Ondertussen in Israël

Het is hoog tijd voor een update. Er is immers weer genoeg te melden over de situatie in Israël en hoe dat zich verhoudt in profetisch verband. Zo beloofde de Israëlische premier Netanyahu keihard door te gaan met soevereiniteit te claimen over geheel Judea-Samaria (ook wel de Westelijke Jordaanoever genoemd) en dus honderden huizen bij te blijven bouwen, ondanks de veroordelingen van de VN. Dit volgt op speculaties eerder dit jaar over het annexeren van gebied C, wat ongeveer 60% van Judea-Samaria vormt en met name bestaat uit Joodse nederzettingen. Het voedt het idee dat Netanyahu het land een bepaalde richting op wil duwen. De Palestijnse Autoriteit is bang dat hij uiteindelijk de derde tempel wil laten herbouwen.

Vredesplan
Vorige week berichtte ik al dat deel 2 van het vredesplan eraan zit te komen dit najaar, waarmee Kushner en zijn team een poging zullen doen om een antwoord te bieden op het politieke probleem. Israëlische officials lieten Netanyahu al weten dat hij hier maar beter mee in kan gaan stemmen, ook al zitten er elementen in die slecht zijn voor Israël. Omdat Trump zo verzoenend naar Israël is geweest de afgelopen tijd, zien zij dit min of meer als een morele verplichting. Maar de vraag is natuurlijk of zo'n emotionele chantage wel een goede grond is voor een overeenkomst. Dit lijkt meer op koehandel waarbij de eigen cultuur en overtuigingen verloochend moeten worden om tot een deal te kunnen komen. Dit soort speculaties worden verder gevoed door uitspraken van ambassadeur Friedman die wel héél erg met het idee van een Palestijnse staat lijkt te flirten, hoewel hij erkende (nog) niet zo ver te willen gaan. Ook de Jordaanse koning lijkt wat minder buigzaam dan zijn Saudische collega en dringt echt op een eigen Palestijnse staat aan. Kushner heeft inmiddels een data-operatie gelanceerd waarin tientallen Arabische media digitaal gescreend worden om de publieke opinie over de voortgang van het vredesproces te "meten". Naar eigen zeggen is de "grond vruchtbaarder geworden na de release van het economische eerste deel van het vredesplan". We blijven dit alles nauwgezet volgen.

Ezechiël
Dan nog wat profetieën uit Ezechiël. Unravelations schreef al eens over hoe Egypte relevant is in profetisch opzicht. Bij de Egyptische Aswan-dam, die in Ezechiël 29 genoemd wordt en die voor het hele land essentieel is voor o.a. elektriciteit, lijkt zich in de nabije toekomst een catastrofe te gaan voordoen. Ethiopië is nu echter ook bezig om een dam te maken bij de Nijl en Egypte is daar zeer verbolgen over. De toevoer van haar eigen watervoorziening lijkt in gevaar te komen en bovendien zijn zij ook boos dat Ethiopië een luchtafweer van Israëlische makelij heeft gekocht om die nieuwe dam te beschermen. Verder zien we dat Iran weer een stap verder heeft gezet richting oorlog tegen specifiek Israël en de VS, door daartoe een speciaal commandocentrum op te zetten op de grens van Syrië en Irak. Dit is relevant in het opzicht van de profetieën uit Ezechiël 38 en 39, omdat Iran samen met Rusland en Turkije de grote antagonisten zijn en het op lijken te gaan nemen tegen Israël, de VS, het VK en Saudi-Arabië. Het is daarom des te intrigerender om te zien dat de nieuwe, Israël-gezinde premier van het VK, Boris Johnson, net als Trump af wil van het nucleaire JCPOA-akkoord met Iran. De coalities uit Ezechiël 38 krijgen hiermee steeds helderdere contouren. Ook Turkije haalt de banden met Rusland aan en laat Russische S400-luchtafweersystemen overkomen en installeren. Dit zette natuurlijk kwaad bloed bij Israël en de VS, die de deal van de F35's die aan Turkije geleverd zouden worden, om die reden stopzette. De Turken zouden immers kunnen testen waar de zwakke plekken van de ook door Israël (en sinds kort in Nederland) gebruikte F35 zitten ten opzichte van het S400-systeem, en daarop aanpassingen kunnen maken, die wellicht weer doorverkocht kan worden aan andere schurkenstaten zoals Syrië en Iran. 

Slot
We zien zo dat we langzaam steeds verder naar dat heerlijke moment van de opname toekruipen. Enerzijds gaat het allemaal heel langzaam, maar tegelijk ook weer heel snel als we bekijken wat er zich allemaal sinds de stichting van de moderne staat Israël in 1948 heeft afgespeeld. Er is bijna niets meer wat de start van de grote verdrukking nog in de weg staat. Niet dat we daarop zitten te wachten, maar we weten immers dat het onvermijdelijk is. En we weten óók dat wij als christenen níet door die grote verdrukking heen hoeven te gaan, omdat wij niet bestemd zijn tot toorn (1 Thess. 5:9, Openb. 6:16). Dit najaar wacht ons het politieke (tweede) deel van het vredesplan, de Israëlische verkiezingen en natuurlijk ook de najaarsfeesten, die nog niet vervuld zijn. Dit alles laat de hoop in ons leven dat de opname niet alleen zal komen, maar misschien zelfs wel heel spoedig zal komen! Maranatha! :-)