Introductie
In een ander artikel hebben we al eens de 10 "beste" prooftexts van flat earth believers bestudeerd in hun originele context, en kwamen er toen achter dat er bij de believers een voorkeur is voor een extreem letterlijke lezing van de Bijbel. Een voorkeur die in zou moeten houden dat ze die letterlijkheid ook op andere delen van dezelfde context zouden moeten toepassen. De Bijbel is immers geen natuurkundeboek. Het is een serie van opgeschreven verhalen, liederen, poëzie, gebeurtenissen, voorspellingen en brieven. Ik hoop dat u begrijpt wat ik bedoel. Het is geen boek waarin u formules vindt om de natuurwetten uit te rekenen. Wat bedoeld wordt met een woord of frase, hangt af van de context van zo'n vers. Jezus is bijvoorbeeld geen écht Lam of een échte letterlijke Leeuw (Op. 5:5-6), en wij zullen geen létterlijke zuil worden in de tempel (Op. 3:12). Nee, dit is een profetische context, waarin met woordbeelden een idee wordt overgebracht. De Bijbel doet dit regelmatig, maar niet exclusief. Dit maakt de Bijbel niet minder waar; we moeten alleen uit zien te vogelen waar die symbolen precies naar verwijzen. Ook lezen we in de Bijbel over andere stijlfiguren, zoals antropomorfismen. Bomen die klappen, sterren die juichen. Dat soort dingen. Dingen die mensen doen, die worden toegeschreven aan dingen. Als je zulke teksten leest, moet je wel weten dat je poëzie aan het lezen bent, en geen natuurkundeboek. Dat maakt de tekst niet minder waar! Het is alleen een creatieve manier om te laten zien hoe de schepping in antropomorfische zin eer betoont aan haar Schepper. Houd dit goed in gedachten als we de volgende Bijbelteksten te lijf gaan.

Stilstaan
We slaan even een heel aantal teksten over, omdat die allen over hetzelfde gaan; over hoe de zon opgaat en weer ondergaat. Ik zou die teksten op dezelfde manier bespreken, en om niet repetitief over te komen ga ik er dus wat vlotter doorheen. Ook hier moet echter weer opgemerkt worden dat het hoofdzakelijk een kwestie van perspectief is. Het is Jozua die hier spreekt, en geen sterrenkundige is. Vanuit zijn perspectief lijkt de zon te bewegen, net als de maan. Zijn opdracht is dus eigenlijk best heel logisch. Ook de meest diehard round earther zal best weleens zeggen dat hij van de zonsondergang aan het genieten is. Hij doet op dat moment geen natuurkundige uitspraak, maar een esthetische. Vanuit zijn perspectief is de zon naar onder aan het bewegen, en dat is een prachtig schouwspel om te zien. 

Dronken
Deze tekst wordt graag aangehaald door flat earthers om zogenaamd aan te tonen dat de aarde stilstaat. Wanneer je de context echter in ogenschouw neemt, ziet u dat we midden in een lied van David zitten. Er is hier dus sprake van een poëtische context. Als we deze tekst ultra-letterlijk nemen; zullen we moeten concluderen dat de Bijbel zichzelf eigenlijk tégenspreekt! Jesaja 24:20 heeft het er immers over dat de aarde in de toekomst wél zal wankelen! Hij zal waggelen als een dronkaard, zo vertelt de profeet Jesaja. In 2 Samuël 22:8 spreekt David zichzélf zelfs tegen, als we een létterlijke interpretatie willen forceren; want daar staat dat de aarde daverde en beefde op dat moment. Ziet u dat zo'n manier van omgaan met de Bijbel geen recht doet aan Gods woord? Dit is het probleem met flat earth theologie; zij forceren een buitenbijbels idee óp de tekst (eisegese), in plaats van dat zij die natuurlijk vanuit de tekst laten vloeien (exegese). Wat David wil overbrengen in dit lied, is simpelweg hoe machtig en vaardig God is. Zijn werk zal niet wankelen; Hij heeft het stevig gemaakt. 

Tent
In deze tekst wordt gerefereerd aan de hemelen (shamayim) en het firmament (raqia) uit vers 1. Hun richtlijn gaat uit over heel de aarde. Daar is een "tent" opgezet voor de zon, volgens de Psalmist. "Zie je wel?" zal de christelijke flat earther zeggen."Dat bewijst dat de hemel een koepel is die als een tent over de aarde én de zon heen staat." Niet noodzakelijkerwijs op de manier zoals de flat earther in gedachten heeft. De vraag is immers: "Hoe groot is die tent?" Voor een global earth believer kan die tent weleens bijna oneindig veel groter zijn. De tekst bewijst dus niets. Bovendien; ook dit is weer een poëtische passage. Vertellen de hemelen bijvoorbeeld létterlijk Gods eer in vers 1? Hebben ze een mond dan? Natuurlijk niet. Hier wordt vooral een esthetische uitspraak gedaan. De hemelen worden vergeleken met een bruidegom die uit zijn slaapkamer komt. Het gaat hier over de pracht van Gods schepping. Ook vers 7 bewijst eigenlijk het tegendeel; er wordt gesproken over de opgang van de zon. Ik dacht dat de zon in een cirkel over de aarde heen bewoog in Skiba's model? Hoe kan die dan óp komen? Dat bewijst dan toch juist het punt van de global earthers? Hij zou dan toch kleiner en/of doffer moeten worden als 'ie verder weggaat en groter als 'ie dichterbij komt of juist feller? De logica van flat earthers is vaak ver te zoeken.

Slot
In een volgend artikel zullen we de draad weer oppakken met de top 10 van Skiba. Ik hoop dat u begint in te zien dat ondanks dat Skiba de boel mooi presenteert, het maar een flinterdun laagje van "bewijs" is, dat de test helaas niet kan doorstaan. Dan heb ik het over zowel Bijbels als werelds "bewijs". Ik blijf het herhalen, en dat is dan ook de belangrijkste reden dat ik dit artikel schrijf; de manier waarop u uw Bijbel leest zal bepalen hoe vatbaar u bent voor dwaalleringen. Leest u verzen los, uit hun context? Dan kan ik u op een briefje meegeven dat u voor de bijl zult gaan. Leest u het boek voor boek, hoofdstuk voor hoofdstuk, vers voor vers? Dan zult u minder snel voor de listige theologische dwalingen vallen, dat geloof ik zeker. Deze artikelserie is dan ook niet bedoeld om mensen belachelijk te maken. Nee, het is bedoeld om te laten zien hoe we wél moeten omgaan met de Bijbel en met hoe informatie tot ons komt. Onderwerp het aan een test! Onderzoek het! Dan zal de waarheid u écht vrijmaken :) God bless!

