Israël: Een teken van de Tijd

Veel lezers van dit blog weten dat het vijf voor twaalf is op Gods klok. En dan bedoel ik niet de minuten, maar seconden. De meeste christenen hebben echter geen flauw benul van wat er allemaal gaande is, en lijken meer bezig te zijn met allerlei wereldse zaken. Hun carrière, interieur, nieuwe schoenen of auto. Verlangen zij als de bruid van Christus dan niet naar de bruiloft? Toch wijzen de tekenen van de tijd erop dat Jezus elk moment kan terugkomen. En dat is niet zomaar een ongefundeerde uitspraak, maar iets wat empirisch vast te stellen is. In de vorige eeuw zagen we een aantal heel bijzondere profetieën rondom Israël uitkomen, waarover de Bijbel al heel lang geleden repte. In dit artikel wil ik al die profetieën één voor één bespreken. Al eerder schreef ik hier een e-book over, maar die was dringend aan een update toe. Dit artikel zal daartoe dienst doen. Hieronder een overzicht van al die vervulde profetieën

1. Israël zal opnieuw gesticht worden (Jes. 11:11-14a)
2. Britse schepen zullen het eerst zijn om de Joden terug te brengen (Jes. 60:9)
3. Er zal één nieuwe staat komen, niet twee. Juda en Israël zullen één natie zijn (Hos. 1:11)
4. Israël zal worden hersticht onder een leider genaamd David (Ez. 34:23)
5. De opnieuw gestichte staat zal Israël genoemd worden, niet anders (Ez. 37:9-12)
6. De natie zal worden gesticht op de plek van de vaderen, nergens anders (Jer. 30:2-3)
7. Israël zal op de dag nauwkeurig worden gesticht (Ez. 4:4-6)
8. Israël zal lang een woestenij zijn (Ez. 33:28)
9. Israël zal daarna weer tot bloei komen (Ez. 34:12-14)
10. Israël zal extreme agrarische voorspoed kennen (Amos 9:12-15)
11. Er zullen weer bomen groeien in de woestijn van Israël (Jes. 41:18b-20)
12. Jeruzalem zal niet meer binnen de oude muren passen (Zach. 2:4)
13. Steden worden herbouwd en niet-Joden zullen helpen met oogsten (Jes. 61;4-5)
14. Olie en gas zal worden gevonden voor de kust van Israël (Deut. 33:18-19, 24)
15. Israël zal het restant van Edom deels innemen, de rest volgt later (Amos 9:11-12)
16. Vijf Egyptische steden worden veroverd door de Israëli's (Jes. 19:16-18)
17. Israël zal weer controle over Askelon krijgen (Zef. 2:7)
18. In de moderne staat Israël zal weer het pure Hebreeuws worden gesproken (Zef. 3:9)
19. Het grondgebied van Israël zal worden verdeeld (Joël 3:1-2)
20. Jemenitische en Ethiopische Joden zullen naar het thuisland komen (Jes. 43:3-7)
21. Drie Israëlische steden zullen ruïnes worden (Matth. 11:20-24)
22. De Sjekel zal terugkomen als een munteenheid in het land Israël (Ez. 45:12)
23. Israël zal als een probleem gezien worden door alle volken (Zach. 12:2-3a)
24. Israël brengt de zetel van Hamas dichterbij (Amos 6:1-3)

Stichting
Sommige van deze vervulde profetieën behoeven wat uitleg. Daar wil ik met u graag vlot doorheen lopen. Het is geen geheim dat de Israëli's na een absentie van bijna twee millennia weer een nieuwe staat op konden richten, in 1948. Na de tweede wereldoorlog ligt er in de haven van Cyprus een groot Brits schip klaar om veel Joden naar hun thuisland te brengen, maar Groot-Brittannië weigert dit aanvankelijk. Onder druk van de internationale gemeenschap staat ze uiteindelijk toch toe dat het schip, de Exodus genaamd, naar Palestina mag varen (zoals het gebied toen nog heette). Korte tijd later wordt de moderne staat Israël gesticht. Groot-Brittannië stond in de oudheid bekend als Tarsis. Er is wat dispuut over deze bewering, maar aangezien Tarsis net als Cornwall vooral bekend stond om zijn metalen (Ez. 27:12), lijkt Groot-Brittannië beter te passen dan bijvoorbeeld Spanje.

