Depressie Hoewel dit artikel onder geen beding een pleidooi is om zelfmoord te plegen of goed te praten, zijn er christenen die misschien worstelen met nare gedachten over een geliefde broeder of zuster die dat wél gedaan heeft. Wees gerust, als die broeder of zuster oprecht geloofde in het verzoenende offer van Jezus Christus, dan is hij (overal waar in dit artikel hij staat, kan ook zij gelezen worden) gered en blijft hij ook gered. Natuurlijk is het nooit Gods bedoeling dat dit gebeurt, maar soms overweldigt het leven ons zo enorm, dat we geen andere uitweg meer zien. Ook de christen is dat niet vreemd. In de Bijbel lezen we bijvoorbeeld over Salomo, die op een bepaald punt het leven haatte (Prediker 2:17), of over Elia, die in zijn depressie verlangde naar de dood (1 Kon. 19:4). Ook Jona wilde dood (Jona 4:8) en zelfs de rechtvaardige Job vervloekte in zijn verdriet de dag dat hij was geboren (Job 3). Toch is zelfmoord geen oplossing. Het leven hier is soms prikkelend of uitdagend. Soms lijkt het leven echter wel onmogelijk. En toch.. Toch roept Jezus ons op om te blijven hopen op Hem, en vol te houden. Ook Hij heeft het zwaar gehad, veel zwaarder nog dan wij. Alle zonden van de wereld drukten op Hem. Hij zweette bloed en was extreem bang. Zijn Vader had Hem verlaten. Hij werd gemarteld, geschopt, geslagen. Vernederd en gekruisigd. De schrijver van de Hebreeënbrief schrijft echter het volgende: "Want wij hebben geen Hogepriester Die geen medelijden kan hebben met onze zwakheden, maar Een Die in alles op dezelfde wijze als wij is verzocht, maar zonder zonde." (Hebreeën 4:15, HSV) Hoop Ook in 2 Korinthe 1:3-7 lezen we hoe Paulus ons bemoedigt. Paulus, die zelf ook zijn portie leed wel had gehad, bleef ondanks alles op Jezus zien (vers 8-10). Maar hoe zit het nu dan? Is iemand die zelfmoord pleegt, dan eigenlijk nooit echt gered geweest? Moeten we het zó zien? Of is zelfmoord de onvergeeflijke zonde, waarover Jezus spreekt in Mattheüs 12:31-32? Nee, zeker niet. Het gaat in Mattheüs 12 namelijk helemaal niet over zelfmoord. Het gaat daar over iets anders, waar ik in het derde deel van deze serie ook al over geschreven heb. U kunt dat hier nog eens teruglezen, zo u wilt. Nee, als iemand zelfmoord pleegt, zegt dat nog niks over of iemand gered was of niet. We zijn gered door slechts één voorwaarde, en dat is ons geloof in Jezus als het verzoenende Offer van onze zonden. Iemand die zelfmoord pleegt, doet natuurlijk wel een grote zonde. En dat heeft zeker consequenties. Later meer daarover. Maar denk eens aan een ander Bijbels figuur die zelfmoord pleegt: Simson. Hij leefde er maar een beetje op los, en eindigde door de tempelzuilen uit elkaar te drukken, waardoor hij zelf stierf. Hij wist maar al te goed wat de gevolgen daarvan waren, blijkt uit wat hij vervolgens zegt. "Vervolgens zei Simson: Moge mijn ziel sterven mét de Filistijnen! Hij boog zich met kracht en het huis viel op de stadsvorsten en op al het volk dat daarin was. En de doden die hij in zijn sterven heeft gedood, waren talrijker dan die hij in zijn leven gedood had." (Richteren 16:30, HSV) Zelfmoord Ondanks dit vreemde einde wordt Simson wel degelijk genoemd in de zogeheten "hall of faith", de lijst van de rechtvaardigen die we kunnen vinden in Hebreeën 11 (in vers 32 om precies te zijn). We kunnen natuurlijk een beetje om de feiten heen gaan dansen, en wijzen op het feit dat het de Geest was die Simson de kracht gaf om dit te kunnen doen, of dat hij dit misschien deed om God te eren, maar het blijft wat het is: zelfmoord. Is dit dan goed? Nee, zeker niet! En wat Gods redenen hier precies waren, wil ik niet naar gaan gissen. Wel weet ik dat Simson hier rechtvaardig verklaard wordt door de Hebreeënschrijver (onder inspiratie van de Heilige Geest) en we hem dus in de hemel tegen zullen komen. Is dat omdat Simson nu zo'n goed leven leidde? Absoluut niet. Hij trouwde met een buitenlandse vrouw en verried bovendien waar zijn kracht vandaan kwam. Hij wist uiteindelijk echter wel waar hij zijn moest in zijn diepste ellende: bij God (Richteren 16:28). Wel geloof ik dat er consequenties zijn voor degenen die zelfmoord zijn. Het is over het algemeen namelijk juist een gebrek aan een praktisch geloof. Dat wil ik nadrukkelijk onderscheiden van een soteriologisch geloof, een geloof dat redt, omdat het gesteld is op Jezus, onze Verlosser, Die stierf en weer opstond voor onze zonden. En dat zal resulteren in het verlies van loon, niet het verlies van ons eeuwige leven! Lees voor de doctrine van loon naar werken deel 2 van deze serie nog eens terug. Hieronder vindt u ze allemaal. Wanhoop dus niet, maar blijf volharden in uw vertrouwen op Hem. Hij kan u redden van al uw verdriet (: God bless!
