Weglopen uit Jezus' handen, kan dat?

Unravelations hamert nogal eens op de doctrine van eeuwige zekerheid. Ik geloof stellig dat eeuwig leven hebben impliceert dat we dit ook niet meer kunnen verliezen, wanneer we het eenmaal hebben ontvangen dankzij Jezus' perfecte offer aan het kruis, 2000 jaar geleden. Het bekende Johannes 3:16 vertelt ons al dat wie in Hem gelooft, eeuwig leven heeft. Niet krijgt, als hij daarna nog goed door blijft leven. Nee, hééft. Het is al een zekerheid op het moment dat wij geloven, bevestigt ook 1 Joh. 5:12-13. Er staat ook niet dat wij een mooi leven krijgen tot we het weer verliezen. Nee, er staat dat we eeuwig leven hebben. Dit leven heet niet voor niets eeuwig! We hebben op Unravelations al regelmatig gesproken over de doctrine van eeuwige zekerheid, in bijvoorbeeld deel 1 of deel 2 van de bespreking van de onjuiste leerstelling dat er een voor christenen gedeeltelijke opname komt. Tóch menen sommige christenen dat ze in al die verzen die spreken over onze eeuwige zekerheid, nog een ontsnappingsclausule hebben gevonden. "Niemand kan ons dan misschien uit Jezus' handen halen, maar wij kunnen er wél zelf uit weglopen," zo redeneren zij. Is dat eigenlijk wel juist? Ik wil met dit artikel het allerlaatste argument tegen de doctrine van eeuwige zekerheid tackelen. Want als u ook maar denkt dat u zelf íets kunt toevoegen aan het volmaakt volbrachte werk van Jezus en nog nooit in die doctrine van eeuwige zekerheid hebt geloofd, bent u misschien niet eens gered. Vertrouw voor 100% op Hem, niet op uzelf.

"En Ik geef hun eeuwig leven;  en zij zullen beslist niet verloren gaan in eeuwigheid en niemand zal ze uit Mijn hand rukken. Mijn Vader, Die hen aan Mij gegeven heeft, is meer dan allen, en niemand kan hen uit de hand van Mijn Vader rukken." (Joh. 10:28-29, HSV)

De Bijbel staat vol met argumenten tégen deze foutieve aanname dat wij zélf weg kunnen lopen uit die handen die ons zo stevig vast hebben. Merk op dat zowel Jezus' hand als de hand van de Vader ons vastheeft. Daarnaast zijn wij ook nog eens verzegeld met de Heilige Geest tot de dag van onze verlossing, ook al bedroeven wij de Heilige Geest soms (Ef. 4:30). Wat denkt u, dat Jezus ons als Zijn allergrootste verdienste zo makkelijk kwijt zou kunnen raken? Dat Hij ons zomaar zal laten gaan? Hij heeft het wel zó ontzettend goed gearrangeerd, dat wij indien wij eenmaal gered zijn, nooit meer onze zaligheid kunnen verliezen. In de Engelstalige wereld noemt men deze doctrine ook wel OSAS (Once Saved, Always Saved) wat we in het Nederlands ook wel EGAG (Eens Gered, Altijd Gered) zouden kunnen noemen. We vinden deze doctrine niet alleen in het Nieuwe, maar zelfs al in het Oude Testament. Laten we eens wat voorbeelden bekijken uit het OT, en ten slotte afsluiten met enkele voorbeelden uit het NT.

Noach
Wanneer het gaat over oordeel in het Oude Testament, dan lenen zich een aantal verhalen heel goed voor een model, een typologie. Het verhaal van Noach is een type van het toekomende oordeel; geen vloed van water maar van vuur (1 Kor. 3:10-15, 2 Petr. 3:10). Terwijl de hele toenmalige wereld verslonden werd door een waterzee, werd Noach en Zijn familie gered. Een bijzonder detail in dit verhaal is dat God Zélf de deur sloot van de ark (Gen. 7:16). Wat denkt u, kon Noach er toen nog uit, ook als hij dat zou willen? Misschien bent u nog niet overtuigd. Lees dan mee met het volgende verhaal.

