zal ik terugkeren om tegen de vorst van Perzië te strijden. En zodra ik vertrokken ben, zie, dan zal de vorst van Griekenland komen." Gabriël De "man" die hier opeens in lichtgevende kleren voor Daniël stond (merk op dat vers 6 spreekt over koper of brons met lichtgevende kwaliteiten - dit lijkt heel kenmerkend te zijn voor hoge bovennatuurlijke wezens, of ze nu gevallen zijn of niet) is vermoedelijk Gabriël. Daniël valt, maar niet per sé in aanbidding. Hij is krachteloos geworden door de enorme macht van deze verschijning. "Is dit dan niet Jezus?" vraagt u zich wellicht af. Ik denk het niet. Jezus is almachtig en heeft geen hulp nodig van wie dan ook. Deze entiteit had echter hulp nodig van de aartsengel Michaël om de "vorst" van Perzië te kunnen verslaan. Was de menselijke vorst van Perzië dan op dat moment verslagen? Nee. Het gaat hier over de geestelijke macht áchter de vorst van Perzië op dat moment, Kores. Opvallend is ook dat het hoofdstuk afsluit met de woorden "zodra ik vertrokken ben, dan zal de vorst van Griekenland komen." Griekenland was op dat moment nog een onbetekend landje, en zou het pas 200 jaar later tegen het Perzische rijk gaan opnemen, onder leiding van Alexander de Grote. Het is dus duidelijk dat er achter de schermen (voor ons mensen in deze dimensie niet zichtbaar) een oorlog plaatsvindt tussen de geestelijke machten in de lucht (Ef. 2:2, 6:12, Op. 12:7-9). Abaddon Gilbert meent dat Semjaza weleens dezelfde persoon als Abaddon kan zijn, die in Openbaring 9:11 genoemd wordt als de vorst van de bodemloze put. Merk op dat hij niet per sé in die put zit. Hij lijkt vanuit de hemel op de aarde te vallen en krijgt vervolgens een sleutel van die put. Ook vier andere engelen die vastgehouden worden bij de Eufraat, worden kort daarna losgelaten (vers 14). Het lijkt er dus op dat de engelen die vastgehouden worden tot de dag van het oordeel (de grote verdrukking dus!) tijdelijk even losgelaten worden, voor Gods doeleinden. Hoewel Gilbert er zó van overtuigd is, dat hij er een nieuw boek over aan het schrijven is, ben ik er nog niet zo zeker van dat Semjaza dezelfde persoon is als Abaddon. Als hij immers momenteel als gevolg van zijn ongehoorzaamheid opgesloten zit in de duisternis (ook al zou hij tijdelijk vrijgelaten worden, om op de dag van het oordeel de mensen te straffen), hoe kan hij dan vanuit de hemel op aarde vallen? Ik vermoed dat Abaddon een leider is uit de derde groep die viel; de 70 "elohim". Hij heeft nog steeds toegang tot de hemel, net zoals Satan dat gek genoeg heeft (Job 1:6-7), ook al zijn zij in een gevallen staat. Zie bijvoorbeeld 1 Koningen 22:19-23, waar een bovennatuurlijk wezen bij de troon van God in de hemel naar voren komt die liegt en Achab misleidt. In Openbaring 9:1 zien we dat Abaddon uit de hemel gegooid wordt, en later wordt ook Satan eruit gegooid (Openbaring 12:9). Mogelijk vindt dit tegelijkertijd plaats, want er wordt verteld dat in totaal éénderde van de engelen zal vallen op dat moment, in de toekomst. De vierde golf. Het lijkt erop dat de grote schoonmaak op aarde gepaard gaat met een grote schoonmaak van de hemel. Niet voor niets is er niet alleen een nieuwe aarde, maar tegelijk ook een nieuwe hemel nodig, vertelt Johannes ons in Openbaring 21:1. Heeft u zich ooit afgevraagd waar die nieuwe hemel voor nodig was? Nu, misschien wel om de reden dat heel veel engelen en andere bovennatuurlijke wezens die plek bevuild hebben. Slot
