"En zij antwoordden de Engel van de HEERE, Die tussen de mirten stond, en zeiden: Wij zijn het land doorgegaan, en zie, heel het land zit neer en is stil." Tijd Het boek Zacharia wordt geschreven in de tijd waarin de ballingen net een aantal jaren teruggekeerd zijn uit Babylon. In plaats van het meteen opzetten van een eschatologische bril, zullen we daarom allereerst moeten kijken of we deze boodschap in die tijd kunnen duiden. Dat lijkt welzeker goed mogelijk. Het volk was nu 20 jaar terug in hun land, maar had de moed een beetje verloren. Er was weinig geld, en de tempel lag in puin. Het boek Zacharia heeft behalve een bemoedigend, ook een waarschuwend karakter. Dit wordt meteen al duidelijk in vers 3 tot en met 6. God waarschuwt het volk niet dezelfde fouten te maken als hun voorvaderen. Na deze korte introductie begint het eerste visioen, wat als een soort boekensteun fungeert. Hier komen we later nog even op terug. Er wordt zelfs een specifieke datum genoemd voor het visioen. De 24e van de 11e maand (Shvat), wat meestal ergens in januari/februari is. Vanaf vers 8 lezen we over diverse paarden. Rode, bruine en witte. Meteen zullen uw gedachten misschien uitgaan naar de bekende 4 ruiters van de apocalyps uit Openbaring 6, maar dit visioen is toch echt wezenlijk anders. Allereerst is er hier maar één Ruiter, en dat is vrijwel zeker Jezus Christus (in een gepreïncarneerd gedaante). In eerste instantie wordt Hij "slechts" aangeduid als een "Man" die Zich tussen de mirten (een type struiken) begeeft, maar later wordt duidelijk dat deze Man ook de Engel van de HEERE wordt genoemd (vers 11). Hoewel Jezus in letterlijke zin geen engel is, zien we wel dat aan deze Engel in het Oude Testament Goddelijke eigenschappen toegedicht worden (Richteren 13:21-22). Het Hebreeuwse woord malach betekent primair "boodschapper" (ook mogelijk is vertegenwoordiger of ambassadeur) en zegt dus niet per definitie iets over de soortelijkheid van de boodschapper. De bovennatuurlijke wezens die wij engelen noemen, zijn boodschappers maar niet alle boodschappers zijn engelen. Elk schaap is vee, maar niet elk stuk vee is een schaap. Dit is een beetje een vreemd en onheilig voorbeeld misschien, maar hopelijk begrijpt u wat ik bedoel. Jezus trad in het Oude Testament regelmatig op als boodschapper, maar was in strikte zin geen engel (in soortelijkheid). Engelen zijn immers geschapen, Jezus niet. Verder zijn er slechts 3 groepen paarden en geen 4, zoals in Openbaring 6. In dit laatste hoofdstuk gaat het overigens ook over een enkelvoud, en geen meervoud. Bovendien is de enige overeenkomst de kleur van de witte en rode paarden. Jezus, de Vredevorst zit in Zacharia 1 op een rood paard, terwijl er in Openbaring 6 iemand op een rood paard zit dat de vrede wegneemt. Terwijl creatieve Bijbeluitleggers als Mark Biltz hier overlap zien, zie ik vooral verschillen. Plaats Opvallend is dat het Hebreeuwse woord eretz zowel met land als aarde vertaald kan worden. De tekst kan dus zowel over het land Israël dat stil ligt gaan, als de complete aarde die stil ligt. Gaat het hier echter over de lockdown in 2020, of is er iets anders aan de hand? Laten we eerst eens kijken wat er achter de symboliek van de mirten verborgen zit. De mirtestruik wordt niet bijzonder vaak genoemd in de Bijbel, maar we zien het buiten Zacharia 1 op 3 andere plekken verschijnen als een symbool van vruchtbaarheid (Jesaja 41:19, 55:13 en Nehemia 8:15). De struik geeft vruchten die als basis dienen voor parfumolie. Bij kneuzing levert de twijg een lekker aroma af. In de context van wat we eerder hebben ontdekt, lijkt dit een toepasselijke beschrijving te zijn voor het overblijfsel van Israëlieten. Ze zijn gekneusd (er is nog maar een klein en kwetsbaar overblijfsel van Joden teruggekeerd), maar zullen vruchtbaar zijn en de bedoeling is dat zij een goed geestelijk aroma af zullen geven. Jezus neemt het in antropomorfische zin op voor deze mirten in vers 12, en pleit bij God om Zich te ontfermen over Jeruzalem en de rest van de steden van Juda, waarop Hij 70 jaar toornig is geweest. Het stilzitten heeft vermoedelijk dus vooral te maken met de inactiviteit van de Joden die op dat moment al 20 jaar in het land zijn, maar door geldgebrek en angst nog niet begonnen zijn aan de herbouw van de tempel. In vers 16 lezen we echter dat er een boodschap van bemoediging is. De tempel zal wel degelijk herbouwd worden, net als Jeruzalem en de rest van de steden (vers 17). "Opnieuw sloeg ik mijn ogen op en zag, en zie, vier wagens kwamen tevoorschijn tussen twee bergen, en die bergen waren bergen van koper. De eerste wagen had rode paarden, de tweede wagen zwarte paarden, de derde wagen witte paarden en de vierde wagen sterke, gevlekte paarden. Ik nam het woord en zei tegen de Engel Die met mij sprak: Wat betekenen deze wagens, mijn Heere? Daarop antwoordde de Engel en zei tegen mij: Dat zijn de vier winden van de hemel, die eropuit trekken van de plaats waar zij voor de Heere van heel de aarde hebben gestaan. Die de zwarte paarden hebben, trekken uit naar het land van het noorden; de witte paarden trekken uit, hen achterna, en de gevlekte trekken uit naar het land van het zuiden. En de sterke paarden trokken uit en wilden het land doorgaan, want Hij had gezegd: Ga, ga het land door. Toen gingen zij het land door. Vervolgens riep Hij mij en sprak tot mij: Zie, zij die zijn uitgetrokken naar het land van het noorden, hebben Mijn geest doen rusten in het land van het noorden." (Zacharia 6:1-8, HSV) Oordeel
In het laatste van 8 visioenen vormen paarden andermaal een belangrijk element in de profetie. Dit visioen zou samen met de 1e die we zo juist besproken hebben, wellicht gezien kunnen worden als de boekensteunen waartussen de 6 andere beknopte visioenen zich afspelen, zo vertelt de Bijbelcommentator dr. Thomas L. Constable. Mogelijk begint de serie visioenen met de tijd van Zacharia, maar zal de serie meer eschatologische kenmerken krijgen naarmate we vorderen in het boek. Het is daarom zeer plausibel dat we in dit laatste visioen wél een profetie vinden over de eindtijd. Laten we eens kijken welke elementen dit visioen bevat, en wat deze zeggen over de tijd en plaats van waar we het moeten plaatsen. Allereerst valt op dat de paarden (die elk horen bij een wagen, overigens zonder ruiter) tevoorschijn komen vanuit twee bergen van koper. De symboliek van koper (in sommige vertalingen brons) in de Bijbel is heel vaak in relatie tot oordeel. Neem bijvoorbeeld de koperen slang uit Numeri 21. De slang is een symbool voor zonde, dood en verderf. Jezus geeft in Johannes 3 aan dat Hij net als deze slang opgeheven