Homogenezing.. Kan dat?

Een tijd geleden zocht tv-presentator Ewout Genemans uit hoe in Nederland mensen met homoseksuele gevoelens genezen konden worden van hun verlangens. Onlangs werd de reportage herhaald op tv. Het onderzoek was tweeledig: a. is dit überhaupt mogelijk? En b. hoe gaat dit dan precies? Ten slotte werd daar ook flink commentaar op gegeven. Hierbij werd vrij breed ingezet, dus werd ook gekeken naar genezingen binnen de islam, hoewel het leeuwendeel van de kritiek zich op de kerk leek te richten. Daarom denk ik dat het belangrijk is dat de kerk met een afgewogen antwoord komt op dergelijke fenomenen. Laten we er een aantal elementen uit halen. Allereerst wil ik kijken naar wat er wérkelijk aan de hand is als iemand aangeeft homoseksuele gevoelens te hebben. Voorts wil ik kijken naar het mensbeeld tegenover Goddelijke perspectief op deze kwestie. Daarna richten we ons op de huidige modus operandi als we kijken naar hoe de kerk momenteel omgaat met homoseksualiteit, en ten slotte proberen we te kijken naar een oplossing voor de kerk en deze postmoderne uitdaging. Immers, Gods Woord is heel duidelijk over homoseksualiteit, in zowel het Oude als het Nieuwe Testament. Daar schreef ik o.a. dit artikel al eens over.

"Dwaal niet! Ontuchtplegers, afgodendienaars, overspelers, schandknapen, mannen die met mannen slapen, dieven, hebzuchtigen, dronkaards, lasteraars en rovers zullen het Koninkrijk van God niet beërven."
​(1 Korinthe 6:10, HSV)

Antwoord
In de reportage van Genemans zien we verschillende visies op homoseksualiteit. De wereld kijkt hiernaar alsof het een normale variant is op seksualiteit, zoals dit in het dierenrijk ook voor komt. De kerk worstelt echter met deze vraag. Komt dit door een afwezige vader, een dominante moeder? Of vice versa? Is er een "kanaal" geweest in het leven van iemand waardoor deze zonde zijn ingang kon vinden? Het zijn vragen die aangeven hoe christenen proberen een antwoord te formuleren op dit fenomeen. Homoseksualiteit wordt vaak in verband gebracht met lust, maar is dat wel altijd het geval? En als de liefde vooral centraal staat, is het dan wél oké? Steeds meer kerken schuiven de grenspaaltjes daarom maar steeds verder op, onder het mom van "liefde overwint alles", maar is dat wel de juiste Bijbelse aanpak?

Geaardheid
Verondersteld wordt nog steeds dat ongeveer 10% van de mensen een andere seksuele geaardheid heeft. Dit cijfer is gebaseerd op het hardnekkige "onderzoek" van Alfred Kinsey, die hier in 1948 en 1953 al resultaten over publiceerde. Later bleek echter dat hij zijn onderzoek vooral had gedaan in gevangenissen en onder sekswerkers, soms in ruil voor sigaretten. Ik hoef u niet te vertellen dat dit de resultaten natuurlijk flink beïnvloedt. Het geeft een beetje de indruk dat Kinsey er een eigen agenda op nahield. Latere onderzoeken kwamen dan ook met veel lagere percentages, hoewel linksprogressieve clubs nog steeds menen dat het werkelijke percentage eigenlijk hoger is.

"En zij zei: Niemand, Heere. En Jezus zei tegen haar: Ook Ik veroordeel u niet; ga heen en zondig niet meer." (Joh. 8:11, HSV)

Reacties
Maar wat is er dan precies aan de hand als iemand deze gevoelens heeft? Christenen worstelen met deze vraag en komen soms met de meest lompe of juist zeer inclusieve reacties, omdat ze er niet goed raad mee weten. Beide reacties zijn naar mijn idee extremen. Laten we eens naar Jezus' reactie op een overspelige vrouw kijken. Hoe ging hij daar mee om? In Johannes 8 lezen we dat de gevestigde religieuze orde heel erg op haar neer kijkt en vooral focust op de zonde. Jezus echter kijkt ook naar de mens achter de zonde, en ziet iemand die verloren is en redding nodig heeft. Dit neemt echter niet weg dat Hij wel degelijk de zonde benoemt en wil dat ze daarmee stopt! Dit is een heel belangrijke nuance die veel "inclusieve kerken" vergeten anno 2024. Zij schieten juist helemaal door naar de andere kant en willen dit niet als zonde benoemen, maar als een "variatie".

