Is Israël eigenlijk wel de vijgenboom uit Mattheüs 24?

Deze vraag stelde de apologeet Mike Winger zichzelf hardop, enkele weken geleden. Ik respecteer deze broeder uit de kringen van Calvary Chapel enorm, en zijn vaardigheden om met de Bijbel om te gaan staan wat mij betreft absoluut niet ter discussie. Ik ben het in heel veel gevallen met hem eens, maar in dit geval deel ik zijn precieze conclusie niet. Hier kunt u de hele video in het Engels bekijken en uw eigen mening vormen. Om het tempo een beetje in dit artikel te houden, zal ik zijn argumentatie kort proberen samen te vatten.

"Wanneer zijn tak al zacht wordt en de bladeren uitspruiten, dan weet u dat de zomer nabij is."

Aantal
Winger is van mening dat de context niet per sé aan lijkt te geven dat de vijgenboom over Israël gaat. Naar zijn idee is dit in de tekst gelegd, ingebracht vanuit een ander vers uit de Bijbel. Om zijn argument kracht bij te zetten, noemt hij 2 redenen. De eerste reden is dat in zijn optiek, de Bijbel 17 keer spreekt over een vijgenboom in het Oude Testament, en dat dat slechts in 1 geval specifiek over Israël gaat (zie hiernaast). Het beeld van een vijgenboom maakt naar zijn idee deel uit van de symboliek waarmee uitgedrukt wordt dat iemand het voor elkaar heeft, dat er voorspoed heerst. Net zo als wij zouden zeggen: "Huisje, boompje, beestje," zou een Jood in die tijd zeggen: "Dan zit ik lekker onder mijn vijgenboom." Hoewel ik zijn gedachtegang wel degelijk kan volgen, en veel van die 17 teksten dat beeld inderdaad lijken te communiceren, heb ik daar wel een aantal kanttekeningen bij.

"Want een volk is tegen Mijn land opgetrokken, machtig en niet te tellen; zijn tanden zijn leeuwentanden, het heeft de hoektanden van een leeuwin. Het heeft van Mijn wijnstok een woestenij gemaakt en Mijn vijgenboom tot een kale tak. Het heeft hem volledig afgeschild en weggeworpen, zijn ranken zijn wit geworden."
​(Joël 1:6-7, HSV)

Context
De eerste kanttekening is dat er in de indirecte context wel degelijk gebruik gemaakt lijkt te worden van de vijgenboom als type van Israël. Wat bedoel ik daarmee? Wel, in de oorspronkelijke Bijbel was er geen hoofdstukindeling en zelfs geen versindeling. Dit is een uitvinding uit de Middeleeuwen om de leesbaarheid te vergroten. We moeten de context dus niet beperken tot Mattheüs 24, en dit boek behandelen als een soort ladenkast van verhalen, preken en gebeurtenissen, waarbij de volgorde niet van belang is. Er zit een bepaalde opbouw in dit boek. We zien dat Jezus sterk ageert tegen het Joodse religieuze leiderschap, die Hem niet als Koning wilde accepteren. Jezus zet de toon al bijna meteen, in Mattheüs 3:7, vlak na het begin van Zijn bediening. Een tweede ijkpunt vinden we in Mattheüs 5 t/m 7, waar Jezus de lat nóg hoger legt dan de farizeeërs, door te laten zien dat zonden zelfs al in ons hart beginnen. Hij sluit het eerste deel van deze zogenaamde "Bergrede" dan ook af met: Weest u dan volmaakt, zoals uw Vader, Die in de hemelen is, volmaakt is" (Matth. 5:48). Als de farizeeërs dan in Mattheüs 12 de macht van Jezus toe beginnen te schrijven aan de satan (vers 24-32), begint Jezus enkel en alleen nog tegen hen in gelijkenissen te praten. Dit is een straf, niet om meer inzicht te geven, maar juist om de waarheid te verhullen (Matth. 13:10-17). Daarna zien we in dit boek nog veel meer dieptepunten ontstaan (bijv. hoofdstuk 16 en 20), tot het moment dat Hij tegen hen zegt dat het Koninkrijk van hen zal worden weggenomen (Matth. 21:43). In Mattheüs 23 zien we dat Jezus dan ook echt hélemaal klaar is met de corrupte regie van de farizeeërs, wat culmineert in de rede uit Mattheüs 24. Één van de afsluitende woorden van Jezus uit het vorige hoofdstuk was immers: "Uw huis wordt als een woestenij voor u achtergelaten" (Matth. 23:38), wat een directe connector vormt met de vraag van de discipelen, meteen in het volgende hoofdstuk: "Wanneer zullen deze dingen gebeuren?" (vers 3) als reactie op Jezus' opmerking dat zelfs de imposante tempelgebouwen zouden worden afgebroken. Middenin die bredere context, en zelfs vlak voor Zijn laatste tirade tegen de farizeeërs in hoofdstuk 23, vinden we een gekke gebeurtenis.