"Voorzeker, de kustlanden zullen Mij verwachten, en de schepen van Tarsis zullen de eerste zijn om uw kinderen van verre te brengen, hun zilver en hun goud met hen, naar de Naam van de HEERE, uw God, naar de Heilige van Israël, want Hij heeft u verheerlijkt." (Jesaja 60:9, HSV)

Leiding
Sommige profetieën zijn wat meer gelaagd, en daarbij moeten we heel nauwkeurig kijken naar de precieze bewoordingen. Als Hosea 1:11 spreekt over één Hoofd dat aangesteld zal worden over Juda en Israël, ligt de ultieme vervulling van die profetie natuurlijk in de Persoon van Jezus. Toch is er ook sprake van een meer premature vervulling als we naar enkele bijzondere details kijken. De eerste leider die werd aangesteld bij de herstichting, is David Ben-Gurion. Is het toevallig dat zijn voornaam ook "David" was?

" 4. En u, ga op uw linkerzij liggen en leg daarop de ongerechtigheid van het huis van Israël. Zoveel dagen als u erop ligt, zult u hun ongerechtigheid dragen. 5. En Ík leg u de jaren van hun ongerechtigheid op overeenkomstig het aantal dagen: driehonderdnegentig dagen dat u de ongerechtigheid van het huis van Israël dragen zult. 6. Hebt u dit voltooid, dan moet u vervolgens op uw rechterzij gaan liggen. Dan zult u veertig dagen de ongerechtigheid van het huis van Juda dragen. Voor elk jaar leg Ik u een dag op." (Ezechiël 4:4-6, HSV)

Nauwkeurig
Deze profetie vergt wat meer graafwerk. In totaal heeft Ezechiël het hier over 430 dagen van ongerechtigheid van het volk Israël. 390 van het tienstammenrijk en 40 van het tweestammenrijk Juda, om precies te zijn. Van die 430 dagen (een jaar voor elke dag) van ongerechtigheid, weten we dat God het volk in elk geval 70 jaren heeft gestraft met de ballingschap (Jer. 25:11). Maar hoe zit het met de overige 360 jaar? Die lijken nergens in de geschiedenis te passen. Getallen liegen echter niet. Volgens Leviticus 26:18 zal Israël nóg 7x erger gestraft worden als het wéér niet luistert. We weten dat het volk Israël na de ballingschap weer snel tot ongehoorzaamheid verviel. Omdat we weten dat God niet liegt, ja zelfs niet kan liegen, is het niet vreemd om te denken dat God die overige 360 jaren zevenvoudig verzwaard heeft. 360 maal 7 is 2520 jaren. Zou dat getal ergens passen? En vanaf welk punt moeten we dan gaan rekenen? Als we Daniël 9 bestuderen, zien we dat die profetie inging vanaf het decreet dat men mocht terugkeren (vers 25a) en Jeruzalem herbouwd mocht worden (vers 25b). Dan weten we echter nog niet veel meer, want tussen deze twee decreten zat 19 jaar. Koning Kores gaf de Israëlieten eerst toestemming om terug te mogen keren (Ezra 1:1-3), maar later gaf ook koning Artachsasta toestemming om de muren van Jeruzalem te herbouwen (Ezra 7:11-26). In de afbeelding hieronder ziet u dat het eigenlijk niet veel uitmaakt vanaf welk decreet we rekenen. God is niet Iemand bij Wie de term 'ongeveer' past. Omdat er wat discrepanties zijn in de kalenders, heeft dr. Missler een nauwkeurige studie gedaan, in navolging van Sir Robert Anderson, waaruit blijkt dat als we rekenen vanaf het decreet van Kores, we exact belanden op 14 mei 1948, de dag dat de moderne staat Israël werd gesticht. Als we echter rekenen vanaf het decreet van Artachsasta, komen we in het jaartal 1967.