Opname
Veel christenen geloven in een opname van de gemeente, waar alle wedergeboren christenen worden meegenomen naar de hemel. Sommigen plaatsen deze ná de verdrukking (post-tribulatie), anderen midden in de verdrukking (mid-tribulatie), maar velen ook vóór de grote verdrukking (pre-tribulatie); een specifieke periode van 7 jaar waar Jezus over spreekt in Matth. 24:15-21 en deze daarbij koppelt aan de laatste shavua van Daniël 9. Die shavua is in feite een week van jaren; dit Hebreeuwse woord wordt ook gebruikt in Genesis 29:27-28, en is dus geen exotisch idee. Sommige pretribbers zijn in de corona"crisis" en na de uitbraak van de Russisch-Oekraïense oorlog toch wel wat zenuwachtig aan het worden. "Moeten we misschien dan tóch door die grote verdrukking heen?" Nee, nee, nee. Absoluut niet. We moeten God op Zijn woord vertrouwen. In een eerdere artikelserie heb ik al eens laten zien dat het onmogelijk is dat wij als christenen door die specifieke verdrukking moeten. Natuurlijk zullen wij wel allerlei ándere verdrukkingen mee kunnen maken, dat is iets van alle tijden (Joh. 16:33). Daar heb ik het dan ook niet over. Het is een periode die Jezus kenmerkt in een Daniëlaanse context als "een grote verdrukking (...), zoals er niet geweest is vanaf het begin van de wereld, tot nu toe, en zoals er ook nooit meer zijn zal." Dat is niet zomaar een willekeurige periode; nee, Jezus heeft hier een heel specifieke tijd in gedachten. Een tijd die Daniël een periode van grote benauwdheid noemt, zoals er nog nooit geweest is (hoofdstuk 12).

Type
Toch begint het er met die "Great Reset" al behoorlijk op te lijken, denkt u wellicht. Laten we even een paar stapjes terug nemen, en wat meer op helikopterniveau kijken naar hoe processen in de Bijbel vaak gaan en hoe God over het algemeen handelt. Ik wil hiermee niet voor God spreken, maar er zijn vaak wel trends te zien in hoe Hij soms werkt. We noemen dit ook wel "modellen" of "typologieën". Allereerst is het goed om op te merken dat de processen in de Bijbel vaak een verrassend dynamisch en/of transitioneel karakter hebben. Het is lang niet altijd een instantieuze gebeurtenis. Ik bedoel; God sloot niet meteen een verbond met Abraham na de zondvloed. En die kreeg niet meteen 12 zonen die de stammen Israël vormden. Daar zaten Izaäk en Jakob weer tussen. Zelfs het idee van 12 stammen ligt niet helemaal vast. Want hoe zit het met de stam van Jozef? Diens zonen namen zijn plek in, wat in feite de proclamatie was van het "dubbele deel" waar de belangrijkste erfgenaam recht op had. Omdat we dan weer met 13 stammen zitten, krijgt de stam Levi weer geen grondgebied, zodat er weer 12 grondgebieden zijn. In de Bijbel wordt er dan ook continu gespeeld met die getallen, zodat het altijd weer op 12 uitkomt. De meest bijzondere is nog wel in Openbaring 7, waar de stam Jozef opeens wél weer blijkt te bestaan, evenals zijn éne zoon, gek genoeg. Zijn andere zoon mist, evenals de stam Dan. Waarom dit allemaal zo is, kunnen Bijbelleraren als Chuck Missler u uren mee vermoeien, maar daar wil ik het nu even niet over hebben. Wat ik wil laten zien, is dat God over de grote lijn consistent is, maar dat er hier en daar bewust wat wordt afgeweken van de norm. De statische Bijbelstudent raakt daar geïrriteerd, want dat verpest zijn modellen. Een Bijbelstudent met een iets meer dynamische mindset zal daardoor juist geïntrigeerd raken, want juist in die kleine discrepanties is soms een belangrijke waarheid te vinden.

Trend
Ook het leven van Abraham spreekt boekdelen. Waarom kreeg hij de belofte van God niet meteen? Dat zullen we misschien wel nooit zeker weten, maar ook hier zien we dat God uiteindelijk wél doet wat Hij belooft. Op het moment dat je denkt dat het eigenlijk al bijna te laat is. Dat het menselijk gezien niet meer mogelijk is. Als iemand aan het einde van zichzelf komt, is hij vaak pas écht klaar om te ontvangen wat God hem wil geven. Anders zou hij zichzelf erop kunnen beroemen. Daarom moest Gideon het met maar 300 man doen tegen een leger van 134.000 goed getrainde soldaten. Daarom moest Jozua en het volk Israël 7 rondjes om een muur lopen. Daarom nam een kleine herdersjongen het op tegen een reus van bijna 3 meter, met enkel 5 kleine kiezels. Zijn wij er wel klaar voor? Hebben we God wel hard genoeg nodig? Ik bedoel dit heel algemeen, ik ken u niet en weet niet hoe u erbij zit. Er zijn heel veel christenen die God héél hard nodig hebben! Ik ken een aantal persoonlijk, en ik geloof ook dat in zwaar onderdrukte landen zoals Iran of Noord-Korea de nood ontzettend hoog is. Maar hoe hoog is de nood in de rest van de "christelijke" wereld? Bevalt het nog een beetje in het lauwe badje?

Trots
Veel christenen berusten in de status quo. Het bevalt hen wel in die pluche stoel met ingeborduurde naam, vlak naast de collectezak. Elke zondag is alles hetzelfde (behalve de afgelopen twee jaar eventjes, toen moest je mondkapjes op en wat verder van de collectezak vandaan zitten - maar dat is nu weer voorbij hè), en lekker voorspelbaar. We betalen keurig onze contributie aan de kerk, die we daarna weer gedeeltelijk van de belasting af kunnen trekken, en we zamelen een schoenendoosje in voor de arme kindjes in Oekraïne. We organiseren misschien programma's of diensten met lichtshows waar een discotheek jaloers op kan worden, en zo blijven we succesvolle participanten van de moralistisch-deïstische deugtherapie. Natuurlijk is dit een over-de-top karikatuur van hoe de kerk er nu bij staat, maar herkennen we hier niet allemaal iets van binnen onze kerken? Er is een zekere berusting, maar ook veel trots, of liefde voor de dingen van de wereld. "Het is nog zo leuk hier!" hoorde ik een christen eens zeggen. En ja, dat was nog best heel recent. Deze persoon was in elk geval wel heel eerlijk. Verlangt een Bruid dan niet naar haar Bruiloft met de Bruidegom? ​