Foutje?
Christenen die met deze gevoelens worstelen stellen zichzelf daarom vaak de vraag: "Ben ik dan een foutje van God? Ik voel dit toch?" Ze ervaren het als een onlosmakelijk onderdeel dat verbonden is met hun persoon, en kunnen zich geen realiteit voorstellen waarin het anders is. En misschien is dat ook wel zo. Maar dat maakt Gods gebod nog steeds niet anders. Laten we niet Gods woord aan gaan passen aan onze situatie. Want laten we dit eens extrapoleren naar alle andere christenen wereldwijd. Worstelen zij ook niet met allerlei gevoelens waarvan zij het idee hebben dat die onlosmakelijk met hen verbonden zijn? Die ook een diepe invloed hebben op hun dagelijks leven? Waarom zouden homoseksuelen of transgenders of welke letter van het alfabet ook dat alleenrecht hebben? Iemand met ADHD kan bijvoorbeeld ook veel beperkingen in het leven ervaren. Onderzoek heeft uitgewezen dat mensen met ADHD door een te snelle dopamine-afbraak veel verslavingsgevoeliger zijn, maar betekent dit dat zij daar dan ook maar aan toe moeten geven? Natuurlijk niet.

" 5. Immers, zij die naar het vlees zijn, bedenken de dingen van het vlees, maar zij die naar de Geest zijn, de dingen van de Geest. 6. Want het denken van het vlees is de dood, maar het denken van de Geest is leven en vrede. 7. Immers, het denken van het vlees is vijandschap tegen God. Het onderwerpt zich namelijk niet aan de wet van God, want het kan dat ook niet." (Romeinen 8:5-7, HSV)

Modus Operandi
Als u met deze gevoelens worstelt, weet dan dat u niet de enige bent. Alle christenen wereldwijd worstelen met zonde. U bent geen foutje. God heeft de mens perfect geschapen, maar door de zondeval kwam het verderf in ons DNA. Sommige mensen worstelen dagelijks met angst of de neiging om te liegen, en ook dat zijn zonden die in een zelfde soort rijtje genoemd worden in Openbaring 21:8. Of wat te denken van jaloezie, afgunst of woede-uitbarstingen? Of egoïsme, onenigheid, vijandschap en ruzie? In Galaten 5 worden dit werken van het vlees genoemd, en vinden we die náást zonden als overspel, hoererij en losbandigheid. Wat is dus de oplossing? In Romeinen 7 en 8 vinden we het antwoord. Elke dag weer moeten we leren te wandelen met de Geest. Sterker nog; van moment tot moment. En dat is lastig, dat begrijp ik, want die oude mens is er ook nog. Maar het is zéker niet onmogelijk.

Genezing
"Maar is dit dan niet gewoon te genezen? Net zoals we ook kunnen bidden voor genezing van blindheid en andere zaken die na de zondeval hun intrede in ons DNA hebben gedaan?" Natuurlijk is voor God in principe niets onmogelijk, maar bedenk wel dat God niet altíjd geneest. Hij is geen algoritme dat altijd op dezelfde manier werkt, als we maar precies de juiste toverspreuk of het juiste mantra zeggen, of de juiste magische rituelen doen, zoals iemand in de reportage van Genemans op een bepaald moment deed. Natuurlijk kunnen we bidden voor welke probleem dan ook, maar soms heeft God nu eenmaal een bedoeling met een bepaald onderdeel van onze persoon. Om weer even naar het eerdere voorbeeld terug te gaan: Mensen met ADHD hebben soms veel voordeel van zgn. hyperfocus, wat juist weer heel handig is bij het begrijpen van complexe materie. Ook zijn ze vaak veel creatiever. Iemand met autisme kan op zijn beurt soms ook bepaalde taken weer heel goed en nauwkeurig doen. En misschien is iemand met homoseksuele gevoelens juist wel heel erg sociaal en empathisch, wat pastoraal gezien enorme voordelen heeft. 

Perspectief
Wij zijn niet alléén onze gevoelens of ons label, maar we zijn wel allemaal een unieke persoonlijkheid die God kan gebruiken in Zijn koninkrijk; u bent dus zeker geen foutje! En ja, het is zeker mogelijk om met homoseksuele gevoelens om te gaan als christen. Makkelijk? Nee. Maar met de Heilige Geest zijn we écht in staat om dit te doen. Ik ken christenen met deze gevoelens die er bewust voor kiezen om alleen te blijven. We zijn meer dan een seksueel wezen en we kunnen ook ándere betekenisvolle relaties met anderen aangaan. Net zoals het voor sommige heteroseksuelen moeilijk lijkt om van bijvoorbeeld hun pornoverslaving af te komen, is dat niet anders voor homoseksuelen die worstelen met hun gevoelens. Geen enkele zonde is hetzelfde, dus een één-op-één-vergelijking is nooit helemaal te maken, maar daar gaat het even niet om. Laten we in elk geval niet aan Gods woord gaan tornen om onze tekortkomingen goed te praten. Er ís een weg uit uw situatie, maar die vergt volledige overgave aan de Heilige Geest, over welke zonde we het dan ook hebben. God bless! (: