"Die gave van God dan, gegeven aan hen, zodat zij niet in verzoeking worden gebracht, zal geen enkele van de heiligen laten falen in het houden van hun volharding in heiligheid, zelfs tot het einde aan toe." (Augustinus van Hippo, Over de Predestinatie der Heiligen, Boek II, hoofdstuk IX)
Augustinus Om meteen maar met de deur in huis te vallen; nee, lang niet alle kerkvaders leerden de doctrine van EGAG. Eigenlijk valt vooral op dat het tegenovergestelde geleerd werd door de meeste kerkvaders; dat geloof en werken samen voor redding zorgden. Enkel Augustinus wordt de doctrine van EGAG toegedicht, maar daar stond hij vermoedelijk vrijwel alleen in. Bovendien geloofde Augustinus in wat wij nu een proto-calvinistische doctrine van EGAG zouden kunnen noemen, waar het enkel met terugwerkende kracht herkend kan worden. Dat wanneer iemand volhardt tot het einde, gebleken is dat hij voorbestemd is, en als iemand niet heeft volhard, juist bleek dat hij níet voorbestemd was. Dat is niet bepaald een helpende geloofszekerheid, want dat weet je dan pas aan het einde van je leven. Bovendien leerde Augustinus sowieso vreemde dingen die hebben geleid tot katholicisme en later extreem calvinisme, dus om hem nu als een lichtend voorbeeld aan te prijzen lijkt me wat ver gaan. "Maar ik geloof dat zelfs dezen, die verleid zijn om de wettische dispensatie samen met hun geloof van God in Christus, vermoedelijk gered zullen worden. En ik meen verder dat wie hebben beleden en geloofd dat deze man Christus is, maar weer teruggegaan zijn naar de wettische dispensatie en daarna verloochend hebben dat hij de Christus is, en daar niet van bekeerd zijn voor hun dood, zeer zeker niet gered zijn." (Justinus de Martelaar, Dialoog met Trypho, hoofdstuk XLVII)
"En beschouw het geduld van onze Heere als zaligheid; zoals ook onze geliefde broeder Paulus, naar de wijsheid die hem gegeven is, u geschreven heeft, zoals ook in alle brieven, wanneer hij deze dingen ter sprake brengt. Daaronder zijn sommige zaken die moeilijk te begrijpen zijn, die de onkundige en onstandvastige mensen verdraaien, tot hun eigen verderf, net als de andere Schriften." (2 Pe. 3:15-16, HSV) Sola Scriptura Justinus demonstreert hier een beperkt begrip van Hebreeën 6, welke we in deel 5 al uitgebreid behandeld hebben. In feite is het heel simpel: iemand die Christus vaarwel heeft gezegd, heeft Hem vermoedelijk nooit écht gekend. Die heeft niet zijn "redding verloren", maar is nooit gered geweest omdat zijn of haar vertrouwen stiekem toch gefundeerd was op iets anders dan Christus. Iemand die daarentegen wél in Christus gelooft, maar waarbij dit niet uit zijn of haar werken blijkt, is nog een baby-christen en wanneer hierin geen verandering komt, een vleselijk christen. Dit vinden we heel duidelijk in 1 Korinthe 3, waar Paulus later in het hoofdstuk duidelijk maakt dat zelfs dán onze Fundering zal blijven staan, maar enkel ons loon kan verbranden. Justinus was een mens, net als alle andere kerkvaders, en we zouden elke casus nu apart kunnen bespreken, maar dat doet er feitelijk niet toe. Natuurlijk is het bestuderen van de werken van de kerkvaders soms waardevol, als we bijvoorbeeld een beeld willen krijgen van de culturele context van een bepaalde periode, maar bedenk altijd dat ook zij maar gewoon mensen waren die ook fouten konden maken. Petrus vertelde dat Paulus' brieven zelfs in die tijd al moeilijk te begrijpen waren en soms dus verkeerd werden geïnterpreteerd. Toch moeten we ons beperken tot wat God ons door Zijn dienaars heeft geleerd door de heilige schrift. Ik wil daarom besluiten met de volgende woorden van de apostel Judas: "Aan Hem nu Die bij machte is u voor struikelen te bewaren, en u smetteloos te stellen voor Zijn heerlijkheid, in grote vreugde, de alleenwijze God, onze Zaligmaker, zij heerlijkheid en majesteit, kracht en macht, nu en in alle eeuwigheid. Amen." (Judas 1:24-25, HSV)
4 Opmerkingen
KG
31/12/2023 03:40:04
Redding is als het opkijken naar de koperen slang in de woestijn. De Israelieten die het deden genazen in dit leven. Als men dus genoeg gelooft heeft om in gebed Christus als Verlosser te aanvaarden is men behouden in het leven dat hierna komt. Zonden worden vergeven doch blijven wel de aardse consequenties houden. Zeker als men zich er niet van bekeerd. Dat lezen we over de 'profetes' Izebel en haar aanhang in Openbaringen 2 vers 20-23. Hieruit blijkt dat God haar en aanhang erkent juist door ze verantwoordelijk te houden en te straffen. Neem de gezalfde Saul, God had de gevolgen van zijn zonden kunnen matigen maar Saul verzette zich tegen God en doodde Gods priesters. Daarom stierf hij ook een eenzame en ellendige dood. Toch profeteerde de spook van Samuel dat Saul en zijn zonen de volgende dag bij hem zouden zijn en dat was het goede gedeelte van het dodenrijk. Zelfs de vreselijke daden die Saul beging en die hem tot een van de voortypes van de antichrist maakte deden hem niet in de hel belanden omdat hij een gezalfde was. Maar het maakte ook dat hij zich in wanhoop op zijn eigen zwaard moest storten in het besef dat (op aarde) alles verloren was. Amen! Mooi voorbeeld ook van onze rechtvaardiging, want ze hoefden maar één keer te kijken, en niet telkens opnieuw. Eén keer kijken was voldoende om gered te worden van de gevolgen van de slang. Ook laat het zien dat het helemaal niet om eigen werken gaat. Kijken is nou niet bepaald werken. Het gaat om het zien op Jezus, Die alle werken heeft gedaan voor ons :)
L.Overduin
2/1/2024 10:37:21
Admin en alle sitevolgers een gezegend 2024 gewenst.
DrM
2/1/2024 13:20:16
Dat zou dus kunnen betekenen dat de verkiezingen voor het Europees Parlement dit jaar er toe kunnen leiden dat het Hersteld Romeinse Rijk, bestaande uit 10 Europese landen, gevormd wordt en de komst van de antichrist vanuit dat rijk. Mogelijk dat radicaal-rechtse partijen daarin een zeer grote rol zullen spelen, zie https://www.bnr.nl/nieuws/internationaal/10536438/europese-ruk-naar-rechts-zeker-mogelijk "Europese ruk naar rechts ‘zeker mogelijk’". Je opmerking wordt geplaatst nadat deze is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