moet worden. Het is belangrijk hierbij het element koper op waarde te schatten. Het is een symbool van oordeel óver deze zonde, deze dood en het verderf. Jezus wil Zichzelf niet zozeer met de slang vergelijken, maar wil juist communiceren dat Hij (hoewel Hij rechtvaardig was), tot zonde zou worden en veroordeeld zou worden. Zie ook 2 Korinthe 5:21 in dit verband. Ook symboliseerde het koperen altaar in de tabernakel bijvoorbeeld Gods oordeel over de zonden van het volk (Exodus 27:8). Het idee was dat koper bestendig was tegen vuur, en in dat opzicht is er een sterke connectie met het begrip oordeel. De 2 bergen die in Zacharia 6 genoemd worden, zijn van koper, en zijn wellicht een verwijzing naar het moment waarover we later in Zacharia 14:4 lezen; de Olijfberg die in tweeën gesplitst zal worden als het oordeel van God komt in het einde van de tijd. Paarden Hoewel we dit visioen dus waarschijnlijk in een eschatologische context moeten lezen, is het niet gezegd dat we hier wél een parallel kunnen trekken met Openbaring 6. Merk ook hier weer een flinke hoeveelheid verschillen op. De eerste wagen heeft rode paarden (meervoud), de tweede wagen zwarte, de derde wagen witte en de vierde gevlekte. De volgorde is dus anders, en daarom moeten we voorzichtig zijn met dit als een profetie te lezen die over precies hetzelfde gaat als waar Johannes het over heeft in Openbaring 6. Merk ook op dat er geen ruiters zijn, terwijl we die wél in Openbaring 6 zien, en dat hier wagens zijn die in Openbaring 6 ontbreken. De laatste wagen in Zacharia 6 heeft overigens gevlekte paarden, en dat verschilt weer wezenlijk van de vale of vaalgroene paarden waarover we in Openbaring 6 lezen. Er lijkt juist eerder een connector met Openbaring 7:1 te zijn, aangezien de identiteit van de 4 wagens uitgelegd worden als de 4 winden die eropuit zullen trekken. De zwarte paarden trekken, samen met de witte overigens, naar het land van het noorden (mogelijk het Babylonische rijk, dat niet alleen ten oosten van Israël lag maar ook voor een groot deel noordelijk ervan), en de gevlekte naar het land van het zuiden (mogelijk Egypte). Waar de rode paarden heengaan, wordt niet verteld. Het lijkt erop dat er in de eindtijd een oordeel komt over die landen, en dat is ook precies wat Jesaja vertelt in Jesaja 13, 14 en 19 of Jeremia in hoofdstuk 50-51. Het visioen eindigt heel mysterieus met de woorden: "zij (...) hebben mijn Geest doen rusten in het land van het noorden." Dit lijkt vreemd, aangezien we zojuist ontdekten dat er juist een oordeel over dit noordelijke land (vermoedelijk Babylon) komt. Wanneer we echter wat dieper inzoomen op het woord ruach, dat hier als Geest vertaald is, zien we dat het ook regelmatig in de Bijbel als wind vertaald wordt. Aangezien het hoofdstuk ingeleid werd met 4 winden, die uittrokken naar zowel het noorden als het zuiden, is het dan ook geen vreemde gedachte om hier wind te lezen in plaats van Geest. Met de vernietiging van Babylon, is het oordeel van God al bijna tot zijn einde gekomen. Dat is ook wat we lezen in het boek Openbaring (hoofdstuk 16:19 tot en met 19:2). Slot Hoewel de visioenen van de paarden in het boek Zacharia weinig te maken hebben met de lockdowns, vind ik het toch altijd erg boeiend zulke Bijbelstudies te kunnen doen. We kunnen veel leren over de tijd waarin we leven en de tijd die op ons af komt, door gewoon een aantal handige hermeneutische principes toe te passen. We moeten weer leren begrijpend te lezen. Christenen hebben nogal eens de neiging om veel Bijbelteksten op zichzelf of hun eigen tijd toe te passen, maar is dat wel terecht? Als eerste moeten we kijken in welke tijd een Bijbeltekst zich afspeelt, wie het publiek is, en over welke plaats de tekst spreekt. Bij symboliek gaan we niet zelf invullen wat we denken dat het kan betekenen, maar zoeken we naar uitleggingen die de Bijbel zélf aandraagt. Vaak wordt de uitleg even later al gegeven, blijkt deze uit de context of wordt het elders in de Bijbel aangedragen. Sowieso is de belangrijkste basisregel voor een goede exegese altijd om goed de context te bestuderen. Met een losse Bijbeltekst kunt u de Bijbel laten zeggen wat u wilt. Satan deed dat ook, bij de verzoeking in de woestijn. Hitler deed dit in de tweede wereldoorlog. En nog steeds zijn er veel "theologen" en voorgangers die op deze manier Bijbelteksten shoppen bij een doctrine die ze van tevoren al bedacht hadden. Nee, we zullen de hele context moeten lezen om te snappen wat er bedoeld wordt. Handige hulpjes hierbij zijn concordanties en commentaren, zoals we in deze studie ook gedaan hebben. U hoeft hiervoor geen Hebreeuws of Grieks gestudeerd te hebben, maar u kunt dit zelf ook doen. Elk woord uit de grondtekst is vertaald in het Engels en u kunt met behulp van gratis websites als Blue Letter Bible dus kijken waar begrippen nog meer voorkomen in de Bijbel, om zo een completer beeld te krijgen van wat er bedoeld kan worden met bijvoorbeeld bepaalde symboliek. Als u helemaal vastloopt, kunt u ook nog Bijbelcommentaren zoals die van dr. Thomas L. Constable (mijn persoonlijke favoriet) raadplegen. Ook deze zijn gewoon gratis online beschikbaar. Succes en God bless! (:
4 Reacties
Pentakosta In vers 1 van dit hoofdstuk vinden we meteen al het Griekse woord pentakosta, wat letterlijk "de 50e dag" betekent. Volgens de traditie is dat dan ook de 50e dag vanaf de eerste sabbat na (de start) van het feest van de ongezuurde broden, net erna hoe je rekent. Er worden dan 50 dagen geteld en die laatste, 50e dag is dan het zogenaamde wekenfeest (omdat je 7 weken moest tellen), in Nederland beter bekend als Pinksteren. In de Engelstalige wereld nog steeds herkenbaar als Pentecost. Er zijn echter een aantal inconsistenties. Het wekenfeest, en ook Pinksteren, wordt geacht gelijk te vallen met het moment dat Mozes de wet aan het volk gaf. Als we echter gaan rekenen, klopt dat eigenlijk niet helemaal. Of beter gezegd, helemaal niet. Dat zou zo móeten zijn, omdat de 3000 die tot bekering kwamen in Handelingen 2:41 een connector vormen met de 3000 die in Exodus 32:28 om het leven kwamen bij het overleveren van de wet van Mozes. Waar is het misgegaan? Reken maar eens mee.. 49 dagen In Exodus 12 lezen we over de instelling van Pesach, in de christelijke wereld beter bekend als Pasen. Dit begint op de 14e van maand Nisan (vers 6). Dit is de eerste maand van het jaar (vers 2). Wanneer we verder lezen in Exodus zien we dat zij in de 3e maand arriveren bij de berg Sinai (Exodus 19:1). Daarna moeten zij nog 3 dagen wachten (Ex. 19:11) voordat de Heer van de berg af zou dalen. Dit geeft ons de volgende ankerpunten.