"Ik zal van het land een verlaten woestenij maken en zijn sterke trots doen ophouden. De bergen van Israël zullen verwoest zijn, zodat niemand erdoorheen trekt."
​(Ezechiël 33:28, HSV)

Woestenij
​Ongeveer 1800 jaar lang was Israël een woestenij. Doordat de Zeloten in 67 AD een opstand in Jeruzalem ontketenden, waren de Romeinen het goed zat met het rebelse Joodse volk en vernietigden de hele stad en kapten zelfs alle bomen eromheen. Toen er in 132 AD wéér een opstand kwam onder leiding van Simon Bar Kochba, waren de Romeinen er compleet klaar mee en waren de gevolgen nog desastreuser. In zijn boek ‘Prophecies for the Era of Muslim Terror’ schrijft Rabbi Menachem Kohen uitgebreid over hoe Israël eeuwenlang een puinhoop was. Ook Doug Hershey gaat hier uitgebreid op in in zijn boek ‘Israel Rising’. Mark Twain schrijft in 1869 over zijn bezoek aan Israël continu in termen als “puinhoop” en  “afzichtelijk”. Op de foto’s van Noam Chen is goed te zien wat een verschil er was tussen Israël aan het einde van de 19e eeuw en Israël in de 20e eeuw. Hoewel er natuurlijk wel wat mensen woonden, was het door de grote afwezigheid van bomen droog en onherbergzaam. Het vergt weinig inbeeldingsvermogen om u voor te stellen dat er inderdaad niemand door die woeste bergen trok destijds. Als u in Israël geweest bent, weet u dat van die woestenij weinig meer te bekennen is. Sinds de Israëli's weer in het land zijn, is het tot bloei gekomen. Hoewel het land uiteindelijk helemaal hersteld zal worden onder Koning Jezus, zien we dat het proces al in gang is gezet. Regelmatig vallen er weer flinke regens in Israël. Ook zien we dat alle bomen die in Jesaja 41:18b-20 genoemd worden, momenteel in de Negev-woestijn groeien. Olijfbomen (dat zijn dus oliehoudende bomen), ceders (tamarisks zijn bijvoorbeeld zoute ceders) en acacia’s. Ook de eucalyptus camaldulensis is een mirteplant die in bijvoorbeeld het noorden van de Negev gedijt. De cipres kunt u op veel plekken in Israël vinden, net als de denneboom. Ook de plataan komt voor, met name in de Jordaanvallei, maar ook aan de Mediterraanse kust. ​Ook hier geldt weer dat we enerzijds zien dat God duidelijk Zijn zegen over het land geeft, en anderzijds ook veel inspanning van de Joden zelf komt. Het vizier in deze profetie is natuurlijk veel verder in de toekomst, waar God Zélf zal zorgen voor ontspringende beken en bronnen in de woestijn en deze bomen spontaan op zullen schieten. Maar hoe bijzonder is het dat we daar nu al een voorproefje van zien?

“Zij zullen  verwoeste plaatsen van weleer herbouwen, de woeste plaatsen van vroeger weer oprichten, de verwoeste steden vernieuwen, die verwoest lagen, van generatie op generatie. Vreemden zullen klaarstaan en uw kudden weiden, vreemdelingen zullen uw akkerbouwers en uw wijnbouwers zijn.” (Jesaja 61:4-5, HSV)

Oogst
Sinds enige tijd is een groep van voornamelijk Amerikaanse vrijwilligers actief om te helpen met het telen en oogsten van onder andere de wijnoogst. Deze groep noemt zichzelf HaYovel, wat ‘Het Jubeljaar’ betekent en daarmee een verwijzing is naar het herstel van Israël. Hoewel dit misschien klinkt als een self-fulfilling prophecy, neemt dat nog niet weg dat de profetie ook daadwerkelijk vervuld is! En bovendien hebben deze Amerikanen niet op alle variabelen invloed gehad. Want als er geen Joden waren, was er geen Joodse staat gekomen. En als er geen Joodse staat was geweest, hadden deze Amerikanen hen ook niet in hun land kunnen helpen. En als God het land niet had gezegend, had er nog steeds niets gegroeid. En als God het land niet beschermd had tegen hun vijanden, was er van dit alles sowieso helemaal niets terecht gekomen. 

