Van Sinaï naar Sion

Zoals u weet heb ik op dit blog het jaar 2025 als een potentieel moment genoemd waarin ik persoonlijk verwacht dat Jezus uíterlijk terug zal komen om ons op te nemen (met daarna 7 jaren van verdrukking plaatst dit de wederkomst dan in 2032, exact 2000 jaar na de kruisiging). Gezien het tempo waarin alle ontwikkelingen momenteel gaan, zal dat velen van u wakkere christenen denk ik ook niet verbazen. Voorop staat dat ik wil benadrukken dat wij mensen slechts ten dele kennis hebben (1 Kor. 13:9a) en dus niet de wijsheid in pacht hebben. Het gaat me er in dit artikel niet primair om om een precieze datum vast te pinnen, maar vooral om u te bemoedigen en anderen wakker te schudden. Het is een sterk vermoeden dat ik heb, maar wel gebaseerd op feitelijke informatie. Het is speculatie, en geen profetie of harde voorspelling, maar komt voort uit een diep verlangen naar Zijn komst. Ieder is vrij om hierin zijn of haar eigen overtuiging te hebben, zo lang we dit maar niet als feit verkopen. Hoewel veel christenen menen dat we de 'dag of het uur' toch niet kunnen weten, betekent dit immers niet automatisch het andere uiterste. Veel christenen reageren een beetje met een overtrokken laissez-faire houding naar de opname: "Ach, we zien het allemaal wel." Zou een bruid zo over haar bruiloft en Bruidegom denken? We worden nota bene beloond met een kroon als we uitzien naar Zijn komst (2 Tim. 4:8)! Jezus kan terug komen wanneer Hij wil, Hij is daarvoor in principe van niemand en van geen enkele datum afhankelijk. Hij kan doen wat Hij wil. In de geschiedenis zien we echter dat God vaak bijzondere data kiest om Zijn acties uit te voeren. De kruisiging viel samen met het Pascha, de opstanding met het Eerstelingenfeest, en Pinksteren mogelijk met de uitreiking van de Wet bij de Sinaï, hoewel ook daar een andere lezing mogelijk is die we hier al eens besproken hebben. 

Egypte
Het ligt dus meer voor de hand dat Jezus een speciale dag en jaar zal kiezen. Na 4000 jaar kwam Hij als Mensenzoon naar de aarde, wat zich ook weer mooi verhoudt tot de 4 dagen waarop het lam bewaard werd in Exodus 12:3-6 (als we dit in het licht van 2 Petrus 3:8-9 mogen lezen) alvorens het geslacht werd. Mogelijk spreken de 2 dagen uit Hosea 6:2 daarom ook over 2000 jaren waarna de doden weer levend zullen worden, of in meer geestelijke zin: de Joden als natie levend zullen worden (een nieuw hart zullen ontvangen; vergelijk Ezechiël 37 waar duidelijk onderscheid gemaakt wordt tussen de fase van het vlees uit vers 8 en de fase van de Geest uit vers 14). Twee weken geleden spraken we al over de parallel tussen de Exodus en de Apocalyps. De gelijkenissen zijn legio. En dat is denk ik bewust gedaan om iets naar ons mensen, en in het bijzonder toe de Joden, te communiceren. Israël wordt in Openbaring 11:8 vergeleken met Egypte (slavernij) en Jeruzalem met Sodom (afgoderij en overspel). Hoewel enkel bij Egypte een directe parallel te trekken is naar de Exodus, zijn beide plekken gerelateerd tot oordeel. En dat is wat een centrale plek inneemt in het boek Openbaring (Apokalypsis in het Grieks). Net zoals Jezus in de wolkkolom voor de Israëlieten uit ging (ref. Ex. 23:20-23, 32:34, Judas 1:4-5) om hen létterlijk uit Egypte te leiden, wil Hij in dit boek laten zien dat Hij ook bij machte is om hen uit het geestelijke Egypte en Sodom te leiden, om uiteindelijk op of met de wolken te verschijnen. Kijk eens naar Israël vandaag de dag. De meeste Joden zijn ófwel heel orthodox (zeer farizeïstisch, met gek genoeg vaak heel vreemde kabbalistische uitwassen) of zeer liberale seculiere humanisten. Slechts een heel klein overblijfsel is maar christen. 