Lot
Een ander verhaal wat zich misschien nog wel beter leent voor een typologie van oordeel, is het verhaal van Lot. Uit het pleidooi van Abraham in Genesis 18:23-33 blijkt dat er nog niet eens 10 rechtvaardige mensen in Sodom en Gomorra woonden. In het hoofdstuk erna wordt duidelijk dat de rechtvaardige mensen die er wél woonden, er éérst uit gehaald moesten worden, omdat het oordeel anders niet voltrokken kon worden over de stad. Lot treuzelt en draalt, omdat het hem blijkbaar eigenlijk wel bevalt in Sodom, maar de engelen die hem moeten redden blijven aandringen. In Genesis 19:22 volgt ten slotte een héél belangrijk vers: "Haast u! Vlucht daarheen! Want Ik kan niets doen, totdat u daar bent aangekomen." Het oordeel van God kan niet komen over de rechtvaardige Lot. Laat dit eens op u inwerken! Als Lot was blijven treuzelen en tegenwerken, proberen 'weg te lopen' uit die reddende handen, zou Sodom dan samen met Lot vernietigd zijn? Lot, die incestplegende rebel (Gen. 19:30-38) die in 2 Petrus 2:7-8 rechtvaardig wordt genoemd? Dr. Andy Woods vertelt in zijn cursus soteriologie dat uit deze 2 verzen uit de tweede brief van Petrus niet zozeer blijkt dat Lot zich stoorde aan de zonden van ánderen in Sodom, maar de zonden van hemzélf, als we naar de Griekse grondtekst gaan (merk op dat het woord their gecursiveerd is, wat inhoudt dat het niet in de originele tekst stond maar is geïnfereerd door de vertalers).

Rechtvaardiging
Rechtvaardig zijn betekent dus niet zozeer dat wijzélf iets doen waardoor we rechtvaardigheid verdienen, maar meer dat wij wéten in Wie wij geloven. We geloven in Zíjn rechtvaardigheid, niet de onze. Want onze rechtvaardigheid is als vieze vodden, vertelt Jesaja 64:6. Ons hart is ongeneeslijk ziek, zegt Jeremia 17:9. Veel christenen halen dit nog steeds door de war, ook al menen zij al jaren wedergeboren te zijn. Ik ben daar zelf 10 jaar lang een voorbeeld van geweest. Het nieuwe testament bevestigt dit telkens weer, zoals in het volgende vers.

"Want Hem Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid van God in Hem." (2 Korinthe 5:21, HSV)

Romeinen
In de eerste 8 hoofdstukken van de Romeinenbrief maakt Paulus een uitstekend pleidooi voor het evangelie, die elke christen eigenlijk goed zou moeten bestuderen. In hoofdstuk 3:23-24 vertelt hij hóe wij gerechtvaardigd worden. Om niet (gratis, voor niets) door de verlossing in Christus Jezus. Er staat niet dat wij gerechtvaardigd worden doordat wij geloven en daarna gehoorzaam blijven, blijven wandelen in de Geest, Zijn geboden onderhouden, etc. etc. Nee, redding is Zijn werk! Heiliging (datgene wat daarná gebeurt als het goed is) is óns werk. We moeten die twee heel duidelijk scheiden in onze theologie. Onze redding kan nooit meer ongedaan gemaakt worden. Als wij wedergeboren zijn, kunt u dan weer 'ongeboren' worden? We hebben onze geboorte al niet eens zelf geregeld, laat staan dat wij weer terug kunnen gaan in de buik. "Ja, maar we kunnen wel dood gaan", zal iemand wellicht spitsvondig opmerken. Dood is echter een term die hoort bij onze geboorte in het vlees. Eeuwig leven is een term die hoort bij onze wedergeboorte door de Geest. "Ja, maar ik bedoel een geestelijke dood," zal diegene misschien volhouden. Waar diegene op doelt, is het 2e hoofdstuk van de zendbrief van Jakobus, waar gesproken wordt over een dood geloof. Wat hiermee bedoeld wordt, is niet dat iemand zijn zaligheid kan verliezen, maar meer dat zijn geloof onbruikbaar is. Hij is nog wel gered, maar door een gebrek aan heiliging (hier gaan we later nog dieper op in) heeft God weinig of geen welbehagen in deze persoon. Dat lijkt gek, maar is wel consistent met wat we tot nu toe ontdekt hebben en bovendien wordt dit ook bevestigd in de brief aan de gemeente van Laodicea.

