15 Comments
In de brief van 2 Thessalonicenzen wordt gesproken over de "Tempel van God" waar de "mens van wetteloosheid" (ofwel, de antichrist) in zal gaan zitten. Er bestaan hierover verschillende ideeën. Is dit een toekomstige (de futuristische uitleg) of juist historische antichrist die in een letterlijk, fysiek herbouwde tempel zal gaan zitten? Of moeten we dit meer symbolisch zien, als een antichristelijk persoon die zich binnen de kerkmuren (het lichaam van Christus wordt volgens sommigen als collectief immers ook een "tempel van God" genoemd) beweegt, en zal verklaren dat hij God is? Ook hierop zijn weer varianten; anderen menen dat ons individuele lichaam ook een "tempel van de Heilige Geest" is, en de antichrist in iemands lichaam zal gaan zitten en verklaren dat hij God is. Welke uitleg heeft de beste kaarten? De futuristische? De historische? De symbolische? Of de individuele? Laten we allereerst kijken naar wat Gods woord zegt.
In recente blogartikelen heb ik het belang van de Septuagint (de Griekse vertaling van het Oude Testament) meermaals aangestipt. Zoals verwacht, lokte dit heel heftige reacties uit, omdat hun heilige huisje van 6000 jaar geschiedenis omver werd geschopt. Dit kwam voornamelijk van mensen die niet eens één alinea lezen of ook maar enig onderzoek doen, maar meteen schuimbekkend naar hun toetsenbord grijpen. Daar richt ik mij dan ook niet op nu. Die mensen zullen zich sowieso nooit laten overtuigen door welk bewijs dan ook. Ook ik maak fouten, maar dit is niet de manier om te communiceren. Dat kan in liefde en alle redelijkheid, met verwijzingen naar primaire bronnen en niet naar geherkauwde argumenten die ik al weerlegd heb. Ook ik heb soms voortschrijdend inzicht en verander soms van mening, als u goede argumenten kunt overleggen. Ik besef me dat het voor veel lezers lastige materie is, en daarom wil ik u graag wijzen op een video van iemand die dit veel beter kan uitleggen. Kort en krachtig, ondersteund met beeld en geluid. De video is in het Engels, maar als u op het tandwieltje drukt, kunt u deze ook met Nederlandse ondertiteling bekijken. Dit werkt overigens alleen op de desktop. Klik op het tandwieltje en vervolgens op "Ondertiteling > Automatisch vertalen > Nederlands". Van harte aanbevolen! Recentelijk hebben we gesproken over welke vertaling van het Oude Testament het meest betrouwbaar is. Hieruit bleek onomstotelijk dat de Septuagint (LXX) overduidelijk de voorkeur heeft, hoewel God natuurlijk zeker recht kan slaan met een kromme stok. Ik begrijp dat dit nieuws voor sommigen schokkend is, en het heeft dan ook gezorgd voor heftige (en soms zelfs onbeschofte) reacties, maar begrijp dat dit niet bedoeld is om uw hoop weg te nemen, zoals ik ook al duidelijk in dat artikel heb aangegeven. Dat zal ik in dit artikel nog eens illustreren door te kijken naar de profetie over 70 generaties. Maar eerst: hoe kunnen we dan precies weten dat de Masoretische Tekst niet klopt? Laat me u een aantal vragen stellen om te laten zien waarom de Septuagint de voorkeur heeft.
Op de wondere wereld van het internet kom je soms de meest bizarre claims tegen. Vaak zijn die claims makkelijk te doorzien, maar soms kost het wat meer moeite om te zien waar het precies mank gaat. Onlangs kwam ik de bewering tegen dat de Bijbel in bedekte termen een homohuwelijk tussen David en Jonathan beschrijft, inclusief de consumering ervan. Natuurlijk is dat grote nonsens, maar de dame die dit zegt beweert bij hoog en laag dat de Hebreeuwse tekst dit aangeeft. Het lastige voor u als Bijbelstudent is dat u die taal misschien helemaal niet kunt lezen, en dus kunt u dit moeilijk inhoudelijk tegenspreken of er zelfs in gaan geloven als u niet uitkijkt. Toch zijn er manieren om dit soort valse leringen te weerleggen, ook al spreekt u geen woord Hebreeuws of Grieks. Daarom wil ik deze casus graag gebruiken om te laten zien waar het misgaat. Omdat de "studie" van deze dame werkelijk te schunnig is om naar te linken, zal ik me beperken tot de grote lijnen en proberen niet teveel in details treden, hoewel dat niet altijd mogelijk is omdat haar argumentering soms best specifiek is. Als dit onderwerp u teveel aanstoot geeft, kunt u derhalve overwegen om dit artikel over te slaan.