9 Opmerkingen
Roos
23/5/2024 22:24:42
Bedankt voor dit artikel!
KG
24/5/2024 22:11:38
Helemaal mee eens. Zelfmoord is een zondige daad als consequentie van (erf)zonde maar zeker niet de onvergefelijke daad waardoor men behoud zou verliezen. Onze gelovige geliefden die ons op deze manier ontvallen zijn, zijn zeker bij de Heer. De enige onvergefelijke zonde die mensen heden kunnen doen is het evangelie begrijpen en Christus toch willens en wetens afwijzen en in die staat komen te overlijden. In de tijd van Jezus waren het de farizeeers die deze daad begingen en nog een grote stap verder gingen door Christus te beschuldigen dat Hij zijn tekenen in naam van Beelzebub deed. Wij zien niet en geloven toch maar de farizeers zagen en wisten het maar wilden het niet geloven omdat Hij niet aan hun verwachtingen voldeed en een gevaar was voor hun positie en aanzien. Toen de 3 wijzen Jeruzalem bezochten was heel Jeruzalem in rep en roer en op 12 jarige leeftijd onderwees Jezus de schriftgeleerden in de tempel. Dezelfde schriftgeleerden die Herodus eerder vertelde over de geboorteprofetieen wisten dus dat Hij de beloofde Messias was, ze konden het zelfs uitrekenen aan Daniels wekenprofetie. Ook de Essenen hadden het uitgerekend. Er waren ook een paar gelovige farizeers maar de meesten werden door Christus addergebroed genoemd. Maar over het gewone volk der joden die door de farizeers waren opgezweept vroeg Christus aan God hen te vergeven omdat ze NIET WISTEN WAT ZE DEDEN!
L.Overduin
26/5/2024 08:30:35
M.i. kun je het geval van Simson geen zelfmoord noemen. Hij vroeg toestemming aan de HEERE om nog eenmaal de Filistijnen een grote nederlaag toe te brengen en Hij verleende dat hem, hoewel Simson zelf ook sneuvelde.
Boonen Jonathan
26/5/2024 16:55:11
De max, ben gekweekt bij de Jehovah's Getuigen en als kind haalde ook altijd Simson aan als voorbeeld dat zelfmoord geen onvergeeflijke zonde was. Ik zei ook dat elke knie zou buigen op het laatste, ja elke knie en niet van behalve.....die of die...
Annet
27/5/2024 23:17:20
Bedankt Niko... ik kan je niet uitleggen hoe bemoedigend dit is om te lezen. :'(
Annet
27/5/2024 23:36:04
Als die consequenties door verlies van loon maar niet betekenen dat er alsnog weer een vorm van leed te wachten staat. Dat blijft knagen. Zo klinkt het alsof we toch niet volledig vergeven worden. Een andere vorm van moord heeft niet deze consequenties denk je? Zoals bij de moordenaar aan het kruis die een ander had vermoord?
Nico van der Bent
2/7/2024 09:37:00
Voor wat de zelfdoding van Simson en Judas betreft.
Wendy
21/7/2024 17:16:44
Het artikel is al wat ouder toch nog een reactie. De vraag over zelfdoding is mij niet vreemd. Het grootste deel van mijn leven ben ik ziek, nu ruim tien jaar bedlegerig en door o.a een endocriene ziekte vaak depressief. De term ‘ zelfmoord is over het algemeen een gebrek aan praktisch geloof’, daar kan ik eigenlijk weinig mee. Er kunnen dingen in een leven gebeuren waardoor je totaal alles kwijt kunt zijn. We zijn kwetsbare mensen en er is weinig nodig om dingen te laten ontsporen. Kijk naar Elia in de woestijn. Het feit dat ik er nog ben heeft niets met mijn eigen geloof(skracht) te maken maar is puur door Jezus zelf. Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