Terreur
De precieze redenen waarom God wacht, weten we natuurlijk nooit. Ik wil niet voor God gaan spreken. God is geen algoritme, en Hij werkt altijd nét weer anders dan we zouden denken. Dat maakt Hem ook zo prachtig; aan het einde is het altijd een mooier verhaal dan wanneer we het zelf bedacht zouden hebben. Ik had bij de gebeurtenis van Gideon toch liever die bange mannen gehouden, en David het harnas aangetrokken van Saul. Nu krijgt God echter alle eer, en anders had iemand anders die eer gekregen. Wat we echter vaak zien, is dat God wacht tot het állerlaatste moment; en Hij heeft daar zo Zijn redenen voor. In de charismatische en pinkstergemeenten wordt nogal eens gesproken over een opwekking (een soort heropleving van christelijke waarden in een land, regio of zelfs de wereld). Men is er inmiddels al steeds meer achter aan het komen dat een opwekking nooit zonder bekering gaat. Toch is ook dát nog maar één zijde van de medaille. Het is namelijk zo dat échte bekering veelal komt op het moment dat mensen beseffen dat zij God nodig hebben. En dat moment is vaak pas na een lange periode van verdrukking en terreur. Denk maar na; in de oorlog zaten de kerken vol. Ook in landen waar christenen het hardst onderdrukt worden, groeit de kerk vreemd genoeg het snelst. Ik weet het, dit is misschien geen leuke boodschap, maar áls we bidden voor opwekking, dan moeten we ook verwachten dat God dat gebed weleens kan gaan verhoren. En dat kan weleens heel anders gaan dan het happy-clappy beeld dat veel christenen tegenwoordig hebben.

Karaktervorming
Het kan ons raken in onze comfortzone. Maar dan komen we pas echt bij de kern. Dan worden alle laagjes eraf gepeld. Dan zien we onze ware ik. Is die vrome broeder in de kerk dan opeens wel écht zo behulpzaam; als hij niet meer vanuit zijn overvloed kan geven, maar enkel nog vanuit zijn nood (Matth. 12:41-44)? En hoe zit het met u? Of ikzelf dan? Laat ik het bij mezelf houden; ik schrijf dit natuurlijk ook aan mezelf. Dit is dan ook geen oordeel. Het is een uitnodiging. Een uitdaging. U mag best weten dat ik mezelf lang niet altijd niet herken in de 9 vruchten van de Geest in Galaten 5:22. Dat is geen valse bescheidenheid. Het is écht een probleem! En dat probleem wordt in stand gehouden doordat we het nog steeds relatief goed hebben. Natuurlijk tel ik mijn zegeningen; ik ben er blij om dat ik een dak boven mijn hoofd heb en in een relatief vrij land leef waar ik er nog in het openbaar uit voor mag komen dat ik christen ben. Maar doordat we het nog zo goed hebben, hebben we als christen helaas ook vaak de neiging om juist op die triviale zaken een veel te grote focus te leggen. De kleur stoelen in het kerkgebouw. De lengte van de preek. De selectie van liederen. U snapt vast wel wat ik bedoel.

Slot
Nogmaals, ik zeg dus niet dat dit dé reden is, maar ik bedoel met dit artikel enkel te zeggen dat God Zijn redenen soms heeft om te wachten. In een eschatologische context zien we dit vaker; denk aan Mattheüs 25:5, waar de Bruidegom leek te treuzelen, ook al gaat dat niet over de opname maar juist over de wederkomst. Zie daarvoor ook dit artikel. Ook in 2 Petrus 3:3-9 zie je iets van hoe veel buitenstaanders tegenwoordig naar het idee van de pretribulationaire opname kijken. "Waar blijft die belofte van Zijn komst?" spotten zij. In vers 9 vertelt Petrus dat Hij niet traag is, maar niet wil dat ook maar iemand verloren gaat. Dat is wellicht waarom dit een meer transitionele periode is, in plaats van een vast punt. Ja, het is relatief snel gegaan; maar niet álles kwam tegelijk. Het kan zijn dat er nog een paar stappen volgen, en we langzaam tot een soort verzadigingspunt komen. Dat God de laatste christenen dan zal gaan redden, omdat de wereld anders een kant op gaat die voor christenen "niet te doen" is. Niet dat God de controle verloren is, nee.. Meer dat Hij het voor Zíjn doeleinden toestaat dat ellende soms gebeurt. Wij mensen zijn immers soeverein, en God wil die soevereiniteit niet zomaar schenden. Dat zou opdringerig zijn. We moeten dus ook de keuze hebben om het verkeerde te kunnen doen (dat is natuurlijk niet de bedoeling!) Maar er ís een punt waarop God zegt; dit is té ver. En dat punt zal snel bereikt worden, daar ben ik van overtuigd. Er is zelfs een getal, dat God alleen weet, wat de volheid van ons gelovige heidenen markeert (Rom. 11:25-26). En dat getal komt elke dag dichterbij. God is dus misschien op het nippertje, maar altijd op tijd ;-) God bless en maranatha!

Gootstenen
Skiba neemt echt de tijd om dit argument te lijf te gaan. Hij geeft aan dat de vooronderstellingen van de debunker zó in de weg zitten, dat die geen alternatief voor het corioliseffect kan verzinnen. Skiba probeert daarom een alternatief te vinden voor een niet-bewegende aarde, waarbij dit effect tevens kan plaatsvinden. Het corioliseffect heeft schijnbaar invloed op hoe bijvoorbeeld wc's en gootstenen doorspoelen, kogels over langere afstand afgevuurd worden, en orkanen zich vormen. Skiba laat zien dat de hoek waaronder dezélfde gootsteen het water weg laat spoelen, hierbij in elk geval een hoofdrol speelt. Het veronderstelde corioliseffect is daarbij niet van invloed, zo lijkt het. Dat is natuurlijk wel wat kort door de bocht. Hoe zit het bijvoorbeeld met gootstenen waarvan de kranen precies in het midden staan? Zijn daar dergelijke tests mee gedaan in het noordelijk en zuidelijk halfrond? Zeker; en hoewel de resultaten aanvankelijk willekeurig leken te zijn, gaf een test waarbij alle andere variabelen uitgesloten werden, uitsluitsel. Zie ook de video hieronder.

Raketten
In een gesprek tussen Skiba en een marinier, wordt gesproken over hoe raketten via een radarsysteem over een lange afstand worden gelanceerd, en hun doelen altijd precies weten te raken. Eerst vertelt de marinier hoe zij gebruik maken van "een radar die gefixeerd blijft op het object dat zij traceren". "Zo blijven ze op koers", voegt hij daarna toe. Hierbij worden twee zaken geadresseerd: allereerst zou dit het corioliseffect nullificeren, aangezien de insinuatie is dat de raket het doel met enkele meters zou moeten missen. Dat is echter vrij gemakkelijk te debunken: er bestaan immers geleide raketten, die nog bij te sturen zijn nadat ze zijn gelanceerd. Dat kan onder andere met behulp van een radar. De marinier gaf het zelf al aan; het is "een radar die gefixeerd blijft op het object dat zij traceren." Hij beantwoordt dus eigenlijk onze vraag al. Ten tweede wordt de kromming van de aarde ter discussie gesteld. We zullen hier later uitgebreid bij stilstaan, maar laten we zijn eigen data gebruiken en kijken of het onmogelijk is.