"'s Morgens vroeg, toen Hij terugkeerde naar de stad, kreeg Hij honger. En toen Hij een vijgenboom langs de weg zag, ging Hij ernaartoe en vond er niets aan dan alleen bladeren. Hij zei tegen hem: Laat er aan u geen vrucht meer groeien in eeuwigheid! En de vijgenboom verdorde onmiddellijk. Toen de discipelen dat zagen, verwonderden zij zich en zeiden: Hoe is de vijgenboom zo ineens verdord? Maar Jezus antwoordde en zei tegen hen: Voorwaar, Ik zeg u: Als u geloof had en niet twijfelde, zou u niet alleen doen wat er met de vijgenboom is gedaan, maar zelfs als u tegen deze berg zou zeggen: Word opgeheven en in de zee geworpen, dan zou het gebeuren. En alles wat u in het gebed vraagt, in geloof, zult u ontvangen." (Mattheüs 21:18-22, HSV)

Vijgenboom
Het lijkt vreemd dat Jezus zómaar opeens een vijgenboom vervloekt, terwijl het niet eens het seizoen was voor vijgen. De aanleiding hiertoe was dan vermoedelijk ook niet zozeer dat er geen vruchten aan deze fysieke boom zaten, maar dat Hij die vruchten miste bij de farizeeërs en Schriftgeleerden, zoals de directe context in de verzen ervoor aan lijkt te geven (vers 12-17). Ook in de verzen erna zien we de prominente rol van de farizeeërs weer in het hoofdstuk. Deze vreemde gebeurtenis is dus ingebed in één centraal thema: de kwade vruchten van de farizeeërs. Het lijdt mijns inziens dan ook geen twijfel dat hier vooral een meer geestelijke kwestie wordt uitgebeeld. Ja, dit wordt vaak uitgelegd als het hebben van geloof (vers 20-21), en dat is helemaal terecht. Dit is echter een vrij "smalle" verklaring, omdat het de bredere context van de voorgaande verzen buiten beschouwing laat. Het is immers ook zo dat een gebrek aan geloof de ándere kant van de medaille markeert. Dat is namelijk wat er gebeurt in de voorgaande verzen (vers 14-17); de blinden, kreupelen, jonge kinderen en zuigelingen krijgen lof van Jezus, terwijl de religieuze elite ervan lang kreeg (vers 12-13). Het gebrek aan geloof van de religieuze elite, die bestond uit o.a. de farizeeërs en Schriftgeleerden, is wat leidde tot de vervloeking van de vijgenboom. Voor een Jood was het onmiskenbaar welke connectie Jezus hiermee legt, en dat is dan ook waarschijnlijk waarom Mattheüs deze gebeurtenis hier opneemt in zijn evangelie. De vijgenboom was en is immers een symbool van Israël. In tegenstelling tot wat Winger beweert, is er wel degelijk een precedent in het Oude Testament, en dan bedoel ik niet enkel Joël 1:7. Ook in het boek Richteren vinden we een bijzondere parabel, waarin 4 typen bomen worden genoemd.

