Liefde Voorop staat dat ik dit artikel in liefde wil schrijven. Paulus schrijft in 1 Korinthe 13 een ode aan de liefde en waarom dit zo belangrijk is binnen ons geloof. Daar geloof ik heilig in. 8 hoofdstukken eerder schrijft hij echter in dezelfde Korinthebrief een felle waarschuwing aan deze gemeente dat zij iemand die in zonde leeft, moeten excommuniceren. Hoe valt dit te rijmen anno 2018? Dat kan alleen wanneer we onze definitie van liefde vergelijken met die van de Bijbel. De tendens tegenwoordig is om liefde gelijk te stellen met termen als respect en tolerantie. Maar daar zit een belangrijk verschil! Want tolerantie is het gedogen van iets wat eigenlijk al niet goed is. Bouwvakkers spreken bij afwijkingen van de norm ook over tolerantie. Maar dit geeft dus wel een duidelijke implicatie dat er wél een norm is. We behoren als christen juist niet tolerant te zijn! Lees de zendbrieven van Paulus, van Johannes, Petrus, Judas, noem maar op. Nergens keuren de apostelen het goed om dingen die in zichzelf al fout zijn, te tolereren. We zien juist het tegenovergestelde. Juist omdát God liefde is, háát Hij de zonde! En juist omdát ik u broeders en zusters zo lief heb, wil ik u, net als Paulus in 1 Cor. 5 en 13, graag waarschuwen voor dit platform. Poëzie Aan mooie woorden geen gebrek op Lazarus. Met een schrijfstijl waar ondergetekende zijn vingers bij af kan likken, worden de prachtigste dingen gezegd. Het klinkt allemaal zo mooi en ik moet toegeven dat ik als simpele blogger niet kan tippen aan de prachtige stijlfiguren en indrukwekkende volzinnen. Het brengt veel (rand-)christelijken het hoofd op hol en als iets zo mooi klinkt, móet het wel waar zijn, toch? Het vóelt bovendien ook zo goed! In een tijd waarin we vooral leren naar ons gevoel te luisteren, is dit platform een verademing. Maar wat leert Lazarus dan nu eigenlijk? Toegegeven, er worden soms ook prachtige waarheden verteld op het platform, maar wat vooral opvalt is dat men stelselmatig de centrale zuilen van het evangelie onderuitschopt. Laat ik met een aantal voorbeelden beginnen:
Ook in bijvoorbeeld de Romeinenbrief legt Paulus dit idee stap voor stap uit. God is namelijk heilig en kan onze zonde helemáál niet hebben! God is heilig en in Hem is geen onreinheid. Psalm 5 maakt dit ook heel duidelijk. In 1 Johannes 4:10 lezen we dat God Zijn Zoon Jezus had gezonden om verzoening voor onze zonden te maken. Wat Rouw hier beweert is misschien 1200 jaar lang door de Katholieke genegeerd, maar dat betekent niet dat zijn visie de waarheid is. Er is wel degelijk een idee van plaatsvervangende straf vóór het jaar 1500, alleen moeten we wat verder terug kijken dan de woestijnvaders, die in de 3e eeuw leefden in een gebied waar het stikte van de sektes. In de eerste twee eeuwen was er namelijk wel degelijk een idee van plaatsvervangende straf. Pas rond het moment dat de Romeinse staat met de kerk trouwde (in de 4e eeuw) beginnen essentiële doctrines te veranderen als gevolg van de zogenaamde kerstening. Pas tijdens de reformatie zouden de originele doctrines zoals die van plaatsvervangende straf weer herontdekt worden. Waarom denkt u dat al die ketters wel bereid waren te sterven voor hun geloof, net als de christenen in de eerste 2 á 3 eeuwen? Precies om diezelfde reden! De Rooms-Katholieke kerk maakte van het geloof een 'redding door werken' en het is daarom niet vreemd dat Matthias Rouw met zijn achtergrond dan ook niet in kan zien wat het primaire doel was van Jezus' offer aan het kruis. Volgens hem was