Opname
​Ook vanuit wat we vinden in de werken van de Anteniceense kerkvaderen, is genoeg bewijs te vinden dat het idee van de opname vóór een grote verdrukking (van 7 jaar) al vóór 1830 bekend was; dat heb ik in dit artikel (zie het kopje Ribera) al eens uiteengezet. In hoofdstuk 6 van 4 Ezra lezen we echter de volgende tekst:

Aanwijzingen
Ezra richt zich primair tot het volk Israël in dit werk, en dat is in dit hoofdstuk niet anders. Hij spreekt over de grote verdrukking als de "vernedering Sions" in vers 19, en legt daarbij het accent op hoe Israël in het nauw zal komen. Jeremia doet dit in Jer. 30:7 door te spreken over Jakobs benauwdheid, en spreekt daarbij over dezelfde periode. Ook Daniël rept hierover in Dan. 12:1; iets wat Jezus nog eens herhaalt in Mattheüs 24:21. De overlevenden van deze grote verdrukking zullen behouden worden, stelt Ezra. Dit is in overeenstemming met Romeinen 11:25-26, waar staat dat gans Israël gered zal worden. Nadat 2/3e wordt afgeslacht (Zacharia 13:8-9), zal het restant volledig gered worden, omdat zij eindelijk Hem zullen (h)erkennen Die zij hebben doorstoken (Zach. 12:10-14). Voorts spreekt Ezra over hen die aangenomen zijn, maar voegt daar een belangrijke frase aan toe: "die de dood van hun geboorte aan niet gesmaakt hebben". Dat geeft de indruk dat het hier eigenlijk om iets heel ánders gaat. Het gaat om mensen die niet eens doodgegaan zijn! Het woord 'aangenomen' is dus eigenlijk een vertaalfout. De theoloog dr. Ken Johnson vertaalt dit in zijn commentaar op 4 Ezra dan ook als 'taken up', ofwel opgenomen. Ten slotte vertelt Ezra dat het hart van de inwoners (van Sion) veranderd zal worden; het kwaad en het bedrog zal uitgeroeid worden. Dit is in overeenstemming met Ezechiël 36:26-29, waar staat dat Israël een nieuw hart zal krijgen, vervuld wordt met de Heilige Geest en verlost wordt van haar onreinheden. Behalve de opname, vinden we echter ook aanwijzingen voor een 7 jaar durende grote verdrukking.

Verdrukking
Laten we eens nauwkeurig bestuderen wat hier nu eigenlijk gezegd wordt door Ezra, en alle gebeurtenissen chronologisch proberen te plaatsen. Als eerste wordt Jezus' dood genoemd; dat is een belangrijk uitgangspunt. Het is het aan begin van onze jaartelling. Vervolgens wordt gesproken over hoe de wereld zal terugkeren naar het oude stilzwijgen, en wordt er gesproken over 7 dagen in relatie tot oordelen; resulterend in het feit dat niemand meer overgelaten wordt. Dit is al een zeer sterke hint naar een grote verdrukking, en met de 70e jaarweek van Daniël 9:27 in gedachten, is een 7-jarige grote verdrukking dus helemaal niet zo'n gek idee. In de oudste tekst, die in het Latijn is gevonden, vinden we de uitdrukking diebus septem, wat zeven dagen betekent, maar de grote vraag is natuurlijk: wat heeft hier in het meer oorspronkelijke Grieks gestaan? Bovendien was Ezra een Jood, dus nóg relevanter is de vraag wat er in het meest oorspronkelijke Hebreeuws heeft gestaan. Helaas hebben we die teksten niet, maar het geeft wel te denken. In Daniël 9:27 wordt gesproken over een week, en het Hebreeuwse woord dat daarvoor gebruikt wordt is shavua. De stam van dit woord verwijst naar het getal 7, en het gebruik van shavua is daarom niet exclusief voor het aanduiden van een week. Het wordt in Genesis 29 bijvoorbeeld ook gebruikt voor een periode van 7 jaren. Jakob moest daar 7 jaren werken voor zijn oom Laban, en daarvoor wordt hetzelfde woord shavua tweemaal gebruikt. Het is daarom goed mogelijk dat deze nuance in de vertaling van 4 Ezra vanuit het Hebreeuws naar het Grieks en later het Latijn, niet is opgepakt door de vertalers. Ook de erop volgende verzen substantiëren dit idee. Na die 7 "dagen" zal de aarde immers degenen weergeven die slapen, zo meldt Ezra. Dit lijkt wel een frase te zijn die rechtstreeks uit Daniël 12 komt. Vergelijk maar eens:

Wederopstanding
Hoewel Daniël enkel spreekt over de grote verdrukking en de wederopstanding aan het einde daarvan (zie ook Openbaring 20:1-6), geeft Ezra wat extra informatie: het gaat volgens hem om een grote verdrukking van 7 "dagen" ofwel jaren. Daniël doet dat overigens later in het hoofdstuk wel weer. In vers 11 en 12 wordt gesproken over 1290 en 1335 dagen, samen goed 2625 dagen. Gerekend naar de Gregoriaanse kalender zou dat neerkomen op 7 jaren en 70 dagen, waar nagenoeg in het midden van die jaarweek een gruwelijke afgod (shiqquts shamem) wordt neergezet in de tempel (vergelijk Daniël 11:31, Mattheüs 24:15 en 2 Thessalonicenzen 2:3-8) en het dagelijkse offer wordt weggenomen. Maar laten we nog even teruggaan naar de laatste tekst uit 4 Ezra 7. In vers 31 heeft Ezra het over een groep "die nog niet ontwaakt is". Dat impliceert sterk dat er vóór deze groep ook al een andere groep was, die al wél ontwaakt is. Anders had deze toevoeging wel weggelaten kunnen worden. Dan had de zin als volgt moeten lezen: "de wereld zal opgewekt worden". Begrijpt u wat dit betekent? Ook hier zien we dus weer een subtiele hint naar de opname. In feite zien we twee wederopstandingen, maar daartussen 7 "dagen" ofwel jaren van benauwdheid. De eerste wederopstanding is die, die grotendeels verborgen was tot Paulus het openbaarde (1 Kor. 15:51-52 en 1 Thess. 4:13-18), en de tweede wederopstanding is die opstanding waarvan de Joden al wisten dat die zou komen aan het einde van de eeuwen. Daniël spreekt erover in Daniël 12, en ook Jezus vertelt hierover in Mattheüs 24. In 1 Korinthe 15 zien we ook exact die gelaagdheid, in precies die context.

Tagma
Het Griekse woord dat vertaald is als "orde" in deze tekst, is tagma. Dit is een militaire term, en communiceert dat er een indeling is in diverse klassen. Dr. Andy Woods legt in zijn studie over Daniël uit dat er traditioneel een ordening was van pakweg 4 groepen. Als eerste was er de generaal, en als tweede volgden de officieren. De derde groep waren de soldaten en ten slotte kwamen de krijgsgevangenen. Hieronder een overzicht, met referenties naar de bijbehorende Bijbelteksten.

Oogst
Een andere manier om de volgorde bij de wederkomst te bepalen, is niet alleen te kijken naar de Grieks-Romeinse cultuur, zoals Paulus hier doet, maar juist naar de Joodse oogstcultuur. Paulus hint al op het feit dat Jezus de eersteling is, en dat begrip was voor een Jood heel bekend. In Leviticus 23 leren we iets over hoe de oogst plaats behoorde te vinden volgens God. Als eerste waren er de eerstelingen, waarna de grote oogst kwam, en ten slotte was er de nalezing. Het onkruid werd daarbij verbrand, zo leren we uit Mattheüs 13. In Openbaring wordt dit uitgedrukt als de wijnpers van wraak.