Radars
De toren waar de radar op stond, heeft een hoogte van 120 voet, en het doel dat hij bekeek was 45 zeemijlen van hem vandaan. Via deze online tool kun je berekenen wat de kromming van de aarde voor invloed heeft, en hoeveel oppervlakte verborgen zou zijn onder de horizon. Voor deze data zou dat neerkomen op een verborgen deel van bijna 300 meter. Dat lijkt veel, en ook al beweert hij dat vijandelijke vliegtuigen vaak laag vliegen, is het niet onmogelijk. De wetgeving in Nederland is dat de minimale vlieghoogte boven de Waddenzee 450 meter is en 365 meter in het luchtverkeersdienstverleningsgebied. In andere gebieden is het absolute minimum 300 meter. Check hier maar eens. Het is dus niet zo dat een vliegtuig niet lager kán vliegen, maar dit heeft meer te maken met de juridische kaders die gelden boven land en boven zee. Het feit dat deze marinier deze laagvliegende vliegtuigen kon zien, is op zich dus goed te verklaren; ze vlogen laag, maar niet zó laag dat ze onzichtbaar waren voor de radar. En misschien heeft deze marinier ook wel heel veel vliegtuigen niet gezien, maar hij kan natuurlijk niets vertellen over iets wat hij niet ziet. Zo moeilijk is het dus allemaal niet..

Tanks
Een andere gast die te horen is in de video, bedient tanks en schiet doelen op maximaal 4 kilometer. Voor wat betreft het corioliseffect; bedenk nog even wat de afwijking was die we noemden in de alinea "kogels"; iets meer dan 7 centimeter op een afstand van bijna 1 kilometer. Wanneer we dit zouden extrapoleren naar 4 kilometer, komen we op 28 centimeter. Laten we omhoog afronden en het op 30 cm houden. Waar schiet je op met tanks? Meestal niet op kleine doelen zoals personen. Veelal gaat het hierbij om gebouwen of voertuigen. Hoewel 30 centimeter een flinke marge lijkt, is het verwaarloosbaar als je kijkt naar hoe groot de doelen zijn. Mik je op het midden van een deur, dan zal de granaat meer aan de kant van de deurpost inslaan. Mik je op het midden van een voorruit, dan zal de granaat meer aan de bestuurderskant inslaan of juist meer naar de kant van de passagier. Het effect is dus triviaal met zulke grote doelen. Om nu te zeggen dat het corioliseffect daarom niet bestaat, is dan ook grote kul. Ook de kromming van de aarde valt heel erg mee op slechts 4 kilometer. De bekendste Amerikaanse tank (De M1 Abrams) is 2.43 meter hoog, en dat geeft volgens onze tool een zicht van ruim 5.5 kilometer.

Gyroscopen
De militair praat ook over vliegtuigen (terwijl zijn expertise tanks is - even voor de goede orde) en vindt het vreemd dat vliegtuigen goed in staat zijn om doelen te raken of te landen terwijl de aarde beweegt. Hij haalt de gyroscoop aan die tegenwoordig alles automatisch corrigeert, maar verbaast zich over hoe dat bijvoorbeeld in de Tweede Wereldoorlog ging. Ik denk eerlijk gezegd dat deze man zich te weinig verdiept heeft in de geschiedenis van de gyroscoop. Hoewel de eerste gyroscoop al in 1817 gemaakt werd door Von Bohnenberger, werden de eerste maritieme gyrokompassen succesvol ingezet tussen 1905 en 1908. Gedurende de Tweede Wereldoorlog werden de gyroscopen ook ingezet bij luchtafweergeschutten en vliegtuigen. En bovendien geldt ook hier weer; de marge is relatief klein voor een vliegtuig dat wil landen. Voor elke kilometer is het corioliseffect iets meer dan 7 centimeter, als we onze eerdere bevindingen weer boven water halen. Met een wel héél ruime aanvliegroute van 10 kilometer hebben we het dus over 70 centimeter. Dat is makkelijk te corrigeren in de tussentijd, vooral als je bedenkt dat de piloten de landingsprocedure gewoon handmatig doen. Bovendien zijn de landingsbanen breed genoeg om die marge op te kunnen vangen.

Jetstream
Skiba meent dat het corioliseffect in feite non-existent is, omdat de aarde bewegingsloos is. Dat is echter een misvatting. Het corioliseffect bestaat wel degelijk en in tegenstelling tot wat Skiba beweert, wordt dit wel degelijk ingecalculeerd bij vliegreizen. Dat is een vrij technisch verhaal, maar voor wie er interesse in heeft, kan dat hier lezen. In een reis van Oregon naar Maine zou de zgn. jetstream (luchtstroom) die veroorzaakt wordt door het corioliseffect echter voor een flinke discrepantie zorgen naar Skiba's idee. Die luchtstroom kan volgens Wikipedia wel snelheden geven tot 180 km/u. ik kon geen directe vluchten vinden van Portland, Oregon naar Portland, Maine, maar wel een directe vlucht van Portland, Oregon naar Boston, wat iets zuidwestelijker ligt. De heenweg duurt daar ruim 5,5 uur en de terugweg bijna 6,5 uur. Er is grofweg een uur verschil. Hoe kan dat? Simpel. De jetstream gaat van het westen naar het oosten, wat in elk geval de langere reistijd verklaart. Skiba meent dat die reistijd exorbitant veel langer zou moeten zijn als het corioliseffect écht zou bestaan. Dat valt echter nog maar te bezien.

Hypothese
Een personenvliegtuig kan afremmen als zij te snel dreigt te vliegen; er zijn restricties voor hoe hard een vliegtuig mag vliegen. Wanneer de jetstream van Portland naar Boston op volle toeren zou draaien, zouden de piloten dus maatregelen moeten nemen. Een passagiersvliegtuig mag immers niet de snelheid van het geluid overschrijden; die knallen zijn oorverdovend. Een Airbus A380 kan 1041 km/u vliegen, maar aangezien de snelheid van het geluid rond de 1200 km/u ligt, zullen ze ver bij de laatste snelheid vandaan blijven als ze meewind hebben. Hetzelfde vliegtuig kan in tegenovergestelde richting dus nog maar 861 km/u behalen (1041-180km/u). Ik weet niet met welk vliegtuig ze daar meestal vliegen, maar we maken even een hypothetisch model, waarbij we alle variabelen verder gelijk houden, en denken ons in dat er een Embraer 175 met een snelheid van bijna 800 km/u van Portland, Oregon naar Boston vliegt in 5,5 uur. Met die snelheid kan dit vliegtuig een afstand afleggen van ruim 4300 km. Bij het opstijgen en landen verliest het natuurlijk wat tijd, dus laten we het afronden op 4000 km, wat ongeveer overeenkomt met de afstand die onze online tool aangeeft. Als we hetzelfde vliegtuig terug pakken, kan deze met tegenwind nog maar 620 km/u vliegen (800-180 km/u), waardoor het in 6.5 uur op iets meer dan 4000 km uitkomt. Met landen en opstijgen moet daar natuurlijk nog wat van de maximale afstand die het vliegtuig af kan leggen, af, maar u ziet wel dat we eng dicht in de buurt komen, en ver uit de buurt van de schattingen die Rob Skiba doet. Bedenk wel dat de jetstream niet overal in het noordelijk halfrond aanwezig is, maar dat een piloot die ook zou kunnen ontwijken als hij daar teveel last van heeft. Ook als het vliegtuig vanuit Oregon dus harder zou kunnen vliegen dan de toestelsnelheid door de meewind, is de relatief snelle terugreis dus nog steeds prima te verklaren.