het offer aan het kruis er één om ons 'beter te maken'. Een voorafspiegeling van het kruis zien we echter in de offers op bijvoorbeeld de Grote Verzoendag of het Pascha. Waren die ook om de mensen beter te maken? Absoluut niet! Ze waren overduidelijk bedoeld om de zonden van het volk te kunnen bedekken zodat er verzoening kon plaatsvinden. Wat Jezus echter deed, was een offer voor ééns en áltijd, zodat al onze zonden in één keer vergeven werden. Wat zei Jezus als eerste tegen de verlamde in Mattheüs 9:2? Juist, "uw zonden zijn u vergeven." Pas daarná, in vers 6, geneest Jezus de verlamde man. En ja, Jezus ging inderdaad naar de tollenaars en prostituees, maar niet omdat Hij hun zonde nu niet zo'n probleem vond. Hij wilde hen er juist van redden! Het is niet voor niets dat Jezus tegen de overspelige vrouw zei: "Ga heen en zondig niet weer!" in Joh. 8:11. Rouw haalt het juridische aspect van de zonde door de war met de gevolgen van de zonde. Door onze zonden natuur kunnen wij niet eens in Gods nabijheid zijn! Daarom heeft God die vergeven. Dat is het juridische aspect. Daarna is er datgene waar Rouw het over heeft: heiliging. Het proces waarbij we de Heilige Geest het werk laten doen en we langzaam inderdaad steeds meer op Jezus gaan lijken. Die rechtvaardiging is een éénmalig moment in de geschiedenis. In 32 AD, maar voor ons persoonlijk natuurlijk het moment dat we gaan geloven in die genade waardoor wij gerechtvaardigd worden in juridische zin (Rom. 3:23-24). Wat daarná echter gebeurt, is een continu proces van heiliging tot het moment dat we sterven of worden opgenomen. Het eerste evenement is een vast gegeven; eeuwig leven hebben we en kunnen we niet meer verliezen. Punt. Maar onze mate waarin we onszelf heiligen bepaalt ons loon. In 1 Korinthe 3:10-15 maakt Paulus dit heel duidelijk. Door deze twee zaken door elkaar te halen trapt Rouw in de klassieke fout die 1200 jaar lang voor een 'redding door werken' heeft gezorgd en nog steeds doet in veel katholieke kerken. Onze redding is puur uit genade (Efeze 2:8-9) door geloof en niet uit werken. Daarbij hebben we het over een juridische redding van de straf van de zonde die wijzelf eigenlijk hadden verdiend. Door onze rechtvaardiging zullen we leven (Habakuk 2:4, Rom. 3:23-24, 2 Kor. 5:21) tot in eeuwigheid. In deze 7 minuten, maar ook in zijn boek Zonderschuld wil Rouw het doen voorkomen alsof wij 'lijden' aan de zonde en dus alleen slachtoffer zijn. Dat is maar een halve waarheid, aangezien wij ook dader zijn! Hoe kunnen we verantwoordelijk worden gesteld voor iets waaraan wij 'slechts' lijden? Als er een juridische genoegdoening moet zijn voor onze zonde, zoals we juist hebben ontdekt, dan is dat omdat ons iets te verwijten viel! In het voorbeeld van een briefwisseling met een vertwijfelde gelovige schetst Rouw ons een karikatuur van God, Die als een soort dictator genoegdoening wil voor elk wissewasje en er anders plezier in schept om ons te straffen. Maar dat is een verkeerde voorstelling van feiten. God ís rechtvaardig en daarom kán Hij geen zonde tolereren! Hij zit dus met een dilemma, als ik zo vrij mag zijn me zo gebrekkig uit te drukken. Enerzijds wil Hij ons liefhebben, maar anderzijds zit Hij met die zonden die bestraft moeten worden. Als Hij die níet bestraft, is Hij inconsequent en een leugenaar in dat Hij rechtvaardig is. Er móet dus wel een bestraffing zijn! En dat is waar Jezus in de vergelijking komt. Hij heeft onze straf gedragen! Hierdoor kon God én genadig zijn, maar tegelijk rechtvaardig!