Is het belangrijk dat we dit allemaal weten? Nee, niet per sé. Het is belangrijker dat we ons focussen op Christus, en niet op de boze. Toch geeft het ons wel inzicht in hoe belangrijk het is dat we de Bijbel heel nauwkeurig lezen en niet zomaar dingen voor waarheid aannemen. De Bijbel zit vol met nuances, en gelijkvormigheid betekent niet hetzelfde als gelijkheid. Tradities hebben door de eeuwen heen onze perceptie op het bovennatuurlijke denk ik meer vertroebeld dan wij beseffen. In de oude wereld was men zich veel bewuster van de bovennatuurlijke realiteit, in zowel goede als slechte zin. Hierdoor kunnen we tunnelvisie ontwikkelen; iets waar we allemaal gevoelig voor zijn (ook ik). Het is belangrijk dat we in elk geval tot op zekere hoogte kennis nemen van wat zich daar afspeelt. Vanuit de Bijbel, bedoel ik dan. Dát is onze hoogste autoriteit. Sommige apocriefe boeken kunnen interessant zijn, om een beetje historische context te krijgen (net zoals u een geschiedenisboek ook gewoon kunt lezen), maar kijk ervoor uit dat u daar niet in verdwaalt. Ook bij het boek van Henoch wil ik u die waarschuwing weer meegeven; we weten immers niet wat er door de eeuwen heen mee is gebeurd. Tegelijk hebben wij christenen soms de kniereflex om het hele bovennatuurlijke aspect maar helemaal links te laten liggen, maar ik denk dat ook daar een gevaar in schuilt. Satan kan zich voordoen als een engel van het licht, en ook zijn handlangers kunnen dat maar al te goed, vertelt Paulus ons in 2 Korinthe 11. Door onze ogen en oren dicht te stoppen voor die realiteit, zullen we gemakkelijker worden verschrikt door manifestaties zoals UFO-waarnemingen of wat dan ook. Er wordt momenteel een grote leugen voorbereid (2 Thess. 2:9-11), en het is goed dat we ons in elk geval een beetje op de hoogte stellen van wat de vijand aan het doen is. God geeft ons niet voor niets wat informatie over hoe de machten in de lucht te werk gaan. Door uw Bijbel goed te lezen bent u beter bewapend tegen de leugens waarmee ze u wellicht proberen te vangen. Hoe vaak horen we immers niet over "dromen" of "visioenen" die van God zouden komen, maar regelrecht indruisen tegen Gods woord? Denk nog eens aan de leugengeest uit 1 Koningen 22:19-23. Het valt me steeds meer op dat hardnekkige tradities soms weleens gevaarlijker kunnen zijn dan nieuwe inzichten die opgedaan kunnen worden vanuit grondige, exegetische Bijbelstudie. Mensen zullen zich immers blijven verdiepen in Gods woord, en de kennis zal toenemen, naarmate we de eindtijd naderen, vertelt Daniël ons niet voor niets (Dan. 12:4). God bless! :)
Symboliek De relevantie van dit bouwwerk is Bijbels gezien natuurlijk enorm. Hoewel ik niet geloof dat dit bouwwerk bedoeld wordt in Openbaring 17, als het gaat over Mysterieus Babylon, is het opvallend hoeveel symboliek hierin verwerkt zit. Vaak zijn seculieren veel bekender met de symbolieken uit de Bijbel dan de meeste christenen. De toren van Babel kennen de meesten nog wel, maar wie was Semiramis? De hele moedergodincultus die we nu zelfs nog in de katholieke kerk kunnen herkennen, is terug te voeren op de verhalen van Nimrod, Semiramis en haar zoon Tammuz. Deze laatste zou dan weer een reïncarnatie zijn van Nimrod. Het is een soort valse drieëenheid, en alledrie worden in de Bijbel genoemd. Nimrod in Genesis 10:8-9, Tammuz in Ezechiël 8:14 (hij werd dan ook als een afgod vereerd), en zelfs Semiramis zou meer impliciet genoemd worden, als de zogenaamde "koningin van de hemel" in Jeremia 7:18 en 44:17-25. Sommige elementen van deze legende worden betwist, maar het is wel intrigerend dat de basis van de moedergodincultus nog steeds springlevend is. Dit voedt in elk geval het vermoeden dat men dit destijds wel degelijk geloofde.