50 dagen Wanneer we vervolgens doorlezen, zien we dat het nog veel langer duurt voordat het incident met het gouden kalf plaatsvindt, waarbij 3000 mensen omkwamen. Dat gebeurt pas in Exodus 32. Daartussen zitten in elk geval 7 dagen (Ex. 24:16) en 40 dagen (Ex. 24:18), wat dit op een totaal brengt van 47 dagen. Maar vóórdat de gloriewolk van God op de Sinaï neerdaalt, zien we al dat Mozes diverse keren omhoog en omlaag gaat (o.a. Ex. 20:21). Mogelijk kostte dit ook een aantal dagen tijd. Pas na die 47+ dagen komen 3000 mensen om als Mozes omlaag komt met de eerste set stenen tafelen (Exodus 32:15-28). Hoeveel dagen was dit nu eigenlijk ná Exodus 19/20, toen God voor het eerst aan het volk verscheen bij de Sinaï? Vermoedelijk 50. Lees maar eens mee in Leviticus 23, waar Mozes meer informatie opschrijft over hoe er geteld moet worden. "U moet dan vanaf de dag na de sabbat gaan tellen, vanaf de dag dat u de schoof van het beweegoffer gebracht hebt. Zeven volle weken zullen het zijn. Tot de dag na de zevende sabbat moet u vijftig dagen tellen. Dan moet u de HEERE een nieuw graanoffer aanbieden." (Lev. 23:15-16, HSV) 99 dagen Deze vertaling is vrij goed, maar toch wil ik hierbij een belangrijke aantekening maken. Het woord 'tot' waar vers 16 mee begint, is in het Hebreeuws ad, en hoewel dit in vrijwel alle gevallen tot betekent, meldt Strong's concordantie één specifieke uitzondering. Dit wordt een beetje technisch, maar als het in combinatie met het voorzetsel min gebruikt wordt, wordt de betekenis vanaf. Deze min zit in de grondtekst als de prefix mem aan het volgende woord mochorath (de volgende morgen) vast, dus daar is in dit geval zeker sprake van. Dit verandert de strekking van deze zin natuurlijk danig. In plaats van dat het hier gaat over 49 dagen en daarna meteen een 50e dag, gaat het over 49 dagen en daarna nog eens 50 dagen. Dit past ook beter bij de dagen die we hiervoor al hadden vastgesteld. God verscheen immers voor het eerst op de 49e dag, in Exodus 19/20, en niet op de 50e, zoals we al telden. Die 50e dag moet dus over iets anders spreken. Ook de Septuagint in de Ferrar Fenton vertaling heeft dit als zodanig geïnterpreteerd in Leviticus 23:15-16. Leviticus Wanneer we lezen wat Leviticus 23 verder meldt over de vereisten op dit Wekenfeest, zien we dat er een aantal specifieke dingen moeten gebeuren. Er moet een nieuw graanoffer worden aangeboden (vers 16b) en er moeten 2 broden worden gebracht, als eerstelingen, mét zuurdeeg (vers 17). Deuteronomium Ook in Deuteronomium 16:10 lezen we iets belangrijks over wanneer we moeten beginnen met tellen. Er moeten 7 weken worden geteld vanaf het moment dat er geoogst kan worden in het staande koren. Dit zorgt misschien voor verwarring. Wanneer moeten we nu dan gaan rekenen? Wat hierbij helpt, is goed te kijken naar wat het soort graan is waarover gesproken wordt. Exodus Ook in Exodus 34:22 wordt gesproken over het Wekenfeest. Het wordt hier gekoppeld aan de eerste vruchten van de tarweoogst. Gerst rijpt echter veel sneller en het zijn dan ook de eerstelingen van de gersteoogst waarvan men uit moet gaan als men de omer wil gaan tellen. In het Oude Nabije Oosten werd rond die tijd de gerst zo eind maart / begin april binnengehaald. Ook is er verschil in tarwe. Over het algemeen maakte men in het oude Israël gebruik van durumtarwe, hoewel er ook emmertarwe werd verbouwd. Durumtarwe werd echter in mei geoogst, terwijl emmertarwe pas in juli/augustus wordt geoogst. Bedenk eens wat een belediging het naar God zou zijn als men oud graan naar God zou brengen bij het eerstelingenoffer. Dit zou nooit toegestaan worden. Samengevat kunnen we dus het volgende vaststellen: 1. De eerstelingen in Leviticus 23:10 zijn van de gersteoogst. Hierna moeten 49 dagen geteld worden. 2. De eerstelingen in Deut. 16:9 zijn van de durumtarwe. Hierna moeten 49+1 dagen geteld worden. 2. De eerstelingen in Leviticus 23:20 zijn van de emmertarwe. Tradities Misschien bent u nog niet overtuigd. Dat is prima. Het is geen zaligmakende kwestie. Wel vermoed ik dat het een zegening met zich mee kan brengen als u de 7 door God ingestelde feesten uit Leviticus 23 bestudeert en een juist beeld krijgt van wanneer zij gevierd moeten worden, omdat zij allen naast een cyclische vervulling ook naar een profetische vervulling vooruitwijzen. Jezus was ons Paaslam en ons Ongezuurd Brood (1 Kor 5:7). Ook was Hij de eersteling (1 Kor. 15:20) en vervulde zo 3 voorjaarsfeesten. Ook het Wekenfeest is vervuld in Handelingen 2, maar nergens staat dat dit 50 dagen na Pasen gebeurde. Enkel dat dit de 50e dag was. Ook in Leviticus 23:16 wordt in de grondtekst specifiek gesproken over de 50e dag - het woord yom is enkelvoud. Het gaat hier dus over de tweede set van 50 dagen (Lev. 23:16), niet de eerste set van 49 dagen (Lev. 23:15). De verwarring is begrijpelijk. Er gingen decennia voorbij waarin de Israëlieten deze feesten niet meer vierden, en dus raakte dit in onbruik. Als koning Josia in 2 Koningen 22/23 de Thora (de wet) terugvindt, scheurt hij zijn kleren en wil hij terugkeren naar Gods instituties. Toch zien we dat het daarna weer snel fout gaat. De meeste Israëlieten laten de wet los of beginnen er hun eigen interpretatie aan te geven. Dit zorgt voor verschillende stromingen, waarvan het farizeïsme ten tijde van Jezus het meest bekend was. Jezus vertelt hen in Mattheüs 15:9 dan ook dat zij veel dingen leren die helemaal niet kloppen. Heel veel dingen die normaal leken in de tijd van Jezus, zijn gebaseerd op de tradities van mensen. Het is goed mogelijk dat het ook met het tellen van de omer bij het Wekenfeest mis is gegaan.
