Ik zal nu niet direct beweren dat iemand die geloof in Kingdom Now! (de leer dat het koninkrijk waar in zowel het Oude als Nieuwe Testament veelvuldig gepraat wordt, er nú al is, in geestelijke vorm) of preterisme niet gered is. Vaak zijn het heel oprecht gelovige christenen die deze wereld een betere plek willen maken. En dat valt alleen maar te prijzen. De hermeneutiek achter hun theologie rammelt echter aan alle kanten en wordt zo een opmaat voor de éne ketterij na de andere. De derde en laatste stap eindigt dan bij bijvoorbeeld het ontkennen van Satan, fullblown vervangingsleer of zelfs het betwisten van basale soteriologische doctrines. En dát raakt de kern van het evangelie. U kunt me niet bozer krijgen.
Waar ik in eerste instantie een antwoord heb gegeven op preterisme middels een vrij ultradispensationele benadering (dit leg ik later uit), wil ik met dit boek graag een nuancering aanbrengen. Want er zijn inderdaad dispensaties (periodes waarin God op verschillende manieren in verschillende tijden met mensen omgaat, zie ook Hebr. 1:1) in de Bijbel, maar in mijn eerste versie zitten een aantal ultradispensationele elementen. Zie dit dan ook als mijn mea culpa. Het leek mij destijds de beste benadering om ogenschijnlijk tegengestelde passages uit de Bijbel met elkaar te verzoenen, maar ik vond een meer overtreffende weg. De weg die er altijd geweest was, en Woods me hielp hervinden. Ultradispensationalisme is het idee dat het evangelie van het koninkrijk (Matth. 9:35, 10:5-7) ná het einde van de Bijbelboeken Mattheüs, Markus, Lukas en Johannes nog enige tijd concurreerde met het evangelie van Paulus, waarna het uiteindelijk helemaal wegebde tot de tempel vernietigd werd. Deze benadering wordt gepropageerd door evangelisten zoals Robert Breaker van The Cloud Church en Gene Kim van Bible Believing Church (BBC) International, en hoewel deze lieve broeders héél veel zinvolle dingen zeggen, brengen ze harde scheidslijnen aan in de Bijbel. Breaker gebruikt vrijwel exclusief de brieven van Paulus en laat de andere zendbrieven grotendeels links liggen in zijn wekelijkse studies. Hij is daarmee wat rigoureuzer dan Kim, die nog wel wil erkennen dat de geestelijke lessen uit de andere zendbrieven wél te appliceren zijn op de groep christenen die naar Paulus' evangelie moeten luisteren, maar houdt verder wel de volgende indeling overeind: Romeinen tot Filemon > Bedoeld voor christenen Hebreeën tot Openbaring > Bedoeld voor Joden Dit levert echter een hoop problemen op, die de ultradispensationalisten vaak heel creatief proberen op te lossen. Zo vertelt Paulus dat Zijn evangelie hét evangelie is (Rom 2:16, 2 Tim. 2:8) en dat iemand die een ander evangelie vertelt, vervloekt is (Galaten 1:6-9). Áls Johannes, Jakobus, Petrus en Judas in de Bijbel dus in grofweg dezelfde tijdsperiode als Paulus schrijven, maar volgens de ultradispensationalisten een ander evangelie brengen, waarom zou Paulus hen dan in vredesnaam willen vervloeken? Ze waren het in Handelingen 15 nota bene ééns geworden over het evangelie. Met allerlei kunstgrepen proberen de ultradispensationalisten daarom de data van die andere zendbrieven (Hebreeën, Johannes, Jakobus, Petrus, Judas) naar voren te verplaatsen, maar dat is je reinste geschiedvervalsing. Omdat Jakobus (hoofdstuk 2) en de schrijver van de Hebreeënbrief (hoofdstuk 6 & 10) nogal intense dingen zeggen waarbij het lijkt dat men zijn zaligheid kan verliezen, zien Kim en Breaker een noodzaak om zo'n harde scheidslijn aan te brengen. Die passages staan echter in een directe en indirecte context, die vakkundig genegeerd wordt. Dr. Andy Woods, net als Kim & Breaker en ikzelf een aanhanger van de doctrine van eeuwige zekerheid (de zekerheid dat we onze redding nóóit kunnen verliezen), heeft echter een andere manier om deze moeilijke passages uit te leggen. Ze gaan niet over onze redding, maar over onze heiliging waaraan loon gekoppeld is. Ten slotte heb ik in mijn vorige versie een onderscheid gemaakt tussen een geestelijk en een fysiek koninkrijk, waar preteristen enkel het geestelijke koninkrijk willen erkennen en het fysieke koninkrijk ontkennen. Er zijn namelijk in de Bijbel een aantal teksten te vinden die doen vermoeden dat er zowel een geestelijk als een fysiek koninkrijk is. Woods loopt al deze teksten in zijn boek door en legt uit wat de misverstanden zijn. Hij laat ze in hun context zien en opeens wordt duidelijk dat het koninkrijk nog nóóit tot ons is gekomen, zowel in geestelijke als in fysieke vorm. Er is namelijk helemaal geen geestelijke vorm van het koninkrijk. Het idee van een geestelijk Israël is ook zoiets. Het is hoofdzakelijk gebaseerd op 1 tekst: Galaten 6:16. "Vrede en barmhartigheid zij over hen en over het Israël van God." Maar hierbij vergeten de Kingdom Now-theologen 1 heel belangrijk woord. Het woordje en. Willem Ouweneel schreef er onlangs een compleet nieuw boek over met dezelfde titel, waarin hij in feite dezelfde problemen aankaart. Het erkennen van een geestelijk Israël (ook al geloven we daarnaast nog in een fysiek Israël) is feitelijk gewoon vervangingsleer. Realized eschatology en progressive dispensationalism zijn twee stromingen die dit in meer of mindere mate ook doen. Dr. Brock Hollett bracht onlangs ook een boek uit waarin hij preterisme te lijf gaat, maar ontworstelt zich, net als ik destijds, niet van het idee van een geestelijk koninkrijk. Voortschrijdend inzicht heeft mij ertoe gebracht dat ik u nu dus beter en helderder kan laten zien waar de Kingdom Now!-leer en daaruit voortvloeiend het preterisme, mank gaat. Ik hoop dat u deze paragraaf met interesse zult lezen. Aan de rest wordt nog druk gewerkt. God bless! :-) PS: Artikelen zullen in de loop van de tijd aangepast of vervangen worden. Ik wil niet gelijk het kind met het badwater weggooien.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