Babylon
Begrijp me goed; Babylon zál letterlijk herbouwd worden. Ik geloof echter niet dat hiermee een andere plek op de wereld bedoeld wordt. Heel veel profetieën die gaan over een létterlijk geografisch Babylon, zijn immers nog steeds niet vervuld. Wie meent dat dit wél zo is, moet mijn eerdere artikel over dit onderwerp toch eens beter bestuderen. Wie zegt dat God in Jesaja 13/14 en Jeremia 50/51 een heel andere plek op de wereld bedoelt, begeeft zich op een hermeneutisch hellend vlak. Deze hoofdstukken staan overduidelijk in een eschatologische context en geven tegelijk heel duidelijke geografische parameters. Critici vliegen vaak meteen naar het reactiegedeelte en typen zonder deze hoofdstukken goed te bestuderen al meteen hun mening, zonder kritisch naar hun eigen vooronderstellingen te durven kijken. Ik ga daar geen platform meer voor bieden. Dezelfde discussie werd ook in de eerste decennia van de vorige eeuw gevoerd. Bijna geen enkele theoloog kon geloven dat Israël weer een eigen staat zou krijgen, enkele uitzonderingen daargelaten. Tot 14 mei 1948. Toen was de discussie over. Net zoals Gods mysteriën doorwerken, zal het mysterie van de ongerechtigheid (2 Thess. 2:7-8) helaas ook doorwerken tot in de eindtijd, en velen misleiden. Satan is niet onmachtig. Gelukkig voor ons christenen is God almachtig, en worden wij vóór die tijd opgenomen. God bless! :)
Opname Ook vanuit wat we vinden in de werken van de Anteniceense kerkvaderen, is genoeg bewijs te vinden dat het idee van de opname vóór een grote verdrukking (van 7 jaar) al vóór 1830 bekend was; dat heb ik in dit artikel (zie het kopje Ribera) al eens uiteengezet. In hoofdstuk 6 van 4 Ezra lezen we echter de volgende tekst: "En de bazuin zal met een geluid slaan, welke als allen het zullen gehoord hebben, zo zullen zij verschrikt worden. En het zal te dien tijde geschieden, dat de vrienden hun vrienden zullen beoorlogen als vijanden, en het aardrijk zal met hen verschrikken; en de aderen der fonteinen zullen stilstaan en zullen in drie uren niet lopen. En een ieder, die van deze allen zal overblijven, waarvan ik u gezegd heb, die zal behouden worden, en zal mijn zaligheid zien, en het einde van uw wereld. En de mensen, die aangenomen zijn, die de dood van hun geboorte aan niet gesmaakt hebben, zullen het zien; en het hart der inwoners zal veranderd, en in een andere zin gekeerd worden. Want het kwaad zal uitgeroeid en het bedrog zal uitgeblust worden." (4 Ezra 6:23-27) Aanwijzingen Ezra richt zich primair tot het volk Israël in dit werk, en dat is in dit hoofdstuk niet anders. Hij spreekt over de grote verdrukking als de "vernedering Sions" in vers 19, en legt daarbij het accent op hoe Israël in het nauw zal komen. Jeremia doet dit in Jer. 30:7 door te spreken over Jakobs benauwdheid, en spreekt daarbij over dezelfde periode. Ook Daniël rept hierover in Dan. 12:1; iets wat Jezus nog eens herhaalt in Mattheüs 24:21. De overlevenden van deze grote verdrukking zullen behouden worden, stelt Ezra. Dit is in overeenstemming met Romeinen 11:25-26, waar staat dat gans Israël gered zal worden. Nadat 2/3e wordt afgeslacht (Zacharia 13:8-9), zal het restant volledig gered worden, omdat zij eindelijk Hem zullen (h)erkennen Die zij hebben doorstoken (Zach. 12:10-14). Voorts spreekt Ezra over hen die aangenomen zijn, maar voegt daar een belangrijke frase aan toe: "die de dood van hun geboorte aan niet gesmaakt hebben". Dat geeft de indruk dat het hier eigenlijk om iets heel ánders gaat. Het gaat om mensen die niet eens doodgegaan zijn! Het woord 'aangenomen' is dus eigenlijk een vertaalfout. De theoloog dr. Ken Johnson vertaalt dit in zijn commentaar op 4 Ezra dan ook als 'taken up', ofwel opgenomen. Ten slotte vertelt Ezra dat het hart van de inwoners (van Sion) veranderd zal worden; het kwaad en het bedrog zal uitgeroeid worden. Dit is in overeenstemming met Ezechiël 36:26-29, waar staat dat Israël een nieuw hart zal krijgen, vervuld wordt met de Heilige Geest en verlost wordt van haar onreinheden. Behalve de opname, vinden we echter ook aanwijzingen