Ether
De kijker wordt vervolgens getrakteerd op een serie besprekingen van wetenschappelijke experimenten waaruit zou moeten blijken dat de aarde stilstaat en dat sommige tot dan toe onverklaarbare verschijnselen te danken waren aan het bestaan van een zogenaamde ether. Hoewel we dit woord spreekwoordelijk gebruiken bij bijvoorbeeld zenders van radiostations, is het bestaan ervan nooit overtuigend aangetoond. Skiba neemt de kijker mee in een vrij premature serie wetenschappelijke experimenten, die in de decennia erna veel uitgebreider bestudeerd zouden worden. Hoewel er belangrijke inzichten uit gehaald werden, waren deze experimenten simpelweg niet compleet. Er was nog geen rekening gehouden met bepaalde datapunten, en toekomstige experimenten of inzichten zouden later een verklaring geven voor de soms vreemde bevindingen. Zo leek het er in het experiment van Michelson-Morley uit 1887 (!) op dat de aarde nog stilstond, maar bedenk ook dat in die periode de Middeleeuwse temperamentenleer nog steeds in zwang was. De wetenschap stond toen nog in de kinderschoenen, als je het vergelijkt met wat we inmiddels allemaal weten. Inmiddels is er een veel betere verklaring gevonden voor de bevindingen van Sagnac, Michelson en Morley. Met de komst van Einsteins relativiteitstheorie was de noodzaak voor het bestaan van een ether verleden tijd, en dat is nog steeds zo. Alles is gewoon wetenschappelijk te verklaren.

Orkanen
Ten slotte komt Skiba met een verklaring voor het corioliseffect bij orkanen. Dat ze in het noordelijk halfrond de éne kant opdraaien en in het zuidelijk halfrond juist de andere kant, komt naar zijn idee door het bestaan van de nooit bewezen ether. Zijn ideeën zijn uiterst speculatief, wat hij zelf overigens ook ruiterlijk toegeeft, en daarom kan dat nooit veel gewicht in de schaal leggen. Hij vindt het raar dat de orkanen vrijwel altijd afbuigen van de evenaar en deze nooit kruisen, en insinueert dat dit naar zijn idee voor het bestaan van de ether pleit. Een logischere oplossing van dit fenomeen ligt gewoon in het nadenken over hoe fysica gewoonlijk werkt. Laat water over een draaiende bal lopen, en u zult zien dat het ene deel er links afdraait en het andere deel rechts. Het gaat volledig tegen de natuurwetten in om te denken dat het water van de ene kant naar de andere kant toe zou stromen. Het moet dan feitelijk een barrière over, terwijl het de regel is dat het de weg van de minste weerstand zoekt, onder normale omstandigheden. Dit is dan ook wat we in grote lijnen zien bij de atmosferische circulatie in de meteorologie. 

Analyse
Hoewel Skiba overtuigend overkomt door zijn retorische kwaliteiten, is helaas ook hier het niveau weer niet toereikend als we de proef op de som van zijn aangeboden data nemen. Ik snap ergens wel dat veel mensen en ook veel christenen hiervoor vallen. Het heeft er ergens de schijn van wetenschappelijk te zijn, maar als je de hypothesen na zou willen bootsen met de aangevoerde data, blijkt bijna elke keer dat er denkfouten worden gemaakt of data wordt achtergehouden. Dat is niet bewust; men heeft waarschijnlijk de beste bedoelingen, dat geloof ik zeker. Flat earthers zijn er echter zó van overtuigd, dat ze er vaak niet meer voor open lijken te staan dat de waarheid toch weleens anders kan zijn dan zij denken. Daar moeten we echter aan beide zijden van willekeurig welke discussie dan ook voor waken; en daarom moeten we altijd alle data nagaan om te verifiëren of het waar is wat iemand zegt. Paulus complimenteert dit in Handelingen 17:10-11, als het over de Bijbel gaat. Als er goede argumenten zijn, ben ik dan ook prima over te halen. U ook? Tot nu toe heb ik echter nog geen goede argumenten gehoord. De dingen die me toegestuurd worden, zijn over het algemeen geen specifieke dingen, maar vage verwijzingen naar "ruim 200 Bijbelteksten" die "zo even snel niet gevonden kunnen worden" of "kijk maar even een paar uur lang filmpjes van Dubay en Skiba." Bent u zélf dan niet in staat om ook maar íets uit te leggen van wat u gelooft? Al is het maar één ding. In de volgende delen zullen we stilstaan bij de overige "argumenten" van Skiba. Daarna ben ik er wel klaar mee denk ik. Als dit het beste paard van stal is, dan vallen de argumenten me nog steeds erg tegen. Ik zal tussendoor af en toe wat andere artikelen posten, want ik denk dat velen van u er inmiddels ook wel klaar mee zijn. Het is echter een hardnekkig onderwerp wat ik steeds vaker om me heen hoor van christenen, en we zullen de koe helaas bij de horens moeten vatten en weer moeten leren hoe we goed onderzoek doen en goed Bijbel leren lezen. Soms moeten daarbij helaas vooronderstellingen en ego's aan de kant worden gezet. Bovendien is het onderwerp ook helemaal niet zo belangrijk als men het voor doet komen. God bless! :)

Claim III: Kruis
​Aangezien we vorige week al uitgebreid hebben stilgestaan bij de gnostische dwaalleringen die zo rond de tweede eeuw dominanter begonnen te worden in het christendom, zullen we daar in dit deel niet al te veel aandacht meer aan schenken. Wel wil ik stilstaan bij een aantal andere claims, zoals het gegeven dat het kruis volgens Xander onbekend was in de tijd van Jezus. Ook dit is compleet uit de lucht gegrepen. Zelfs niet-christelijke bronnen zoals Josephus meldden dat de kruisiging in die tijd heel normaal was (De Joodse Oorlog, boek 2, hoofdstuk 5, vers 2; maar ook 2.12.6, 2.13.2, 2.14.9, 3.7.33, 4.5.2,  5.6.5, 5.11.1 en 7.6.4), en ook Tacitus noemt dit als een straf die gebruikelijk was, terwijl hij daar als niet-christen geen enkel belang bij had om zoiets te verzinnen. Xander claimt verder dat er technisch gezien niet eens sprake was van een kruis, maar dat het hier om een soort paal ging. Semantisch gezien betekent het Griekse stauros inderdaad vaak paal in de Griekse literatuur, maar bedenk dan wel dat de verticale paal meestal al stond, en de dwarsbalk symbolisch gezien door de ter dood veroordeelde ook naar de plek van de kruisiging gedragen moest worden (bron). Ook in de Bijbel zien we dit gebeuren (Markus 15:21). Als Simon van Cyrene de dwarsbalk draagt, draagt hij technisch gezien dus inderdaad een paal, maar die wordt natuurlijk bevestigd aan de alreeds staande paal.

