Zie ik mijn huisdier terug in de hemel?

Ikzelf ben geen enorme dierenliefhebber; we hebben welgeteld één kat. Toch heb ik deze vraag heel vaak voorbij zien komen op het internet, en ook is mij weleens gevraagd hoe ik hierover denk. Natuurlijk is Jezus gestorven en opgestaan zodat de mensen verlost zouden worden van de (straf op de) zonde, en dat zou dan ook de focus moeten zijn van ons geloof en onze missie. Voor iemand die niet zoveel op heeft met dieren is het daarom misschien geen belangrijke vraag, maar dat neemt niet weg dat dit voor een ander wél zo kan zijn. Wat zegt de Bijbel eigenlijk over dit onderwerp? Is het mogelijk een antwoord te formuleren op deze bij veel christenen prangende vraag? Ik denk dat we een heel eind kunnen komen, en ik houd de optie open, maar zeker weten doe ik het niet. Laten we eens kijken wat de Bijbel hier allemaal over zegt.

"Met reikhalzend verlangen immers verwacht de schepping het openbaar worden van de kinderen van God. Want de schepping is aan de zinloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar door hem die haar daaraan onderworpen heeft. in de hoop dat ook de schepping zelf zal bevrijd worden van de slavernij van het verderf om te komen tot de vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God. Want wij weten dat heel de schepping gezamenlijk zucht en gezamenlijk in barensnood verkeert tot nu toe." (Rom. 8:19-22, HSV)

Koninkrijk der Hemelen
Allereerst weten we dat er in het komende 1000-jarige Koninkrijk wel degelijk dieren zullen zijn. Zoals u in de tekst hierboven leest "zucht de schepping gezamenlijk tot nu toe." Dit schrijft Paulus in een context waar gesproken wordt over de toekomstige heerlijkheid. Hoewel deze tekst regelmatig door huisdierenbezitters gebruikt wordt om te prooftexten dat zij hun geliefde dieren zullen weerzien, is de schepping natuurlijk een redelijk breed begrip, en omvat ook allerlei bomen en planten. Ook is het mogelijk dat Paulus hier meer een antropomorfisch stijlfiguur gebruikt, waarin flora en fauna als het ware gevoelens uiten. Persoonlijk vind ik deze tekst daarom niet heel geschikt, hoewel het naar mijn idee tegelijk onmisbaar is in het rijtje van teksten die over dit onderwerp spreken. Laten we eerst eens kijken naar hoe de wereld eruit zal zien ná de zogenaamde "grote verdrukking", een periode van 7 jaren van verschrikkingen, waar Jezus in Mattheüs 24:21 over spreekt. De meeste christenen kennen die periode vanuit Openbaring 20, maar er zijn meer teksten die over hetzelfde tijdperk spreken. Jesaja 65 bijvoorbeeld:

"Een wolf en een lammetje zullen gezamenlijk weiden, een leeuw zal stro eten als een rund, een slang – zijn voedsel zal stof zijn. Zij zullen geen kwaad doen en geen verderf aanrichten op heel Mijn heilige berg, zegt de HEERE."
​(Jesaja 65:25, HSV)

Eeuwigheid
Zoals u ziet wordt hier gesproken over diverse dieren. Vanaf vers 17 werd al duidelijk dat het hier gaat over een periode waarin de aarde vernieuwd zal zijn, hoewel er technisch gezien nog geen sprake is van een compleet nieuwe aarde. Het is mogelijk dat Jesaja dit al wél aankondigt, maar dan terugschakelt naar de periode ervóór. Openbaring 21 begint immers met ongeveer dezelfde woorden, maar er zijn wel verschillen te noemen. Hoewel de levensomstandigheden flink verbeterd zijn in Jesaja 65, kunnen mensen schijnbaar nog steeds zondigen en zelfs sterven (vers 20). U hoeft zich hier echter geen zorgen over te maken als u in Jezus gelooft. Wij christenen krijgen na de opname echter meteen nieuwe, verheerlijkte lichamen (1 Kor. 15:51-52) en zullen in dat millennium dus al niet meer kunnen zondigen. Van dit alles is in Openbaring 21 echter geen sprake meer. Die periode spreekt over de eeuwigheid, waar niets slechts zoals zonde of dood meer zal zijn. Er zijn dus dieren in dit nieuwe koninkrijk, en het lijkt me niet meer dan logisch dat hier ook huisdieren bij horen. Maar hoe zit het nu dan met uw huisdieren? We krijgen in elk geval allemaal een paard (Openbaring 19:14). De vraag is echter of we echt compleet nieuwe dieren krijgen, of dat de oude dieren die alreeds gestorven zijn net als wij ook een wederopstanding mogen genieten. Onlangs werd ik door iemand op onderstaande tekst gewezen, en dat gaf me eerlijk gezegd wel wat aanknopingspunten.