voor een 7 jaar durende grote verdrukking. "En na die jaren zal mijn Zoon Christus sterven, en alle mensen die adem hebben. En de wereld zal wederkeren tot het oude stilzwijgen, zeven dagen lang, gelijk in de voorgaande oordelen, zodat niemand zal overgelaten worden. En het zal na zeven dagen geschieden, dat de wereld die nog niet ontwaakt is, zal opgewekt worden, en dat verdorven is, zal sterven. En de aarde zal wedergeven die in haar slapen, en het stof degenen die daarin met stilte wonen, en de binnenkameren zullen de zielen wedergeven, die hun toevertrouwd zijn." (4 Ezra 7:29-32) Verdrukking Laten we eens nauwkeurig bestuderen wat hier nu eigenlijk gezegd wordt door Ezra, en alle gebeurtenissen chronologisch proberen te plaatsen. Als eerste wordt Jezus' dood genoemd; dat is een belangrijk uitgangspunt. Het is het aan begin van onze jaartelling. Vervolgens wordt gesproken over hoe de wereld zal terugkeren naar het oude stilzwijgen, en wordt er gesproken over 7 dagen in relatie tot oordelen; resulterend in het feit dat niemand meer overgelaten wordt. Dit is al een zeer sterke hint naar een grote verdrukking, en met de 70e jaarweek van Daniël 9:27 in gedachten, is een 7-jarige grote verdrukking dus helemaal niet zo'n gek idee. In de oudste tekst, die in het Latijn is gevonden, vinden we de uitdrukking diebus septem, wat zeven dagen betekent, maar de grote vraag is natuurlijk: wat heeft hier in het meer oorspronkelijke Grieks gestaan? Bovendien was Ezra een Jood, dus nóg relevanter is de vraag wat er in het meest oorspronkelijke Hebreeuws heeft gestaan. Helaas hebben we die teksten niet, maar het geeft wel te denken. In Daniël 9:27 wordt gesproken over een week, en het Hebreeuwse woord dat daarvoor gebruikt wordt is shavua. De stam van dit woord verwijst naar het getal 7, en het gebruik van shavua is daarom niet exclusief voor het aanduiden van een week. Het wordt in Genesis 29 bijvoorbeeld ook gebruikt voor een periode van 7 jaren. Jakob moest daar 7 jaren werken voor zijn oom Laban, en daarvoor wordt hetzelfde woord shavua tweemaal gebruikt. Het is daarom goed mogelijk dat deze nuance in de vertaling van 4 Ezra vanuit het Hebreeuws naar het Grieks en later het Latijn, niet is opgepakt door de vertalers. Ook de erop volgende verzen substantiëren dit idee. Na die 7 "dagen" zal de aarde immers degenen weergeven die slapen, zo meldt Ezra. Dit lijkt wel een frase te zijn die rechtstreeks uit Daniël 12 komt. Vergelijk maar eens: "In die tijd zal Michaël opstaan, de grote vorst, hij die uw volksgenoten bijstaat. Het zal een benauwde tijd zijn, zoals er niet geweest is sinds er een volk is geweest tot op die tijd. In die tijd zal uw volk ontkomen: ieder die gevonden wordt, opgeschreven in het boek. En velen van hen die slapen in het stof van de aarde, zullen ontwaken, sommigen tot eeuwig leven, anderen tot smaad, tot eeuwig afgrijzen." (Daniël 12:1-2, HSV) Wederopstanding Hoewel Daniël enkel spreekt over de grote verdrukking en de wederopstanding aan het einde daarvan (zie ook Openbaring 20:1-6), geeft Ezra wat extra informatie: het gaat volgens hem om een grote verdrukking van 7 "dagen" ofwel jaren. Daniël doet dat overigens later in het hoofdstuk wel weer. In vers 11 en 12 wordt gesproken over 1290 en 1335 dagen, samen goed 2625 dagen. Gerekend naar de Gregoriaanse kalender zou dat neerkomen op 7 jaren en 70 dagen, waar nagenoeg in het midden van die jaarweek een gruwelijke afgod (shiqquts shamem) wordt neergezet in de tempel (vergelijk Daniël 11:31, Mattheüs 24:15 en 2 Thessalonicenzen 2:3-8) en het dagelijkse offer wordt weggenomen. Maar laten we nog even teruggaan naar de laatste tekst uit 4 Ezra 7. In vers 31 heeft Ezra het over een groep "die nog niet ontwaakt is". Dat impliceert sterk dat er vóór deze groep ook al een andere groep was, die al wél ontwaakt is. Anders had deze toevoeging wel weggelaten kunnen worden. Dan had de zin als volgt moeten lezen: "de wereld zal opgewekt worden". Begrijpt u wat dit betekent? Ook hier zien we dus weer een subtiele hint naar de opname. In feite zien we twee wederopstandingen, maar daartussen 7 "dagen" ofwel jaren van benauwdheid. De eerste wederopstanding is die, die grotendeels verborgen was tot Paulus het openbaarde (1 Kor. 15:51-52 en 1 Thess. 