Wraak
Wat we dus ook hier weer in 4 Ezra zien, is een indeling die past bij wat de Bijbel leert. We zien sterke aanwijzingen naar de pretribulationaire opname, de 7-jarige grote verdrukking en de wederkomst. De opname en de wederkomst worden helaas nogal eens vereenzelvigd, en dat heeft voor veel verwarring gezorgd. De kerk heeft een unieke plek in Gods plan, maar we moeten die niet verwarren met dat ándere plan, wat God heeft beloofd aan de Israëlieten en wel degelijk zal vervullen. Omdat het Joodse leiderschap Jezus als Koning afwees, is het heil tot de heidenen gekomen, maar zij zullen nog een tweede kans krijgen, en Hem eindelijk aannemen als hun Koning, doch door grote verdrukking heen. Jezus dronk de hele beker van Gods wraak leeg voor ons (Matth. 26:39), maar wie dit aanbod afwijst, zal die beker zélf leeg moeten drinken (Op. 14:9-10). En dan nog zal het niet voldoende zijn. Het zal hun redding nog steeds niet kunnen bewerkstelligen. Zij zullen voor eeuwig verloren gaan (vers 11). Alleen al hieruit kunnen we opmaken dat wij christenen niet eens aanwezig kúnnen zijn tijdens de grote verdrukking; het zou een theologisch onhoudbare positie zijn, omdat wij de wraak van het Lam dan ook zouden moeten ondergaan, terwijl dit helemaal niet kán (Rom. 5:9, 1 Thess. 1:10, 5:9). Wij zúllen dus van tevoren worden opgenomen, maar de mensen die tijdens de grote verdrukking nog tot geloof komen, zullen aan het einde van die grote verdrukking worden verzameld en in Gods Koninkrijk worden gebracht.

Slot
Ook Ezra maakt notie van de verschillende wederopstandingen; elk in zijn klasse. De wederopstanding bij de opname is niet dezelfde als die in Openbaring 20:1-6, zoals u nu hopelijk begrijpt. Hoewel het daar weliswaar de eerste opstanding wordt genoemd, betekent dit niet de eerste opstanding ooit. Jezus was immers al veel eerder opgestaan uit de dood, dus hier wordt een relatieve volgorde bedoeld in plaats van een absolute. De eerste opstanding uit Openbaring 20 wordt tegenover de tweede dood gezet, als een tegenstelling. Er wordt gerefereerd naar de twee categorieën uit Daniël 12; de eerste opstanding tot leven en de tweede opstanding tot eeuwig afgrijzen. De eerste bazuin uit Openbaring 8:7 was ook niet de eerste bazuin ooit die klonk; we moeten zo'n uitspraak dus relatief tot de context zien, en niet als absoluut in relatie tot de complete wereldgeschiedenis. Dat geldt evenzo voor de laatste bazuin (1 Kor. 15:52). Ook in het millennium zullen er immers bazuinen klinken (zie bijvoorbeeld Ez. 44:24 en 45:17 in relatie tot Numeri 10:10). Ik hoop dat u nu een helderder beeld hebt gekregen van hoe het zo meteen zal gaan als Jezus terugkomt. Ook Ezra's werk lijkt dit idee te bevestigen, als we de teksten naast de Bijbel leggen. Hopelijk laat Hij niet lang meer op Zich wachten. De wereld wordt er niet leuker op momenteel. Gelukkig hebben we de hoop van de opname waar we ons mee kunnen troosten en naar mogen verlangen (Titus 2:13). God bless en maranatha! :)

Grote verdrukking
Het is belangrijk om eerst precies te bepalen over welke periode we het precies hebben. We zien de eerste 5 zegels van de grote verdrukking (Openbaring 6:1-11) al meteen in 4 Ezra 15. God vertelt bij monde van Ezra dat Hij ongelukken over de aarde zal zenden, het zwaard, honger, de dood en de verderfenis (15:5). Daarna roept het onschuldige en rechtvaardige bloed tot Hem, en zal Hij hen wreken (15:8-9). Wat volgt, is vermoedelijk een beschrijving van hoe die oorlogen, ongelukken, de dood en de verderfenis er precies uit zullen zien.