2. "Wat we als christenen kunnen leren van moslims" Dave Andrews, die zichzelf een christen-anarchist noemt, doet een pleidooi voor moslims in een kort filmpje dat op Lazarus.nl gedeeld wordt. Het idee is natuurlijk vast niet meteen dat we ons allemaal massaal tot de islam bekeren, maar het is natuurlijk wel een hellend vlak. Want dit is niet het enige artikel waarbij de islam opgehemeld wordt. Zo is er over het islamitische boek Jihad van Liefde meermaals getipt op Lazarus. De lijst is eindeloos. Nu is het niet zo dat ik tegen moslims ben. Iedereen is wat mij betreft gelijkwaardig en Jezus' liefde is ook voor moslims bedoeld. Maar ik heb wél iets tegen de islam. We moeten de persoon van de kwestie onderscheiden. Men wil het op Lazarus doen voorkomen alsof de islam een vredelievende religie is, maar dat is een glasharde leugen. De fundamentalisten zijn namelijk degenen die de koran tot op de letter nauwkeurig nemen! En ook al zou ik hier onjuist in zijn, waarom worden we überhaupt telkens op een andere godsdienst gewezen op Lazarus in plaats van ons gewoon op te bouwen met woorden vanuit Gods woord? Wat heeft Christus met Belial te maken (2 Cor. 6:15?) 3. "Fairtrade als bekeringsverhaal" Deze blogpost is met stip het best gelezen verhaal van Lazarus. Blogger Alain Verheij windt zich in deze blogpost op over het stereotype bekeringsverhaal van christenen. Het is meestal een verhaal dat iemand vrijgezet wordt van een bepaalde verslaving, onzekerheid of wat dan ook. De rode draad in de meeste bekeringsverhalen is volgens hem egocentrisme. Het is er allemaal op gericht hoe die specifieke persoon er beter van wordt. Alain stelt voor om het bekeringsverhaal breder te trekken en zou een verhaal over fairtrade kleding of veganisme meer zien zitten. Want dát is volgens hem het belangrijkste aspect bij bekering; bewustwording van de noden om ons heen en niet in de eerste plaats op onszelf. Dit klinkt natuurlijk prachtig, voor iemand die niet-gelovig is of niet echt thuis is in de Bijbel, maar laat dit eens op u inwerken. We lazen in het eerste voorbeeld al dat Jezus de mens kwam redden van de straf van de zonde. Maar dat is pas de eerste stap. Ook Verheij gooit de zaken weer helemaal door elkaar. Redding is drieledig: 1. Rechtvaardiging. Jezus geeft ons Zijn rechtvaardigheid in ruil voor onze zonden. We hoeven dit alléén maar te geloven en we zijn behouden (Efeze 2:8-9, 1 Kor. 15:3-4, Rom. 10:9-10). 2. Heiliging. Jezus stuurt ons Zijn heilige Geest om onze redding verder uit te werken. Er is een verschil tussen het koninkrijk der hemelen binnengaan en beërven. Als we wandelen in de Geest en daarbij ook vruchten van de Geest voortbrengen, zullen we beloond worden, bovenóp onze redding die al vaststaat! (1 Kor. 3:10-15, Rom. 15:16, 2 Thess. 2:13) 3. Verheerlijking. Dit is onze gezegende hoop. Dat we uiteindelijk zullen zijn waar Hij is en een nieuw en verheerlijkt lichaam krijgen en in een nieuw koninkrijk wonen waar alles fairtrade is en de leeuw geen lammetjes meer zal eten (Titus 2:13, 1 Kor. 15:51-52, Jesaja 65, 66) Wat Verheij hier over het hoofd ziet, is dat wat hij noemt, vooral de vrucht is van bekering. Het is niet de oorzaak ervan. De oorzaak van bekering is schuldbesef. Besef dat we gevangen zitten. Het is dus heel logisch dat een kersverse bekeerling dit nog niet als 'bekeringsverhaal' heeft, want hij is in deze fase altijd op zichzelf gericht. En dat is niet per definitie egocentrisch in de nauwe zin van het woord. Want het besef dat wij tekortschieten naar God kan juist iets heel moois zijn naar Hem toe. Zelf vindt Alain een bekeringsverhaal van 'goede werken' toch mooier. Omdat het op de ander gericht is. Of misschien toch niet? Waarom doen wij mensen ten diepste dingen? Wat drijft ons? Is ten diepste niet élke religie hetzelfde in de essentie? Dat het draait om wat wij mensen moeten