Exodus
In de afgelopen 40 jubeljaren (40x50 = 2000) sinds het Lam geslacht is, dwalen zij als schapen zonder Herder rond in de woestijn van deze wereld. Enkel een zeer kleine minderheid luistert naar Zijn stem, net als Jozua en Kaleb destijds de enigen waren die écht geloofden in de reddingskracht van de Heer. Zij zullen op den duur toch écht wedergeboren moeten worden; op moeten gaan kijken naar Jezus die in Johannes 3 een parallel trekt tussen de koperen slang die genezing bracht als je er naar keek (er waren géén werken nodig - enkel geloven was voldoende om gered te worden) en de wedergeboorte. Zie ook Ezechiël 36:17-38 of Openbaring 1:7 (stammen van de aarde is foutief vertaald wanneer we dit vers naast Zacharia 12:10-14 leggen; hier moet land staan.) voor meer referenties in dit verband. De nieuwe generatie Israëli's zal uiteindelijk wél het beloofde land in mogen gaan (ref. Matth. 21:43). Met dit gelovige overblijfsel Israëlieten zal het Millennium bevolkt gaan worden (ref. Jes. 1:9, 10:20, 37:31-32, 46:3-13, 65 en 66, Jer. 37 - in het bijzonder vers 7 - Ez. 40-48, Joël 2:32, Micha 2:12-13, en heel hoofdstuk 5, Zef. 3:13-20, Zach. 8, 14, Rom. 9:27, 11:5, 25-26, Openb. 11:13, 12:17, 20:1-6). We lezen in zowel Exodus als Openbaring over plagen (Op. 15-16), hoewel de volgorde en schaal wat anders is. We lezen over de transitie van het oude naar het nieuwe gebied (van Egypte naar Israël), hoe hier 7 trompetten worden geluid (vergelijk Jozua 6-7 met Openbaring 8-11) en hoe de goddeloze stad hierna instort (Op. 11:13, 14:8, 16:9, 18:2). Koningen die zich onder de rotsen verbergen terwijl er projectielen uit de hemel vallen en tekenen in de hemel zichtbaar zijn (vergelijk Joz. 10:11-16 met Op. 6:13-17). De vele gelijkenissen zijn treffend en niet te ontkennen. In een uitzending van SkyWatchTV vertelt tafelgast Josh Peck naar aanleiding van zijn studie en bespreking met theoloog dr. Ken Johnson echter nog een zeer interessant verband tussen een datum uit dit decennium en een gebeurtenis tijdens de Exodus. Daarvoor hebben we eerst wat meer begrip nodig van hoe de huidige Hebreeuwse kalender is ingedeeld, welke problemen deze kalender heeft en hoe deze oorspronkelijk bedoeld was.

Hillel
Al eeuwen zijn mensen op zoek naar een handzame manier om de tijd in te delen. Grofweg zijn er drie manieren om een jaarkalender te organiseren: de maankalender (de maan doet er ongeveer 29,5 dag over om rond de aarde te bewegen), de zonnekalender (de aarde doet er iets meer dan 365 dagen over om rond de zon te bewegen) of een verzoenend model waarbij schrikkeljaren, -maanden, -weken of -dagen worden ingelast om niet teveel uit de seizoenen te raken na verloop van tijd. Wijzelf hebben onze eigen Gregoriaanse kalender die inmiddels tot op de nanoseconde nauwkeurig gelijk loopt met de omwenteling om de zon. Elke vier jaar wordt een schrikkeljaar ingelast, waarbij één dag extra aan de korte maand februari toegevoegd wordt. Het is een artificieel model, en een belangrijke vraag die we ons kunnen stellen is dan ook of dat in de tijd van de Bijbel óók zo ging. Het antwoord hierop is natuurlijk een overduidelijk "nee". Deze kalender is een relatief recente vinding (16e eeuws) en het is dus zeer onwaarschijnlijk dat men in de tijd dat Jezus in de bergen van Judea liep, precies zo'n manier van jaren tellen had. Men spreekt in de Bijbel vooral over nieuwe manen, wat een duidelijke voorkeur voor een maankalender impliceert. Ook de huidige Hebreeuwse kalender probeert die traditie voort te zetten, met een vrij ingewikkeld model dat in de 4e eeuw na Christus is bedacht door de Jood Hillel. Het idee hierbij is dat men in principe 12 maanden hanteert van 29 óf 30 dagen waarbij 7 keer schrikkelmaanden ingevoegd moeten worden, verdeeld over een periode van 19 jaar. Het is extreem onwaarschijnlijk dat men in de tijd van de Bijbel op zo'n manier de tijd indeelde.