"Eens gingen de bomen op weg om een koning over zich te zalven. Ze zeiden tegen de olijfboom: Wees koning over ons! Maar de olijfboom zei tegen hen: Zou ik mijn olie opgeven, die God en de mensen in mij prijzen, en zou ik weggaan om boven de andere bomen te zweven? Toen zeiden de bomen tegen de vijgenboom: Komt u, wees koning over ons! Maar de vijgenboom zei tegen hen: Zou ik mijn zoetigheid en mijn goede vrucht opgeven, en zou ik weggaan om boven de andere bomen te zweven? Toen zeiden de bomen tegen de wijnstok: Komt u, wees koning over ons! Maar de wijnstok zei tegen hen: Zou ik mijn nieuwe wijn opgeven, die God en mensen vrolijk maakt, en zou ik weggaan om boven de andere bomen te zweven? Ten slotte zeiden al de bomen tegen de doornstruik: Kom, weest u koning over ons! En de doornstruik zei tegen de bomen: Als u mij naar waarheid tot koning over u zalft, kom dan en neem de toevlucht in mijn schaduw. Maar zo niet, laat er dan vuur uitgaan van de doornstruik, dat de ceders van de Libanon zal verteren."
​(Richteren 9:8-15, HSV)

Abimelech
De directe applicatie van deze gelijkenis, heeft natuurlijk betrekking op wat er gebeurde nadat de Israëlische richter Gideon (bijgenaamd Jerubbaäl) stierf. ​Hij wilde niet over Israël heersen, maar vertelde hen dat God over hen zou moeten heersen (Rich. 8:23), en dat is dan ook waarom ze de heerser kregen die ze verdienden: Abimelech, die een zeer slecht man bleek te zijn. Hij is als de doornstruik die enkel prikt, geen eetbare vruchten draagt en waarvan het hout enkel nog goed is om te verbranden. Toch zit er vaak ook een gelaagdheid in veel gelijkenissen, profetieën en symbolen in de Bijbel. De 19e eeuwse Engelse theoloog Bullinger merkt bij deze parabel dan ook het volgende op:

De olijfboom is een symbool van Israëls religieuze privileges (ref. Romeinen 11)
De vijgenboom is een symbool van Israëls nationale privileges (ref. Lukas 13)
De druiventros is een symbool van Israëls geestelijke privileges (ref. Johannes 15)
De doornstruik is een profetische voorafschaduwing van de antichrist

Typologie
Deze uitleg lijkt kort door de bocht, maar het is wel bijzonder dat we met name in het nieuwe testament inderdaad precies diezelfde beelden gebruikt worden om deze symboliek over te brengen. In Romeinen 11 wordt Israël inderdaad vergeleken met een olijfboom, als een uitverkoren volk dat in dat opzicht privileges heeft ten opzichte van de andere naties (vers 17-24, e.v.) Verder zien we met betrekking tot het beeld van de vijgenboom dat behalve de gebeurtenis in Mattheüs 21, ook in Lukas 13 een iets ander verhaal naar voren komt. Ook hier wordt een vijgenboom vervloekt, maar praat Jezus in de derde persoon, met een gelijkenis. Opmerkelijk is dat deze vijgenboom middenin een wijngaard is geplant. Houd dit beeld goed vast, we komen hier zo dadelijk op terug. Deze vijgenboom kreeg 3 jaar de tijd om vrucht te dragen, maar die bleven helaas uit. De vijgenboom krijgt van de Heer vervolgens nog 1 jaar de tijd om alsnóg vrucht te dragen, en anders wordt deze omgehakt. Dit lijkt een antwoord te zijn op vers 5, waar Jezus alle mensen in Israël (zowel het noordelijke Galilea als het meer zuidelijke Jeruzalem worden genoemd) oproept om zich te bekeren. Ook hier zien we dus weer duidelijk een connector met Israël in zijn totaliteit, als natie. Ook lijkt dit een referentie te zijn aan de duur van Jezus' bediening op aarde in die tijd. Drie jaren waren inmiddels verstreken, en telkens werd Jezus afgewezen door de religieuze elite. De gevolgen hiervan hadden nationale implicaties. Immers, heel het land (het huis van Israël) zou als een woestenij worden achtergelaten (Matth. 23:38) en meer specifiek; heel Jeruzalem en in het bijzonder de tempel zou worden verwoest (Matth. 24:2). Het volgende beeld dat Bullinger noemt in relatie tot Israël, is echter de druiventros. Behalve Johannes 15 noemt hij hierbij nóg een referentie; het betreft andermaal een belangrijke en bijzondere gelijkenis uit Jesaja. Laten we die samen lezen.