doen om het met God in orde te maken? Dit terwijl het wáre christendom draait om wat God heeft gedaan om het met ons in orde te maken. Hierin is het christendom uniek. Veel christenen, en vermoedelijk ook Verheij, hebben echter nog steeds het idee dat de focus ligt op wat zij moeten doen. Alles draait om hén! Zij moeten fairtrade koffiebonen kopen, zij moeten een sponsorloop doen, zij moeten zonnepanelen op hun dak doen. Begrijp me goed, goede werken zijn niet verkeerd en horen bij het proces van heiliging. Maar ze horen dus níet bij het proces van redding! Want het is Jezus Die al die dingen voor ons gedaan heeft! Wij hebben hier 0,0% aan bijgedragen. Gelukkig maar, anders hadden we het waarschijnlijk nog verpest ook. Conclusie Eigenlijk zien we bij Lazarus dus télkens dezelfde boodschap, maar dan anders verpakt. Het draait bij Lazarus allemaal om wat wíj doen. Dit terwijl Jezus juist niet wil dat onze redding gebaseerd is op werken, zodat wij ons op de borst zouden kunnen kloppen (Efeze 2:8-9). Goede werken zijn natuurlijk prima en ik zou het iedereen aanraden, maar we moeten die vruchten voortbrengen door de Geest en niet door ons eigen vlees (Galaten 5:16-22). Bovendien hebben ze niets met onze redding te maken. Het is héél subtiel en veel christenen vinden het daarom fantastisch dat er nu ook een platform is waarop dit soort dingen verkondigd worden. Maar het probleem is dat men te weinig Bijbelkennis heeft en men uiteindelijk een soort manisch-depressief christen wordt. Manisch als we weer eens iets goeds hebben gedaan, zoals dat grote geldbedrag dat we schonken aan een weduwe. Op zo'n moment denken we wel zéker te weten dat we gered zijn, want kijk ons nou eens! Maar als we dan weer eens op onze bek gaan en weer vervallen in die pornoverslaving of wat dan ook, voelen we ons weer superslecht en zijn weer heel depressief. Op zulke momenten zijn we misschien zelfs wel bang dat we de zonde tegen de Heilige Geest hebben gepleegd of onze redding kwijt zijn geraakt. De focus ligt bij zo'n geloof telkens bij wat wij doen in relatie tot onze redding. Maar er is helemaal niets wat wij hebben bijgedragen aan het offer wat Jezus heeft gebracht. Wie heeft het volbracht? U? Denkt u serieus dat u zo machtig bent dat u dat offer ongedaan kunt maken? Juist. Niet dus. Wees dan ook gerust dat u niets, maar dan ook helemaal niets kunt bijdragen aan dat reddende werk van Jezus! Ja, u mag bijdragen aan het voortbrengen van de vruchten van uw redding. Maar dat is net zoiets als uw kleine kind laten helpen met de heg snoeien. Het bakt er waarschijnlijk niets van, maar het is fijn om samen bezig te zijn. En we worden er langzaam vast beter in, door leiding van de Heilige Geest. Maar denk nooit, maar dan ook nooit dat u ooit iets kunt bijdragen aan Jezus' volbrachte werk. Vermijd daarom Lazarus als de pest. Het is een ander evangelie (Galaten 1:6-9). Ik bid dat u zich zult verdiepen in het woord van God en u alleen dáárdoor zult laten leiden en niet door de zoetgevooisde klanken van welke dwaalleraar dan ook. Dat u onderscheid zult kunnen maken op basis van Gods woord en niet vanuit uw gevoel. Het is niet voldoende om de Bijbel alleen te lezen. We zullen het moeten bestuderen. Het evangelie is super-simpel, maar het wordt aan alle kanten vertroebeld en zelfs vanaf de meeste kansels wordt er genade+werken gepredikt voor onze redding. Het is vaak heel subtiel, maar laat u niets wijsmaken! Uw redding is zeker, als u eenmaal gered bent! Er hoeft niets meer op- of afgedaan te worden. U bent verzegeld door de Heilige Geest, ook als u Hem bedroeft, tot die dag van uw verheerlijking en niets of niemand kan u ooit van die liefde van God meer scheiden! (Rom. 8:38-39, Efeze 4:30) Ik wens u Gods oneindige zegen toe! :-)
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Categorieën
Alles
Archieven
Augustus 2024
|