Egypte
Een aantal landen worden met name genoemd in de laatste twee hoofdstukken van 4 Ezra. Het eerste land dat we expliciet tegenkomen, is Egypte (15:10). In hetzelfde vers wordt overigens wel impliciet een referentie naar Israël (Mijn volk, zegt God) gemaakt. Ik geloof echter niet dat het hier om een letterlijk Egypte gaat, maar denk dat er meer typologisch gesproken wordt over de staat waarin Zijn volk tegen die tijd verkeert. Egypte staat in de Bijbel symbool voor slavernij, iets wat we heel duidelijk ook terugzien in apocalyptische werken zoals Openbaring 11:8, waar wordt verteld dat Jezus is gekruisigd in "Egypte". Dat kan natuurlijk nóóít over een letterlijk Egypte gaan, want we weten allemaal dat Jezus op Golgotha is gekruisigd. Ook vertelt Amos 9:14-15 ons dat wanneer Israël eindelijk weer terug is in haar land, zij nooit meer weggerukt zullen worden. Waar spreekt Ezra dan over, als hij het over Egypte heeft? Wel, als eerste wordt verteld dat Zijn volk als een kudde schapen ter slachting wordt geleid. We kunnen hierbij denken aan het extreme vaccinatiebeleid dat daar gevoerd is, en nog steeds doorgaat. Dit zou weleens in een ware slachting kunnen resulteren, als iedereen die is ingeënt sterft aan bloedproppen en andere enge dingen. Ook kunnen we denken aan een meer Bijbelse gebeurtenis, zoals Zacharia 13:8-9, waar staat dat maar liefst 2/3e van het volk zal sterven. Dit sluit overigens het voorgaande niet per sé uit; misschien sterft 2/3e wel aan de gevolgen van die vaccinaties? Wat is dan de slavernij, waaraan we moeten denken als we deze passages lezen? Ook hier zijn meerdere kandidaten voor aan te wijzen, en ook zijn combinaties niet uitgesloten. Veel Israëli's zitten vast in een zeer wettische vorm van religie, die niks meer te maken heeft met wat God oorspronkelijk aan Mozes had verteld. Jezus kan hen daarvan bevrijden, als zij dat willen. Nadat 2/3e van de Israëlieten gestorven zal zijn, zal de rest gelukkig behouden worden, vertelt Paulus (Rom. 11:25-26). Jezus zal de Zijnen beschermen in Bozrah (Micha 2:12), en de aanvallers doden (Jesaja 34:6-8), als rijpe druiven pletten in bergen van de wildernis (Mattheüs 24:16, Openbaring 14:20, 19:15) van Bozrah (Jesaja 63:1-14 schetst zelfs een parallel tussen de Exodus en deze toekomstige gebeurtenis), wat in de toekomst wel degelijk deel uitmaakt van het toegewezen grondgebied van Israël (Gen. 15:18, waar het Nageslacht in enkelvoud staat overigens; het gaat dus niet over Ismaël of één van de zonen van Keturah, maar over het Kind van de belofte).

Karmanië, Assyrië en Babylon
Ook ​Iran wordt genoemd in het apocrief. In vers 30 gaat het over de Karmaniërs, die zullen komen als wilde zwijnen uit het bos, en een deel van het land van de Assyriërs verwoesten. De grenzen van Assyrië liggen voor een groot deel rondom het huidige Irak en Syrië. Karmanië is een deelstaat van Iran, tegenwoordig beter bekend als Kerman. Ze zullen standvastig doorstoten tot aan Babylon toe, meldt 4 Ezra 15:43) wat andermaal een bevestiging is dat het inderdaad om het geografische gebied gaat in zuidelijk Mesopotamië, wat tegenwoordig Irak heet (en dus níet om de VS, zoals sommigen menen te moeten prooftexten - zie ook dit artikel). Gezien de spanningen tussen de sji'ieten (Iran is hoofdzakelijk sji'itisch - een afsplitsing van de islam) en soennieten (Irak wordt langzaam steeds meer sji'itisch, en dat geeft de nodige spanningen met de soennieten aldaar - een andere tak van de islam) is het inderdaad niet onmogelijk dat Iran zich in de toekomst een deel van haar linkerbuur toeëigent.

Klein-Azië
Turkije wordt als (Klein) Azië genoemd, later in de tekst (15:46), specifiek als een gezellin van Babylon. Tegen de achtergrond van Ezechiël 38 zouden we inderdaad de casus kunnen maken dat Iran en Turkije gezellen zijn. Niet duidelijk vanuit de tekst is of Babylon al overgenomen is door de Karmaniërs, dus wat ook zou kunnen, is dat de Karmaniërs het oordeel vellen over haar. Babylon wordt immers een oordeel aangezegd in o.a. Openbaring 18, en zij zal vernietigd worden. Hoewel Irak nu een onbetekenend land lijkt, kan dat in de komende jaren best heel anders worden. Wie had in 1945 immers gedacht dat Israël weer een onafhankelijke staat zou worden? Voor God is alles mogelijk. In hoofdstuk 16 legt Ezra uit wie er met de oostelijke, westelijke en zuidelijke landen bedoeld worden. Hij noemt Babylon (Irak), Azië (Turkije), Egypte en Syrië specifiek bij naam (16:1). Opvallend is ook dat Ezra deze periode "het begin der smarten" noemt (16:18), wat natuurlijk meteen doet denken aan "het begin der weeën" uit Mattheüs 24:8, temeer omdat hij in de latere verzen ook over een zwangere vrouw spreekt die barensweeën heeft (39, 40).