"...het jaar duurt op de dag af 364 dagen"
(1 Henoch 72:32b)

Essenen
Dr. Ken Johnson stuitte bij zijn onderzoek in de Dode Zeerollen echter op de zogenaamde Esseniaanse kalender, die ook weleens de Henochiaanse kalender wordt genoemd. Enkele eeuwen voordat Jezus in Israël rondliep, was er al een stevig gevestigde traditie of misschien zelfs wel een verordening om een 364-daagse kalender te volgen. Het voordeel van deze kalender is dat deze deelbaar is door 7 (elk jaar heeft exáct 52 weken) en dat elke feestdag elk jaar op dezelfde dag van de week valt. Het Pascha begint dan bijvoorbeeld áltijd op dinsdagavond. De discrepantie van de maankalender met de zonnekalender wordt simpel opgelost door te kijken naar de rijpheid van de oogst en soms een schrikkelweek in te lassen aan het einde van het jaar. De oogst moest immers rijp zijn voordat het nieuwe jaar kon beginnen, in verband met de eerstelingenoffers die gebracht moesten worden bij de voorjaarsfeesten. Was de oogst rijp? Dan was een schrikkelweek niet nodig. Was de oogst nog níet rijp? Dan moest er wél een schrikkelweek ingelast worden. Zo simpel was het. Zeer bruikbaar voor een agrarische cultuur zoals de Joodse. Elke maand duurde ook precies 30 dagen. Na 3 maanden volgde een zogenaamde Tekufa, wat zoiets als onderbreking betekent. Na die Tekufa begon dan het nieuwe seizoen van nog eens 3x30 maanden, opgevolgd door weer een Tekufa. Op die manier waren er dus 4x90 dagen, wat zorgde voor een jaar van 360 dagen, aangevuld door 4 Tekufa's, waarbij het totaal op 364 kwam. Dr. Johnson legt in een andere video uit dat zo'n Tekufa niet helemaal tot het daadwerkelijke seizoen werd gerekend en in technische zin dus geen integraal deel uitmaakte van de 360 ándere dagen van het jaar. Het moest écht meer gezien worden als een letterlijke onderbreking. Mogelijk is dit dan ook de reden dat we in het boek Openbaring zo vaak over het getal 1260 lezen (in de hoofdstukken 11-13), wat lijkt te impliceren dat men hier een kalender van 360 dagen gebruikt (3,5 keer 360 is precies 1260 dagen). Johnson werkte deze kalender verder uit en zette deze voor ons online, compleet met vermelding van de jubeljaren (die volgens hem blijken uit de zogenaamde Melchizedek-rol, die tevens tussen de Dode Zeerollen werd gevonden). Het eerstvolgende jubeljaar zou volgens hem in 2025 zijn. Klik op de link hieronder om deze kalender eens te bestuderen, zo u wilt.