"Over Zebulon zei hij: Verblijd u, Zebulon, over uw uittocht, en u,  Issaschar, over uw tenten. Volken zullen zij naar de berg roepen. Daar zullen zij offers van  gerechtigheid brengen, want zij zullen de overvloed van de zeeën opzuigen, en de dingen die onder het zand bedekt en verborgen zijn (...) Over Aser zei hij: Moge Aser gezegend zijn met zonen; laten zijn broers hem goedgezind zijn en hij zijn voet in olie dompelen." (Deuteronomium 33:18-19, 24, HSV)

Brandstof
De drie stammen die hier genoemd worden, grenzen aan elkaar en hun originele grondgebied beslaat grofweg het noorden van het huidige Israël. Aan de voet van het oorspronkelijke grondgebied van Aser ligt de havenstad Haifa, waar inderdaad olie is gevonden, zoals de gasbel Emelek Zevulun. Op de top van waar het grondgebied van Zebulon en Issachar elkaar ontmoeten, ligt de gasbel Arbel. De grootste vondsten zijn echter gedaan in de zee. De overvloeden van de zee blijken immense gasvelden te zijn. Men vermoedt echter dat er nog veel meer olie verstopt zit onder het zand in het noorden van Israël, dus zijn diverse oliemaatschappijen regelmatig proefboringen aan het doen. Het krijgen van toestemming is soms een lastige klus, daarom is nog niet helemaal duidelijk in kaart gebracht wat er zich precies in de bodem bevindt. Reken er maar op dat er nog gigantische vondsten gedaan gaan worden in de toekomst.

“Op die dag zal Ik oprichten de vervallen hut van David. Zijn scheuren zal Ik dichtmaken, en wat aan hem is afgebroken, zal Ik oprichten, Ik zal hem opbouwen als in de dagen van oude tijden af; zodat zij de rest van Edom in bezit zullen nemen, en alle heidenvolken waarover Mijn Naam is uitgeroepen, spreekt de HEERE, Die dit doet.” (Amos 9:11-12, HSV)

Edom
Deze profetie wordt in zijn geheel natuurlijk vervuld in het millennium, waarover we in Openbaring 20 lezen, maar ook nu al zien we dat elementen ervan alreeds vervuld zijn. Hoewel het oorspronkelijke gebied van Edom aan de andere kant van de Jordaan lag, ontstond er na de ballingschap een vacuüm in zuidelijk Judea, zodat de Edomieten, opgejaagd door de Nabateeërs, zich daar vestigden. Men noemde dit gebied in de tijd van het Nieuwe Testament dan ook wel Idumea. God vertelt de Israëlieten met deze profetie dat Idumea (dat in de tijd van Amos nog niet eens bezet was door de Edomieten, dat gebeurde pas na 605 BC) 2 dat in feite het restant, het overblijfsel van Edom is, door de Israëli’s ingenomen zal worden. Dat gebeurde in 1948. Het oorspronkelijke gebied van Edom was al verloren gegaan, doordat de Nabateeërs het veroverden.

“En het land van Juda zal den Egyptenaren tot een schrik zijn; zo wie het vermelden zal, die zal in zichzelven bevreesd wezen vanwege den raad des HEEREN der heirscharen, dien Hij tegen hen beraadslaagd heeft. Te dien dage zullen er vijf steden in Egypteland zijn, sprekende de spraak van Kanaän, en zwerende den HEERE der heirscharen; één zal genoemd zijn een stad der verstoring.” (Jesaja 19:16-18, SV)

Egypte
Als resultaat van de Zesdaagse Oorlog in 1967, veroverde Israël, hoewel zij aanvankelijk zwaar in de minderheid was en bovendien de verdedigende partij, het schiereiland van de Sinaï, wat eerst van Egypte was. Hoewel het schiereiland dunbevolkt is door het droge klimaat, zijn er wel enkele steden te vinden. Het is lastig om een precieze definitie van een stad te bepalen, maar wel weten we dat het Hebreeuwse woord iyr, dat in de grondtekst genoemd wordt, ook dorp kan betekenen. Er zijn in de Sinaï in elk geval meer dan 5 steden/dorpen te vinden, en allen werden zij door Israël 12 jaar lang bezet. Daarna werden zij aan Egypte teruggegeven in ruil voor vrede. In deze periode werden op het schiereiland ook diverse nederzettingen gesticht door de Israëli’s, waarvan de grootste de naam Yamit had. Het moest een grote stad gaan worden met 200.000 inwoners, maar als onderdeel van een vredesverdrag met Egypte werd het vernietigd, nadat alle inwoners waren geëvacueerd. Het is interessant dat één van de ‘steden’ uit deze profetie van Jesaja genoemd wordt als een ‘stad der verstoring’, wat in het originele Hebreeuws heres genoemd wordt, en in veel andere vertalingen dan ook vertaald is met vernietiging