Nieuwe Wijn In Handelingen 2:13 wordt ook een interessante opmerking gemaakt. Sommige toehoorders menen dat de discipelen vol zijn van nieuwe, zoete wijn. Het verschilt per vertaling, maar de King James heeft het over nieuwe wijn. Het Griekse woord gleukos, dat we in de grondtekst vinden, geeft daar dan ook de voorkeur aan. Omdat het eind mei, begin juni nog te vroeg is voor nieuwe wijn (fermentatie kost immers tijd), werd het feest van Nieuwe Wijn in juli / augustus gevierd. We lezen hier iets over in Richteren 21:19-21. "Toen zeiden zij: Zie, er is in Silo een feest voor de HEERE, dat van jaar tot jaar gehouden wordt ten noorden van het huis van God, aan de zijde waar de zon opgaat van de hoofdweg, die omhoog voert van het huis van God naar Sichem, en ten zuiden van Lebona. En zij geboden de Benjaminieten: Ga in de wijngaarden op de loer liggen. Let dan op, en zie, als de dochters van Silo de stad uit gaan om in reien te dansen, kom dan uit de wijngaarden tevoorschijn en laat eenieder van u een vrouw voor zich schaken uit de dochters van Silo en teruggaan naar het land van Benjamin." (HSV) Nieuwe Olie Het feest van Pinksteren valt dus eigenlijk zo'n beetje samen met het feest van Nieuwe Wijn. Dr. Ken Johnson ontdekte dat er in de Dode Zeerollen veelvuldig over dit feest werd gesproken. Het was een feest dat 50 dagen na 'iets' gevierd zou worden. Ik weet niet of dr. Johnson op de hoogte is van de discussie die ik hier nu te berde breng, maar hij gaat ervan uit dat dit 50 dagen ná Pinksteren is. Zoals ik heb laten zien, is dat onwaarschijnlijk. Ik zou ervoor pleiten dat het feest van Nieuwe Wijn één en hetzelfde feest is als het Wekenfeest. Naast het feest van Nieuwe Wijn is er nog een ander 'verborgen' feest dat specifiek voor de 'heidenen' is bedoeld; het feest van Nieuwe Olie, dat weer 50 dagen daarná moet worden gevierd. Dit wordt genoemd in de zogenaamde 'tempelrol' en hierbij gaat het over de olijfoogst. In deze video vertelt hij er kort wat over en op deze kalender, die hij zelf samenstelde, kunt u zien hoe dit werkt. Hierbij wil ik wel aantekenen dat ik het Pinksterfeest én het feest van Nieuwe Wijn als één feest zie, en dat dr. Johnson ook een andere visie heeft op vanaf welke sabbat we moeten rekenen met de eerstelingen van de gersteoogst. Volgens dr. Johnson zou het feest van Nieuwe Wijn dit jaar op 19 juli vallen, volgens mijn berekening op de 12e. Hieronder een samenvatting tot nu toe.