"Ik ken uw werken, en weet dat u niet koud en niet heet bent. Was u maar koud of heet! Maar omdat u lauw bent en niet koud en ook niet heet, zal Ik u uit Mijn mond spuwen." (Openbaring 3:15-16, HSV)

Laodicea
Wat zo vreemd lijkt aan deze passage, is dat Jezus Zich vooral opwindt over lauwheid, niet eens over koudheid. Hij wilde zelfs liever nog dat men koud was dan dat men lauw was, als u goed leest! Waarom zou Hij dit zeggen? U moet u realiseren dat Laodicea een plaatsje was in Turkije waar het relatief ver van heet vulkanisch water was verwijderd en ook relatief ver weg lag van koud water uit de hoge bergen. Het moest dus middels een aquaduct getransporteerd worden naar het stadje en tegen de tijd dat het water daar aankwam, was het al lauw geworden. Omdat het lauw was, werd het een bron van bacterieën. Dit is allereerst tekenend voor de kerk van deze tijd, maar bovenal leren we hier de les van dat dit water onbruikbaar is. In dát opzicht is het dus begrijpelijk dat Jezus zegt dat Hij liever had dat deze kerk koud was dan lauw. Heel vaak wordt deze tekst verkeerd uitgelegd, maar we moeten dus eigenlijk gewoon anders gaan denken. Overigens staat er dat deze kerk uitgespuwd wordt, niet dat zij de eeuwige dood in zal gaan. Hoe bruikbaar was Lot? Of wat dacht u van de volgende gemeente..

Korinthe
Neem nu de bruikbaarheid van de gemeente van Korinthe. Paulus noemt hen geroepen heiligen (1 Kor. 1:2). Let op dit bijvoeglijk naamwoord geroepen. Dit communiceert vooral hun juridische positie en niet meteen de manier hoe zij leven. Dit blijkt wel uit de hoofdstukken die volgen. Er was verdeeldheid en Paulus kon tot hen niet spreken als tot volwassen christenen (hoofdstuk 3), ze waren veroordelend (hoofdstuk 4), sommigen sliepen zelfs met hun stiefmoeder (hoofdstuk 5), spanden rechtszaken aan tegen elkaar (hoofdstuk 6), aten afgodenoffers (hoofdstuk 8), betwistten Paulus autoriteit (hoofdstuk 9), deden aan afgodendienst (hoofdstuk 10), zorgden voor misstanden bij het avondmaal (hoofdstuk 11), hadden ruzie over welke gaven de belangrijkste waren (hoofdstuk 12), hadden ordeloosheid tijdens de diensten (hoofdstuk 14), maar zullen uiteindelijk wél allemaal worden opgenomen in hoofdstuk 15:51-52: "Wij zullen zullen allen veranderd worden", vertelt Paulus, in een context die overduidelijk over de opname van de gemeente gaat.

Heiliging
Dit lijkt voor veel christenen onlogisch. "Maar hoe kan dat dan? Je kunt er dus maar een beetje op los leven nadat u gered bent?" Ja en nee. Paulus vertelt ons dat dit absoluut niet de bedoeling is (Rom. 6:1-2). Maar technisch gezien kán het wel. Onze redding is iets wat Jezus doet, onze heiliging is iets waar wij zelf een groot aandeel in hebben en loon voor kunnen ontvangen. Kijk naar 1 Korinthe 3:10-15, waar staat dat een rebelse christen misschien ál zijn loon zal verliezen, maar toch behouden zal worden. De term heiliging zorgt nogal eens voor spraakverwarring, maar dr. Andy Woods legt in deze seminar uit dat die term in drie werkwoordsvervoegingen wordt gebruikt; de verleden, tegenwoordige en toekomende tijd. Om deze toch al vrij lange blogpost niet nóg langer te maken, verwijs ik u graag naar deze seminar door om hier voor uzelf duidelijkheid in te krijgen. Verzen die u kunnen helpen om meer inzicht te krijgen in de Bijbelse oproep tot heiliging, zijn bijv. 1 Thess. 4:3-8 en 2 Tim. 2:21-26. Uw redding hangt daar niet vanaf, maar wel uw loon. We zien bijvoorbeeld in Openbaring 3:11 ook dat onze 'kroon' weggenomen kan worden.