"Ik wil graag voor mijn Beminde zingen, een lied van mijn Geliefde over Zijn wijngaard. Mijn Beminde had een wijngaard op een vruchtbare heuvel. Hij spitte hem om en zuiverde hem van stenen, Hij beplantte hem met edele wijnstokken. In het midden ervan bouwde Hij een toren, en hakte ook een perskuip daarin uit. Hij verwachtte dat hij goede druiven zou voortbrengen, maar hij bracht stinkende druiven voort. Nu dan, inwoners van Jeruzalem en mannen van Juda, oordeel toch tussen Mij en Mijn wijngaard. Wat is er nog meer te doen aan Mijn wijngaard, dan wat Ik eraan gedaan heb? Waarom heb Ik verwacht dat hij goede druiven zou voortbrengen, terwijl hij slechts stinkende druiven voortbracht? Nu dan, Ik wil u graag bekendmaken wat Ik met Mijn wijngaard ga doen: Ik zal zijn omheining wegnemen, zodat hij verwoest zal worden; Ik zal een bres slaan in zijn muur, zodat hij vertrapt zal worden. Ik zal er een wildernis van maken. Hij zal niet gesnoeid worden of geschoffeld, maar dorens en distels zullen er opschieten. En Ik zal de wolken gebieden geen regen erop te laten neerkomen. Want de wijngaard van de HEERE van de legermachten is het huis van Israël, en de mannen van Juda zijn Zijn lievelingsplant. Hij verwachtte goed bestuur, maar zie, het werd bloedbestuur, gerechtigheid, maar zie, het werd geschreeuw."
​(Jesaja 5:1-7, HSV)

Wijngaard
Met deze gelijkenis lijkt God bij monde van Jesaja, de typologie uit de gelijkenis van Jotham uit Richteren 9 weer op te pikken. Immers, behalve de druiventros wordt ook het beeld van de distelstruik weer genoemd, en bovendien eindigt het verhaal ongeveer gelijk. Er komt een bloedbestuur (net als onder Abimelech) en er volgt zelfs vuur waarmee de straf op de ongehoorzaamheid van het Israëlisch leiderschap wordt voltrokken (vergelijk Jesaja 5:24 met Richteren 9:15, 20, 49 en 57). Het is ook het woordbeeld wat Jezus in Johannes 15 gebruikt om de geestelijke vruchten van Zijn volgelingen aan te spiegelen. Hij zet de goede werken van Zijn ranken (Jezus introduceert Zichzelf immers als de wáre Wijnstok) hier als het ware tegenover de ranken uit Jesaja 5, die géén vruchten dragen. Ook het beeld van verbranding wordt weer gebruikt. Het hout van de wijnrank is immers onbruikbaar om mee te bouwen, maar enkel goed om verbrand te worden (vers 6). Ook op een aantal andere plekken in de evangeliën borduurt Jezus verder op het beeld van deze gelijkenis over de wijngaard uit Jesaja 5. Denk bijvoorbeeld aan Mattheüs 20:1-16 en Mattheüs 21:33-41. De Schriftgeleerden en farizeeërs waren ongetwijfeld zeer bekend met Jesaja 5, en hadden dus meteen door dat Hij over hén sprak (Matth. 21:45). Zíj waren het bloedbestuur waarover Jesaja al sprak in vers 7 van hoofdstuk 5. Voor hén was dus ook het oordeel van vuur. Zíj waren die verdorven generatie.