Claim V: King James
Na een aantal onverifieerbare claims (er worden amper bronnen of bewijzen aangehaald voor Xanders beweringen) wil ik kijken naar wat hij zegt over de Engelse koning James. Jakobus, zoals we hem in Nederland noemden, was inderdaad een kleurrijk figuur. Dit doet echter niets af aan het vertaalwerk dat door 54 anderen is gedaan. Jakobus was natuurlijk zélf geen onderdeel van deze groep vertalers. Natuurlijk zou hij hypothetisch gezien invloed uit hebben kunnen oefenen, maar daarbij zou deze vertaling ongetwijfeld keihard door de mand gevallen zijn, aangezien er vóór de KJV al goede vertalingen zoals de Wycliffe of Geneva Version waren. Die konden dan vergeleken worden, en dan had men gezien dat de King James teveel afweek van de vele andere vertalingen die er destijds al waren. Natuurlijk heeft een vertaling hier en daar andere accenten, maar om nu te impliceren dat King James eigenhandig de hele boel heeft gemanipuleerd is natuurlijk grote nonsens.

Claim VI: Bekering
Xander beweert vervolgens dat het woord bekering "omkering van je oude wegen" betekent. Dat is niet helemaal juist. Het Griekse metanoeo, wat vaak als bekeren is vertaald, is een samengesteld woord, dat bestaat uit meta en noeo. Meta betekent anders (denk maar aan metamorfose bijvoorbeeld; anders eruitzien) en noeo is een werkwoord dat denken betekent. Bekering betekent strikt genomen dus anders denken. Dat is dan ook wat de concordantie aangeeft als de primaire betekenis. Xander geeft aan dat bekering door de kerkelijke instituties vaak is opgevat als "bekeren tot een systeem", en vertelt dat dat niet de juiste interpretatie is. Dat is natuurlijk helemaal waar, maar eerlijk gezegd is dat een wel heel middeleeuwse manier van denken over bekering. Die interpretatie heb ik al heel lang niet meer gehoord. Sinds de reformatie zijn mensen veel meer gaan lezen en is veel duidelijker geworden dat dit soort primitieve moslim-achtige praktijken niet van toepassing zijn op het proces van bekering. Ook dit is dus weer een typische stropopredenering; waarbij de punten van de tegenstander onjuist gepresenteerd worden en vervolgens aangevallen.

Claim VII: Schuld
Verder meent hij dat Jezus niet geïnteresseerd was in hoe mensen leefden, en noemt daarbij zaken als religie, regeltjes of offers. Dit is maar een halve waarheid. Jezus was wel degelijk geïnteresseerd in hoe wij leefden, en hoewel Hij sterk ageerde tegen de zelf verzonnen of véél te ver doorgevoerde regels en tradities van de farizeeërs (bijv. in Matth 15:3), is duidelijk dat Jezus de institutie van de offerdiensten legitimeerde en mensen zelfs aanspoorde om dat te doen (Mattheüs 8:4, Markus 1:44, Lukas 5:14) nadat zij genezen waren. Ook het houden van regels werd door Hem bepleit; wie de Bergrede (Matth. 5-7) heeft gelezen, weet dat Hij daar diverse voorbeelden van gaf. Niet tot het verkrijgen van zaligheid, maar meer om aan te geven wat de standaard is (perfectie, volgens Matth. 5:48). De bedoeling was dat de farizeeërs hierdoor zouden gaan inzien dat zij de wet van Jezus nóóít en te nimmer zouden kunnen houden, aangezien de zonde al in het hart begint (vers 28). De enige manier om gered te worden, is te accepteren dat Hij de wet al heeft vervuld voor ons (vers 17-18), en door te sterven voor onze zonden al aan álles heeft voldaan, zodat er niets meer tegen ons in te brengen is als wij vertrouwen in Zijn volbrachte werk (Rom. 3:23-24, 2 Kor. 5:21).

Claim VIII: Liefde
Xander focust graag op de woorden liefde en licht in het artikel, en ook in eerdere artikelen viel het op dat hij dit regelmatig noemt. Deze woorden moeten echter eerst semantisch geduid worden, alvorens we kunnen zien wat hij daarmee bedoelt. Wat is liefde immers? Vraag het de één, en hij zal zeggen dat het tolerantie betekent. Weer een ander zou zeggen dat het respect betekent. De vraag is echter; wat bedoelt Jezus ermee? Jezus geeft een aantal duidelijke kaders als het om liefde gaat. Zo vertelt Hij in Johannes 17:9 dat Hij niet voor de wereld bidt, maar enkel voor degenen die de Vader Hem gegeven heeft. Jezus zet de wereld en de liefde tegenover elkaar in Johannes 15:18-19. De apostel Johannes vertelt in zijn zendbrief dan ook dat wij de dingen van de wereld juist níet lief moeten hebben (1 Joh. 2:15). Liefde is volgens Bijbelse begrippen dus iets anders dan tolerant zijn jegens andere religies. Jezus is de énige Weg tot de Vader (Joh. 14:6), en iedereen die een ander evangelie verkondigt, is dan ook vervloekt (Galaten 1:6-9). De liefde van Jezus moet bezien worden binnen de juiste kaders, en die zijn beperkt. Daarin is geen ruimte voor het overtreden van de wetten en regels die God heeft ingesteld. Ook Jezus Zélf getuigde daarvan; Hij hield Zich aan alle regels (Matth. 5:17-18) die Mozes had doorgegeven aan het volk.

Claim IX: Licht
Wat Xander regelmatig doet, is het zelf invullen van de definities van kreten die hij in de Bijbel tegenkomt. In Mattheüs 25 ziet hij het woord "olie" en vult dit in met de kreet "bewustzijn". Dat is een typisch gnostische benadering van de Bijbel. We moeten de Bijbel zichzélf laten definiëren. Zijn tweede suggestie is daarom logischer; olie staat inderdaad vaak in verband met de Geest (1 Sam. 16:13), hoewel hij daarbij aan een andere geest denkt dan de meeste van de lezers hier. Aangezien hij het over bewustzijn heeft, bedoelt hij niet de Heilige Geest van God als Persoon, maar ons eigen bewustzijn, waarvan we weten dat die ons kan misleiden (Jer. 17:9). We worden juist aangespoord om ons te laten leiden door de Heilige Geest van God, en niet ons eigen "vlees" (Rom. 8:13-14). De Jezus die Xander predikt, is dan ook een ándere Jezus (2 Kor. 11:4a), de geest waarover Xander schrijft, is een ándere geest (2 Kor. 11:4b), het evangelie dat Xander preekt, is een ánder evangelie (2 Kor. 11:4c) en het licht dat Xander zijn lezers voorstelt, is een vals licht van Satan (2 Kor. 11:14). Kijk dus goed uit met wat hij zegt. Als u niet sterk in uw geloof staat, raad ik u aan zijn website te mijden.