Profetisch Nogmaals, ik geloof niet dat het belangrijk is voor uw redding om dit allemaal precies te weten. Wel denk ik dat we hier in profetische zin veel lessen van kunnen leren. Er is immers een levendig debat tussen christenen over wanneer zij verwachten dat Jezus terug zou kunnen komen. Een grote groep denkt aan het bazuinenfeest, omdat dit het volgende feest is dat op de nominatie staat om vervuld te worden (de voorjaarsfeesten zijn immers al vervuld, en ook Pinksteren wordt door velen gezien als vervuld). Een andere grote groep denkt juist dat Pinksteren nog niet compleet vervuld is. Omdat het een Wekenfeest is, zou je de vervulling niet als een incidentele datum moeten zien, maar als een lange periode, met een begin en een eind. Dit zou dan begonnen zijn in 32 AD, toen de Heilige Geest begon met een pril zaadje dat 'kerk' heette. Het lichaam van Christus. Maar er komt een moment dat dat lichaam geboren moet worden en ook opgenomen zal worden. Hoewel het Hoofd als eerste kwam, volgt ook het lichaam later (Kol. 1:18) en zal net als Jezus ook gaan regeren met een ijzeren staf (Op. 12:5, Op. 2:26-27). Een laatste gedachte die ik heb is dat dit feest van Nieuwe Olie weleens relevant kan zijn met betrekking tot de opname. Het is immers een 'verborgen' feest en volgens dr. Johnson specifiek bedoeld voor de heidenen. Nadat wij opgenomen zijn, gaat God weer verder met Israël (Rom. 11:25-26) en mogelijk zullen de najaarsfeesten allemaal weer hun profetische vervulling kennen met het volk Israël. Toch zie ik ook connectoren met Israël bij het feest van Nieuwe Olie. Zij zijn immers de natuurlijke takken van de edele olijfboom (Abraham), waar wij als heidenen natuurlijk ook in geënt zijn. Ook zie ik een mogelijke parallel met Mattheüs 25:1-13, waar olie een belangrijke rol speelt. Dit onderwerp vergt nog veel meer studie en we zullen hier ongetwijfeld nog vaker op terugkomen. Ook uw gedachten hierover zijn zeer welkom. Schrijf gerust een reactie hieronder. God bless! :) "En de eerstelingen van ons deeg, onze hefoffers, de vrucht van elke boom, nieuwe wijn en olie zullen wij brengen naar de priesters, naar de voorraadkamers van het huis van onze God. De tienden van onze grond brengen wij naar de Levieten; de Levieten krijgen de tienden in alle steden waar wij werken." (Nehemia 10:37, HSV)
Episynagoge
Deze tekst is in vrijwel altijd alle gevallen dat ik iemand erover hoorde preken, gebruikt om mensen aan te sporen niet te vergeten om naar de kerkdiensten toe te gaan. Toch vond ik het verloop van de zin altijd wat vreemd, want zou onze kerkgang van invloed zijn op die grote dag, als Jezus terugkomt? Tot ik deze studie tegenkwam, en het Griekse woord episynagoge zag staan. Meteen viel het kwartje! Dit gaat helemaal niet over naar de kerk toe gaan. Dit gaat over iets heel anders! De enige andere plek dat we dit Griekste woord in de Bijbel tegenkomen, is namelijk in 2 Thessalonicenzen 2:1, als het gaat over de opname. Maar om te ontdekken of mijn gedachten valide waren, moeten we eerst naar de context kijken. Context Laten we bijvoorbeeld eens bij vers 23 beginnen. Hier gaat het over het vasthouden van de hoop. Welke hoop? Hopen is iets verwachten dat je nog niet ziet (Rom. 8:24). Tegenwoordig is hopen een beetje synoniem geworden voor gokken dat iets goed afloopt. Maar dat is niet hoe Paulus dat bedoelde in Romeinen 8. Hopen is verwachten met volharding (Rom. 8:25). Waar hopen we dan op? Onze redding is immers al voltooid. Wanneer we het woord 'redden' in de Bijbel zien staan, is de vraag altijd: "Waar worden we van gered?" Van direct onheil, zoals een groep soldaten? Vanuit een brandend gebouw? Van de dood? Van ziekte? Context is heel belangrijk. Elpis Het feit dat onze hoop is op onze toekomstige redding, is in dit verband dan ook beter te plaatsen als we kijken naar de rest van Romeinen 8. Het gaat in het vers ervóór (vers 23) immers dan ook over de verlossing van ons lichaam. Wanneer worden we daarvan verlost? Bij de opname (1 Cor. 15:51-52). Ook dat ándere Bijbelvers dat zo sterk de doctrine van de opname weergeeft (1 Thess. 4:13-18) leidt dit dogma in met het woord hoop, in het Grieks elpis. Maar ook Titus 2:13 spreekt over deze gezegende hoop, als het gaat over de toekomstige verschijning van Jezus Christus op de wolken, om ons op te nemen. Ook in Handelingen 23:6, 24:15, 26:6 en 28:20 spreekt Paulus over zijn hoop in een dergelijke context, van de wederopstanding der doden die tegelijk zal vallen met de opname. Of Romeinen 5:2, of Efeze 1:18. Ecclesia Hoewel de vertaling op zichzelf voor tweeërlei uitleg vatbaar is, communiceert "onderlinge bijeenkomst" anno 2020 eerder iets als "naar de kerk gaan", helemaal door hoe het eigenlijk in 99% van de gevallen door de voorgangers wordt uitgelegd. Ik zeg hiermee natuurlijk niet dat het dus slecht is om naar de kerk te gaan, integendeel! Besef overigens wel dat wij samen de kerk vormen, en niet het gebouw waar u normaliter naartoe gaat. De kerk is er niet alleen op zondag. De kerk gaat maandagochtend in de auto naar het werk. En woensdagavond naar de voetbalkantine. De kerk kijkt vrijdagavond lekker televisie op de bank met vrouwlief. En de kerk gaat zaterdagavond ook stappen met z'n maten. We noemen deze groep mensen, die overal waar ze gaan ambassadeur zouden moeten zijn van Christus, in het Grieks ecclesia. Dit is echter níet het woord dat we vinden in Hebr. 10. Hertaling Wanneer we de tekst in het taalgebruik van deze postmoderne tijd zouden willen zetten, zouden we het als volgt kunnen vertalen: "Laten wij de opname niet vergeten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen." En kijk eens om u heen hoe dit juist nú meer van toepassing is dan ooit tevoren! Zien we de tekenen om ons heen? En daarmee de grote dag van de opname naderen? Neem bijvoorbeeld House Resolution 6666, waarmee de Amerikaanse overheid gemachtigd is om bij verdenking van Covid-19 huizen binnen te dringen en mensen naar buiten te slepen en in speciale kampen af te zonderen. Dit soort getallen zijn gewoon pesterij, en hoewel het natuurlijk niet het teken van het beest is, wel bedoeld als "in your face". Of neem de oplopende spanning rondom de ophanden zijnde annexatie van Judea-Samaria. Jordanië en de Palestijnen zullen woedend zijn als dit gebeurt. Leidt dit tot de Psalm 83-oorlog, waarin precies die hoofdrolspelers samen zullen spannen