4:13-18), en de tweede wederopstanding is die opstanding waarvan de Joden al wisten dat die zou komen aan het einde van de eeuwen. Daniël spreekt erover in Daniël 12, en ook Jezus vertelt hierover in Mattheüs 24. In 1 Korinthe 15 zien we ook exact die gelaagdheid, in precies die context. "Want zoals allen in Adam sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden. Ieder echter in zijn eigen orde: Christus als Eersteling, daarna wie van Christus zijn, bij Zijn komst. Daarna komt het einde, wanneer Hij het koningschap aan God en de Vader heeft overgegeven, wanneer Hij alle heerschappij en alle macht en kracht heeft tenietgedaan." (1 Korinthe 15:22-24, HSV) Tagma Het Griekse woord dat vertaald is als "orde" in deze tekst, is tagma. Dit is een militaire term, en communiceert dat er een indeling is in diverse klassen. Dr. Andy Woods legt in zijn studie over Daniël uit dat er traditioneel een ordening was van pakweg 4 groepen. Als eerste was er de generaal, en als tweede volgden de officieren. De derde groep waren de soldaten en ten slotte kwamen de krijgsgevangenen. Hieronder een overzicht, met referenties naar de bijbehorende Bijbelteksten. 1. De Generaal (Christus; 1 Kor. 15:23a) Oogst Een andere manier om de volgorde bij de wederkomst te bepalen, is niet alleen te kijken naar de Grieks-Romeinse cultuur, zoals Paulus hier doet, maar juist naar de Joodse oogstcultuur. Paulus hint al op het feit dat Jezus de eersteling is, en dat begrip was voor een Jood heel bekend. In Leviticus 23 leren we iets over hoe de oogst plaats behoorde te vinden volgens God. Als eerste waren er de eerstelingen, waarna de grote oogst kwam, en ten slotte was er de nalezing. Het onkruid werd daarbij verbrand, zo leren we uit Mattheüs 13. In Openbaring wordt dit uitgedrukt als de wijnpers van wraak. 1. De Eersteling (Jezus, Lev. 23:10) Wraak
Wat we dus ook hier weer in 4 Ezra zien, is een indeling die past bij wat de Bijbel leert. We zien sterke aanwijzingen naar de pretribulationaire opname, de 7-jarige grote verdrukking en de wederkomst. De opname en de wederkomst worden helaas nogal eens vereenzelvigd, en dat heeft voor veel verwarring gezorgd. De kerk heeft een unieke plek in Gods plan, maar we moeten die niet verwarren met dat ándere plan, wat God heeft beloofd aan de Israëlieten en wel degelijk zal vervullen. Omdat het Joodse leiderschap Jezus als Koning afwees, is het heil tot de heidenen gekomen, maar zij zullen nog een tweede kans krijgen, en Hem eindelijk aannemen als hun Koning, doch door grote verdrukking heen. Jezus dronk de hele beker van Gods wraak leeg voor ons (Matth. 26:39), maar wie dit aanbod afwijst, zal die beker zélf leeg moeten drinken (Op. 14:9-10). En dan nog zal het niet voldoende zijn. Het zal hun redding nog steeds niet kunnen bewerkstelligen. Zij zullen voor eeuwig verloren gaan (vers 11). Alleen al hieruit kunnen we opmaken dat wij christenen niet eens aanwezig kúnnen zijn tijdens de grote verdrukking; het zou een theologisch onhoudbare positie zijn, omdat wij de wraak van het Lam dan ook zouden moeten ondergaan, terwijl dit helemaal niet kán (Rom. 5:9, 1 Thess. 1:10, 5:9). Wij zúllen dus van tevoren worden opgenomen, maar de mensen die tijdens de grote verdrukking nog tot geloof komen, zullen aan het einde van die grote verdrukking worden verzameld en in Gods Koninkrijk worden gebracht. Slot Ook Ezra maakt notie van de verschillende wederopstandingen; elk in zijn klasse. De wederopstanding bij de opname is niet dezelfde als die in Openbaring 20:1-6, zoals u nu hopelijk begrijpt. Hoewel het daar weliswaar de eerste opstanding wordt genoemd, betekent dit niet de eerste opstanding ooit. Jezus was immers al veel eerder opgestaan uit de dood, dus hier wordt een relatieve volgorde bedoeld in plaats van een absolute. De eerste opstanding uit Openbaring 20 wordt tegenover de tweede dood gezet, als een