Etniciteit Paulus instrueert de christenen in Rome met zijn zendbrief 8 hoofdstukken lang nog eens in de basisbeginselen van het christendom, en dat is derhalve anno 2023 nog steeds een heel belangrijke brief. Vanaf hoofdstuk 9 begint hij echter de groep bekeerde Joden die in die gemeente zijn, te bemoedigen over hun etnische verwanten. Dit gaat drie hoofdstukken lang door, tot hij in hoofdstuk 12 weer switcht naar instructies voor de hele gemeente. Hoewel deze drie hoofdstukken Israël als hoofdthema hebben, is het zeker belangrijk om ook te onderkennen dat hierin waarheden zitten voor de gemeente. De twee groepen (Israël en de gemeente) raken na de verspreiding van het evangelie in de eerste decennia steeds meer met elkaar vervlochten, maar betekent dit nu dan dat alles één grote eenheidsworst is geworden en er geen onderscheid meer is tussen Israël en de kerk? Paulus zet dit heel helder uiteen in deze drie hoofdstukken, hoewel sommige christenen nog steeds moeite hebben met begrijpend lezen en menen dat er een is-gelijk teken kan komen te staan tussen Israël en de kerk. Wie deze drie hoofdstukken in één ruk goed leest, kan niet anders dan concluderen dat er wel degelijk een verschil is tussen Israël en de kerk. We zullen daar de komende alinea's ook nog eens bij stilstaan. " 1. Ik spreek de waarheid in Christus, ik lieg niet en mijn geweten getuigt mee door de Heilige Geest, 2. dat het een grote bron van droefheid voor mij is, en een voortdurende smart voor mijn hart. 3. Want ik zou zelf wel wensen vervloekt te zijn, weg van Christus, ten gunste van mijn broeders, mijn verwanten wat het vlees betreft. 4. Zij zijn immers Israëlieten; voor hen geldt de aanneming tot kinderen en de heerlijkheid en de verbonden en de wetgeving en de eredienst en de beloften. 5. Tot hen behoren de vaderen, en uit hen is, wat het vlees betreft, de Christus voortgekomen, Die God is, boven alles, te prijzen tot in eeuwigheid. Amen!" (Romeinen 9:1-5, HSV)
"Maar ik zeg: Heeft Israël het dan niet begrepen? Ten eerste is het Mozes die zegt: Ik zal u jaloers maken door wat geen volk is; door een onverstandig volk zal Ik u tot toorn verwekken." (Romeinen 10:19, HSV) Uniciteit Israël is een volk, de kerk juist niet, meldt Paulus in hoofdstuk 10. Paulus zet deze twee heel duidelijk tegenover elkaar. Maar ook in hoofdstuk 11 zien we heel duidelijk twee entiteiten: De tamme (in sommige vertalingen "edele") en de wilde olijfboom. De tamme olijfboom is overduidelijk een beeld van Israël (Jer. 11:16, Hos. 14:5-7) en de wilde olijfboom natuurlijk de heidenen. Toch wordt er ook gesproken over een Wortel. Dat kan op twee manieren uitgelegd worden: Abraham als de vader van álle gelovigen (Rom. 4:11-16), maar ook als Jezus Die de Wortel is van onze redding (Rom. 15:12). Wat ons samenbindt, is het geloof. Daardoor zijn wij ook geënt op deze Wortel. Merk echter op dat wij niet in Israëls plaats gekomen zijn, zoals vers 17 in sommige vertalingen lijkt te impliceren. Het woord plaats is daar gecursiveerd, wat betekent dat het niet in de grondtekst staat, maar door vertalers is ingevoegd. In feite staat er dat zij in, ofwel tussen hen zijn geënt. De meeste vertalingen hebben dat dan ook zo vertaald. Wij zijn als gelovige heidenen dus tussen de gelovige Israëlieten geplaatst in dezelfde Wortel. Er staat niet dat Israël is opgehouden te bestaan, of dat de kerk nu Israël is geworden. Beide entiteiten zijn door het geloof aanwezig in deze tamme olijfboom. De één van nature al, de ander door adoptie / enting. Toch zijn er ook enkele takken afgehouwen. Het gaat hier om de natuurlijke takken; de Joden die niet geloofden in deze Wortel, wat naar mijn idee toch echt Jezus Christus is. Paulus waarschuwt echter wel dat de onnatuurlijke takken niet trots moeten worden, omdat zij het risico lopen ook afgehouwen te worden. Dat zou christenen die een vorm van vervangingsleer aanhangen, toch tot nadenken moeten stemmen. Maar wat betekent dit nu eigenlijk? Dat zij hun redding hebben verloren? " 16. En als de eerstelingen heilig zijn, dan het deeg ook, en als de wortel heilig is, dan de takken ook. 17. Als nu enige van die takken afgerukt zijn, en u, die een wilde olijfboom bent, in hun [plaats] bent geënt en mede deel hebt gekregen aan de wortel en de vettigheid van de olijfboom, 18. beroem u dan niet tegenover de takken. En als u zich beroemt: U draagt de wortel niet, maar de wortel u. 19. U zult dan zeggen: De takken zijn afgerukt, opdat ik zou worden geënt. 20. Dat is waar. Door ongeloof zijn zij afgerukt en u staat door het geloof. Heb geen hoge dunk van uzelf, maar vrees. 21. Want als God de natuurlijke takken niet gespaard heeft, dan is het ook mogelijk dat Hij u niet spaart. 22. Zie dan de goedertierenheid en de strengheid van God: strengheid over hen die gevallen zijn, over u echter goedertierenheid, als u in de goedertierenheid blijft. Anders zult ook u afgehouwen worden."
" 23. En ook zij zullen, als zij niet in het ongeloof blijven, geënt worden, want God is machtig hen opnieuw te enten. 24. Want als u afgehouwen bent uit de olijfboom die van nature wild was, en tegen de natuur in op de tamme olijfboom geënt bent, hoeveel te meer zullen zij die natuurlijke takken zijn, geënt worden op hun eigen olijfboom. 25. Want ik wil niet, broeders, dat u geen weet hebt van dit geheimenis (opdat u niet wijs zou zijn in eigen oog), dat er voor een deel verharding over Israël is gekomen, totdat de volheid van de heidenen is binnengegaan. 26. En zo zal heel Israël zalig worden, zoals geschreven staat: De Verlosser zal uit Sion komen en zal de goddeloosheden afwenden van Jakob." (Rom. 11:23-26, HSV)
2 Comments
L.Overduin
12/26/2023 14:02:43
We kunnen duidelijk zien, dat de rechtvaardiging van een mens door God, altijd is gebaseerd op waarachtig geloof, in overeenstemming met de openbaring die God van Zichzelf gaf, in het O.T. of het N.T.
Reply
Todd Parker
12/28/2023 16:34:16
Spot on. Thank you.
Reply
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Categorieën
Alles
Archieven
Augustus 2024
|