en pogen Israël te vernietigen? Achterlaten Zijn wij wakker? We laten de doctrine van de opname toch niet achter, zoals sommige preteristen of Kingdom Now-denkers momenteel doen? Wat hebben zij dan voor hoop? Dit is het, volgens hen. Het 1000-jarige koninkrijk. Jezus is er al volgens hen. Volgens mij geloven we dan in een heel andere Jezus dan zij. Voor alle misverstanden rondom het koninkrijk, verwijs ik u graag door naar dit uittreksel, waaruit blijkt dat het koninkrijk volledig toekomstig is en er op geen enkele manier (dus ook niet geestelijk) al is. Kijk om u heen. Lijkt het erop dat satan vastgeketend zit onder de aarde (Op. 20:1-7)? Het lijkt er eerder op dat hij rondgaat als een briesende leeuw (1 Petrus 5:8). Wat een ellende is er toch overal om ons heen! Hebben zij hun ogen hier dan voor gesloten? Het goede nieuws is gelukkig dat we zéér dichtbij het einde van dit tijdperk zijn, en de opname spoedig zal volgen, waarna Jezus met deze verschrikkelijke vijand af zal rekenen. Dat zal geen decennia meer duren, als we kijken naar het tempo waarin alles zich ontvouwt. Bent u er klaar voor? Hebt u er al zin in om uw Verlosser Jezus Christus te ontmoeten? Maranatha! :) Ik vind het Bijbelboek Zacharia een van de prachtigste boeken uit de Bijbel. Zacharia begint met enkele korte, kleurrijke visioenen die nogal tot de verbeelding spreken. Maar hoewel speculatie iets is wat wij hier op Unravelations graag doen, moeten we ook de grenzen weten van hoe ver wij aan een Bijbeltekst kunnen trekken. Als de grondtekst geen ruimte biedt voor een dergelijke interpretatie, dan houdt het simpelweg op. Vandaag wil ik daarom graag een uitleg van Zacharia 5 bespreken, waarbij door sommigen gedacht wordt aan een mondiale nucleaire oorlog. Is dat waar?  Zag Zacharia een raket van het type Trident I C-4 FBM vliegen? "Opnieuw sloeg ik mijn ogen op en zag, en zie, een vliegende boekrol. Hij zei tegen mij: Wat ziet u? En ik zei: Ik zie een vliegende boekrol. Zijn lengte is twintig el en zijn breedte tien el. Toen zei Hij tegen mij: Dit is de vloek die zal uitgaan over heel het land. Volgens deze vloek zal namelijk ieder die steelt, vanhier weggevaagd worden, en volgens deze vloek zal ieder die een valse eed aflegt, vanhier weggevaagd worden. Ik heb deze vloek doen uitgaan, spreekt de HEERE van de legermachten. Hij zal naar het huis van de dief gaan, en naar het huis van hem die in Mijn Naam een valse eed aflegt. Hij zal midden in zijn huis overnachten en het vernietigen, met zijn hout en zijn stenen. Rol In een drieluik legt "wapenexpert" Rex Tibor uit waarom hij hier aan een nucleaire rakettenoorlog denkt. Zie hier deel 1, deel 2 en deel 3. Hij begint met uit te leggen dat het Hebreeuwse woord voor rol in de tekst hier niet specifiek op een boekrol wijst, omdat die altijd uit twee rollen bestond en niet uit één. Dat is vrij kort door de bocht, want het enkelvoud van dit woord is megilla en het tweevoud megillatayim. Het lastige met Rex' uitleg is dat we het enkelvoud gewoon in teksten als Jeremia 36 vinden waarin het overduidelijk in een verband staat tot iets wat je kunt lezen. Toch is zijn gedachte niet helemaal vreemd, want Jeremia 36 introduceert de rol in relatie tot een sefer (het Hebreeuwse woord voor boek) en dat is in Zacharia niet het geval. Tevens zien we dat deze 'rol' een huis vernietigt, en dat is op zichzelf ook een indicator dat er wellicht meer aan de hand is. Bovendien is de rol ook wel érg groot. Twintig el is ongeveer 10 meter hoog. Het lastige is dat de verhouding hier ook buitenproportioneel lijkt. De rol is namelijk volgens de conventionele uitleg circa 5 meter breed. Rex vertelt dat dit woord voor breedte ook gebruikt kan worden voor omtrek. Het woord voor breedte hier is echter rochav en wordt inderdaad ook voor de pilaren van de tempel in 1 Koningen 7:6 gebruikt, zoals Rex even later laat zien. Het probleem hierbij is echter dat 1 Koningen 7 tévens een ánder woord voor omtrek laat zien in vers 23; het Hebreeuwse woord sabib. Voor de pilaren die volgens Rex dus 30 el in omtrek waren in plaats van 30 el in breedte, had de schrijver van dit boek ook gewoon het woord sabib kunnen gebruiken zoals hij enkele verzen later deed als hij de omtrek had willen beschrijven. Dat doet hij echter niet, en daarom kunnen we concluderen dat Rex wel flink aan de Bijbeltekst zit te trekken om zijn conclusie passend te krijgen. We geven hem vooralsnog even het voordeel van de twijfel en gaan naar het tweede deel van het hoofdstuk. Efa Waar vrijwel alle vertalingen dit hoofdstuk opdelen in twee visioenen, maakt Rex dat onderscheid niet en ziet het als één groot visioen, waarbij het tweede deel volgens hem een duidelijkere beschrijving is van hetgeen Zacharia al eerder zag. Dat is echter nog maar de vraag, aangezien de engel Zacharia vraagt voor een tweede keer te kijken en te beschrijven wat hij nú ziet. Het lijkt er eerder op dat er iets nieuws in de lucht te zien is. Laten we ook hier Rex weer even het voordeel van de twijfel geven en zien of zijn uitleg klopt. Zacharia ziet hier een efa vliegen met een vrouw erin. Een efa is een oude inhoudsmaat en als Zacharia in de vorige 4 verzen een vliegende rol zag is het inderdaad geen gekke gedachte om hier één en hetzelfde object in te zien, omdat ook een rol rond is en inhoud kan hebben. Toch dient zich hier alweer een nieuw probleem aan, omdat een efa ongeveer 40 liter is. Een rol van 10 meter hoog en circa 3 meter breed bevat echter beduidend meer inhoud dan 40 liter. Een liter is exact gelijk aan een kubieke decimeter, en daar passen er veel meer dan 40 van in zo'n raket. 