 In een eerdere artikelserie over de leeftijd van de aarde hebben we de tijdslijnen van de Masoretische Tekst (MT) vergeleken met de data die de meer betrouwbare Septuagint (LXX) aanbiedt. Hierin zaten wat onvolkomenheden, die ik in het onderstaande overzicht precies op schaal heb gecorrigeerd (klik met de rechtermuisknop op de afbeelding en open die in een nieuw tabblad om die te kunnen vergroten). Academicus Douglas Woodward dook diep in op de totstandkoming van de Masoretische Tekst die men vandaag als leidend beschouwt voor onze vertaling van het Oude Testament, en ontdekte daar een complot waarin de tweede-eeuwse Rabbi Akiva een prominente functie vervulde, om het tijdstip en zelfs de beschrijving van de Messias te vertroebelen. Dit heeft echter wel gevolgen voor hoe oud we de aarde moeten schatten. In de video's onder de volgende alinea kunt u een idee krijgen van hoe dit complot vermoedelijk precies tot stand is gekomen.
We hebben het op dit blog vaak benoemd; dat we de contouren van het boek Openbaring al kunnen zien. Maar laten we gewoon eens serieus kijken naar al die losse kreten, en er een samenhangend geheel van maken. Hoe dichtbij zijn we dan precies? Laten we beginnen bij het begin. De Grote Verdrukking waar Jezus in Mattheüs 24:15-21 over spreekt, wordt gestart met het bevestigen van een verbond (ref. Dan. 9:24-27). Niet per sé met de opname. Laat me duidelijk zijn; de opname is wel degelijk vóór de Grote Verdrukking, maar de vraag is of de Grote Verdrukking direct daarna aanvangt, of dat daar nog een periode tussen zit.  Het onderwerp "vrouwen in het ambt" is momenteel relevanter dan ooit. Vorig weekend haalde dit bericht zelfs het nationale nieuws; "Kerkscheuring dreigt", kopte de NOS. Het is tevens een zeer beladen en emotioneel onderwerp. Hoewel lang niet alle vrouwen een officiële functie ambiëren, zijn er ook kerken waar vrouwen letterlijk niet mogen spreken of soms zelfs minderwaardig bejegend worden buiten de kerkmuren. Het debat is grofweg in twee groepen op te delen; enerzijds is er de zogenaamde "egalitaire groep", die het liefst alles compleet egaal / gelijk zou zien tussen de sekses; ook in functie. Anderzijds is er de "complementaire groep", die de vrouw ziet als complementair; een aanvulling op de man. Behalve deze twee extremen met al hun uitwassen, zijn er ook heel veel meer genuanceerde variaties. Ik heb een tijdje geleden al eens een visie gedeeld van Donna Howell, die meer naar de richting van egatilarisme neigt. Ze geeft in haar boek, waarvan ik deze recensie schreef, wel aan dat ze niet akkoord gaat met alle extreme uitwassen, waaronder feminisme. Meer recentelijk werd ik bepaald bij een nieuwe serie van Calvary Chapel-spreker Mike Winger, waarin hij wat meer nuance aanbrengt dan ik in dat artikel gedaan heb. Hij neigt juist wat meer naar de andere kant van de discussie, en noemt zichzelf soft-complementarian. Ik moet echter zeggen dat hij een aantal overtuigende argumenten heeft. In dit artikel wil ik de eerste 6 afleveringen van de serie kort bespreken, en hoop dat hij ieder die met vragen of verdriet rondloopt omtrent dit onderwerp, meer duidelijkheid kan brengen.
|