DSS-Kalender

Mara
Naar aanleiding van het boek "The Messenger" van dr. Tom Horn, leeft bij het gehele SkyWatch-team inmiddels het sterke vermoeden dat in het jaar 2029 een grote asteroïde zal gaan neerstorten op de aarde, op 13 april. Josh Peck vertelt in deze uitzending dat hij die datum opgezocht heeft in de Dode Zee-kalender (ook wel de Esseniaanse of Henochiaanse kalender genoemd) en zag dat die datum 3 dagen was nádat het feest van de ongezuurde broden was afgelopen. Over die dag staat in de Bijbel tijdens de Exodus een opmerkelijke gebeurtenis opgetekend. Nadat de Israëlieten het feest van de ongezuurde broden hadden gevierd (Exodus 13:4-7), kwamen zij na 3 dagen aan op de plaats Mara (Exodus 15:22-25), wat "bitter" betekent. Nadat Mozes een stok in het water gooit, wordt het water echter zoet. In het boek Openbaring (hoofdstuk 8:10-11) lezen we juist dat er nádat er een ster op de zoete wateren valt, het water bitter wordt. Áls de asteroïde Apophis in 2029 op 13 april inslaat, dan zou dat volgens de Dode Zeekalender op exact dezelfde dag gebeuren en zien we hierbij drie zeer sterke connectoren: een projectiel, water en bitterheid. Net als bij de plagen waarover we in zowel Exodus als Openbaring lezen, is er ook hier weer een opmerkelijk verschil. Er is een patroon, maar er wordt bewust van afgeweken om iets te communiceren. Daarover kunnen we dan natuurlijk alleen maar speculeren. Wat wil God hiermee zeggen? Sowieso is God soeverein. Hij heeft de macht om water zowel zoet als bitter te maken. Ook kunnen zijn daden ons tot redding dienen, of juist tot oordeel. 

Sion
Het neerstorten van Apophis op 13 april van het jaar 2029 zou volgens dr. Tom Horn van het SkyWatch-team ongeveer het midden van de grote verdrukking markeren, waar dit deel van Openbaring zich vermoedelijk zal gaan ontvouwen. Wanneer we circa 3,5 jaar terug rekenen, komen we uit bij de najaarsfeesten van 2025. Indien we 3,5 jaar vérder rekenen, komen we juist uit bij de najaarsfeesten van 2032. Precies 2000 jaar ná de kruisiging. Hoewel we hier dus wellicht de start van de grote verdrukking zouden kunnen plaatsen, betekent dit niet noodzakelijkerwijs dat de opname daar meteen mee gelijk valt. Die zou nú al kunnen gebeuren of op elk ander moment vóór deze datum. De laatste jaarweek begint immers met het sluiten (of misschien wel beter gezegd: versterken) van een verbond, door de antichrist, dat in elk geval te maken zal hebben met de herstart van de offerdiensten (zie Daniël 9:27). Halverwege dit 7-jarige verbond zal het geschonden of gebroken worden, en behalve dat de offerdiensten gestaakt worden zal ook de "gruwelijke afgod" op de meest heilige plek worden neergezet (vergelijk Daniël 9:27 met Mattheüs 24:15-21 en 2 Thess. 2:3-4). Het is dus niet per sé de opname die de start van de grote verdrukking markeert, maar het sluiten of mogelijk zelfs pas het schenden van dit verbond. Over hoe dit alles er precies uit zal zien, is nog weinig zinnigs te zeggen. Maar vanuit diverse Bijbelteksten kunnen we al wel een grote lijn zien, en ik moet zeggen dat ik de huidige ontwikkelingen wel gevaarlijk dichtbij die lijn vind komen. Wanneer de wereld zo direct in een Openbaring 13-achtig sociaal krediet-systeem terecht komt, waarbij niemand iets kan kopen of verkopen als hij of zij het merkteken van het beest niet heeft (quantum dots in combinatie met luciferase en patent 2020/060606?), zullen de wereldburgers en ook zeker de Joden, zich onder een groot neomarxistisch, klimaat- en genderneutraal slavenjuk bevinden, waarin voor conservatief christendom geen plaats meer is. In dat opzicht is de parallel tussen Egypte en de Apocalyps zeker treffend. Maar denk ook aan de exponentiële groei van kinderoffers in de moderne Nijl van abortusklinieken. Het wordt daarom hoog tijd dat Jezus orde op zaken komt stellen. Dan zullen de Joden inzien dat zij een Redder nodig hebben. Hem, Die zij doorstoken hebben (Zach. 12:10-14), en hen niet naar Sinaï maar naar Sion zal brengen; het Nieuwe Jeruzalem.

"Het zal geschieden dat ieder die de Naam van de HEERE zal aanroepen, behouden zal worden. Want op de berg Sion en in Jeruzalem zal ontkoming zijn, zoals de HEERE gezegd heeft, namelijk bij hen die ontkomen zijn, die de HEERE roepen zal." (Joël 2:32, HSV)