Generatie
Jezus sprak in de 4 evangeliën overigens ook nooit over een generatie in kwantitatieve zin (als in: leeftijd, lengte of ouderdom), maar altijd in kwalitatieve zin. In Mattheüs 23:33 spreekt hij dit type zelfingenomen leiders aan als een "generatie van adders" (letterlijk vertaald vanuit de Griekse grondtekst: gennema), en koppelt de straf 3 verzen verder dan ook aan deze generatie van hypocriete leiders (vers 36). De directe vervulling van deze verzen vinden we daarom dan ook in wat er gebeurde in 70 na Christus, toen Jeruzalem en de tempel werden vernietigd. Een meer definitieve vervulling ligt echter in de toekomst, en dat is dan ook de gelaagdheid die we vinden in Mattheüs 24. De vijgenboom, die was vervloekt in hoofdstuk 21, zou na 2000 jaar immers weer tot bloei gaan komen. Toch zal dit verdorven geslacht er op een bepaalde manier nog steeds zijn, zo vertelt Jezus. Zij zal nog niet zijn vergaan. Kijk eens naar Israël vandaag de dag. Er is een enorme groep van orthodoxe Joden, die een enorme nadruk leggen op dode werken, die weinig te maken hebben met daadwerkelijke Godsvrucht. Deze werken hebben in veel gevallen het geloof in het verzoenend offer vervangen, dat vooruit wees naar het perfecte Offerlam, Jezus Christus. Ik geloof dus niet meer dat we bij de vervulling van dit vers per sé moeten denken aan een letterlijke duur van 40, 50, 70, 80, 100 of zelfs 120 jaar en met ingewikkelde rekensommen moeten komen, gerekend vanaf het jaar 1897, 1917, 1947, 1967 of welk jaar dan ook. Ja, ik heb dat lang geloofd, maar ben het met Winger eens dat dat meer inlegkunde is dan dat dat werkelijk iets is wat vanuit de tekst en (indirecte) context vloeit.

Bloei
Toch ben ik het nog steeds met hem oneens op een ander punt. Mattheüs heeft het hier mijns inziens toch écht over Israël, zoals u inmiddels waarschijnlijk wel bent in gaan zien. Het laatste argument van Winger is echter dat Jezus in de parallelpassage van Lukas 21 meer informatie geeft, waar niet alleen de vijgenboom, maar álle bomen worden genoemd. Naar zijn idee rechtvaardigt dit de uitleg dat we aan een meer allegorische benadering moeten denken. Dat we vooral moeten denken aan hoe we de tekenen van de tijd kunnen herkennen, zoals we de nabijheid van de zomer kunnen herkennen aan de uitloop van de bloesem van álle bomen. Jezus noemt de verwording van nationaal Israël tot wildernis specifiek in de aanloop naar Mattheüs 24, in hoofdstuk 23:38. Hier ligt een duidelijke connector, temeer omdat Hij ook in Lukas 13 nog eens meldt dat middenin die wijngaard ook een vijgenboom geplant is. In Lukas 21 noemt Jezus inderdaad álle bomen, maar waarom zo specifiek die vijgenboom? Er is iets bijzonders aan de hand met die boom, dat is wel duidelijk. Het noemen van de "andere bomen" in onderstaand vers, maakt dat voor mij niet ongedaan. Laat me dat zo meteen uitleggen.

"En Hij sprak tot hen een gelijkenis: Kijk naar de vijgenboom en naar alle bomen. Zodra ze uitlopen en u dat ziet, weet u uit uzelf dat de zomer al nabij is." (Lukas 21:29-30, HSV)

Gelaagdheid
Allereerst is deze rede van Jezus een ándere rede dan die uit Mattheüs 24. We zien enkele opvallende verschillen, náást het benoemen van meer boomsoorten. Ten eerste wordt deze rede op een andere plek gegeven. Niet op de Olijfberg, zoals in Mattheüs 24:3, maar op de tempelberg (vergelijk Lukas 21:37-38). Ook is het publiek breder; want in Mattheüs 24:1-2 lezen we dat Hij enkel tegen de discipelen spreekt. In Lukas 21:38 lijkt het erop dat de mensen overdag in de tempel onderwijs kregen van Jezus, maar dat Jezus 's avonds (het is dus ook een ander moment) meer de diepte in ging bij zijn discipelen. Doen veel sprekers niet hetzelfde? Soms geven zij dezelfde preek in meerdere gemeentes, en voegen soms nieuwe informatie toe. Vaak is geen enkele van die preken precies hetzelfde. Jezus lijkt zelfs extra informatie exclusief te hebben gereserveerd voor Zijn volgelingen. Dit is in overeenstemming met wat we al eerder ontdekten in Mattheüs 13:10-17, waar Jezus aangaf dat het enkel hén toekwam om de geheimenissen van het Koninkrijk te leren kennen. Behalve dat de rede in Lukas veel summierder lijkt, zijn er ook een aantal verschillen. Zo zegt Jezus in vers 12 dat er vervolging van de Joden komt vóór alle bijna-tekenen (valse christussen, oorlogen, honger en besmettelijke ziekten > vergelijk ook Matth. 24:5-8 en Openbaring 6), maar in Mattheüs 24:9 plaatst Hij het juist op hetzelfde moment, of kort daarna volgend. Er is hier vermoedelijk sprake van een gelaagdheid. Een eschatologische nuance die de discipelen 's avonds op de Olijfberg wél kregen, maar het gewone volk in de tempel overdag niet. Het vizier in Lukas 21 is voornamelijk 70 AD, terwijl het vizier in Mattheüs 24 vooral op de eindtijd verder weg is gefocust. En waar Jezus de vijgenboom enkel terloops noemt tussen alle andere bomen in Lukas 21, noemt Hij die specifiek in Mattheüs 24. Hiermee kom ik tot de kern van mijn pleidooi. Ik denk dat Hij hiermee wellicht specifiek terugkoppelt aan de gelijkenis uit Richteren 9, en de woordbeelden die al deze typen bomen met zich meedroegen. Laat me daarom een meer eschatologische suggestie van Richteren 9 aanbieden als overweging, als een potentiële extra laag bovenop de eerste laag.