Arabië
Ten slotte spreekt Ezra over de zogenaamde draken van Arabië. Ze worden voorgesteld als natiën (meervoud), dus door met enkel te denken aan Saudi-Arabië zijn we te summier. We zullen moeten overwegen dat ook de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), en mogelijk Bahrein, Jemen, Oman, Qatar of zelfs Koeweit hierin een coalitie vormen. In totaal hebben we het dan over 7 naties, waarvan de VAE zélf ook weer uit 7 kleinere emiraten bestaat. Doet dit niet al meteen heel erg denken aan een draak met 7 koppen en 7 diademen? Natuurlijk gaat het in Openbaring 12:3 over satan, want dat maakt vers 9 heel duidelijk, maar toch is het een opvallende gelijkenis. Het beest in Openbaring 13:1 heeft immers ook 7 koppen, maar tegelijk 10 horens, dus er is een zekere gelijkenis maar ook discrepantie tussen de geestelijk vader van deze geopolitieke gedrochten (Rome, en in het geval van Ezra; Arabië). In de verzen 29 tot en met 31 wordt ook goed de spanning beschreven tussen de sji'itische grootmacht Iran (Karmanië) en de ándere grootmacht in de regio, die voornamelijk soennitisch is: Saudi-Arabië (net als de andere landen overigens; hoewel Jemen ook veel sji'ieten herbergt en Oman juist weer een overwegend Ibadische aftakking van de islam is). Ezra vertelt dat de "draken" de overhand zullen krijgen (15:31) en dat is op zich niet gek. De soennieten zijn ook nu al groter in getal, en het is dus niet vreemd om te denken aan een soort kettingreactie: Iran valt Irak aan, maar wordt daarna gestraft door de Arabische staten. Ook Babylon zal daarna gestraft worden, en allerlei andere volken, die niet met name worden genoemd, zullen zich ten slotte in deze oorlog mengen. Wat Ezra beschrijft, is in feite een soort lont in een kruitvat, wat aangestoken wordt door Iran, en leidt tot iets wat we de Derde Wereldoorlog zouden kunnen noemen. Wees eens eerlijk: zijn we daar nu heel ver vanaf?

Superhelden
In de hedendaagse cultuur zien we dat er steeds meer aandacht komt voor "superhelden", en in de films en series wordt dan ook geregeld vermelding gemaakt van dat deze "superhelden" afstammen van de "oude goden". Hoe blasfemisch dat ook is, er zit een zekere kern van waarheid in. Het is een vorm van predictive programming. In Genesis 6 vermengden de zonen van God (engelen) zich al eens eerder met de dochters van mensen, en dat zorgde voor verschrikkelijke hybriden; de zogenaamde nephilim (vertaald als reuzen). Mozes vertelt in Genesis 6:4 dat dat ook ná de dagen van de zondvloed weer zou gebeuren, en dat is inderdaad ook waarover we lezen in bijv. Numeri 13:33 of het verhaal van Goliath en zijn broers, die allen reuzen waren. Hoewel veel opstandige engelen (die zijn in de Bijbel overigens altijd mannelijk, in tegenstelling tot de foto hierboven) al opgesloten zitten in eeuwige ketens van duisternis (Judas 1:6), is het niet uit te sluiten dat er nog steeds engelen vallen, of dat de ontlichaamde zielen van deze reuzen nog rondzwerven over de aarde om mensen te plagen. Waar komen de "boze geesten" immers vandaan, die we opeens in het Nieuwe Testament op zien duiken? Jezus gooit de ene boze geest na de andere uit mensen, en we moeten ons afvragen wat hun oorsprong is. Zijn het engelen? Neen. Zijn het gestorven mensenzielen die ronddwalen? Ook niet. Die gaan naar hades (het dodenrijk, waarover we lezen in Lukas 16, zie ook Hebr. 9:27). Heeft God die boze geesten dan ook geschapen? Natuurlijk niet. Volgens de overlevering waren dit de ontlichaamde zielen van dit verboden nageslacht; de nephilim. Nog steeds horen we van mensen dat ze geesten zien, maar ook UFO's en allerlei andere bovennatuurlijke verschijnselen.

Slot
Steeds meer christenen raken verdwaald in een zuiver materiële perceptie van christendom, en raken los van het oorspronkelijke beeld dat we overal door de Bijbel heen zien; dat er bovennatuurlijke dingen gebeuren, zowel goede (door God) als kwade (door satan, gevallen engelen en boze geesten). De wereld daarentegen wordt zich hier juist steeds meer bewust van, maar op een verkeerde manier. Er wordt een grote leugen voorbereid (2 Thess. 2:9-11), waarbij de gevallen engelen en boze geesten een maskerade zullen opvoeren van "buitenaardse wezens" die de mensen wel even zullen redden van die rare christenen. De aardbewoners die over zijn na de opname zullen dit ongetwijfeld geweldig vinden, en in grote getalen vallen voor deze leugen, tot hun eigen verderfenis. Daarom is het zaak dat u nú voor Jezus kiest; geloof, vertrouw vandaag nog in Hém! Dat Hij voor uw persoonlijke zonden is gestorven, begraven en opgestaan, zodat u die straf niet meer hoeft te ontvangen en voor eeuwig gered bent, indien u dat gelooft. Zo makkelijk is het! Zo'n kans wilt u toch niet laten liggen? Ik snap het wel; veel mensen willen zichzelf liever op de borst kloppen, zo van "Kijk mij eens, dat heb ik allemaal gedaan." De waarheid is dat daar bij God geen ruimte voor is; u kunt uw eigen zaligheid niet verdienen door goede werken (Ef. 2:8-9), maar enkel door te geloven. Door dit te doen, bent u niet alleen gered voor deze enge periode die de wereld te wachten staat, maar ook gered voor de eeuwigheid. Kies daarom vandaag nog voor Hem ;) God bless!

Regeerperiodes
In het jaar 395 werd het Romeinse rijk in tweeën gesplitst, omdat het op het punt stond om uit elkaar te vallen. Dat gaf het West-Romeinse Rijk inderdaad wat uitstel van executie, maar niet extreem lang. Slechts 12 keizers regeerden, waarvan 10 zeer kort. De eerste keizer regeerde 28 jaar, de 2e zelfs 30 jaar, maar daarna zijn de regeringsperiode niet langer dan 5 jaar, vaak amper één jaar. Zelfs al zouden de jongste hoofdstukken uit de derde eeuw stammen (zoals beweerd wordt door sommigen), is het nog steeds opvallend dat de beschrijving van Ezra perfect klopt met de regeerperioden van bovengenoemden. Nadat de eerste leider zou heersen, zou de tweede leider nog veel langer heersen dan welke van de 12 dan ook. Zelfs niet eens de helft van zijn periode (11:17). De overigen verdwenen allen in korte tijd (11:20). Wel moet gezegd worden dat dr. Johnson hierbij wel wat creatief met de feiten omgaat. Tussen Honorius en Valentinianus III zat nog een tussenkeizer, maar die werd niet erkend door het Oost-Romeinse rijk. Wellicht dat Johnson hem daarom uit dit overzicht heeft gelaten. Ook is Odoaker eigenlijk geen echte voortzetter van het West-Romeinse rijk, want hij bracht het juist ten val (hoewel hij in eerste instantie wel trouw was aan de jonge Augustulus).

Hoofden
​​Ezra spreekt dan over hoe één van de drie hoofden wakker wordt, want tot nu toe hadden zij geslapen. Het middelste hoofd wordt beschreven als het grootste van de drie, en werd als eerste wakker, nadat de 12 vleugels met veren aan de rechterkant voorbij waren gegaan. De tekst is hier wat ambigu, maar het lijkt erop dat er aan de linkerkant van de adelaar nog 4 veren (van de 8, zo leren we in de uitleg van hoofdstuk 12:19-21): aan een vleugel zaten (11:24b) die ook bij de middelste kop bleven en streden tegen twee andere veren die overgelopen waren naar de rechterzijde (11:23 en 31). Uiteindelijk verdwijnen zij, net als de vleugels die nog over waren (11:33), maar de twee andere hoofden bleven nog over. Vervolgens wordt vermeld dat het hoofd aan de rechterzijde de linkerzijde verslond (11:35) en komt de Leeuw van Juda om het oordeel uit te spreken over het rechtse hoofd.

Uitleg
Johnson geeft aan dat bij het middelste hoofd aan het pausdom gedacht moet worden, het linkerhoofd aan Duitsland en het rechterhoofd aan Rusland. Zijn redenering hiervoor is echter vrij dunnetjes. De tekst geeft duidelijk aan dat het middelste hoofd eerder zal sterven (12:26) dan de andere twee, terwijl Johnson aangeeft dat het pausdom er tot aan het einde van de tijd zal zijn. Toen het West-Romeinse Rijk in 476 uiteenviel, was er immers nog een Oost-Romeins Rijk (Byzantium) dat nog bijna 1000 jaar zou overleven. Dit is een rijk dat groot was, maar toch stierf. Ook het middelste hoofd van de adelaar was groot, meldt de tekst op verschillende plaatsen, en stierf. Het is daarom logisch om als eerste naar Byzantium te kijken, vooral wanneer we de structuur van de tekst volgen. Wat dan nog overblijft, zijn 2 koninkrijken die tegen elkaar lijken te strijden, hoewel ze beide van dezelfde adelaar afstammen. Nadat het Byzantijnse Rijk in 1453 uiteenviel, zijn er 5 kandidaten waar we uit kunnen kiezen.

Kandidaten
Rusland claimde met haar tsaren (dit woord is een alternatieve uitspraak van czar, caesar, keizer) de opvolger te zijn, en nam zelfs de tweekoppige adelaar als machtssymbool over. Dat laatste gold overigens ook voor het Heilige Roomse Rijk, een veel latere voortzetting van het West-Romeinse Rijk in Centraal-Europa. De contouren ervan komen grofweg overeen met de Duitstalige landen, Nederland en Noord-Italië. Dit rijk viel echter steeds verder uit elkaar en kreeg uiteindelijk de doodsteek van Napoleon, in de vroege 19e eeuw. Het vormde wel een belangrijke basis in de vorming van wat we nu kennen als Duitsland. In 1929 kwam er echter wel een veel kleiner rijk in Italië, dat we nu kennen als De Heilige Stoel, met als machtscentrum Vaticaanstad. De invloed van dit rijk is echter veel indirecter; de Paus is niet het directe gezag over Europa, laat staan de wereld. Verder wordt Griekenland nog als opvolger genoemd, maar het bewijs daarvoor is niet heel sterk. Ten slotte ligt Turkije geografisch in het centrum van het oude Byzantium, en bijzonder genoeg zag de Ottomaanse Sultan Mehmet II zich ook als de nieuwe Romeinse keizer, na de implosie van het Oost-Romeinse Rijk. Het Ottomaanse Rijk viel in 1922 echter uit elkaar, hoewel het machtscentrum van dat rijk voorgezet werd als een seculiere staat: Turkije.