tegenstelling. Er wordt gerefereerd naar de twee categorieën uit Daniël 12; de eerste opstanding tot leven en de tweede opstanding tot eeuwig afgrijzen. De eerste bazuin uit Openbaring 8:7 was ook niet de eerste bazuin ooit die klonk; we moeten zo'n uitspraak dus relatief tot de context zien, en niet als absoluut in relatie tot de complete wereldgeschiedenis. Dat geldt evenzo voor de laatste bazuin (1 Kor. 15:52). Ook in het millennium zullen er immers bazuinen klinken (zie bijvoorbeeld Ez. 44:24 en 45:17 in relatie tot Numeri 10:10). Ik hoop dat u nu een helderder beeld hebt gekregen van hoe het zo meteen zal gaan als Jezus terugkomt. Ook Ezra's werk lijkt dit idee te bevestigen, als we de teksten naast de Bijbel leggen. Hopelijk laat Hij niet lang meer op Zich wachten. De wereld wordt er niet leuker op momenteel. Gelukkig hebben we de hoop van de opname waar we ons mee kunnen troosten en naar mogen verlangen (Titus 2:13). God bless en maranatha! :)
Grote verdrukking Het is belangrijk om eerst precies te bepalen over welke periode we het precies hebben. We zien de eerste 5 zegels van de grote verdrukking (Openbaring 6:1-11) al meteen in 4 Ezra 15. God vertelt bij monde van Ezra dat Hij ongelukken over de aarde zal zenden, het zwaard, honger, de dood en de verderfenis (15:5). Daarna roept het onschuldige en rechtvaardige bloed tot Hem, en zal Hij hen wreken (15:8-9). Wat volgt, is vermoedelijk een beschrijving van hoe die oorlogen, ongelukken, de dood en de verderfenis er precies uit zullen zien. Egypte Een aantal landen worden met name genoemd in de laatste twee hoofdstukken van 4 Ezra. Het eerste land dat we expliciet tegenkomen, is Egypte (15:10). In hetzelfde vers wordt overigens wel impliciet een referentie naar Israël (Mijn volk, zegt God) gemaakt. Ik geloof echter niet dat het hier om een letterlijk Egypte gaat, maar denk dat er meer typologisch gesproken wordt over de staat waarin Zijn volk tegen die tijd verkeert. Egypte staat in de Bijbel symbool voor slavernij, iets wat we heel duidelijk ook terugzien in apocalyptische werken zoals Openbaring 11:8, waar wordt verteld dat Jezus is gekruisigd in "Egypte". Dat kan natuurlijk nóóít over een letterlijk Egypte gaan, want we weten allemaal dat Jezus op Golgotha is gekruisigd. Ook vertelt Amos 9:14-15 ons dat wanneer Israël eindelijk weer terug is in haar land, zij nooit meer weggerukt zullen worden. Waar spreekt Ezra dan over, als hij het over Egypte heeft? Wel, als eerste wordt verteld dat Zijn volk als een kudde schapen ter slachting wordt geleid. We kunnen hierbij denken aan het extreme vaccinatiebeleid dat daar gevoerd is, en nog steeds doorgaat. Dit zou weleens in een ware slachting kunnen resulteren, als iedereen die is ingeënt sterft aan bloedproppen en andere enge dingen. Ook kunnen we denken aan een meer Bijbelse gebeurtenis, zoals Zacharia 13:8-9, waar staat dat maar liefst 2/3e van het volk zal sterven. Dit sluit overigens het voorgaande niet per sé uit; misschien sterft 2/3e wel aan de gevolgen van die vaccinaties? Wat is dan de slavernij, waaraan we moeten denken als we deze passages lezen? Ook hier zijn meerdere kandidaten voor aan te wijzen, en ook zijn combinaties niet uitgesloten. Veel Israëli's zitten vast in een zeer wettische vorm van religie, die niks meer te maken heeft met wat God oorspronkelijk aan Mozes had verteld. Jezus kan hen daarvan bevrijden, als zij dat willen. Nadat 2/3e van de Israëlieten gestorven zal zijn, zal de rest gelukkig behouden worden, vertelt Paulus (Rom. 11:25-26). Jezus zal de Zijnen beschermen in Bozrah (Micha 2:12), en de aanvallers doden (Jesaja 34:6-8), als rijpe druiven pletten in bergen van de wildernis (Mattheüs 24:16, Openbaring 14:20, 19:15) van Bozrah (Jesaja 63:1-14 schetst zelfs een parallel tussen de Exodus en deze toekomstige gebeurtenis), wat in de toekomst wel degelijk deel uitmaakt van het toegewezen grondgebied van Israël (Gen. 15:18, waar het Nageslacht in enkelvoud staat overigens; het gaat dus niet over Ismaël of één van de zonen van Keturah, maar over het Kind van de belofte).
