Eens Gered, Altijd Gered (Deel IX): Bekeren en Dopen

In de serie "Eens Gered, Altijd Gered" hebben we veelal stilgestaan bij de enige voorwaarde om gered te worden; geloven. Toch zijn er een paar Bijbelteksten waar het lijkt alsof er over extra voorwaarden wordt gesproken. Bekeren, is er zo een. Stoppen met zondigen, en Jezus volgen, is daarbij het idee. Maar is dit wel een goede voorstelling van de feiten? Moeten we stoppen met zondigen om gered te worden? En wat als we dan weer beginnen met zondigen? Of wat te denken van dopen? Laten we eens goed inzoomen op deze begrippen. Hieronder nog eens een overzicht van de delen tot nu toe.

Deel 1: Het Fundament
Deel 2: Werken
Deel 3: De Onvergeeflijke Zonde
Deel 4: Uitverkiezing & Vruchten
Deel 5: Opnieuw Bekeren
Deel 6: ​Niet Meer Zondigen
Deel 7: Ga Weg van Mij
​Deel 8: Blijven Geloven

"En Petrus zei tegen hen: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen." (Handelingen 2:38, HSV)

Definitie
Het is belangrijk eerst een globale definitie van "bekering" vast te stellen, alvorens we verdergaan. Hiermee zetten we de parameters vast waarbinnen verschillende contexten soms andere nuances geven. Primair betekent het Griekse metanoeo, dat samengesteld is uit meta (veranderen) en noeo (denken), dat we anders moeten gaan denken. Afhankelijk van de context kan dit dus verschillende dingen betekenen. Er was dus een voorgaande status van denken, en er volgt een nieuwe (vaak de gewenste) status van denken. Dat betekent niet in elke context 'stoppen met zondigen', zo blijkt uit bijvoorbeeld Amos 7 in de Septuagint (LXX), waar dit woord tweemaal wordt gebruikt voor God, Die anders gaat denken nadat Amos protesteert tegen Zijn voorgestelde straf. Ook in Jeremia 18:8-10 geeft God tweemaal aan dat Hij Zich kan "bekeren", waarbij zoals gezegd het Griekse woord metanoeo in de LXX wordt gebruikt. In andere vertalingen wordt dit als "berouwen" vertaald, en dat is een betere nuance. Het geeft dus aan dat er, afhankelijk van de context, nuances in het gebruik van deze term zitten. In de bewuste context van Handelingen 2 is de oude status a. dat de toehoorders dachten dat de discipelen dronken waren (2:15), b. dat zij dachten dat Jezus, Die aangesteld was door God (2:22), c. de dood verdiende (2:23) en d. Hij dood was gebleven. Laat staan dat Hij e. verhoogd was door de Vader (2:33). Het is duidelijk dat ze na de speech van Petrus inderdaad al anders beginnen te denken. Ze worden aangeraakt in hun hart (2:37) en willen weten wat een goede vervolgstap moet zijn van hetgeen ze nu in hun binnenste bemerken.

Doop
De nieuwe, gewenste status van denken wordt hen na de toespraak van Petrus duidelijk. Ze moeten hun gedachten veranderen over A. de Heilige Geest, B. de positie van Jezus als de aangewezen Messias, C. die onschuldig was, D. opgestaan is en E. verhoogd door God de Vader. Ze kunnen met de doop uitdrukken dat ze in Hem zijn gaan geloven, wat 3000 van hen dan ook besluiten te doen. De doop zelf is niet zaligmakend, maar het is een uiterlijke expressie van een innerlijke verandering. Ook de dief naast Jezus aan het kruis geloofde immers gewoon in Jezus, en had geen tijd meer om zich te laten dopen of andere dingen te doen.

Hoewel dopen niet zaligmakend is, is het wel heel belangrijk. Het is een zichtbaar statement naar de occulte machten dat u nu bij Jezus hoort.

" 39. En een van de misdadigers die daar hingen, lasterde Hem en zei: Als U de Christus bent, verlos dan Uzelf en ons. 40. Maar de andere antwoordde en bestrafte hem: Vreest zelfs u God niet, nu u hetzelfde vonnis ondergaat? 41. En wij toch rechtvaardig, want wij ontvangen straf overeenkomstig wat wij gedaan hebben, maar Deze heeft niets onbehoorlijks gedaan. 42. En hij zei tegen Jezus: Heere, denk aan mij, als U in Uw Koninkrijk gekomen bent. 43. En Jezus zei tegen hem: Voorwaar, zeg Ik u, heden zult u met Mij in het paradijs zijn." (Lukas 23:39-43, HSV)

Slot
Bekeren betekent dus niet primair "stoppen met zondigen". Als dat het zou betekenen, zouden alle christenen een probleem hebben, want we kunnen na onze redding immers nog steeds zondigen. Ik heb christenen gezien die dit bij hoog en bij laag tegen proberen te spreken, maar wie de eerste zendbrief van Johannes goed in context bestudeert (zoals we in deel 6 hebben gedaan), kan niet anders dan concluderen dat deze christenen deze tekst niet goed begrijpen. Bekeren betekent primair "anders gaan denken" en in Bijbelteksten als Handelingen 2:38 en 3:19 is de context duidelijk dat zij anders moeten gaan denken over de manier waarop zij zalig worden. Hun rechtvaardigheid zou niet van henzelf moeten komen, maar van Christus. In de sterk door de farizeeën bepaalde cultuur destijds, waar religieuze daden centraal stonden, was dat idee compleet vreemd. Zelfs onze meest rechtvaardige daden zijn immers nog als vieze vodden (Jes. 64:6), dus we hebben die imputatie nodig waarover Paulus schrijft in Romeinen 3:23-24; zijn rechtvaardigheid waarmee we ons mogen kleden (2 Kor. 5:21). We zijn niet rechtvaardig vanuit onszelf, en dat zullen we ook nooit kunnen worden door goede werken. We kunnen enkel gerechtvaardigd worden als we gaan geloven in Zijn goede werk, 2000 jaar geleden, in onze plaats. Dát is waarover we anders moeten gaan denken. En dat heet dan bekering. Het is in veel contexten in feite dus een synoniem voor onze wedergeboorte. Soms is het juist weer een term die gerelateerd is aan heiliging, zoals in Openbaring 2:6, 16, 2:22, 3:3 en 3:19. Wanneer er zonden in ons leven zijn, moeten we die belijden en daarmee stoppen (1 Joh. 1:9), zodat we ons loon niet verspelen maar een vol loon zullen ontvangen (2 Joh. 1:8). Wat houdt u nog tegen? We hebben de Heilige Geest ontvangen, en daarmee macht over de zonde :) God bless!