Claim X: Zeshonderdzesenzestig
Xander eindigt met de grootste shocker; dat het geloven in het kruis van Jezus gelijk zou staan met het teken van het beest. Chi-Xi-Stigma zou zich volgens hem vertalen als Teken-Van-Christus, waarbij aan het "Kruis" gedacht moest worden. Het is inderdaad zo dat de verouderde Griekse letter Stigma een sterke connotatie heeft met een merk of teken, wat nog duidelijk te herkennen is aan het woord stigmatiseren (iemand "wegzetten"). Chi en Xi hebben echter vrijwel niets met Jezus te maken. Geen enkele van deze 2 letters komt voor in de Griekse naam Iesous (Jezus). Xander stelt verder dat het kruis geen teken was dat gebruikt werd door de eerste christenen. het is inderdaad zo dat de eerste christenen vermoedelijk terughoudend waren met het gebruik ervan, omdat het vooral focuste op het doodsaspect van Jezus en niet het feit dat Hij weer levend was geworden. Toch betekent dit niet dat alle hedendaagse christenen nu het teken van het "beest" dragen. We hebben misschien een hangertje om onze nek met een kruis, maar we aanbidden dat (als het goed is) niet. We dragen het niet in onze rechterhand of op ons voorhoofd. Bovendien is het getal 666 iets wat je moet berekenen. Het ontdekken van wat dit teken precies is, moet derhalve geschieden aan de hand van een berekening met deze getallen. Ook staat dit teken in verband met een naam (Op. 13:17). 

Slot
Zoals u hopelijk hebt kunnen ontdekken, zijn de beweringen van Xander niet goed onderbouwd. Er worden amper bronnen aangehaald en soms zijn zijn claims zelfs compleet uit de lucht getrokken. In bepaalde opzichten heeft hij soms een klein punt, maar slaat vervolgens de plank weer helemaal mis door een extreme karikatuur te schetsen van de kerk die slechts weinigen zullen herkennen. Ja, het is inderdaad zo dat de kerk als instituut mensen heeft beschadigd door de eeuwen heen. Dit heeft echter alles te maken met de mensen die daarin zitten, en niets met God of Jezus. We zijn allen mensen, en moeten elke dag leren luisteren en leven naar wat de Heilige Geest (Rom. 8:13-14) van God ons zegt, Die een Persoon is en geen mystieke onpersoonlijke kracht. Helaas gaat dit nog steeds veelvuldig mis, en dat uit zich in twee extremen; enerzijds zijn er de zeer strikte farizeïstische mensen die menen dat zij de wet moeten vervullen tot zaligheid. Dit leidt ontegenzeggelijk tot falen en dus hypocrisie, want niemand is in staat om die façade vol te houden. Dat heb ik in de streng-christelijke kringen inderdaad vaak gezien. Anderzijds is er de vrijzinnige lang-leve-de-genade-club, die zo open staat voor van alles dat hun hersenen er bijna uit vallen. Men is hierbij soms zo gefocust op wonderen, tekenen en welvaart dat ook hier weer een façade opgetrokken wordt die tot enorme teleurstellingen leidt. "Heb ik dan te weinig geloof?" denken velen die niet genezen van hun ziekten. Xander heeft helaas met beide groepen te maken gehad, en het is dan ook een heel nauwe weg tussen deze extremen. De weg van de Geest, niet van het vlees. Leren luisteren naar Zijn stem, en niet naar onze eigen verlangens of onze trots. Allemaal falen wij, ook christenen. Niemand is daarvan uitgezonderd; ik niet, Xander niet, u niet. Alleen Jezus. Híj is dan ook onze enige Weg tot verlossing, onze enige hoop op zaligheid. Kies er daarom voor om in Hém te geloven, en niet in uzelf! God bless! :)

Trauma
Ik snap dat Xanders ervaringen met het christendom traumatisch geweest zijn. Ook uit de reacties op zijn forum valt op te maken dat hij veel "lotgenoten" heeft. De waarheid is echter dat het niet God is die dit heeft veroorzaakt, maar de mensen die in Zijn kerk zijn binnengelopen. Of in sommige gevallen beter gezegd; geslopen. Niet iedereen die in het kerkgebouw aanwezig is, is christen. Er zijn daar soms valse leraren, wolven in schaapskleren (Matth. 7:15) en antichristen (1 Joh. 2:18-19). Daarom is het zo belangrijk dat we zélf leren om de Bijbel te lezen, en niet blind vertrouwen op wat de priester of voorganger zegt! En niet alleen lezen, nee... Bestuderen! In de oorspronkelijke context. Anders kan dit leiden tot de ernstigste ketterijen die men maar kan bedenken. Voor een on-point bespreken van het idee dat iedereen uiteindelijk gered zal worden, verwijs ik u graag naar het hoofdartikel omtrent het onderwerp; alverzoening. Ook het idee dat alle genezingen fake zijn, zoals Xander meldt, deel ik niet. Ik ben wel van mening dat er veel cowboys actief zijn binnen de charismatische beweging, wat voortkomt uit alweer een verkeerd begrip van de Bijbel. Zie daarvoor dit artikel of dit e-book. 

Claim II: Kerstening
Xander maakt een groot punt van het feit dat de katholieke kerk in de derde eeuwen heeft geprobeerd om de kerk te "kerstenen". Men heeft in die periode actief geprobeerd om de heidense gebruiken van de volken in Europa christelijker te maken. Kerstening, noemde men dat. Natuurlijk is dat een kwalijke zaak geweest, maar in hoeverre is het representatief voor wat men in de eerste eeuw geloofde en voor wat wij nu geloven? Het markeert een lange periode, waarin een aantal hardnekkige tradities hun intrede deden, maar dat betekent niet noodzakelijkerwijs dat álles verwerpelijk is. Laten we eerst eens teruggaan naar de basis. Hoe is het Nieuwe Testament ontstaan? Hoe leefde Jezus en hoe werden Zijn leringen opgevat door de mensen destijds? Hoe betrouwbaar zijn de bronnen die we hebben van die periode? Xander probeert met zijn relaas een vluchtige bom te leggen onder het fundament van het christendom, maar dat fundament is steviger dan u misschien geneigd bent te denken. Dr. Geisler en dr. Turek schrijven in hun werk "Ik heb te weinig geloof om een atheïst te zijn" het volgende op over hoe het Nieuwe Testament tot stand is gekomen.