Karmanië, Assyrië en Babylon Ook Iran wordt genoemd in het apocrief. In vers 30 gaat het over de Karmaniërs, die zullen komen als wilde zwijnen uit het bos, en een deel van het land van de Assyriërs verwoesten. De grenzen van Assyrië liggen voor een groot deel rondom het huidige Irak en Syrië. Karmanië is een deelstaat van Iran, tegenwoordig beter bekend als Kerman. Ze zullen standvastig doorstoten tot aan Babylon toe, meldt 4 Ezra 15:43) wat andermaal een bevestiging is dat het inderdaad om het geografische gebied gaat in zuidelijk Mesopotamië, wat tegenwoordig Irak heet (en dus níet om de VS, zoals sommigen menen te moeten prooftexten - zie ook dit artikel). Gezien de spanningen tussen de sji'ieten (Iran is hoofdzakelijk sji'itisch - een afsplitsing van de islam) en soennieten (Irak wordt langzaam steeds meer sji'itisch, en dat geeft de nodige spanningen met de soennieten aldaar - een andere tak van de islam) is het inderdaad niet onmogelijk dat Iran zich in de toekomst een deel van haar linkerbuur toeëigent. Klein-Azië Turkije wordt als (Klein) Azië genoemd, later in de tekst (15:46), specifiek als een gezellin van Babylon. Tegen de achtergrond van Ezechiël 38 zouden we inderdaad de casus kunnen maken dat Iran en Turkije gezellen zijn. Niet duidelijk vanuit de tekst is of Babylon al overgenomen is door de Karmaniërs, dus wat ook zou kunnen, is dat de Karmaniërs het oordeel vellen over haar. Babylon wordt immers een oordeel aangezegd in o.a. Openbaring 18, en zij zal vernietigd worden. Hoewel Irak nu een onbetekenend land lijkt, kan dat in de komende jaren best heel anders worden. Wie had in 1945 immers gedacht dat Israël weer een onafhankelijke staat zou worden? Voor God is alles mogelijk. In hoofdstuk 16 legt Ezra uit wie er met de oostelijke, westelijke en zuidelijke landen bedoeld worden. Hij noemt Babylon (Irak), Azië (Turkije), Egypte en Syrië specifiek bij naam (16:1). Opvallend is ook dat Ezra deze periode "het begin der smarten" noemt (16:18), wat natuurlijk meteen doet denken aan "het begin der weeën" uit Mattheüs 24:8, temeer omdat hij in de latere verzen ook over een zwangere vrouw spreekt die barensweeën heeft (39, 40). Arabië Ten slotte spreekt Ezra over de zogenaamde draken van Arabië. Ze worden voorgesteld als natiën (meervoud), dus door met enkel te denken aan Saudi-Arabië zijn we te summier. We zullen moeten overwegen dat ook de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), en mogelijk Bahrein, Jemen, Oman, Qatar of zelfs Koeweit hierin een coalitie vormen. In totaal hebben we het dan over 7 naties, waarvan de VAE zélf ook weer uit 7 kleinere emiraten bestaat. Doet dit niet al meteen heel erg denken aan een draak met 7 koppen en 7 diademen? Natuurlijk gaat het in Openbaring 12:3 over satan, want dat maakt vers 9 heel duidelijk, maar toch is het een opvallende gelijkenis. Het beest in Openbaring 13:1 heeft immers ook 7 koppen, maar tegelijk 10 horens, dus er is een zekere gelijkenis maar ook discrepantie tussen de geestelijk vader van deze geopolitieke gedrochten (Rome, en in het geval van Ezra; Arabië). In de verzen 29 tot en met 31 wordt ook goed de spanning beschreven tussen de sji'itische grootmacht Iran (Karmanië) en de ándere grootmacht in de regio, die voornamelijk soennitisch is: Saudi-Arabië (net als de andere landen overigens; hoewel Jemen ook veel sji'ieten herbergt en Oman juist weer een overwegend Ibadische aftakking van de islam is). Ezra vertelt dat de "draken" de overhand zullen krijgen (15:31) en dat is op zich niet gek. De soennieten zijn ook nu al groter in getal, en het is dus niet vreemd om te denken aan een soort kettingreactie: Iran valt Irak aan, maar wordt daarna gestraft door de Arabische staten. Ook Babylon zal daarna gestraft worden, en allerlei andere volken, die niet met name worden genoemd, zullen zich ten slotte in deze oorlog mengen. Wat Ezra beschrijft, is in feite een soort lont in een kruitvat, wat aangestoken wordt door Iran, en leidt tot iets wat we de Derde Wereldoorlog zouden kunnen noemen. Wees eens eerlijk: zijn we daar nu heel ver vanaf?