40 liter is het equivalent van 4 emmers. In de rol die Zacharia éérst zag gaat minstens 300.000 liter als we uitgaan van een omtrek van 5 meter in plaats van een breedte van 5 meter. Rex gaat hier verder niet duidelijk op in. Wellicht zal hij dit weg willen verklaren als de nucleaire kop van een ballistische raket, dat natuurlijk veel kleiner is in inhoud dan het compartiment dat voor de aandrijving zorgt. Er zijn immers vele soorten raketten, en velen ervan zijn uit te rusten met een kernkop. Lood Een raket van lood zal natuurlijk niet zo makkelijk vliegen. Maar ook daar heeft Rex een antwoord op bedacht. Volgens hem is het Hebreeuwse woord dat hier gebruikt wordt, oferet, een onbekend metaal dat vaak maar als lood vertaald wordt. Als eerste kunnen we al vaststellen dat het in de Bijbel steevast als lood vertaald is, en nooit anderszins. Van alle 9 keren dat dit woord voorkomt, is het als zodanig vertaald. Daarnaast kunnen we ook vaststellen dat het in elk geval géén ijzer, zilver, koper, brons of tin is. Die woorden worden immers onderscheiden van oferet in passages als Ezechiël 22:18-20 en 27:12. Ook zien we dat het metaal spreekwoordelijk gebruikt wordt om een enorm gewicht aan te geven in bijv. Exodus 15:10. Dat doet natuurlijk aan ons eigen gezegde 'wegen als dieplood' denken. Dit gezegde komt uit de scheepvaart, waar lood gebruikt werd om te meten wat de afstand tot de bodem was. Isha Wél interessant is dat uranium zich omzet in lood nadat er kernfusie heeft plaatsgevonden, zo vertelt Rex. Toch bewijst ook dat niet dat deze uitleg valide is, omdat het juist de efa is die van lood is en niet de inhoud. Over inhoud gesproken; het gaat hier over een vrouw die in de inhoudsmaat zit, wat aangeduid wordt met het Hebreeuwse woord isha. Rex geeft echter terecht aan dat hetzelfde woord in het Hebreeuws ook gebruikt kan worden om een vuuroffer te beschrijven. Vergelijk hier maar eens. Rex' uitleg is echter maar deels waar. Het is zo dat dit woord met exact dezelfde letters geschreven wordt, maar er is één klein miniscuul verschil. Onder de shin (de middelste letter van isha) zitten drie stippen die tezamen een segol genoemd worden. Dit maakt de uitspraak significant anders. Vuuroffer wordt hier uitgesproken als ishè en niet als ishá. Het woord vrouw in het Hebreeuws bevat níet deze segol, maar een kamets (die ziet eruit als een soort wipwap), en wordt daarom uitgesproken als ishaa. En dat is dan ook precies de vorm die we in Zacharia 5 vinden. Nu is het zo dat die tekens segol en kamets pas veel later door de Masoreten zijn bedacht om de uitspraak van bepaalde woorden weer te geven, eeuwen na het begin van onze jaartelling, dus ook hier kunnen we hem nog even het voordeel van de twijfel geven. De definitieve doodsteek van Rex' theorie komt echter in vers 9, waar het meervoud van isha gebruikt wordt. We vinden hier het woord nashim, een vrij zeldzame meervoudsvorm die nóóít gebruikt wordt voor het meervoud van vuuroffers maar enkel en alleen voor vrouwen. Rex redeneert namelijk dat al deze efa's dus raketten zijn en er over de hele wereld hetzelfde uitzien (de King James Vertaling lijkt deze uniformiteit te insinueren in vers 6). Dit zou volgens hem inhouden dat die isha's uit vers 9 een meervoud van vuuroffers (kernkoppen) moet zijn, maar dat blijkt nu dus compleet onwaar te zijn. Anders hadden we daar immers het woord ishim gevonden, maar dat staat er niet. Slot Er is téveel mis met de uitleg van Rex Tibor om deze zelfs maar als plausibel te kunnen classificeren. Unravelations is niet vies van een beetje speculatie, maar we moeten de Bijbel nóóít gaan verbuigen tot hij zegt wat wij al van tevoren bedacht hadden. Hoewel het inderdaad zo zou kunnen zijn dat de rol die Zacharia ziet vliegen een raket is, omdat deze uitzonderlijk groot is en bovendien een huis vernietigt, moeten we de rest van de theorie verwerpen. Nergens vinden we in de tekst grond voor een mondiale nucleaire oorlog. Dit betekent niet dat dit nooit zal gaan gebeuren, maar wél dat deze tekst daar simpelweg geen bewijs van is. Het eerste deel van dit visioen spreekt duidelijk over het huis van de dief en de leugenaar. Hún huizen zullen worden vernietigd door deze vliegende rol. Meer zegt de tekst eigenlijk niet. Het volgende visioen lijkt op zichzelf te staan en niet over hetzelfde te gaan. Hier gaat het over een vrouw die de zonde symboliseert en naar Sinear (Irak) wordt gebracht. We zouden hierbij kunnen denken aan Openbaring 17, waar we een zelfde soort symboliek zien. Op een andere manier wordt een vrouw (de moeder van alle hoeren) in verband gebracht met Irak (Babylon). Over mysterieus Babylon zijn de meningen verdeeld. Sommige theologen zien hier een geestelijke weergave in van een specifieke stad zoals New York of Rome, maar anderen weer als de algemene geestelijke status van de wereld. Nog weer anderen zien hier Mekka in of zelfs een létterlijk herbouwd Babylon. Op dit moment is dat bijna niet te geloven, maar besef ook dat de meeste theologen 75 jaar geleden niet konden geloven dat de Joden weer in hun eigen land zouden gaan wonen. Enkele Bijbelwetenschappers van de oude garde maakten dit destijds van dichtbij mee en zagen dat die theologen in 1948 compleet verbluft waren. Dr. Chuck Missler was destijds nog erg jong, maar vertelt in onderstaande Bijbelstudie waarom hij gelooft dat er náást een geestelijk Babylon ook een letterlijk herbouwd Babylon zal komen. Ik zeg niet dat dit derhalve per sé zo zal zijn, maar denk dat zijn studie voor u wel zeer waardevolle overwegingen bevatten. Profetie is immers als het kijken door een troebel glas (1 Kor. 13:9-12). We zullen de contouren soms al kunnen herkennen, maar we zullen het pas precies weten als het écht zover is, zodat we Jezus de eer zullen geven die Hem toekomt (Joh. 13:19, 14:29, Openb. 19:10). Een beetje speculeren is daarom op zichzelf niet erg, zolang we maar dicht bij de Bijbel blijven en dit niet als de waarheid gaan verkondigen. God bless! :-) Noot: Rex vertelt in zijn video dat Julianus Apostata de muren van Babylon vernietigde. Dat is echter maar een halve waarheid. De meeste muren waren al vervallen doordat de stad door de jaren heen langzamerhand in onbruik was geraakt, maar de laatste restantjes van de muur gaven nog wat dekking aan rebellerende groepen in die regio. Om die reden haalde hij die muren neer. Dat is echter niet het verhaal wat we lezen in Jesaja 13, 14, Jeremia 50 en 51.
Sinds generaal Qassem Soleimani is gedood door de Amerikaanse strijdmachten, gonst het in de wereld van profetiestudenten van de geruchten over een mogelijke uitkomst van een profetie uit Jeremia 49. Een profetie die heel 'toevallig' in hetzelfde hoofdstuk staat als de ondergang van Damascus, wat ook al niet ver weg meer lijkt te zijn als we deze beelden bekijken. Er is al veel over gezegd, maar gezien de retoriek van zowel Iran als de V.S., zou ik durven beweren dat het zelfs een scenario is waar serieus rekening mee gehouden moet worden. Áls Jeremia 49 op korte termijn staat te gebeuren, en we weten vanuit de Bijbel dát het een keer zal gaan gebeuren, dan kunnen de mensen in West-Iran maar beter vluchten.