​Nieuwe Testament
In een lang betoog bouwen zij een waterdichte casus op voor de betrouwbaarheid van het Nieuwe Testament. Hierin worden veel feiten genoemd, en de data liegt er dan ook niet om. Wanneer we de betrouwbaarheid van het Nieuwe Testament met ándere klassieke teksten vergelijken, moet opgemerkt worden dat het NT in een tijdsspanne van 25 jaar veelvuldig is gekopieerd. Jezus stierf rond het jaar 32 AD, en er waren toen dus nog veel ooggetuigen in leven. Als de claims van de apostelen nonsens waren geweest, waren er ongetwijfeld bewijzen van te vinden. Dat is echter niet het geval. Ter vergelijk: de oudste kopie van Homerus werd 500 jaar later gemaakt, de oudste kopie van Plinius 750 jaar later, en de oudste kopie van Caesar pas 1000 jaar later (p. 284). Dit zijn echter bronnen die de meesten van ons als betrouwbaar aan zullen nemen. Waarom zouden we al die kopieën van het Nieuwe Testament dan afwijzen? In een andere grafiek vergelijken Turek en Geisler het aantal kopieën; het Nieuwe Testament heeft bijna 6000 kopieën, terwijl Homerus er iets meer dan 600 heeft, Caesar 10 en Plinius slechts 7 (p. 284). De handgeschreven kopieën bevestigen de betrouwbaarheid van het origineel, want het is een bewijs van 1. het belang van dit origineel en 2. draagt dit bij aan een betere reconstructie van dit origineel. Er kunnen fouten ingeslopen zijn bij het handmatig kopiëren, dus het is belangrijk te focussen op wat zij allen gemeen hebben. In de kern blijven de belangrijkste zaken van het evangelie daarmee overeind: dat Jezus is gestorven, begraven en weer opgestaan ter verzoening van onze zonden. Ook buitenbijbelse bronnen zoals Josephus en Tacitus bevestigen veel van wat is opgeschreven door de apostelen (p. 337, 341).

Gnostiek
De leringen van Jezus gingen over op de apostelen, en van hen werd deze overgedragen op de zogenaamde Anteniceense kerkvaders, beter bekend als de apostolische vaderen. Polycarpus was bijvoorbeeld een leerling van Johannes de apostel, en Irenaeus was weer een leerling van Polycarpus. De uitvalsbasis van de leiders van deze christelijke tradities was hoofdzakelijk Antiochië, een plek die ook veelvuldig in de Bijbel wordt genoemd. In Handelingen 11:25-27 wordt duidelijk dat dit de bakermat is van het christendom. In de eerste drie eeuwen was er echter ook een concurrerende visie op het christendom, die voornamelijk gekleurd werd door invloeden vanuit Alexandrië; de zogenaamde gnostiek, waarbij het verwerven van kennis als de meest verheven deugd werd beschouwd. Er waren dan ook voortdurende polemieken tussen de gelovigen uit Antiochië en de gnostischen uit Alexandrië, die steeds meer de overhand begonnen te krijgen. Ook in de Bijbel zien we al iets van die strijd ontstaan, in bijvoorbeeld Handelingen 6:9-10. Waar de kopieën van het Nieuwe Testament voornamelijk in de eerste eeuw te plaatsen zijn, als er nog ooggetuigen in leven zijn die de claims eventueel hadden kunnen weerleggen, zien we dat de Alexandrijnse documenten die een meer gnostische benadering bepleiten, pas vanaf de tweede eeuw ontstaan, als ooggetuigen allang niet meer leven.

Constantijn
Xander zinspeelt op het gegeven dat de Bijbelse canon eigenlijk door keizer Constantijn is geïnitieerd, iets wat op zichzelf al onjuist is. De definitieve canon kwam pas in 367 AD, door bisschop Athanasius. Constantijn had vrij weinig te maken met de vorming van de canon van het Nieuwe Testament. Die canon was al geruime tijd bekend bij de apostolische kerkvaderen, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het Muratoriaanse fragment (ca. 170 AD), ruim een eeuw eerder dan de concilie van Nicea. In dit document wordt ook de afwijkende canon van de gnosticus Marcion weerlegd. Polycarpus (de leerling van de apostel Johannes) ontmoette Marcion eens, en zei hem dat hij de "eerstgeborene van Satan" was, in reactie op zijn gnostische ketterijen. Helaas zien we in Xanders artikel veel van die Marcionische dwalingen terug, waarin de Schepper uit het Oude Testament als een kwaadaardige demiurg wordt neergezet. Het is wél zo dat Constantijn een grote invloed heeft gehad op de zogenaamde kerstening van het heidendom. We zien dat jammer genoeg nog in veel tradities terug, die hun oorsprong overduidelijk buiten de Bijbel vinden. Denk bijvoorbeeld aan het kerstfeest, wat oorspronkelijk een heidens feest was rond de midwinterzonnewende (Sol Invictus), en wat op 25 december gevierd werd. Dit terwijl Jezus vermoedelijk in het najaar geboren is. Ook werd het Paasfeest gekerstend, wat relatief gemakkelijk te doen was omdat ook het Joodse Pesach rond die tijd gevierd werd. In het Engels wordt het (helaas) nog steeds vaak Easter (genoemd naar de vruchtbaarheidsgodin Ishtar) genoemd. In het Duits wordt het Ostern genoemd, waar Ishtar als Ostara te herkennen is. Tradities als eieren beschilderen zijn vermoedelijk van heidense oorsprong en nadien ook geassocieerd met het christelijke Paasfeest. Een gemeenschappelijke deler hierbij is "nieuw leven", wat de opstanding met de vruchtbaarheidscultus van Ishtar trachtte te verzoenen. 

Conclusie
Het is natuurlijk enorm jammer dat de gnostici en daarna de Katholieke Kerk zo'n enorme stempel op het oorspronkelijke christendom hebben gedrukt. Toch is het niet eerlijk om dit pure christendom te beoordelen aan de hand van deze overduidelijke perversies. Dat sommige dingen gekerstend zijn, betekent niet noodzakelijkerwijs dat álles gekerstend is. Wat Xander hier doet is, zonder dit goed te onderbouwen met feiten en bronnen, het schetsen van een stropop die hij vervolgens keihard aanvalt. We hebben gezien dat het oorspronkelijke Nieuwe Testament bijzonder goed gedocumenteerd is; nog beter dan veel van wat we bijvoorbeeld over de Romeinse keizers of Griekse filosofen weten. De apostelen waren zelfs bereid te sterven voor waar zij in geloofden, en er waren nog vele ooggetuigen in leven die hun verslagen konden bevestigen. Het is uiterst onwaarschijnlijk dat de Bijbelse canon is vervalst of dat daar een gekleurde selectie op is toegepast. Het is een betrouwbaar verslag, en dus is het belangrijk dat we dit boek in haar eigen context beoordelen. We zullen in een tweede deel verder inzoomen op de andere extreme claims die Xander in het artikel doet. Laat u niet van de wijs brengen. God bless! :)