“En het gebied zal zijn voor het overblijfsel van het huis van Juda, zodat zij daarin zullen weiden. 's Avonds zullen zij in de huizen van Askelon neerliggen, want de HEERE, hun God, zal naar hen omzien en een omkeer in hun gevangenschap brengen.” (Zef. 2:7, HSV)

Verovering
Askelon was één van de 5 steden die tezamen het koninkrijk van de Filistijnen vormden (1 Sam. 6:17). In deze profetie zien we dat de Judeeërs er op een bepaald moment in de geschiedenis zullen gaan wonen, en dat is dan ook precies wat er gebeurd is. Na 1948 verlieten de Arabieren de stad, waarna de Israëli’s zich er vestigden.

​“Gewisselijk, dan zal Ik tot de volken een reine spraak wenden; opdat zij allen den Naam des HEEREN aanroepen, opdat zij Hem dienen met een eenparigen schouder.”  (Zefanja 3:9, SV)

Taal
In de moderne staat Israël wordt nu weer het pure Hebreeuws gesproken, zoals uit de tijd van de Bijbel. Hoewel deze profetie niet gelijk heel duidelijk herkenbaar is in veel Nederlandse vertalingen, is dat in het Hebreeuws wél het geval. In de (Herziene) Statenvertaling lijkt het alsof het hier over de heidenvolken gaat, maar het Hebreeuwse am is eigenlijk beter vertaald als het volk van Israël. In de Engelse King James Vertaling of de International Standard Version is dat dan ook duidelijker zichtbaar. Het derde hoofdstuk van Zefanja begint met de afvalligheid van Israël en eindigt met het herstel van Israël, dus is het gezien de context helemaal niet gek om deze inferentie te maken. Na de ballingschap werd het Koiné Grieks al snel de lingua franca van het gebied en om die reden is bijvoorbeeld het gehele nieuwe testament ook in het Grieks geschreven. Er werd nog wel wat Hebreeuws gesproken, maar dit had een meer ceremoniële functie. Net zoals het Latijns bij ceremonies van de Katholieke Kerk soms nog opgedreund wordt, vaak met een zwaar accent. Er overleefden varianten van het Hebreeuws, zoals het Jiddisch, maar dat was  lang niet zuiver meer aangezien het zelfs aangemerkt wordt als Germaanse taal. Om die reden is het dus meer dan bijzonder dat na eeuwen en eeuwen van afwezigheid een taal in zijn compleetheid weer tot leven werd gewekt! De persoon die hiertoe de allergrootste bijdrage heeft geleverd, is met stip Eliëzer Ben-Yehuda.

“Toen begon Hij de steden waarin de meeste krachten door Hem verricht waren, te verwijten dat zij zich niet bekeerd hadden: Wee u, Chorazin, wee u, Bethsaïda! Want als in Tyrus en Sidon de krachten gebeurd waren die in u plaatsgevonden hebben, dan zouden zij zich allang in  zak en as bekeerd hebben. Maar Ik zeg u: Het zal voor Tyrus en Sidon verdraaglijker zijn op de dag van het oordeel dan voor u. En u, Kapernaüm, die tot de hemel toe verhoogd bent, u zult tot de hel toe neergestoten worden. Want als in Sodom de krachten waren gebeurd die in u hebben plaatsgevonden, dan zou het tot op de huidige dag gebleven zijn. Maar Ik zeg u  dat het voor het land van Sodom verdraaglijker zal zijn op de dag van het oordeel dan voor u.” (Mattheüs 11:20-24, HSV)