Doornstruik
Wanneer Jotham de profetische woorden van de 4 typen bomen uitspreekt, is het gek dat we enkel voor de olijfboom (Gideon) en de doornstruik (Abimelech) een geldige interpretatie vinden. Hoe zit het met de andere 2 typen bomen? Het volk Israël vroeg eerst Gideon om over hen te heersen, maar hij weigerde. Tussen Gideon en Abimelech worden geen namen genoemd, maar toch vinden we nog 2 typen bomen tussen de olijf en de distel. We vinden hier respectievelijk de vijg en de wijnstok. Met een beetje creativiteit zouden we Jotham zélf misschien nog kunnen interpreteren als één van deze twee bomen, omdat het volk immers naar hem toegaat, maar hoe zit het dan met de ándere boom? Er lijkt een onvervuld aspect achter te blijven in deze profetie, net zoals we in Handelingen 2 slechts een gedeeltelijke vervulling van Joël 2 zien. Die gelaagdheid vinden we op diverse plekken in de Bijbel, zoals ook in Jesaja 9:5-6 (vers 5 is reeds vervuld, terwijl vers 6 nog toekomstig is) of in Jesaja 61:1-2, waar enkel vers 1 en 2a vervuld zijn en vers 2b nog toekomstig bleek te zijn. Om weer terug te gaan naar de woordbeelden die Bullinger aandraagt; is het wellicht zo dat Israël haar religieuze leiderschap faalde, uitgebeeld als olijfboom (ref. Romeinen 11:17)? Dat haar nationale leiderschap ook faalde (ref. Lukas 13:4-9 en Mattheüs 21:15-19)? Dat haar geestelijk leiderschap faalde (ref. Mattheüs 21:33-43) en ten slotte ook de valse christus (antichrist) zal falen (ref. Joh 5:43)? Toch zegt Jezus in Lukas 21 dat het bloeien van álle bomen een teken zal zijn van de eindtijd. De olijf zal gaan bloeien, wat we in Romeinen 11 zo duidelijk zien. Takken kunnen worden teruggeënt, zegt Paulus in vers 24. Dit alles in relatie tot de eindtijd en de redding van heel Israël (vers 25-26). De vijg zal weer gaan bloeien, zegt Jezus in Mattheüs 24. Ook de wijnstok zal weer vrucht gaan dragen, zo lezen we in Johannes 15:1-8. Ten slotte zal zelfs de doornstruik weer gaan groeien (Mattheüs 13:7) We kunnen daarom inderdaad vaststellen dat:

1. Religieus Israël weer groeit, en 
2. Nationaal Israël weer bloeit, Verder bloeit ook
3. Geestelijk Israël op, maar helaas is ook 
4. Afvallig Israël groeiend.