Analyse
We kunnen dus kiezen uit Rusland, Duitsland, het Vaticaan, Griekenland en Turkije. Wanneer we naar de historische parameters kijken, lijkt Rusland sowieso de beste kaarten te hebben. Kijk bijvoorbeeld eens naar de tweekoppige adelaar in het wapenschild van Rusland. Maar wie is dan de andere macht? Ook Duitsland ontwikkelde zich tot een (industriële) grootmacht, en heeft als wapenschild ook nog steeds een adelaar. Die wapenschilden missen het Vaticaan, Turkije en Griekenland bijvoorbeeld weer. Ook zijn Griekenland en Vaticaanstad vrij onbetekenende landen, als we zouden kijken naar de geopolitieke parameters, hoewel ik daarbij de meer indirecte invloedssferen van het Vaticaan niet direct wil uitsluiten. Als het gaat om onderbrekingen in de genoemde rijken, vallen zij allemaal af. Rusland was een lange periode bekend als de Sovjet-Unie, Turkije als het centrum van het Ottomaanse Rijk, Vaticaanstad is zelfs pas relatief recent een rijk geworden (1929) en ook Duitsland onderging een flinke metamorfose vanaf het Heilige Roomse Rijk. Griekenland ten slotte is lang door de Ottomanen overheerst geweest. De belangrijkste parameters komen natuurlijk vanuit de Bijbel. Kijkend naar bijvoorbeeld Ezechiël 38, is het essentieel op te merken dat Turkije en Rusland op enig moment nauw samen zullen werken. Het lijkt er dus niet meteen op dat deze als twee koppen van dezelfde adelaar tegenover elkaar komen te staan. Ook nu al zien we dat de leiders van deze landen nauw samenwerken. Die tweekamp zien we echter wél tussen Duitsland en Rusland; historisch te herkennen in de wereldoorlogen natuurlijk, maar ook in Bijbels perspectief is dit niet uit te sluiten. Hoewel Rusland een veel groter land is, en een veel sterker leger heeft, is dat nog steeds geen reden om deze theorie af te wijzen. We weten immers dat het éne hoofd het andere zal overwinnen. Ook zal het beest met de 10 leiders de hoer Babylon verbranden (Openbaring 17:16), en bovendien worden er 3 leiders vanuit de 10 "weggerukt" om plaats te maken voor de antichrist (Daniël 7:8, 20). Het is een ingewikkelde legpuzzel, maar ongetwijfeld zal het duidelijk worden als het zover is.

Conclusie
Hoewel Johnson naar mijn idee verkeerd oordeelt dat het middelste hoofd "Pauselijk Rome" is (het middelste hoofd sterft immers in het visioen van Ezra), zie ik wel iets in zijn conclusie dat Duitsland het linkerhoofd is en Rusland het rechterhoofd. Het Heilige Roomse Rijk viel echter uiteen in meerdere kleine staatjes, niet alleen Duitsland. Het Heilige Roomse Rijk bestond uit 10 zogenaamde "kreitsen" en een bank die niet bij een kreits hoorde. Het gaat hier behalve Duitsland dus ook over Nederland, België, Oostenrijk, Slovenië, Italië, Luxemburg, Tsjechië, Polen, Frankrijk en Zwitserland. Al deze landen, met uitzondering van Zwitserland (dat meestal neutraal wilde blijven en bekend is vanwege zijn bankgeheim), zijn momenteel lid van de Europese Unie. Deze 10 landen vormen de kern van wat we nu kennen als de Europese Unie, en we zien momenteel inderdaad enorme spanningen tussen Rusland en EU. Zou het kunnen dat Ezra hierover sprak, toen hij de woorden opschreef van de twee hoofden die overbleven? Zal één staat binnen de Europese Unie drie anderen "uitrukken" en van daaruit de antichrist komen? En zal Rusland als Rosh (een land uit het uiterste noorden, volgens Ezechiël 38:15) ook tegen Europa strijden, met een coalitie die bestaat uit onder andere Turkije, Iran, Libië en Soedan? Ezra heeft het bij het linkerhoofd over 8 veren (vergelijk Openbaring 17:11), waarvan er 2 vergaan, 2 overlopen (die blijven tot ín de eindtijd) en 4 blijven aan de linkerkant, tót de eindtijd. Daniël spreekt in Dan. 7:7-8 over een elfde horen, die er 3 uitrukt. Ook dat brengt ons weer bij het getal 8. Welke 2 leiders zullen dan naar de Russische coalitie overlopen? En welke 4 leiders zullen binnenkort sterven? Wie is Babylon dan? En wat is de leem die ingevoegd wordt in het ijzer uit Daniël 2:33-43? Hoe zit het bovendien met China en andere landen uit het Verre Oosten? Ook daar lijkt een ander visioen uit 4 Ezra wat over te zeggen, maar daar zullen we in een ander artikel op inzoomen. Tot zover zie ik in elk geval wel veel overlap met wat de Bijbel leert over de eindtijd. Wat denkt u ervan? Ik ben benieuwd naar uw bevindingen. Laat het gerust weten in de reacties. God bless! :)