Tuchtiging
Terug naar het eigenlijke onderwerp. Geeft het Nieuwe Testament aanwijzingen dat men uit zijn of haar redding kan stappen? Eigenlijk niet. Veel Bijbelteksten líjken zoiets te zeggen, als we ze losweken van hun context, maar wanneer we ze goed bestuderen, wordt dit nergens letterlijk gezegd. Dr. Andy Woods loop al deze moeilijke teksten zoals Hebreeën 6 en 10 uitgebreid bij langs in zijn serie studies over soteriologie (de leer van redding) en laat ze u in hun context zien. Klik hier om die (in het Engels) te beluisteren of zien. Dan blijkt dat ze opeens over iets heel anders gaan. Over afvalligheid, niet resulterend in de eeuwige dood maar in (extreem) verlies van loon. Soms grijpt God ernstig in in de levens van rebellerende christenen, zodat zij ziek worden of zelfs doodgaan (1 Kor. 11:30, 1 Joh. 5:16-17). God tuchtigt Zijn rebellerende kinderen, waaruit juist blijkt dat Hij ons liefheeft (Hebr. 12:6-8). In die zin is het dus moeilijk om er maar een beetje op los te leven als christen, want de Geest overtuigt ons in ons hart van zonde en gerechtigheid (Joh. 16:7-11) en God bestraft ons als we over de schreef gaan. Maar in principe, ja.. Het is mogelijk. Zo'n afvalligheid kan echter wel resulteren in een letterlijke dood, zoals we zagen bij Ananias en Saffira in Handelingen 5. Geen geestelijke dood, want in de laatste verzen van het hoofdstuk ervoor wordt duidelijk dat zij wel degelijk allen één van hart en ziel waren (Hand 4:32) en allen vervuld waren met de Heilige Geest (Hand. 4:31). "Ja, maar Satan heeft Ananias' hart vervuld, zegt Handelingen 5:3," zal iemand wellicht zeggen. Dat is zo, maar dat gold ook ooit voor Petrus (Matth. 16:23). Bovendien, hoe kon Ananias tegen de Heilige Geest liegen? Dit moet toch impliceren dat die Geest in Hem was. Dit wijst andermaal op Efeze 4:30, waar we lezen dat we weliswaar verzegeld zijn en blijven met de Heilige Geest tot de dag van onze verlossing, maar we Hem wel kunnen bedroeven.

Weglopen
Ik wil besluiten met de volgende vraag. "Bent u een iemand?" Dan kunt u uzelf ook niet wegnemen uit Zijn handen (Joh. 10:28-29). Dan kunt u uzelf ook niet scheiden van Zijn liefde (Rom. 8:38-39), als u eenmaal gered bent natuurlijk. We zien Paulus in deze laatste tekst naar woorden zoeken om te beschrijven hóe zeker onze redding is. Maar ook in praktische zin zien we in het Nieuwe Testament voorbeelden van afvallige christenen die uiteindelijk wel gewoon gered worden, ook al zijn ze nota bene aan Satan overgeleverd (1 Kor. 5:5). Lees ook dit artikel eens door, dat Unravelations al eens eerder schreef. Zeg ik hiermee dat u gewoon maar uw gangetje moet gaan als christen? Absoluut niet! Ik hoop dat u dat wel duidelijk is geworden als u dit stuk goed door hebt gelezen. Waar ik u van wil verlossen, is dat knagende schuldgevoel dat u nooit genoeg kan doen om uw redding zeker te krijgen. Ik heb daar zelf 30 jaar lang onder geleden en weet van veel andere christenen dat zij een zelfde ervaring hebben, en dat soms zelfs op anderen projeteren in een soort neo-farizeïstische poging om heilig te leven. We moeten dus allereerst onze focus weer helder krijgen. Die moet als het gaat over onze redding puur en alléén op Jezus gericht zijn (Efeze 2:8-9)! En als het gaat om onze heiliging, dan is dat iets wat wij zéker heel serieus moeten nemen. We kunnen bij gebrek aan onze heiliging misschien loon verliezen, maar nóóít en te nimmer onze redding! We kunnen niet weglopen uit die liefdevolle handen, die ons zo stevig vasthouden. Jezus heeft het absoluut zeker gemaakt dat Hij ons niet meer kwijt kon raken, toen Hij ons vrijkocht, betaalde met Zijn eigen leven. Satan heeft geen enkele claim meer op ons leven. Hij kan ons misschien tot op zekere hoogte beïnvloeden, maar nooit meer claimen. Wij zijn van Hem, Jezus Christus! God bless! :-)