Vernietiging
Jezus noemt hier het voorbeeld van Sodom als een letterlijke, fysieke vernietiging van een ongehoorzame stad. Jezus legt de link van bekering van ongehoorzaamheid tussen Sodom en de andere 3 genoemde steden. De eerste stad die genoemd wordt in dit gedeelte is Chorazin. Deze stad, of liever een dorp, raakte na 330 AD in verval door een flinke aardbeving. Hoewel er pogingen gedaan werden om het dorp weer leven in te blazen, is het vandaag de dag een ruïne. ​Het tweede dorp dat genoemd wordt, is Bethsaïda. Dit dorp is blijkbaar zó onherkenbaar verwoest, dat archeologen niet helemaal zeker zijn van de precieze locatie ervan. Mogelijk is het zo verwoest door dezelfde aardbeving als bij Chorazin. Over het algemeen denkt men aan de archeologische vindplaats et-Tell, maar een nieuwe theorie stelt dat de vindplaats el-Araj als vissersdorp een logischere plek zou zijn. Om precies te bepalen welke archeologen gelijk hebben, zal er meer onderzoek gedaan moeten worden. Het laatste dorp in deze passage is Kapernaüm. Ook dit dorp was zó enorm verwoest, dat men het pas aan het begin van de 20e eeuw eens werd over de precieze locatie ervan. 

"Wee de zorgelozen in Sion, en de onbezorgden op de berg van Samaria, de beroemdsten van de  voornaamste van de volken, en tot wie het huis van Israël komt.  Trek naar Kalne en kijk er rond; ga vandaar naar het grote Hamath, en daal af naar Gath van de Filistijnen. Zijn ze beter dan deze koninkrijken? Is hun gebied groter dan uw gebied?  U, die de  onheilsdag  ver van u afhoudt, maar de zetel van  het geweld naderbij brengt.” (Amos 6:1-3) 

Hamas
Zo op het eerste gezicht lijkt er in deze profetie niet zoveel speciaals aan de hand. Maar besef u eens dat het woord geweld, dat hier in de profetie ook gebruikt wordt, in het Hebreeuws hamas is, uitgesproken als chamas. In relatie met de rest van de context is het geen gekke gedachte om het woord hamas als eigennaam te vertalen in plaats van het zelfstandig naamwoord geweld. Samaria wordt tegenwoordig immers ook wel de Westelijke Jordaanoever genoemd, wat grotendeels bevolkt wordt door Arabieren. De zorgelozen in Sion zou kunnen verwijzen naar de Arabieren die in Jeruzalem wonen en Gath van de Filistijnen ligt natuurlijk in het grondgebied van het huidige Gaza, waar het hoofdkwartier van Hamas zetelt. Is het niet bijzonder dat het hier gaat over gebieden die met elkaar vergeleken worden? Over het dichterbij brengen van de zetel van Hamas (geweld)? Want dat is precies wat veel Israëlische politici (zoals Rabin) hebben gedaan in de afgelopen decennia. En natuurlijk het feit dat het woord Hamas op zichzelf al heel goed beschrijft waar men voor staat. Sinds haar oprichting in 1987 kenmerkt de organisatie zich door geweld, moord en doodslag. Officieel is de naam in het leven geroepen als Arabisch acroniem waarmee het islamitische verzet in de regio aangeduid wordt, maar het is natuurlijk wel bizar dat hetzelfde woord in het Hebreeuws juist díe betekenis heeft. Gezien de context van het vers is het dus helemaal niet zo'n gekke gedachte dat het bestaan van Hamas door God, bij monde van Amos, voorspeld is.

Slot
We hebben in dit artikel maar liefst 24 profetieën besproken die met name in de laatste 100 jaar uit zijn gekomen en waarin Israël een belangrijke rol speelde. God heeft hierin echter de hoofdrol. Er wordt weleens gezegd dat Israëli's zelf hun eigen profetieën proberen te vervullen, maar als God hen niet zegent, zullen hun pogingen tevergeefs zijn. Ook al geloven ze nog steeds niet in hun Messias, Yeshua, er komt een dag dat zij Hem zullen zien en in Hem geloven (Zach. 12:10-14). Laten we daarvoor bidden! :)