Superhelden
In de hedendaagse cultuur zien we dat er steeds meer aandacht komt voor "superhelden", en in de films en series wordt dan ook geregeld vermelding gemaakt van dat deze "superhelden" afstammen van de "oude goden". Hoe blasfemisch dat ook is, er zit een zekere kern van waarheid in. Het is een vorm van predictive programming. In Genesis 6 vermengden de zonen van God (engelen) zich al eens eerder met de dochters van mensen, en dat zorgde voor verschrikkelijke hybriden; de zogenaamde nephilim (vertaald als reuzen). Mozes vertelt in Genesis 6:4 dat dat ook ná de dagen van de zondvloed weer zou gebeuren, en dat is inderdaad ook waarover we lezen in bijv. Numeri 13:33 of het verhaal van Goliath en zijn broers, die allen reuzen waren. Hoewel veel opstandige engelen (die zijn in de Bijbel overigens altijd mannelijk, in tegenstelling tot de foto hierboven) al opgesloten zitten in eeuwige ketens van duisternis (Judas 1:6), is het niet uit te sluiten dat er nog steeds engelen vallen, of dat de ontlichaamde zielen van deze reuzen nog rondzwerven over de aarde om mensen te plagen. Waar komen de "boze geesten" immers vandaan, die we opeens in het Nieuwe Testament op zien duiken? Jezus gooit de ene boze geest na de andere uit mensen, en we moeten ons afvragen wat hun oorsprong is. Zijn het engelen? Neen. Zijn het gestorven mensenzielen die ronddwalen? Ook niet. Die gaan naar hades (het dodenrijk, waarover we lezen in Lukas 16, zie ook Hebr. 9:27). Heeft God die boze geesten dan ook geschapen? Natuurlijk niet. Volgens de overlevering waren dit de ontlichaamde zielen van dit verboden nageslacht; de nephilim. Nog steeds horen we van mensen dat ze geesten zien, maar ook UFO's en allerlei andere bovennatuurlijke verschijnselen. Slot Steeds meer christenen raken verdwaald in een zuiver materiële perceptie van christendom, en raken los van het oorspronkelijke beeld dat we overal door de Bijbel heen zien; dat er bovennatuurlijke dingen gebeuren, zowel goede (door God) als kwade (door satan, gevallen engelen en boze geesten). De wereld daarentegen wordt zich hier juist steeds meer bewust van, maar op een verkeerde manier. Er wordt een grote leugen voorbereid (2 Thess. 2:9-11), waarbij de gevallen engelen en boze geesten een maskerade zullen opvoeren van "buitenaardse wezens" die de mensen wel even zullen redden van die rare christenen. De aardbewoners die over zijn na de opname zullen dit ongetwijfeld geweldig vinden, en in grote getalen vallen voor deze leugen, tot hun eigen verderfenis. Daarom is het zaak dat u nú voor Jezus kiest; geloof, vertrouw vandaag nog in Hém! Dat Hij voor uw persoonlijke zonden is gestorven, begraven en opgestaan, zodat u die straf niet meer hoeft te ontvangen en voor eeuwig gered bent, indien u dat gelooft. Zo makkelijk is het! Zo'n kans wilt u toch niet laten liggen? Ik snap het wel; veel mensen willen zichzelf liever op de borst kloppen, zo van "Kijk mij eens, dat heb ik allemaal gedaan." De waarheid is dat daar bij God geen ruimte voor is; u kunt uw eigen zaligheid niet verdienen door goede werken (Ef. 2:8-9), maar enkel door te geloven. Door dit te doen, bent u niet alleen gered voor deze enge periode die de wereld te wachten staat, maar ook gered voor de eeuwigheid. Kies daarom vandaag nog voor Hem ;) God bless! |