"Wat de mensenkinderen betreft, zei ik in mijn hart dat God hen zal toetsen, en dat zij zullen inzien dat zij voor zichzelf als de dieren zijn. Want wat de mensenkinderen overkomt, overkomt ook de dieren. Hun overkomt een en hetzelfde. Zoals de een sterft, zo sterft de ander, en zij hebben alle een en dezelfde adem. De mensen hebben niets voor op de dieren, want alles is vluchtig. Zij gaan allen naar één plaats: zij zijn allen uit het stof en zij keren allen terug tot het stof. Wie merkt op dat de adem van de mensenkinderen naar boven stijgt en de adem van de dieren naar beneden daalt naar de aarde?" (Prediker 3:18-21, HSV)

Zielen
In deze tekst heb ik het woord 'adem' onderstreept. In het Hebreeuws staat hier het woord 'Ruach', wat behalve adem ook wind of geest kan betekenen. Gezien de context zou het vreemd zijn dat de adem van dieren letterlijk omlaag gaat en die van mensen omhoog. Het lijkt mij logischer dat we gezien de context moeten denken aan de geest, de ziel van mens en dier. Salomo overpeinst hier in zijn latere levensfase allerlei dingen, en lijkt zich af te vragen of er wel verschil is tussen de bestemming van de zielen van mensen en dieren. In de eerste verzen trekt hij veel parallellen. Beide hebben ze dezelfde adem (in dit geval is de vertaling denk ik wél gerechtvaardigd, want wij hebben natuurlijk niet dezelfde geest als een dier - wij hebben de mogelijkheid om te redeneren) en ook kunnen ons dezelfde dingen overkomen. Toch vraagt hij zich af of iemand weet (hier vertaald als 'opmerken', maar in andere vertalingen als 'weten') of de zielen van mensen naar boven gaan en de zielen van de dieren in de aarde blijven liggen. Zelfs Salomo weet het dus niet, zo lijkt het. 

Conclusie
Er lijkt dus niet meteen een keihard 'nee' te volgen vanuit de Schrift. Als zelfs de wijze Salomo het niet weet, en de Bijbel er verder niets over zegt, wie ben ik dan om te zeggen dat dit niet kán? Dat we onze oude maatjes uit het dierenrijk zullen weerzien? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik sta open voor de mogelijkheid. Nee, Jezus is alleen gestorven voor mensen, maar enkel omdat zij schuldig waren. Zij hadden immers een geweten (kennis van goed en kwaad), dieren hebben dat niet. Daarom zijn ze ook niet schuldig, en is die vergelijking niet per se geldig. We hebben in elk geval ontdekt dat we de komende 1000 jaar in het Koninkrijk nog volop mogen genieten van allerlei dieren, die bovendien ook nog eens ongevaarlijk zijn! Van wat er daarná in de eeuwigheid aanwezig is qua fauna, is helaas minder bekend. Openbaring 22:15 geeft aan dat er géén honden in het Nieuwe Jeruzalem zullen zijn, maar ik vermoed dat hiermee vooral mensen bedoeld worden die onreine dingen doen. De 18e eeuwse Bijbelcommentator John Gill zegt hier bijvoorbeeld over: "Honden... Dat is, buiten de heilige stad zijn mensen die vergelijkbaar zijn met honden vanwege hun vuiligheid, respectloosheid en hebberigheid, evenals vervolgers, ketters en afgedwaalden." Aangezien het in een rijtje genoemd wordt van typen zondaars, ligt dit het meest voor de hand. Ook Filippenzen 3:2 bevestigt dit: "Let op de honden, let op de slechte arbeiders, let op de versnijdenis." Ik denk niet dat Paulus hen wilde waarschuwen voor de hondjes die bij het hek van de kerk stonden. Wat flora betreft, geven Openbaring 21 en 22 meer informatie. Er is geen zee meer (21:1), maar er is wél een rivier die vanuit het midden van de troon van God en van het Lam komt (22:1), waarin de Boom van het Leven groeit (22:2) en waaraan maar liefst 12 vruchten groeien die tot genezing (beter vertaald: ten dienste van) zijn van de heidenvolken (beter vertaald: mensen). De omstandigheden zijn op die nieuwe wereld dus heel anders, maar desondanks zijn er toch overeenkomsten. Er is geen zon (22:5) en ook geen maan (21:23), en zelfs geen tempel. God en het Lam, Jezus Christus, vormen het centrum van alles in die wereld. Dus of er nu wel of geen dieren zullen zijn in die nieuwe wereld; we mogen erop vertrouwen dat het goed is. Er zal immers geen dood, traan, rouw, jammerklacht of moeite meer zijn (21:4). Ik hoop dat ik u hiermee mocht bemoedigen, ook al moet ik u een exact antwoord schuldig blijven. Laten we geloven dat Hij weet wat wij nodig hebben. In Hem hebben wij álles! (: God bless!