"Zo zegt de HEERE van de legermachten: 'Zie, Ik ga de boog van Elam breken, de keur van hun gevechtskracht. Ik zal over Elam doen komen vier stormwinden, van de vier einden van de hemel, en Ik zal hen verstrooien naar al deze windstreken. Er zal geen volk zijn waarheen de verdrevenen uit Elam niet zullen komen. Ik zal Elam ontsteld doen staan ten overstaan van hun vijanden, ten overstaan van wie hen naar het leven staan. Ik zal onheil over hen brengen: Mijn brandende toorn,' spreekt de HEERE. 'Ik zal het zwaard achter hen aan zenden, tot Ik aan hen een einde zal hebben gemaakt. Ik zal Mijn troon opstellen in Elam en koning en vorsten vandaar verdelgen,' spreekt de HEERE. 'Maar het zal in later tijd gebeuren dat Ik een omkeer zal brengen in de gevangenschap van Elam,' spreekt de HEERE." Boog In de profetie lezen we over de zogenaamde 'boog van Elam', wat de keur van hun gevechtskracht is. Het neusje van de zalm. De top of the bill, zeg maar. Hmm.. Eens even denken. Wat zou dat toch kunnen zijn? Waarom zijn ook alweer al die sancties door de VS op Iran gelegd? Juist, vanwege haar nucleaire aspiraties. Wat zou dit kunnen betekenen? In het Hebreeuws vinden we een clou. Qesheth Dr. Chuck Missler van Koinonia Institute vermeldt tijdens zijn verhandeling van Ezechiel 38 en 39, dat bij het woord 'boog' in profetie niet altijd specifiek gedacht moet worden aan een klassieke boog. Het woord 'qesheth', wat óók in Jeremia 49 gebruikt wordt, kan ook wijzen op 'iets dat een projectiel afschiet'. Verder vertelt Missler dat het originele Hebreeuwse woord voor 'pijlen' in Ezechiel 39 impliceert dat zij doelzoekend zijn. Als u in die tijd een profetie over nucleaire raketinstallaties in de eindtijd zou krijgen, hou zou ú dat dan beschrijven? Kernramp Wanneer we verder in de profetie lezen, worden grote woorden gebruikt. De complete bevolking van West-Iran zal moeten vluchten omdat die 'boog' vernietigd wordt. Wanneer we een beetje tussen de regels door lezen, lijkt dit wel op een kernramp van enorme proporties te wijzen. Maar hoe zal dit dan kunnen gebeuren? Gaat Trump zomaar een nucleaire raket op Iran gooien? Natuurlijk niet. Gezien Trumps eerdere acties is hij juist heel voorzichtig met burgers, en pakt hij juist enkel de militaire doelen. Dit lijkt dus niet waarschijnlijk. Maar een scenario waar mensen misschien géén rekening mee houden, is dat Trump een grote bom op de 'keur van Irans gevechtskracht', ofwel het nucleaire centrum in Bushehr gaat gooien. Trump was de eerste president die een zogenaamde MOAB in het écht in durfde te zetten. Mother of all Bombs, betekent deze afkorting. Het is een enorme bom, de grootste bom ter wereld die níet nucleair is. In deze video ziet u hoe Trump er een grot in Afghanistan mee opblaast, om een statement te maken tegen Al-Qaeda. Ook knalde Trump al eens bijna 60 peperdure Tomahawk-raketten af op militaire doelen in Syrië. Breuklijn Het gevaar hierbij is echter, dat áls Trump besluit om zulke wapens in te zetten, de nucleaire activiteiten in Bushehr zich op een breuklijn bevinden. In de afgelopen week nog vonden daar twee flinke aardbevingen plaats. Een MOAB op zo'n fragiele plek gooien, is misschien geen goed idee. We hebben allemaal de kernramp in Fukushima nog vers in ons geheugen liggen denk ik. Als er nucleair water de zee in lekt, heeft het Midden-Oosten een groot probleem. En dan heb ik het nog niet eens over de straling of de verdere seismische gevolgen die door de hele breuklijn kunnen trekken. Zo'n actie zou een gigantische catastrofe voor Iran worden. Waarschijnlijkheid
'Allemaal leuk bedacht', denkt u misschien, 'maar hoe waarschijnlijk is zoiets?' Wel, volgens dit artikel van Irael Today, dat gisteren uitkwam, is dit scenario zéér goed mogelijk. Iran heeft immers al aangegeven dat het nog niet klaar is met haar wraakacties. En ook Trump gaf al aan maar liefst 52 doelen in gedachten te hebben waar hij zou kunnen toeslaan. Israel Today zegt dat Trumps hoofddoel eigenlijk maar één doel kan zijn. Bushehr. Tel hierbij op dat Trump deze week maar liefst twee keer twitterde dat Iran nooit een nucleair wapen mag krijgen, en het plaatje wordt wel heel duidelijk. Ook noemt Israel Today de MOABs omdat dit naast de lichtere zgn. 'bunker busters' het enige wapen is dat de ondergrondse nucleaire faciliteiten in Bushehr effectief kan vernietigen. Trump heeft al extra B52-bommenwerpers die kant opgestuurd die vermoedelijk bedoeld zijn om zo'n aanval in korte tijd te kunnen doen. Zegt u het maar.. Toekomst Dit zijn ernstige dingen. Geen enkel weldenkend mens vindt zoiets leuk. Maar toch weten we dat er iets dergelijks zal gebeuren in de nabije toekomst. Het is nu eenmaal onontkoombaar. De Bijbel schetst ons een treurig einde voor hen die Jezus niet kennen. Maar gelukkig schetst zij bovenal een prachtig einde voor hen die in Christus zijn. Zij zullen samen met de mensen die in Christus gestorven zijn, worden opgenomen naar de hemel vóór de wraak van God uitgestort wordt (1 Thess. 4:13-5:9). En als we de ingrediënten van die grote verdrukking nú al zien, weten we dat de opname die éérder zal komen, dus nóg dichter bij is! Hóe dichtbij, blijkt niet alleen hieruit, maar wellicht ook wel uit de vele aanwijzingen die hiernaast nog tot ons komen. Denk aan de profetie van rabbi Kaduri, of het teken dat op 4 april in de sterrenhemel te zien zal zijn. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Houd vol. Bid voor Iran. Voor onze broeders en zusters. Voor alle mensen die Christus nog niet kennen. En houd niet op het goede te doen. We zijn er bijna. Hoe lang het nog duurt? Ik kan het u niet zeggen, maar als we dit alles zo lezen duurt het vast niet lang meer. God bless! :-) |
