7 Comments
In het vorige deel startten we met de eerste 4 zegels waarmee de Grote Verdrukking begint, en vergeleken we het door Johannes geschetste beeld met de realiteit nu. In hoeverre kunnen we al zeggen dat we patronen herkennen? Welke voorwaarden zijn reeds geschapen? Het zal u opgevallen zijn dat er verrassend veel overeenkomsten zijn tussen de periode waarin we ons nu bevinden en het beeld dat Johannes ons geeft. In dit deel gaan we verder met de volgende 3 zegels om te kijken of we ook daar al wat van kunnen zien in de tijd waarin we nu leven.  We hebben het op dit blog vaak benoemd; dat we de contouren van het boek Openbaring al kunnen zien. Maar laten we gewoon eens serieus kijken naar al die losse kreten, en er een samenhangend geheel van maken. Hoe dichtbij zijn we dan precies? Laten we beginnen bij het begin. De Grote Verdrukking waar Jezus in Mattheüs 24:15-21 over spreekt, wordt gestart met het bevestigen van een verbond (ref. Dan. 9:24-27). Niet per sé met de opname. Laat me duidelijk zijn; de opname is wel degelijk vóór de Grote Verdrukking, maar de vraag is of de Grote Verdrukking direct daarna aanvangt, of dat daar nog een periode tussen zit.  Ongetwijfeld kennen enkelen van u het bekende boek van Alexander Hislop; De Twee Babylons. Dit boek veronderstelt dat het Rooms-Katholicisme in feite een voortzetting is van de mysteriegodsdienst die in het oude Babylon werd aangehangen. Hoewel het boek elementen van waarheid bevat, zijn er ook wetenschappers die vraagtekens zetten bij zijn claims. Daar wil ik in dit artikel echter niet bij stilstaan. Het onderwerp Babylon is een heet hangijzer binnen de eschatologische gemeenschap, en er zijn grofweg 5 interpretaties op te maken als het gaat om de precieze identiteit van Babylon. Er wordt gedacht aan Babylon op haar oorspronkelijke plek (Irak), aan Babylon als hoofd van de Rooms-Katholieke Kerk (Rome), als Babylon waar ook onze Heer gekruisigd werd (Jeruzalem), als Babylon in de wildernis (Mekka) of als Babylon als de stad die de hele wereld regeert (New York). Doug Woodward, een graag geziene gast bij o.a. Prophecy Watchers, laat in een recente video zien dat deze vijf visies niet per sé exclusief hoeven te zijn, maar dat de Bijbel ruimte biedt voor maar liefst drie Babylons, waarvan 2 subtypes. Ik zou daar zelfs nog wel één aan toe kunnen voegen, maar daarover later meer.
Het onderwerp "vrouwen in het ambt" is momenteel relevanter dan ooit. Vorig weekend haalde dit bericht zelfs het nationale nieuws; "Kerkscheuring dreigt", kopte de NOS. Het is tevens een zeer beladen en emotioneel onderwerp. Hoewel lang niet alle vrouwen een officiële functie ambiëren, zijn er ook kerken waar vrouwen letterlijk niet mogen spreken of soms zelfs minderwaardig bejegend worden buiten de kerkmuren. Het debat is grofweg in twee groepen op te delen; enerzijds is er de zogenaamde "egalitaire groep", die het liefst alles compleet egaal / gelijk zou zien tussen de sekses; ook in functie. Anderzijds is er de "complementaire groep", die de vrouw ziet als complementair; een aanvulling op de man. Behalve deze twee extremen met al hun uitwassen, zijn er ook heel veel meer genuanceerde variaties. Ik heb een tijdje geleden al eens een visie gedeeld van Donna Howell, die meer naar de richting van egatilarisme neigt. Ze geeft in haar boek, waarvan ik deze recensie schreef, wel aan dat ze niet akkoord gaat met alle extreme uitwassen, waaronder feminisme. Meer recentelijk werd ik bepaald bij een nieuwe serie van Calvary Chapel-spreker Mike Winger, waarin hij wat meer nuance aanbrengt dan ik in dat artikel gedaan heb. Hij neigt juist wat meer naar de andere kant van de discussie, en noemt zichzelf soft-complementarian. Ik moet echter zeggen dat hij een aantal overtuigende argumenten heeft. In dit artikel wil ik de eerste 6 afleveringen van de serie kort bespreken, en hoop dat hij ieder die met vragen of verdriet rondloopt omtrent dit onderwerp, meer duidelijkheid kan brengen.
|