Bomen
Net zoals er in de tijd van Jezus diverse groepen actief waren, zien we dat momenteel op een soortgelijke manier in Israël manifesteren. Zeloten waren de vrijheidsstrijders en nationalisten van die tijd. We zouden elementen hiervan vandaag de dag kunnen herkennen in het Zionisme. Sadduceeërs waren de meer liberale godsdienstige mensen uit die tijd. Zij namen het niet zo nauw met de interpretatie van de wetten van Mozes. We zien als een parallel hiervan dat veel Israëli's in de laatste decennia vooral cultuurjoden zijn geworden. Men viert de Joodse feestdagen, maar het gaat daarbij vooral om de "beleving", het herbevestigen van iemands identiteit en het gevoel hebben van saamhorigheid door de sociale structuur die dominant is in dit land. Ondertussen viert men even gemakkelijk de Gay Pride in Tel Aviv, het grootste homo-event van Azië. De Farizeeërs daarentegen waren juist zó strikt, dat ze allerlei dingen gingen toevoegen aan de wet van Mozes. We zien die striktheid heel duidelijk terug in de diverse subgroepen van het ultra-orthodoxe Jodendom. Ten slotte was er nog een relatief kleine groep die wel degelijk een Messias verwachtte, maar zich door de dominantie van het Farizeïsme, tot de ruige oorden rondom de Dode Zee terugtrok. We hebben het hier over de Essenen, waarvan ook vele werken teruggevonden zijn in de zogenaamde Dode Zeerollen. Bijzonder genoeg lijken zij opeens te verdwijnen in de eerste eeuw na Christus. Wat is er met hen gebeurd? Volgens dr. Ken Johnson lag hun theologie en eschatologie zó dicht bij de leer van het christendom, dat zij in feite gewoon opgegaan zijn in de groep van eerste christenen, die natuurlijk voornamelijk Joods waren.

Conclusie
Net zoals er een eerste eeuwse vervulling van Lukas 21 was, is er tevens een 20e eeuwse vervulling van Mattheüs 24. De generatie die er toen was, zal nog niet vergaan zijn in onze eeuw. Hoe bijzonder is het om te zien dat een volk na 2000 jaar inderdaad nog steeds in precies deze kleuren, uitgebeeld in 4 boomtypen, nog steeds bestaat? 2000 jaar geleden bestond Nederland nog niet. België ook niet. En ga zo maar door. Ja, er zijn wel andere volken die even oud zijn, maar hebben die 2 millennia in diaspora geleefd? Het is een wonder dat deze bomen bloeien. En in dat opzicht een teken van de tijd. Ik ben wellicht wat vrij geweest in de interpretatie geweest van deze woordbeelden. U mag uw eigen mening hebben. Toch denk ik niet dat Winger gelijk heeft met zijn benadering van de "vijgenboom". Jezus kiest dit woordbeeld zorgvuldig, en ik ga ervan uit dat hiervoor een duidelijke precedent is gelegd in het Oude Testament, waarvan Zijn publiek zeer goed op de hoogte was. Wat is van ál deze vier boomtypes nu het meest prominent gaan bloeien in de afgelopen eeuwen? Onbetwist het Joodse nationalisme. De bakermat voor het Zionisme gaat terug tot 1897, maar kwam tot bloei in 1947, toen de Verenigde Naties een mandaat gaven voor het vormen van een Joodse staat. De Joodse staat kwam sindsdien steeds meer tot bloei, en het lijkt erop dat Jezus hier in subtiele zin op wijst. De belangrijkste vraag nu echter is; wat houdt dit nu in voor de profetie en hoe verhoudt dat zich tot de dag van vandaag? Eerlijk gezegd heeft het mijn mening niet gewijzigd. Ik geloof dat de opname elk moment kan gebeuren, en aangezien nationaal Israël in de vorige eeuw is gaan bloeien, denk ik dat we ervan uit moeten gaan dat het moment van de opname zelfs héél dichtbij is. Gezien de huidige ontwikkelingen kan ik me niet voorstellen dat dit nog 10 jaar op zich zal laten wachten. God bless en maranatha! (:

"Voorzeker, het visioen wacht nog op de vastgestelde tijd, aan het einde zal Hij het werkelijkheid maken. Hij liegt niet. Als Hij uitblijft, verwacht Hem, want Hij komt zeker, Hij zal niet wegblijven." (Habakuk 2:3, HSV)